tiet nieuwe
Wij horen in deze randstad Holland
Zietwat UNIQUE U biedt
i'.rf. V
N.
ROBINSON CRUSOË
GESLAAGD
OMEGA
TISSOT
PONTIAC
EEN RING
VRIJDAG 28 JUNI 1963
14e JAARGANG No. 106
OPLAAG 26.100 EXEMPLAREN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
In gesprek met de heer K. J. Heyboer
-ï
pARlOWt0
-
HERENKLEDING
Schiedam Hoogstraat 174
SPORTIEF COSTUUM
PROGRAMMA
JEUGD JOLIJT
KOOS OOSTERHOLT
GEHULDIGD
OPEN DEUR WERK
zoals:
Redakfie en advertenties: BROERSVEST 125, Schiedam (C. J. van der Klink), telefoon 010-67368 en 63939.
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur. Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag 6 uur 's avonds.
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag
Naast mijn schrijfmachine ligt een boekje
met een fleurige plastic omslag.
Een uitgave van de Koninklijke Neder
landse Korfbalbond ter gelegenheid van
het 60-jarig bestaan. Ik wist daar niets
van. Nü wel, maar dat komt door het
gesprek, dat ik met de heer K. J. Heijboer
had. Een dynamische figuur, ondanks zijn
81 jaar. Een gezellige man, om mee te
praten. Al zal hij voor mij altijd dé man
van de C.A.B. zijn en.... blijven.
Hij probeert er zo nuchter mogelijk over
te praten, maar toch klinkt nog in zijn
stem de diepe vreugde door over het tot
stand komen van het „K.J. Heijboer-
fonds", dat zal blijven bestaan. Ook na
zijn dood en dat schenkt hem de vol
doening, dat het werk, op heel bescheiden
voet in 1926 begonnen met drie gebrek
kige kinderen van verschillende scholen
(er werd met een onderwijzeres een tocht
gemaakt naar Bloemendaal) uitgedragen
zal worden tot in lengte van dagen....
Maar ik dwaal afMijn bijzondere
interesse voor het fraai verzorgde boekje
geldt speciaal een inleiding op blz. 13 met
een „kop" in keurig handschrift, een ar
tikel geschreven „Van 1903 tot 1928 door
K. J. Heijboer".
Zo U het nog niet weet, de heer Heijboer
is een hartstochtelijke korfbalspeler ge
weest. Actief tot zijn veertigste jaar heeft
hij deze sport beoefend. Verschillende
wedstrijden gefloten o.a. de eerste inter
land op 12 januari 1921 in Antwerpen.
Het artikel van de heer Heijboer is geïllu
streerd met heel oude foto's, waaruit ik
hem met geen mogelijkheid kan halen.
Hij wijst me een heel jónge Heijboer aan.
Mannen en vrouwen in gedegen kleding
teerde spelen". Er kwamen drie school
clubs. Voortvarend als de heer Broek-
huysen was, durfde hij het aan over te
gaan tot oprichting van een Ned. Korfbal-
bond. Met zijn helaas nu overleden vriend,
de heer H. Krijn nam de heer Heijboer
deel aan de tweedaagse Openlucht-cursus,
die de heer Broekhuysen namens de Rot
terdamse Bond voor Lichamelijke Opvoe
ding in de Paasvakantie in 1904 leidde,
en... hun liefde voor de korfbalsport was
geboren, om nimmer meer te wijken.
Zelfs nü heeft die de belangstelling van
deze krasse, vitale man, die eens op de
kweekschool in Middelburg in 1898 als
zestien-jarige het verwijt durfde uiten, dat
men verstoken bleef van sport en hij, die
de sport juist zo'n gróót hart toedroeg.
„Oefening kweekt kracht", de korfbal
vereniging in Dordrecht, waarnaar hij elke
week een avond ging. De beoefening van
„slingerballen" en de eerste onprettige
gewaarwording van de bal zo zwaar als
lood tegen zijn neus aan te krijgen.
't Zijn préttige jaren geweest. Ik had het
zelfs zó druk, dat ik pas op mijn veer
tigste jaar trouwde, zegt hij met een olijke
knipoog. Zijn vrouw, tien jaar jonger,
onderbreekt tweemaal dit gesprek voor het
aanbieden van een kopje koffie.
Ieder jaar is er een reünie en ter gelegen
heid van zijn tachtigste verjaardag vorig
jaar werd de heer Heijboer een receptie
aangeboden in Caland West, waar hij voor
het eerst kennis maakte met de vrouw van
Mr. Boekei uit Amsterdam.
