TWEE FASCINERENDE WOORDEN: h"bed,ii( aJ'e°
„LUYCKS HERRIJST"
Zietwat
HUISVROUWELIJKE
OVERPEINZINGEN
DE JAGER
II
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
15 JAAR S.G.
VERLOVINGS
RINGEN
PAR\ONtG
DAMES voor
SUèDE JASJES
Uw vertrouwde
adres
KOELKAST KOPEN
EN
GELD TOE KRIJGEN
WILT U NOG SNEL
SLAGEN
EEN BAANTJE OM OP TE SCHIETEN
VRIJDAG 31 MEI 1963
14e JAARGANG No. 98
OPLAAG 26.100 EXEMPLAREN
net nieuwe
Redaktie en advertenties: BROERSVEST 125, Schiedam (C. J. van der Klink), telefoon 010-67368 en 63939.
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur. Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag 6 uur 's avonds.
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk, met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
kwamen, die zeer zeker bij de herbouw
Voetje voor voetje werkte men aanvanke
lijk verder, geschraagd door het grote ver
trouwen, dat men in deze firma had en dat
vooral in die moeilijke maanden bestendigd
is gebleven.
Een keurig verzorgd boekje met een fleu
rige plastic omslag ligt al een poosje op ons
bureau. We hebben erover gewaakt, dat 't
niet verloren zou gaan, want hierover wil
den we schrijven. Maar tja, de tijd en de
ruimte!
We lezen het voorwoord van de heer J. A.
Luycks, president-directeur van het 65 jaar
oude bedrijf, dat begin van dit jaar in de
as gelegd werd. 't Zou een verhaal in mi
neur kunnen zijn, maar 't is het beslist niet.
De fascinerende woorden „Luycks herrijst"
werden een stimulans om de schouders
eronder te zetten.
Hulp stroomde aan alle kanten toe: Al kon
men zich vier uur na het uitbreken van die
brand tijdens een directie-vergadering, be
legd ten huize van de president-directeur,
ternauwernood realiseren, wat of het bete
kende alles verloren te hebben. Nergens
meer over te beschikken, geen gegevens.
geen schrijfmachines
Voor de mensen van zg. A.G.O. afdeling
(arbeid voor geestelijk onvolwaardigen
Het klinkt wat vreemd, maar
als U bedenkt, dat in de
zomermaanden een gemiddeld
gezin 3,— aan voedsel weg
gooit, is onze
Marijnen koelkast 225 Itr.
voor 2.60 per week
ZONDER AANBETALING
Beslist geen luxe. Ga maar
kijken (en kopen) bij Uw
vertrouwde adres.
BROERSVELD 108
Speciale showroom op no. 134
die op de embalage-afdeling werkten, be
tekende deze brand helemaal een zware
slag. Zij zagen op dat moment méér verlo
ren gaan dan een werkkring: een levensin
houd, die voor hen van veel groter bete
kenis was dan voor normale mensen. Maar
ook zij zijn inmiddels weer aan de slag.
En dat is goed
Men is dus niet bij de pakken neer gaan
zitten. Er is hard gewerkt. Met diepe
vreugde kan men vermelden, dat onmiddel
lijk van alle kanten hulp aangeboden werd.
Ook uit het BUITENLAND. Na enkele
dagen waren er al tekeningen van de pro-
duktie-hal gereed; tweeenhalve week na de
brand werden er al tienduizenden literfles
sen slasaus bereid!
Op vrijdag, 18 januari brak in de vroege
morgen in ijzige kou die fatale brand uit,
die alles verwoestte, maar op maandag, 21
januari had men dè beschikking over een
paar kamers in hotel Casa te Diemen. De
P.T.T. zorgde voor telefoon-aansluiting.
Vier lijnen onder het eigen nummer. En
de hele dag rinkelden die toestellen. De
hulp van alle kanten aangeboden, was fan
tastisch. Is het daarom wonder, dat met
zoveel medeleven energiek aan een nieuwe
toekomst gewerkt kon worden? Al betreur
de men wel het verlies van het geschilderde
portret van de oprichter van het bedrijf,
het historisch archief, het gebrandschilder
de raam, een geschenk van het personeel
bij het 50-jarig bestaaan. Maar veel tijd om
hierover te piekeren, was er niet.
