De Dior van Oostenrijk heeft
goede ideeën
m
Modebrief uit Rome door Gina A/Wtelli
IETS OM OVER
NA TE DENKEN
Zij is 45 jaar maar nog steeds
de Prima-Ballerina van Frankrijk
Zoon van dorpssmid werd miljonair met
het spelen van golf
TELEVISIE CONTRA
SPEELGOED
WAT IS UW ANTWOORD
Opvouwbare parapluie
erg populair
II11IIÉP
NEW YORK'S LAATSTE
VROEDVROUW
VAN ARM TOT RIJK XII
Hij vocht zijn hele leven lang
Wenen is de stad van de vrolijkheid, van
de walsen en de slingerende Donau maar
de Oostenrijkse vrouwen geven direct toe,
dat hun mode niet veel met die vrolijk
heid en luchtigheid te maken heeft. Meest
al geven zij het klimaat hier de schuld van.
„Regen en kou houden de mode in Oosten
rijk tegen", zei onlangs een verkoopster
van een bekend Weens modehuis tegen mij.
„Vrouwen moeten vluchten voor de ele
menten onder capuchons en spaals. Zij vin
den saaie en donkere kleuren veel prakti
scher dan lichte", zo completeerde zij haar
conclusie.
Inderdaad, door het klimaat beperkt de
Weense vrouw haar verzorging van een
modieus uiterlijk voor visiteavondjes thuis,
een bezoek aan de opera of een enkele offi
ciële receptie. Verder is de smaak vrij con
servatief en de mode wordt grotendeels
geïnspireerd door het land zelf kleine
vilten Tyroler hoedjes, zware loden capes,
jasjes, mantelpakjes en mantels, klassiek
breiwerk, leer en rijkelijk geborduurde
boerenblousjes.
Levendiger kleuren.
Toch zijn er een paar beroemde modehui
zen in Wenen, die klanten uit de hele we
reld trekken. De bekendste is wel die van
William Admuller, de „Dior" van Oosten
rijk. Tweemaal per jaar bezichtigt hij de
Parijse collecties maar de ontwerpen, die
hij voor zijn modehuizen in Wenen en
München maakt, zijn, wat hij noemt, „ge
matigd Parijs". Zijn stijl is nooit te apart,
nooit helemaal overeenkomstig het seizoen
en zijn Duitse en Oostenrijkse clientèle be
valt dit best.
Evenals de Fransen gelooft Admuller in
het verstandige mode-idee: tenminste één
behoorlijke eenvoudige zwarte uitgaans-
japon!
Dit seizoen echter probeert hij de Oosten
rijkse vrouwen tot levendiger kleuren over
te halen, zoals rose, geel en groen.
Fleuriger blouses.
Hij is een groot aanhanger van de „japon
met jasje-combinatie" en onder zijn ontwer
pen vinden we vele tailleloze modellen en
asymetrische grapjes.
Eén idee is een jasje, dat van voren met
een ceintuur sluit en van achteren los
hangt. Voor de meer behoudender dames
zijn er vlotte pakjes van grijze loden stof,
afgezet met hetzelfde materiaal in een don
kerder tint. Hij combineert zijn pakjes met
fleurige blouses en zijn opvatting van de
Tyroler hoed.
„De Weense vrouw", zegt een Oostenrij
ker, „is nooit een modeplaatje geweest
maar altijd een modieus geklede vrouw".
Links: Loden pakje in twee tinten grijs,
waaruit blijkt, hoe Admuller dit traditio
nele materiaal verwerkt. Hij completeert
bet pakje met een rose blouse en een wat
manlijk aandoende stropdas alsmede een
typisch Tyroler hoedje.
Rechts: Een japon met jasje, in rose en
rood bedrukte zijde als typische uiting van
Admullers meest geliefde stijl het jasje
is aangesloten en voorzien van ceintuur
van voren en hangt van achteren los.
Jules zegt: „Luister goed: Morgen zeg je
tegen Marie, dat je wel met haar meegaat
naar de kookcursus. Ik vind het erg flauw
om niet te gaan omdat je eten voor mij
moet koken. Ik kan mijzelf wel 'n avondje
redden, hoor. Voor jou is het een leuke
afwisseling".
Jet zegt: „Maar ik vind het zo vervelend
je in de steek te moeten laten, je alleen te
laten en voor jezelf te laten zorgen. De cur
sus komt waarschijnlijk in het voorjaar
weer en dan komt het misschien beter uit.
