Het nieuwe
n^invMadedÉ&
ADAM TENTOONSTELLING
IN STEDELIJK MUSEUM
DEMONSTRATIE IN
DOE-HET-ZELF-CENTRUM
IN NIEUWLAND
Unieke expositie
FREDERIK IS NIET BOOS MEER
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
RECTIFICATIE
VERGADERING
OECUMENISCHE RAAD
NIET 30, DOCH 23 NOV.
HET EINDE VAN DE
SCHIEDAMSE
KUNSTKRING
KLEINKINDEREN
VAN STICHTER WILLEMSHOFJE
AAN HET WOORD
WOENSDAG 21 NOVEMBER 1962
14e JAARGANG No. 43
OPLAGF 26.100 EXEMPLAREN
Redaktie en advertenties BROERSVEST 12,5. Schiedam I d Klink telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Kandstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
D® „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond d®z®
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Het is al weer een hele tijd geleden, dat wij als eersten in onze kolommen
de tentoonstelling konden aankondigen van werk van de Franse kunstenaar
Henri George Adam in ons stedelijk museum. Nu is het eindelijk zjo ver en
kan de expositie aanstaande vrijdag worden geopend in tegenwoordigheid
van deze in zijn technieken zo veelzijdige en in zijn richting zo konsequent
eenzijdige kunstenaar uit Parijs.
De inleiding tot het werk zal worden
gehouden door Drs. Theo van Vel-
zen, directeur van het Bredasche
Culturele Centrum „De Beyerd". Het
is niet het minst zijn verdienste, dat
nu in Nederland een uitgebreide
overzichttentoonstelling van Adam
te zien is, want hij bracht deze ex
positie bijeen, eerst voor De Beyerd
m Breda en uit de geregelde samen
werking van dit instituut met ons
Stedelijk Museum spruit de Schie-
damse expositie voort.
Wanneer men het uitgestalde werk,
dat grafiek, sculptuur en tapijten
omvat, gaat bezien zal men al spoe
dig onder de indruk komen van de
hechte persoonlijkheid, die uit dit
ontzagwekkende oeuvre spreekt. Zijn
grootheid onthult zich pas in alle
duidelijkheid tijdens de tweede we
reldoorlog, als hij de techniek van
het kleine, de ets, prijs geeft voor
de gravure. Adam heeft dan de pe
riode van sociaal bewogen heftig
heid, neergelegd in een reeks etsen,
die achteraf wat anecdotisch aan
doen, achter de rug. De verbonden
heid met de wereld vol concrete mis
standen op sociaal terrein valt als
ballast van hem af in de oorlog,
vooral als hij in het hospitaal van
Besangon verblijft. Hij ontmoet er
ellende en menselijke ontluistering,
de aantasting van het leven en de
eerste levenswaarden en dit geeft
verder geladenheid en grootheid aan
zijn werk. Adam wordt de geteken
de van de zee, de gebondene aan
aarde, water en lucht. Bij Adam
gaat het voortaan om de kern van
et bestaan van mens en natuur in
een gestadige maar langzame ont
wikkeling. Om dit thema ontwikkelt
zich als een doorlopend geheel, dat
gene wat wij zijn levenswerk mogen
noemeneen opéénvolging van in
alle sobere monumentaliteit opge
trokken werken, die het bewustzijn
van het staan in verbondenheid met
de natuur uitdrukken. Het is mis
schien ook deze soberheid, deze zin
voor het elementaire, die hem bang
maakt voor kleuren. Steeds heeft hij
het gebruik van kleur vermeden,
zelfs in het laatste ambacht, dat hij
is gaan beoefenen en dat toch bij
traditie door de kleur getekend
schijnt te zijn: de tapijtkunst.
Bijzonder merkwaardig doen veel
van Adams plastieken aan met
hun rondende natuurvormen over
trokken als met een grafisch net
werk, dat de stof van een deel van
zijn zwaarte lijkt te ontdoen en in
zijn hoekigheid via het contrast de
sterkte van de geronde hoofdvormen
onderstreept. Bij het passeren van
deze kunstwerken kan men even ver
starring en het hanteren van een
maniertje vrezen, maar al gauw
blijkt, dat de elementaire kracht van
dit werk in het procédé, in het net
werk rond de vormen niet verstrikt
raakt.