Het kostbaarste bezit, de in vele jaren op
gebouwde klantenkring, moest behouden
worden en dat is ook gelukt, dank zij aller
inspanning. Ondanks de Siberische tempe
ratuur baanden de mensen met houwelen
en stootijzers zich een weg door sneeuw en
ijs. Was na 4 weken het terrein van de
brand opgeruimd en dit klaar voor de nieu
we start. Een paar mensen hadden kans
gezien een gespaarde sorteerband, een paar
ketels en een spoelmachine weer bruikbaar
te maken. Na 5 weken waren er al weer 3
spoelmachines in gebruik metwarm
water. Alle belanghebbenden werden door
middel van dagelijkse bulletins op de hoog
te gehouden van de stand van zaken op
ieder gebied. Er werd op het hoofdkantoor
een „ideeënbus" opgesteld, waar heel
wat bruikbare suggesties uit te voorschijn
Op 28 mei j.l. is in Musis Sacrum de vijftiende verjaardag van de
Schiedamse Gemeenschap gevierd.... met „hutspot en klapstuk".
Zeer veel medewerkers hadden aan de uitnodiging van het Dage
lijks Bestuur gehoor gegeven. Er waren zelfs enige donateurs in
de zaal!
De voorzitter constateerde met vreugde dat onze gemeenschap de
kinderschoenen ontwassen is en nu begint met die opwindende
periode, die wij „DE PUBERTEIT" zouden kunnen noemen.... U
weet wel, die leeftijd van de baard in de keel, de pukkeltjes op het
voorhoofd en de drang om de hete wereld ondersteboven te woelen.
De hoofdschotel van het feest was bereid door ene Groenendaal.
Tot voor kort een rustig, bedachtzaam, nauwgezet, accuraat man,
serieus en eerbiedwaardig.
Nu: een U kunt het geloven of niet een dartele, sprankelen
de, bijzonder geestige PUBER!
„Wat Kan kan, kan Groenendaal al lang", zei hij in jeugdige over
moed en hij bewees meteen dat het nog waar is ook!
Het beste bewijs dat deze Pieter Groenendaal hélemaal met de
S.G. is méégegroeidzoetjes in het begin, wat aarzelend en tas
tend, voorzichtig zijn weg zoekend.... en na vijftien jaar: Boor
devol BRAVOUR!
Dat ie in wezen toch helemaal volwassen is, kwam plotseling tot
uiting bij zijn diep-ontroerend afscheidsgedicht aan wijlen onze
onvergetelijke vriend Edward den Hoed.
Overigens ontzag hij zich niet om de belangrijkste figuren van
Schiedam er even gezéllig en pittig dóór te halen, wat hij daarna
weer onmiddellijk goed maakte door ze met een fraaie vaas vol
fleurige blommen te verblijden.
De Heer en Mevrouw Gudde vergastten ons op enige voortreffelijk
voorgedragen fragmenten van Bomans én Carmiggelt (wat zou de
S.G. zijn zonder onze sectie Toneel?) en Hans Peters omrangde
het geheel met knappe piano-tierlantijntjes.
Het KLAPSTUK was echter de grootscheepse hulde door voorzit
ter de Wolf aan de heer C. Lansbergen, die de ere-penning ontving
voor het eerst voorzien van de daar eigenlijk al lang bijbehoren
de oorkonde Als IEMAND ooft deze penning verdiend heeft
dan is het de eenvoudige, sympathieke voorzitter van Crescendo.
Natuurlijk kwam zijn hele corps met slaande trom en schallende
bazuinen aangetreden.
Een verrukkelijke avond, die directeur Pfeiffer wel enig hoofd
brekens gekost zal hebben, maar VIJFTIEN JAAR betékent ook
wat
En nu met zijn allen vlijtig óp naar de volwassenheid! (Het dona
teurschap kost nog steeds slechts vijf gulden per jaar).
Sebastiaan.
Modern bewerkte en gladde
ringen in breedten van 3 t.m.
10 mm., in alle maten uit
voorraad leverbaar.
Gratis graveren.
Kan op worden gewacht.
•OTTUUUtMUDUK UI «CHWDAM
Nu heeft men zich weer in zoverre her
steld, dat men in staat is 60% van het
overbekende assortiment te leveren.
De verkoop bedraagt nu al ruim 75% van
de normale omzet en men hoopt en ver
trouwt, dat de herbouw van de fabriek in
het najaar een feit zal zijn.