Ik zal niet eerder thuis zijn dan ongeveer
tien uur, dus het is ook geen uurtje waar
het om gaat".
Wie heeft gelijk
Jules heeft gelijk Jet aan te moedigen om
naar de cursus te gaan en zij moet het aan
bod accepteren. Zelfs als is de cursus niet
geheel noodzakelijk toch is het in haar be
lang. Haar man kan het inderdaad best een
avondje zonder haar stellen. Zij kan dan
ook het beste van de kans gebruik maken.
In het voorjaar kunnen er wel weer an
dere bezwaren zijn
Bijna elke morgen stapt een elegante dame
gekleed door de topontwerpers van Parijs,
een modern flatgebouw uit in de Franse
hoofdstad en zij gaat dan naar de l'Opera
Zij is balletdanseres en in Parijs bijna even
bekend als Margot Fonteyn in Londen.
Yvette Chauvire is haar naam en zij is de
beroemdste ballerina van Frankrijk. Ze
werd geboren in Parijs en ging reeds op
tienjarige leeftijd voor het eerst naar het
ballet. Dat was in 1928. Acht jaar later
danste zij bereids solo en in 1940 was zij
een gevierde ballerina!
Niet tevreden.
Toen Yvette Chauvire in 1946 met het
Nouveau Ballet de Monte Carlo een bezoek
bracht aan Engeland bracht zij een grote
sensatie teweeg door haar opvatting van de
partij Gisella en sinds die tijd is zij met
Markova, de prima ballerina van Engeland
en Ulanova, de prima ballerina van Rus
land de grootste Giselles van onze tijd ge-
Toch was zij over haar prestaties niet hele
maal tevreden. „Ik moet nog heel wat
meer doen voordat ik ben wat.ik wil zijn!"
zei zij bijvoorbeeld in 1947. „Niets is in
onze kunst belangrijker dan hard en regel
matig oefenen!", zo voegde zij er nog aan
toe.
Nu, op 45-jarige leeftijd is haar carriere
nog steeds op het hoogtepunt en zij werkt
nog steeds bijzonder hard. Zij is absoluut
een perfectioniste en danst elke tol met
grote precisie en berekening.
„De grote kunst van een ballerina is, te
zorgen, dat het publiek vergeet, dat zij
ballerina is", zegt zij.
Risico.
Zelfs toen zij de veertig gepasseerd was,
wenste zij niet op haar lauweren te rusten.
In 1958 deinsde zij er zelfs niet voor terug
de rol van Aurora te dansen in de Sleeping
Beauty in de Convent Garden in Londen.
Dit was de beroemdste rol van Margot
Fonteyn. Margot had deze rol al bijna
twintig jaar geleden vervuld maar Yvette
danste deze rol voor het eerst op haar 41-
jarige leeftijd.Toch waren vrijwel alle
recensenten het er over eens, dat zij Margot
Fonteyn had geëvenaard!
Zoals vele ballerina's heeft Yvette Chau
vire niet het volmaakte figuur voor een
danseres. Haar hals is te kort en haar torso
te gedrongen maar haar artistieke kwali
teiten zijn zo groot, dat niemand aandacht
schenkt aan deze tekortkomingen.
„Haar dansen zijn als liederen" zegt de be
kende choreograaf Serge Lifar!
Ondanks haar roem en ondanks haar grote
routine is Yvette nog steeds erg nerveus
voor een optreden. „Zelfs als ik tot en met
voorbereid ben, voel ik me angstig maar
dit gevoel verdwijnt altijd zodra ik in de
schijnwerpers dans", zo zegt zij.
Zij hoopt nog lange tijd in deze schijnwer
pers te mogen dansen en die wens koeste
ren ongetwijfeld ook haar vele bewonde-
raars(sters) in Frankrijk en daarbuiten!
De nieuwe mode op het gebied van de
parapluie schijnt definitief de richting van
de opvouwbare parapluie te zijn ingesla-
j."'v '.'/'//.A
gen. In Duitsland bijvoorbeeld het para-
pluieland bij uitstek zijn 6 van de tien
parapluies, die worden verkocht, opvouw
baar!
Populair is vooral de parapluie met het
sierlijke ronde handsvat. In het komende
voorjaar zal de parapluie voorts een rijke
kleurencombinatie krijgen want de fabri
kanten gaan modellen lanceren met een
groot aantal kleuren, die zelfs „bovenop"
en „onder" verschillend zullen zijn.