Ik houd ontstellend veel van kinderen. Ik
ben 40 jaar bij het onderwijs geweest,
waarvan 35 bij het B.L.O. In 1918 kwam
ik hier in Schiedam. Bijna 25 jaar ben ik
bent?" Ik heb daar mijn hele leven aan
moeten denken, vooral toen ik nog voor
de klas stond. En in de ijstijd heb ik mijn
kinderen nooit verboden „ijsje te gaan
piepen" of over de schotsen te gaan.
Want ik WIST, dat ze 't toch niet konden
laten. Dat was al in MIJN tijd, toen we
thuis met gebogen hoofden voor onze
strenge moeder stonden en dachten: „we
gaan tóch". Wel heb ik de kinderen het
GEVAAR ervan gedemonstreerd.
In de vakanties vroeger meehelpen op het
land: hooien, melken, de paarden mennen.
Wat of dat voor een kind is....! 't Zijn
herinneringen, die hij er in al zijn enthou
siasme doorheen gooit en dan de spontane
uitroep: „laatst zag ik een paard in het
hartje van Amsterdam, al was het dan
gespannen voor een schillenwagen"
Hij heeft 't altijd druk gehad in zijn leven
en hij zit nóg niet met de armen over
elkaar, al zou hij er dan nu de leeftijd
wel voor hebben. Voorzitter geweest van
de Bond van Lichamelijke Opvoeding. De
„Kunstkring" opgericht. Het verlies hier
van drukt hem. Hij was een van de op
richters. Zijn werk voor de S.G. (één van
de zeven geitjes van de Wolft)! Hoe het
lawaai van de kinderen altijd verstomde,
als hij het toneel betrad, maar als geen
ander de kunst verstond de aandacht van
de kinderen gevangen te houden.
Je bent verplicht, dat wat je in je hebt
aan een ander over te iragen. Ik heb dat
altijd gedaan en u mag gorust weten, dat
ik het werk voor de C.A.B. voor de ge-
brekkigen als het mooiste in mijn leven
beschouw. We waren hieraan al bezig, toen
er in 1927 een verzoek uit Rotterdam
kwam gericht aan het Bureau Onderwijs
V kent dat verhaal allemaal. V hebt er in Uw jeugd dagenlang van
litterusmullen misschier hebt U er uw huiswerk wel voor ver
geten! Herinnert U zich nog wat eigenlijk de móóiste dag van
Robinson is geweest toen hij daar op zijn dooie eentje op het
eiland zat? Dat was de dag dat hij „Vrijdag" ontmoette.
Zelfs de grote fantasie van de knappe schrijver kon het niet voor
elkaar broeden om iemand „zonder gezelschap" gelukkig te krij
genHij voelde dat er een tweede persoon bij moest.
Maar zelfs die twee waren tenslotte blij dat ze samen weer naar
de bewoonde wereld konden.
Weef U, wij mensen, wij hóren nu een keer bij elkaar. Wij kunnen
elkaar niet missen. Op kantoor, in de werkplaats, in de straat, in
de verenigingwe zouden het verschrikkelijk vinden om daar
altijd alleen te moeten zijn.
Natuurlijk, er zijn er onder Uw kennissen en Uw naaste omgeving
misschien meer dan genoeg die U graag naar Australië zag vertrek
ken. De mogelijkheid bestaat zelfs, dat U aan iedereen rond U
heen een hekel hebt, maar dan nog gaan Uw gedachten niet uit
naar de eenzaamheid, maar naar een andere in Uw ogen betere
gemeenschap.
En als wij dan toevallig hier in deze stad tot de Schiedamse Ge
meenschap horen, graag of met tegenzin, dan lijkt het mij toch
voor de hand te liggen om van die gemeenschap een prettige ge
meenschap te maken.
U kunt natuurlijk gaan zitten wachten tot anderen dat voor U doen
en er zijn al een heleboel anderen hard bezig, maar het zou veel
vlugger en veel beter gaan als iedereen meehielp. Ieder op zijn
eigen terrein, met zijn eigen capaciteiten.
U zoudt bijvoorbeeld eens kunnen beginnen met donateur van de
Schiedamse Gemeenschap te worden. Dat kost U vijf gulden per
jaar. U krijgt daar het interessante maandblad voor en U steunt
het werk.
Die vijf gulden kunt U brengen in dat leuke houten V.V.V.-huisje
bij het postkantoor of storten op de rekening die de S.G. heeft bij
de heren Mees en Zoonen.
O, wist U dat al? Waarom deed U het dan niet?