Deze unieke tentoonstelling zal ge
opend blijven tot 7 januari aanstaan
de. Wij kunnen een bezoek met meer
dan gewone aandrang aanbevelen.
Op 10 november jl. heeft de heer A.
Villerius zijn Doe-Het-Zelf-Centrum
aan de parkweg 369 geopend. Een
prachtige ruime zaak met een op
pervlakte van 106 ms, verdeeld in
verschillende afdelingen. De huis
vrouw en huisvader vindt hier let
terlijk alles, wat van haar of zijn
gading is. Artikelen op huishoude-
"Tijk gebied van plastic in een bonte
verscheidenheid. Strijkplanken,
bloembakken, poets- en boenattri-
buten. Die gezellige wandboekrek-
ken. Te veel om op te noemen en
tóch
D eheer Villerius weet, dat hij nog
lang niet alles heeft. Er is dan ook
zoveel keus!
Binnenkort brengt hij in een hier-
Van schilder tot behanger en de
man met knutselhobby, kan hierbij
terecht. Wordt men volledig inge
licht, heeft men alles bij elkaar.
Met recht een klein „huishoudelijk
warenhuisje". Vooral de afdeling ge
reedschappen Mannen, gaat u
daar eens naar kijken op uw vrije
zaterdagmorgen. Knutselaars kun
nen hier bouwplaten kopen en al
het benodigde materiaal meteen
mee naar huis nemen.
Een ryeuw behangetje In de
kelder snijdt de heer Villerius de
rollen wel op maat, doet ook de
cirkelzaag zijn onmisbare werk. En
donderdagmorgen vanaf 10 uur?
DAN kunnen de huisvrouwen tij
dens een demonstratie de gehele
voor reeds gereserveerde hoek #dag zien, hoe makkelijk en gezellig
een speciale huisvlijt-afdeling aan.
Alles op het gebied van pitriet, raf
fia enz. In zijn vrouw vindt hij
hierbij een enorme steun. Met zal
misschien denken, maar zijn er dan
geen complete bouwpakketten? Als
de vraag hiernaar inderdaad groot
genoeg is, begint de heer Villerius
hieraan. Nu kan men alles apart ko
pen.
Voor de mannen lijkt ons deze
zaak met recht een ELDORADO!
verven het is met FLEXA-verf! U
kunt er op uw gemak naar kijken.
Advies vragen. Desnoods ook thuis.
Straks als de lente in aantocht is,
dan zal daar ongetwijfeld druk ge
bruik van gemaakt worden. Maar
gaat u juist NU naar die demonstra
tie. Maakt u vast plannen of voert
ze meteen uit. Het kan volgende
zomer wel smoorheet worden
Met dit centrum zullen de huisva
ders wat in hun nopjes zijn. Ze
H. G. Adam: ontwerp voor een tapijt voor Breda's Cultureel centrum.
Met bijzonder veel genoegen, lieve lezers, deel. ik IJ mede dat
„Frederik" (naam en adres nog steeds bij de redactie bekend) in
een heel sympathieke brief zijn excuses aangeboden heeft aan
Mieke en aan mij. Hij geeft ruiterlijk toe dat hij woorden gebruikt
heeft die niet gepast waren. Overigens deelt hij mede dat zijn
standpunt ten opzichte van ,Japie" volkomen ONGEWIJZIGD is.
Een heel klein beetje jammer vind ik dat natuurlijk wel, maar
tenslotte heeft iedereen recht op zijn eigen mening, op zijn eigen
smaak.
Intussen heb ik van mijr. uitgeefster een aantal recenties over het
boekje ontvangen en veruit de meeste ervan waren bijzonder
vleiendéén echter, uit de krant ergens in 't Noorden, gaf mij
te lezen,JDit boekje is kennelijk bedoeld voor R.K. kinderen, maar
wij vragen ons toch af of de ouders het pedagogisch verantwoord
zullen vinden".
Deze recensist staat dus aan de zijde van Frederik, zij het met
veel meer reserve.
Ik geloof niet dat het enige zin heeft de verschillende standpunten
opnieuw in discussie te brengen, wij zullen het toch nooit eens
worden. Er zijn trouwens in het leven een heleboel dingen waarin
de mensen het niet met elkaar eens zijn en het ook nooit met el
kaar eens zullen wórden. Dat is ook niet nodig. Als wij maai
trachten éérbied te hebben voor elkanders mening. Als wij maar
niet onmiddellijk een vijandige houding gaan aannemen en de
tegenpartij „te vuur en te zwaard" ons gelijk willen opdringen.