In grote trekken wordt het dan dezelfde
fabriek als die er, nog slechts maar 5 jaar,
stond. De grote produktiehal 38 X 80 m
zal het eerst herrijzen. Er zullen daar bin
nen enkele maanden reeds Luycks artikelen
gefabriceerd worden, o.a. de befaamde
Franse mosterd en frite-saus, terwijl in ju
li/augustus reeds de nieuwe oogst augur
ken en zilveruitjes in deze herbouwde hal
zal worden verwerkt.
Twee woorden, twee fascinerende woorden
krijgen gestalte, want inderdaad, „Luycks
herrijst". En wij kunnen de directie van
deze N.V. hiermede van harte gelukwen
sen, dat dit op zo korte termijn mogelijk
is geworden. Hetgeen beslist NIET het ge
val geweest zou zijn, als het personeel, het
hart van het bedrijf, hier niet achter ge
staan had. En dan al die relaties
Men heeft juist door die ramp kunnen
ervaren, hoe hoog men overal aangeslagen
staat. Hieronder de schouders zetten was
voor iedereen alleen maar een ere-zaak
0 DEMONSTRATIE
Zie adv. Radio v. d. Vlies op pagina 5
'i Y i ''*1
ik zat er zo heerlijk in het zonnetje. Zo
maar op een doordeweekse dag gezellig
thuis en het was nuLodderig keek ik
naar de klok op de Koemarkt: vijf voor 11.
Balen van tijd dus en van dit zonnetje
moest ik profiteren. Dus sloot ik braaf
mijn ogen en zeilde weg. Neen, geen snurk-
partijtje. Zomaar een klein gewetensonder-
zoekje. Poeh, daar kon ik beter niet aan
beginnenDus sperde ik mijn ogen maar
weer wagenwijd open en bestelde mijn
tweede kopje koffie. Als de kelner niets
vroeg, zou ik er ook niets bij nemen.
Mensen iets weigeren is zo verdraaid moei
lijkOei!.... alarm! Te laat! Want Ireen
stevende al op me af. Een schorrige hoes-
terige Ireen, die me zwijgend een waslijst
van namen overhandigde. Ik keek onthutst.
Snapte er geen barst van. Wat moest dit
nu? „Ik bel dagelijks mensen om abbonné
te maken voor een blad. Het gaat lekker,
maar ik heb vandaag haast geen stem en
dit werk moet gedaan worden, anders
krijg ik misschien wel mijn ontslag
Ze keek triest naar het voorbij denderende
verkeer. En ik kreeg meteen visioenen van
droge boterhammen en zo. Tja, wat moest
ik nu? Haar in de mist laten zitten of
Mensen iets weigerenIk wist, dat ik
het niet kon, maar toch hapte ik met di
rect toe. Dit leek me zo'n hondebaan. Als
iemand botweg „neen" zou zeggen. Och,
ik ken mezelf immers op een prikje
We dronken eerst maar gezellig koffie.
Vergeefs probeerde ik een ander hiervoor
in te zetten, tenminste, ik dacht hevig na,
maar niemand 'had tijd. Dat betekende dus
alleen maar
Och, u begrijpt het allemaal al. Nog geen
half uur daarna zat ik achter een vreemd
bureau en zakte Ireen op de bank in een
stapel kussens weg Zielepoot, ze zag er
toch wel beroerd uit. Bah, wat was ik
toch een egoïst. Bellen nu maar
Ik zette mijn liefste stem op, maar dat
werd een fiasco, want de mijnheer, dacht,
dat ik een meisje was. Een vriendinnetje
van zijn dochtertje. Ik hapte even naar
adem. Louter uit voorzorg, dat ik zou gil
len van de lach en dan nam die snuiter so
wie so geen abonnement. Nou, hij nam het
tóch niet want zijn vrouw las alle dames
bladen..... Ik zoog mijn wangen in en zei
verbaasd: „allemensen, wat een dure vrouw
maar toch wel leuk. Fijn, bedankt mijnheer
en tot een volgende keer".
Alle damesbladenHad je het ooit zo
zout gegeten? Volgende patiënt. Gelukkig
een mevrouw. Ma?' die stond op het punt
om ri: ar een schoonheids-sa1 „u te gaan. Of
ik een andere keer wilde bellen? Ik haastte
me haar gerust te stellen. Bah, wat een r...
werk. Maar enfin, de moed maar met op
geven. Een schattig beverig stemmetje.