Sebastiaan.
tijdens een cursus op het Schuttersveld te
Rotterdam in 1904 onder leiding van de
onderwijzer Nico Broekhuysen, de schep
per van het korfbal. Als leraar aan de
Amsterdamse Schoolvereniging verbonden,
bezocht deze man in 1902 een internatio
nale cursus voor handenarbeid in Naas
een stadje in Zuid-Zweden. De cursisten,
ook vrouwen, onstpanden zich in de pau
zes met openluchtspelen. Een „gemengd"
spel dus en één van die spelletjes was
„ringböll". Het speelterrein was 45-25
meter en de doelpalen met een horizontaal
aan de kop van iedere paal geplaatste
ijzeren ring, drie meter hoog.
Dit spel sloeg zo bij de heer Broekhuysen
in, dat hij in Amsetrdam zijn leerlingen
hierop onthaalde. Een korf zonder bodem
verving die ijzeren ring, echter van de-
hier bij het onderwijs geweest, zoals u
weet. Ik woonde in Rotterdam, omdat
deze stad me tóen niet trok. Ik heb 't
lang volgehouden op de fiets hierheen te
komen. Maar in 1924 kwamen we hier
wonen, tóen het laatste huis van de straat,
St. Liduinaplein 8. Vanuit de keuken kon
mijn vrouw over de jonge aanplant heen
Vlaardingen zien. Ik herinner me nog goed,
dat iemand van het politiebureau me na
mens wijlen commissaris Ellenberger kwam
waarschuwen, dat 't hier toen „gevaarlijk"
wonen was. Dat bleek ook wel, want mijn
prachtige Fongers-fiets met drie versnel
lingen, een elektrische lamp enz. en achter
op de bagagedrager een loden cape werd
uit de schuur gestolen. Maar ik was ge
lukkig verzekerd, al was het natuurlijk
wel spijtig
VACANTIE-AANÊIEDING:
hypermoderne
„Gold-Finishd" kamgaren
79.-
zelfde afmeting, zoals die thans nog bij de
korfballers in gebruik is. Korfbal veroverde
Amsterdam en vandaar uit werd er pro
paganda gemaakt op de scholen, ook op
de lagere. Vandaar, dat in de hoofdstad
een bond voor Lichamelijke Opvoeding ge
sticht werd, de A.B.L.O.
In het boekje schrijft de heer Heijboer
ook: „Levendig herinner ik me hoe in de
herfst van 1903 in de voorzaal van „Ti-
voli" aan de Coolsingel te Rotterdam dr.
Zuidema namens de A.B.L.O. in een ge
degen toespraak een beroep deed op le
raren en onderwijzers, om nu ook eens te
denken aan de lichamen der leerlingen en
niet alleen aan de hersenen. M.a.w., geef
naast het léren ook de kinderen gelegen
heid tot het beoefenen van gereglemen-
Het Sterrebos was nog ongereptIk ben
een echte natuurliefhebber en ik had mijn
eigen „Twentse hoekje" daar. Toen Schie
dam aan de verfraaiing van zijn stad be
gon, 'ging ik ervan houden en ik kan me
nóg verwonderen over de snelle groei van
het Westen en over mijn plannen jaren
geleden, om, als ik gepensioneerd was dan
naar de Achterhoek te trekken. We zijn
verbrand of Gelderland, maar ook op
Brabant en Utrecht. En.... vanzelfsprekend
Zeeland, tenslotte ben ik in Serooskerken
geboren en kom ik uit een gezin van 9
kinderen, 5 jongens en vier meisjes. Mijn
vader, een bouwer, kon nogf' eens op ons
mopperen en ik hoor nog die flinke, stoere
timmerman toen zeggen: „heb je er wei
eens aan gedacht, hoe of je zélf geweest
om samen te werken. Dat is lang gebeurd,
maar nu zijn we zelfstandig, net als de
afdeling Vlaardingen en Delft. De heer
Koert Lub, hoofd van de Dr. Kuyper-
school, was toen voorzitter en ik secre
taris-penningmeester. Dat er weer een
Heijboer in het comité zit! Nee, louter
toeval, géén familie maar de „kleine
Heijboer", die ik al jaren ken, heeft een
grote ijver en dat heb je nodig in dit werk.
Ik ben nu ére-voorzitter, maar ik sla geen
vergadering over.
Toen ik op mijn 60ste jaar gepensioneerd
was, had ik zeeën van tijd en die heb ik
goed benut. In de oorlog zat ik in de
evacuatie-commissie. Heel Schiedam was
in groepen verdeeld. Voor zieke mensen
waren er karren, die gecharterd waren.
Maar gelukkig, dat is niet nodig geweest.