De meesten van ons ik zelf daarbij behorend zijn zo gemak
kelijk geneigd andersdenkenden" uit te ketteren, van allerlei
valsheden en minderwaardigheden te beschuldigen en achter hun
eerlijke mening te zoeken naar lage motieven.
Daarom is er zoveel ruzie, zoveel hadt!
Wij, die samen desnoods tegen wil en dank een geméénschap
vormen, de Schiedamse Gemeenschap, laten wij altijd éérbied
hebben voor elkanders mening en als wij, na een open en hartelijk
gesprek toch geen stap dichter bij elkaar gekomen zijn, laten wij
dan toch elkaar de hand reiken en in vrede verder leven.
Sebastiaan
hebben nog zoveel in hun achter
hoofd zitten, een leuk schemer
lampje, waaraan ze moeizaam
zwoegen. Die bouwplaat was ook zo
verleidelijk! De kinderen krijger! tot
uiterlijk zaterdag, 1 december, zes
uur in de namiddag gelegenheid hun
tekening in te leveren. Laat u ze
allemaal fijn kleuren, hun kunstwer
ken worden in de etalage tentoon
gesteld en op 5 december
Dan worden de prijzen uitgereikt!
Wij wensen het jonge echtpaar Vil
lerius graag goede zaken toe. Het
zal daar waarachtig wel gaan in
Nieuwland
De Oecumenische Raad van Ker
ken verzoekt ons er de aandacht op
te vestigen, dat de openbare verga
dering in het wijkcentrum Nieuw
land niet op vrijdag 30, zoals abusie
velijk in de kerkelijke pers was ver
meld doch, op a.s. vrijdag 23 no
vember zal plaatsvinden.
Onderwerp: het Koninkrijk Gods.
Spreker ds. J. D. Smids. Bespreking
in groependiscussie. Aanvang 8 uur.
Het bericht, dat de Schiedamse
Kunstkring met het einde van dit
speelseizoen ook zijn bestaan zal
gaan beëindigen zal in allerlei krin
gen met een zekere ontsteltenis ont
vangen zijn. Het betekent voor onze
stad zonder meer een verlies aan
culturele mogelijkheden, vooral aan
mogelijkheden op theatergebied. Het
is alsof bepaalde verschijnselen pa
rallel lopen. Schiedam komt ondanks
herhaalde pogingen maar steeds niet
toe aan een eigen schouwburg en
een omvangrijke belangstelling voor
het beroepstoneel binnen onze stads
muren bleek steeds minder binnen
het terrein van het bereikbare te
liggen.
Aan de andere kant mag worden be
dacht, dat via allerlei verkeersver-
beteringen Rotterdam steeds dich
terbij is komen te liggen en dat in
de wereld van het toneel zelf de
strekking tot een zekere concentra
tie steeds duidelijker tot uitdruk-
kng komt. Ook andere middelgrote
steden komen tot deze ontdekking
en Schiedam staat dus met deze
ontwikkeling niet alleen.
Toen wij kort geleden bij
een tekening van het Wil
lemshofje vermeldden, dat
daarvan helaas niets be
kend was, kregen we twee
reacties. Een brief van de
kleindochter van de stich
ter van het Willemshofje en
een briefkaart van haar
broer, de Schiedammer Jo-
han Rudolf Wensvoort, met
wie wij maandagmorgen
eens een praatje gemaakt
hebben. Hij bevestigde, wat
of zijn zuster al geschreven
had: Willem van Wens
voort, de grootvader van
hen, kocht ongeveer 90 jaar
geleden een stuk grond,
dat braak lag aan de laan
en liet daar 20 huisjes
neerzetten.
Op de tekening kon u de
gedenksteen zien, die daar
toen ingemetseld werd,
maar waarvan de woorden
zijn weggebeiteld, toen het
Hofje van eigenaar veran- zoons: Frank en Willem,
derde. Volgens mevrouw E. Achter die gevelsteen moet
van Meurs-Wensvoort, de een fles gemetseld zijn,
schrijfster van de brief, waarin de namen vermeld
oud 83 jaar en in huis bij staan, die met de bouw van
haar schoonzoon en doch- dit Hofje hebben mee ge-
ter, het echtpaar J. C. Her- holpen. Waarschijnlijk
tog-van Meurs in Breda, wordt dit pas bekend, als
moet de tekst ongeveer ge- het Hofje onder de slopers-
weest zijn„De eerste hamer valt. Of men moet
steen gelegd door Willem
Wensvoort, oud 24 jaar,
(zoon van de stichter) en
Willem v. d. Velden, oud 3
jaar" (een kleinzoon van
grootvader Wensvoort).