Opmerkelijk is verder, dat de zwartkleuri
ge parapluie bij de heren meer en meer
gaat verdwijnen aangezien de heren tegen
woordig ook meer de voorkeur geven aan
bontkleurige parapluies. Vooral de pastel
kleuren zijn bij de heren in trek!
New York heeft thans nog slechts één
vroedvrouw. De laatste jaren zijn de vroed
vrouwen in deze grote Amerikaanse stad
langzamerhand vervangen door verpleeg
sters, die een speciale opleiding genoten
hebben. Zij doen hun werk in hoofdzaak
in de ziekenhuizen, zodat het geen verwon
dering behoeft te wekken, dat thans 99%
van alle New Yorkse babies in ziekenhui
zen worden geboren.
Sinds de komst van de televisie is de be
langstelling van de kinderen tussen 6 en
12 jaar voor verschillende soorten speel
goed belangrijk afgenomen in vele landen.
Verschillende gezelschapspelen als domino
„Mens erger je niet" enz. zijn op de ach
tergrond gekomen volgens de Hamburgse
psycholoog, prof. Stückrat, die bij meer
dan 500 kinderen een onderzoek heeft in
gesteld om de uitwerking van televisie op
het familieleven na te gaan.
Een vierde deel van deze 500 kinderen zat
dagelijks twee uur voor het beeldscherm,
25% één tot twee uur en bijna de helft
twee tot drie uur langer. Gemiddeld zaten
de kinderen per dag 2,4 uur voor het tele
visieapparaat. Vooral op de zaterdagen en
zondagen bleek óe kijkintensiviteit groot
de onderzochte kinderen, namelijk gemid
deld vier uur. Zelfs 32 procent van de elf
jaren zat dan 's avonds om 10 uur nog
voor het beeldscherm, 25 procent van de
twaalfjarigen, 40% van de 13-jarigen en
zelfs 47 procent van de 14-jarigen.
Maar heel weinig mensen, die van
arm rijk zijn geworden, waren be
giftigd met zulke opmerkelijke ta
lenten als de Engelsman Horatio
William Bottomley. Hij gas goed
van de tongriem gesneden en
schrander. Hij werd een geboren
elider genoemd en men beschouwde
hem wel eens als de toekomstige
minister-president van Engeland.
Hij toonde in betrekkelijk korte tijd
grote bekwaamheden als advocaat,
politicus, journalist en zakenman.
Maar thans denkt men daar niet
meer aan als men in Engeland over
Bottomley spreekt maar wel aan
zijn slechte eigenschappen. Hij heeft
zijn plaats in de geschiedins name
lijk ingenomen als de grootste op
lichter van alle tijden in Engeland
Eens de held van het publiek
Bottomley begon zijn leven met
niets. Zijn ouders waren zo arm, dat
zij zelfs niet in staat waren om hem
op te voeden. Hij werd dan ook
naar het armenthuis van Birming
ham gestuurd. Zijn eerste geld ver
diende hij als loopjongen op eer
kantoor. Maar spoedig slaagde hij
er in miljoenen te verdienen, mil
joenen uit te geven en de held van
het publiek te worden. Tenslotte
echter knapte de luchtbel van zijn
schijnwereld. Hij kwam in de ge
vangenis en eindigde zijn leven zo
als hij was begonnen, namelijk
straatarm en zonder vrienden
Groot advocaat zonder echter
rechten te hebben gestudeerd
Horatio Bottomley wilde zijn leven
niet als loopjongen slijten en het ge
lukte hem al spoedig een betrekking
als schrijver bij het gerechtshof te
verkrijgen. In deze functie leerde
hij in drie jaar zoveel zogenaamde
legale trucs, dat hij in grote lur.e
kon leven zonder in de gevangenis
te komen.
In latere jaren kruiste Bottomley
hoewel hij geen rechten had gestu
deerd, vele malen de degens vooi
zijn eigen verdediging met d(
grootste advocaten van zijn land
En hij verloor ze allen en nadat Bot
tomley zijn eerste zaak voor het ge
recht had gewonnen kwam de rech
ter zo onder de indruk van zijn be
kwaamheid, dat hij Bottomley bij
zich liet komen om Lem te advise
ren advc aat te worden. In dez>
beschuldigd, dat hij als directeui
van de uitgeversmaatschappij Han
sard Union fr-ude had gepleegd
voor vele tienduizenden guldens. ITij
had namelijk zijn mededirecteuren
geadviseerd om enkele uitgeverijen
op te kopen voor een bedrag van
drie en een kwart miljoen gulden
maar hij verzuimde hen te vertellen,
dat deze uitgeverijen een tijdje te
voren reeds akkoord waren gegaan
met een bedrag, dat 870.000,la
ger was. Bottomley verdedigde zich
zelf in deze rechtszaak, die ruim
een maand duurde en hij werd ten
slotte niet schuldig bevonden aan de
ten laste gelegde fraude
Grote zaken.