Kennelijk een lief omaatje, die hele verha
len opdiste over haar rabarberschaaltje. En
nog veel meer. Drie zoons had ze en twee
dochters. En allemaal zo goed en zo geluk
kig getrouwd. Er was geen speld tussen te
krijgen, maar toch ook wel geen abonne
ment. Och, dat lievertje was natuurlijk
blij, dat er eens iemand belde
Een vriendelijke mannenstem. En een gulle
lach, of zijn vrouw soms„Lieve kind,
ik heb geen vrouw". Ik keek naar Ireen,
maar die lag met gesloten ogen. Ergens in
me zit nog altijd de koppelgeest. Als die
twee elkaar eens zouden ontmoeten. Liefde
op het eerste gezicht of zo. Kon ook best
bij het derde komen. Och, de engel nam
een abonnement voor zijn moeder. Daar
zat dus nog muziek in voor Ireen. Moest
ze dat blad zelf maar bij hem thuis gaan
brengen. Mis... 't werd een adres in Hoens-
broek. Maar heel stiekem zette ik toch een
kruisje achter zijn naam
Een juffrouwEen heel verontwaardigde
juffrouw, want ze vond dat blad een ver
schrikking. Waar of ik de moed vandaan
haalde, om haar hierover te bellen?
En toen zei ik zomaar iets heel geks. Ik
zei, dat ik vroeger weieens bij haar thuis
geweest was. Diepe stilte aan de andere
kant. Bent u danIk hoorde haar den
ken, wat was ik toch begonnen?
Ik wist niet eens, hoe oud of ze was en
waar c* ze vroeger gewoond had.
Lekker spannend toch wel.
Als je Sonja bent en ik meen dat niet te
betwijfelen, doe dan beslist geen moeite.
Rang, haak erop. Ik keek naar het appa
raat. Zou ik nogeens bellen en zeggen. Wie
weet, wat of die Sonja vroeger uitgespookt
had. Maar tja, eerst maar een ander er tus
sendoorNu een jonge moeder. We zijn
zo gelukkig met dit babytje, dat ik echt
geen tijd meer heb om te lezen. Och, hoort
u haar lachen, ik heb haar op mijn arm..."
Natuurlijk zei ik ja, al hoorde ik praktisch
niets. Tenslotte heb ik ook die verrukke
lijke tijd gehad. Maar toch lukte het mij
haar ervan te overtuigen, dat er zoveel
nuttige dingen in dat blad staan. Ja, u wilt
graafe de naam weten, maar toch zeg ik
het lekker niet.
Een mevrouw met een filmsterrenklank.
Een beetje sloom en toch hevig haar best
doend om aktief te zijn. „Nee, beslist geen
interesse, het leven is toch al zo vermoei
end." Nee, rang. Iiaak erop. Wat een baan.
Wat een r... baan. En er pas één gestrikt.
Arme Ireen, het werd beslist een droge
boterham voor haar. Maar ik zou het nu
eens met luider stemme aanpakken.
Droefheid.... Iedereen was kennelijk blassé
van lezen of gunde er zich de tijd niet
voor. Zouden er nu werkelijk vrouwen
zijp, die hiermede iets kunnen verdienen?
Hoe deden ze dat dan?
„Je hebt je dag kennelijk niet. Maar straks
lukt het beslist beter. Dat is bij mij ook
altijd". Ik knikte berustend. Begon op
nieuw. Om een lang verhaal kort te ma-
kerf: 5 abonnementen. En die zielige, nij
dige juffrouw heeft toch ook een abonne
ment genomen. Met pijn in mijn rug en
mijn hoofd en wet ik veel, ben ik naar
huis gegaan. En .-'-sar belde een vriendelij
ke juffrouw of mevrouw me, of ik een
abonnement op het Algemeen Dagblad
wilde hebben
Toevallig lezen we die krant ook, maar ik
kon aan de klank van haar stem merken,
dat ze mij niet erg geloofde, want ik stond
niet op de abonnementenlijst. Het bureau
op de Hoogstraat zal haar wel gerustge
steld hebben. Maar ik vind het een baan
om op te schieten
Dames-, Kinderkleding
BROERSVEST 111
TELEFOON 67416
SCHIEDAM