Zijn enige dochter was met
Frank v. d. Velden ge
trouwd. Hij had nog twee
eerder interesse hebben
Mevrouw van Meurs-Wens-
voort was 10 jaar, toen
haar grootmoeder stierf.
Zij zelf woonde toen met
haar ouders en broers in
een der huizen van het Wil
lemshofje en het is grappig
hoe precies haar broer b':
na alle bewoners van die
tijd nog bij naam kent. O.a.
Mej. Aagje Heggelman, de
familie van Tol, de Wed.
de Bruin, fam. de Pater,
v. d. Vlies, Krabbendam,
David Bijl„Die man
likte altijd zijn bord af, als
hij klaar was met eten",
herinnert deze kleinzoon
zich nog met een lachDan
de familie van Woerkom,
Monster, de Wed. Marchant
de familie van Bergkotte,
Oranje, hun eigen gezin,
vader, moeder, 5 zoons en 1
dochter (een zoon is over
leden), de familie van
Noortwijk, Storm, Bijl,
Snel en Alberts
Broer en zus Wensvoort
zijn 't er wel over eens, dat
het Willemshofje vroeger
gezelliger van aanzien was
envooral aan die pomp toen
middenin heeft de heer
Wensvoort nog plezierige
herinneringen
Voordat de grootouders van
deze beide mensen „stil
gingen leven", hadden ze
vroeger een zaak in groen
ten en fruit op de Hoog
straat. Maar daarover weet
men zich weinig meer te
herinneren.
Vijf kleinkinderen van de
stichter van dit Willems
hofje, zo genoemd, om de
voornamen van zoon en
kleinzoon voort te laten le
ven, zijn nog in leven, te
weten mevrouw E. van
Meurs-Wensvoort, oud 83
jaar, maar die nog geregeld
haar broer hier in Schie-
damalleen per trein komt
opzoeken, Willem Wens
voort, 77 jaar (Renkum).
Adrianus Wensvoort, 74
jaar (Doorwerth), Johan
Rudolf Wensvoort, 72 jaar
(Schiedam) en Jacob Wens
voort, 70 jaar, op 't ogen
blik in Canada. Een zoon
van deze kleinzoon, dus een
achter-kleinzoon van groot
vader Wensvoort, Pieter,
dierenarts in Alkmaar, pro
moveerde twee jaar gele
den tot doctor in de dier
geneeskunde. „Dat zou
grootvader Wensvoort veel
plezier gedaan hebben",
schreef mevrouw v. Meurs
in haar brief, waarvoor wij
haar vanaf deze plaats nog
hartelijk dank zeggen.
U bent nog zo vitaal als 83-
jange, u vergeet uw broer
niet, die het nu toch wel
heel erg eenzaam heeft, nu
zijn kinderen getrouwd zijn
en buiten de stad wonen.
Achttien jaai geleden ver
loor hij zijn vrouw. Hij
heeft veel pech gehad, wat
ziekte en een ongeluk be
treft en is nu aan huis ge
bonden.
Maar zijn gevoel voor hu
mor, zijn onverwoestbaar
optimisme maakt, dat hij,
zoals hij zelf zegt, twéémaal
leeft! Omdat hij de moed
niet wil laten zakken, ook
al vlot 't niet zo erg met
zijn been, waarvoor hij
tweemaal in de week in het
ziekenhuis behandeld wordt
Dan wordt hij gehaald en
gebracht met een taxi, zijn
énige vertier
Hij zorgt en hoopt zoldng
mogelijk, zelf zijn potje te
koken, zijn boeltje knap te
houden. „Wij Wensvoorten
worden allemaal oud. Mijn
vader en mijn grootvader
werden allebei dik in de
tachtig", wuift hij alle mo
gelijke zorgen weg.
Als de U.V.V. hier werke
lijk in actie komt, dan
hoop ik, dat de dames
vooral deze man niet zul
len vergeten....
Mieke.