Gebrek aan geld weerhield Bottom
ley er nooit van grote zaken aan te
gaan. Hij slaagde er altijd in geld
te lenen. Bij zijn eerste grote trans
actie leende hij 20.000,van eer
inancier in de Cty van Londen
Patrick O'Hagan. Hij vroeg deze fi
nancier eerst geld te lenen voor een
uitgeverij, die hij overigens zon
der veel succes leidde. O'Hagan
wilde daar echter niets van weten
sn zei: „Als het nu een drukkerij
was geweest had ik wel interesse ge
tad!" Twee dagen later was Bol
omley terug. Hij had een drukker:
opgericht en hij kreeg de 20.000,—
die hij wenste
Een paar jaar later ging hij voor
de eerste maal bankroet. Hij had
lange tijd in grote financiële zorgen
gezeten maar hij wist zijn schuld
eisers tenslotte over te halen aande
len te accepteren van verschillende
minder florissante goudmijnen,
enkel aandeel heeft echter ooit iets
opgeleverd uitgezonderd dan voor
Bottemley. Hij wist wel te incasse
ren maar gaf zijn geld even vlug
weer uit als hij het had ontvangen.
Hij kocht bijvoorbeeld een villa in
de buurt Eastbourne en bouwde er
vleugels aan. Hij werkte er hard
voor om de plaatselijke vertrou
wensman te worden en het duurde
niet lang of hij beheerde alle fond
sen van het dorp. Ook richtte hij
een grote renstal op. Niet alleen om
dat hij een onverbeterlijk gokker
was maar ook omdat hij van paar
den hield.
Champagne een levensmiddel.
Paarderennen, vrouwen en vermaak
dat waren de zaken waaraan Bot
tomley zijn miljoenen besteedde.
Champagne was als het ware een
levensmiddel voor hem. Hij lunchte
met champagne, hij dineerde er mee
en zelfs bij zijn ontbijt kon hij er
niet zonder. Hij hield van de macht
«n zijn redevoeringen, die een
groot gehoor konden boeien en hij
hield ook van de kracht van zijn
persoonlijkheid waardoor hij een
vijand in een vriend kon verande
ren.
Maar toch duurde het nog 20 jaar
voordat hij zijn intrede kon doen ir
iet parlement. In 1906 werd hij n."
nelijk als liberaal afgevaardigde gi
kozen in South Hackney. Een paa'
maanden later had Bottomley weei
een nieuwe brond van macht aange
boord. Hij stichtte het populaire
tijdschrift „John Buil", dat een
groot succes werd. Op de voorpagi
na van dit blad stond steeds de zin:
„Zonder vrees of roem". Bottemley
ging geheel volgens deze slagzin te
werk en nam iedereen op de hak.
Hij werd beschouwd als de kam-
piooen van de „kleine man" en ie
mand, die niet bang was de autori
teiten te bekritiseren.
In de gevangenis.
Na de eerste wereldoorlog startte
Bottomley, die nog steeds in de
gunst stond door zijn patriottische
ijver en een enorme populariteit ge
noot in geheel Engeland, met een
Victory Bond Club. De leden ervan
en dat werden er heel wat kre
gen een aandeel in een schuldbrief
van het Britse rijk voor 10,In
totaal vloeide bijna 9 miljoen gul
den in de kas van de Club en werd
er verder mee werd gedaan, wist
niemand. Maar dat bleek wel in
1921 toen men hem aanklaagde we
gens fraude. Hij kwam voor het ge
recht en wederom was hij zijn eigen
advocaat. Maar thans verloor hij de
rechtszaak. Hij werd tot zeven jaar
gevangenisstraf veroordeeld.
Eind 1927 kwam hij als een gebro
ken man uit de gevangenis, vergeten
door zijn vele vrienden. Zijn enige
inkomsten bestonden uit een ouder-
domspensioentje van slechts 10.
per week.
Bottomley bracht de laatste jaren
van zijn leven door bij een vroegere
kennis van hem in een kleine Lon-
lense flat. De man, die eens duizen-
ien guldens in de week uitgaf, stierf
in 1933 in een ziekenhuis als een ar
me en vergeten man -i