Ik ben nu secretaris voor Rotterdam en
omstreken van de Algemene Bond voor
gepensioneerde ambtenaren. Als ik zo op
al die jaren terugzie
Ik wéét, dat ik een „ijzeren heerser" ge
weest ben. Voor mij was er geen „ofof"
Veel mensen heb ik daardoor vaak tégen
me in het harnas gejaagd, maar ze werden
later tóch mijn vrienden.
Mijn kinderen kregen van de school en dan
bedoel ik de schoolkinderen schoenen voor
hun St. Nicolaas. Ik kocht ze altijd bij van
Doorn in het Broersveld. En nu kopen we
er nog onze éigen schoenen, hetgeen zeer
op prijs gesteld wordt.
Als ik tot mijn schrik bemerk, dat ik al
bijna twee uur met hem zit te praten
wuift hij dit weg. 't Was gezellig oude
herinneringen op te halen, is zijn bescheid.
Maar het is tenslotte etenstijd....
En dan krijg ik de „K. J. Heijboer-pen-
ning" te zien, geslagen ter blijvende her
innering aan zijn betekenis voor het daad
werkelijke spel e dan begrijpt u na
tuurlijk, dat dit het korfbalspel is.
Bijdragen van vrienden en bewonderaars
maakten dit mogelijk ter gelegenheid van
zijn tachtigste verjaardag. Vorig jaar
werden voor het eerst 6 van deze medailles
uitgereikt op de jaarvergadering van
Utrecht aan hen, die voot het korfbalspel
bijzordere verdienden hebben gehad....
Het echtpaar Heijboer heeft twee kinderen,
een zoon, leraar aan een gymnasium in
Apeldoorn en een dochter, getrouwd met
een binnenhuisarchitect in Overveen.
Morgenochtend vroeg gaan ze met vakantie.
Mag ik hen vanaf deze plaats hartelijk
dank zeggen voor het vriendelijk onthaal
en plezierige dagen toewensen?
MIEKE
in de week van 1 tot en met 6 juli 1963.
Maandag 1 juli: Zeepkistenrace, Brielsestr.
Dinsdag 2 juli: Wielerwedstrijd, Parcours:
Buys Ballotsingel.
Woensdag 3 juli: Volksspelavond, Nieuwe
Maasstraat, gedeelte bij houthandel de
Wetering.
Vrijdag 5 juli: Autopedwedstrijd,
Dr. Zamenhofstraat.
Uitgezonderd de wielerwedstrijd, waaraan
jongeren van 12 tot 16 jaar kunnen deel
nemen, is deelname aan de andere activi
teiten mogelijk voor jongeren van 8 tot
12 jaar. Deelname aan bovengenoemde
activiteiten is geheel gratis.
De bekende oud-captain van het eerste
cricketteam van Excelsior, Koos Ooster-
holt, is afgelopen zondag op waardige
wijze gehuldigd na een eveneens waardige
loopbaan als sportman.
De heer J. Oosterholt speelt niet alleen
al 35 jaar cricket bij Excelsior, maar heeft
er bovendien al 350 wedstrijden bij zijn
vereniging opzitten. Ook speelde hij diverse
malen in vertegenwoordigende teams mee.
Dat het na de overwinning op PW af
gelopen zondag gelukwensen regende, liet
zich begrijpen. Bij al die felicitaties willen
we graag de onze voegen en Koos Ooster
holt daarbij als voorbeeld stellen voor alle
sportbeoefenaren van onze stad.
Koos Oosterho't is een voorbeeld van velen
en we wensen deze „oude rot" nog vele
jaren van sportieve "enoegeri!
De commissie voor het Open Deurwerk
organiseert a.s. zondag 30 juni haar vol
gende zondagmorgensamenkomst in de
grote zaal van gebouw Irene, Nieuwe Ha
ven 155. Aanvang 10.30 uur.
In deze samenkomst zal de studenten-
predikant van Rotterdam, ds. E. van Brug
gen spreken over het onderwerp „CHRIS
TENDOM en GELD"
Na de inleiding zal er ruimschoots gelegen
heid worden gegeven tot het stellen van
vragen. Iedereen is in deze samenkomst
hartelijk welkom.
Een blijvende waardering
voor deze prestatie, geeft U
met een
ZWITSERS MERKHORLOGE
Of in een geschenk van goud
bijvoorbeeld:
met of zonder edelsteen.
Zeer uitgebreide collecties.
Prijzen reeds vanaf f 36.56
HORLOGE* jUWELifeit
EDELSTEENKUNDIGE E.G.A.
