tiet nieuwe
HET MOOISTE GESCHENK
ZOMER-
PRIJZEN
Receptie met enorme belangstelling
achter de stopmand
Het is prettig werken bij de
Schiedamsche
Cartonnagefabriek
i
OPLAAG 26.100 EXEMPLAREN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
op de hondersteverjaardag van Mevr. Geertruida Gezina Hommen-Ten Velthuis
NOG ENKELE
WEKEN
BONTMANTELS
SUèDE MANTELS
MODES
BROERSVEST 111
KComité S.G.S.:
om diep je hoed voor af te nemen
HOLLEN
SCHIED. AQUARIUMVER.
„NATUURGENOT IN HUIS'
SEPTEMBER 1965?
14e JAARGANG
Redaktie en advertenties: BROERSVEST 125, Schiedam (C. J. van der Klink), telefoon 010-67368 en 63939.
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur. Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag 6 uur 's avonds.
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delfi,
Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Een levensgrote taart, versierd met 100
witte en roze kaarsjes, een kunst werk van
een van de kleinzoons van mevrouw Hom
men prijkte op de lange tafel in de Vin-
centiuszaal van Huize „St. Liduina", waar
de honderdste verjaardag van mevrouw
Geertruida Gezina Hommen-ten Velthuis
j.l. maandag gevierd werd.
Deze dag werd ingezet met een gezon
gen meerstemmige H. Mis van Jos Vran
ke, vertolkt door een koor van 16 zusters
in de kapel en besloten met het lied „Looft
den Heer" van de Klerk.
In haar wagentje werd de jarige de kapel
ingereden om met haar kinderen en klein
kinderen, vrienden en bekenden, maar ook
inwoners van het Huis aan dit Misoffer
deel te nemen. Daarna een gezellige koffie
tafel in de feestzaal van het huis, voor de
ze gelegenheid nu vrolijk versierd met
slingers en waar op de gordijnen de schild
jes prijkten: 1863-1963
„Wat kon het bestuur van het Huis haar
béter aanbieden dan een koffietafel", is
de mening van zuster Fidelia, die intussen
druk in de weer was, maar een waakzaam
oogje op de jubilaresse hield.
Alle zusters waren druk in de weer, zij
stonden die dag voor niets!
„Het ontbijt was zor gezellig", vervolgde
zuster Fidelia. „Er werden talrijke herin
neringen opgehaald en vooral het verhaal
van het ontstaan van de catapult, opge
haald door twee van haar zoons, daar
werd braaf om gelachen. En de jarige gaf
er haar eigen commentaar nog op door de
microfoon. Want om iedereen in die gro
te ruimte te bereiken...."
Van 2 tot 3 uur was er receptie, geopend
met gelukwensen van het bestuur, dat een
heerlijke fles likeur aanbood, de perso
neelsbezetting van het Huis, de vele zus
ters. Voor elk van hen had de honderd
jarige een apart bedankje. Hoeveel han
den of zij in dat éne uur geschud heeft
Zij zal er zelf geen antwoord op weten te
geven. Ze leek ineens zo klein en nietig
in die gemakkelijke stoel, een witte stola
behoedzaam om de schouders geslagen. Een
blosje op haar wangen.
De achterkleinkinderen maakten hun op
wachting. Er vormde zich een rij, waar
achter burgemeeester Mr. J. W. Peek en
echtgenote zich geduldig aansloten. Om
haar dan te feliciteren met 't bereiken van
deze leeftijd. Mevrouw Hommen werd
er een beetje stilletjes van. Al die drukte
leek haar even te machtig te worden. Maar
dan was er weer het zorgzame gebaar van
de oudste dochter. Niemand mocht zij
toch op deze dag vergeten te bedanken
voor de belangstelling voor de vele cade-
aux, die ingepakt bleven. Er was eenvoudig
geen tijd voor, om ze te bekijken. En de
goede gevers zullen haar dat niet kwalijk
genomen hebben.
Geregeld flitsten de lampenZe had
er een dankbare glimlach voor. En weer
en
in kort, en lang tegen
Ook mooie sortering
in imitatie bontmantels.
speciaal voor de geschenken van mevrouw
G. Brökling-Melchers, die haar geregeld
in dit tehuis opzoekt, als zij als lid van de
charitas-commissie van de R.K. Bond van
bejaarden de zieken bezoekt.Maar bij me
vrouw Hommen maakt ze graag 'n praatje
en daarom was ze ook op de receptie met
een heerlijke taart en een fles eau de co
logne.
Bloemstukken van de kinderen en klein
kinderen, van de dames van de „Liduina-
afdeling" (haar zaal), van de grote zaal,
een gezellig opgemaakt stukje van Klaartje
de huishoudelijke hulp en toeverlaat van
haar zaal.
Een prachtige fruitmand van het Gemeen
tebestuur van Schiedam. Een fruitbakje
van de groenteboer van haar dochter, waar
ze het laatst bij ingewoond heeft. En dan
de vele losse bouquetten, ook van zaken
relaties van haar kinderen, hetgeen zij bij
zonder op prijs stelde.
„Een dag om nooit te vergeten". Het klonk
met recht uit het diepst van haar dank
baar hart. Zij zal maandag in een bonte rij
de vele herinneringen van al die jaren aan
zich voorbij hebben laten gaan. Zij zal ge
weten hebben, dat vreugde en verdriet
vaak hand in hand gingen.
Bijna 5 jaar is zij nu in Huize „St. Lidui
na". Zij heeft deze weg vrijwillig en ver
standig gekozen, omdat zij zich gedragen
wist door de nooit aflatende liefde van
haar kinderen en kleinkinderen. Helder
van geest en met een bijzondere belangstel
ling voor het dagelijks gebeuren, is 't im
mers een uitverkiezing op deze manier zo
oud te mogen worden?
Van ganser harte wensen wij u, mevrouw
Hommen graag alle goeds verder toe. 't Is
een vermoeiende dag geweest, maar nu al
les achter de rug is, kunt u alleen maar
dankbaar zijn, dat er zoveel belangstelling
voor u was. En mogelijk zal de vraag bij
u opgekomen zijn: „waar heb ik dit alle
maal aan verdiend?"
Het antwoord kunnen we u wel geven: u
schonk zo ontzettend veel in uw leven aan
anderen. U had een grote bewondering
voor uw moeder en u zei, dat u in uw le
ven later nooit meer iemand zoals zij meer
had ontmoet.
Mogen wij u tot besluit verklappen, dat
uw kinderen dit nu van u zeggen? En is
dat niet het mooiste geschenk op uw hon
derdste verjaardag?
Er zijn avonden, die je beslist niet mag
missen in je leven.Eén zo'n avond was
die van het Comité S.G.S., dat op zater
dag, 7 september een contactavond organi
seerde en waarvoor ik met mijn man een
uitnodiging kreeg.
In de grote zaal van „Musis Sacrum"
zochten we een tafeltje. Achteraf zou juist
dat tafeltje een goede keus geweest zijn
want naast me zat
Maar daarover later.
De heer E. Werdmüller von Elgg begroet
te alle aanwezigen en legde de nadruk op
het feit, dat S.G.S. (Samenwerkende Ge-
repatrieerden Schiedam) géén vereniging
is. Dat er dus géén leden zijn en dat er ook
géén contributie geïnd wordt. Men be
taalt alleen de entree-prijs op de avonden
en de onkosten worden onderling bestre
den.
Drie jaar geleden begon men met een klei-
groep en hield men de bijeenkomsten in
een kleine zaal in Nieuwland. Er werd
onderling over gepraat, de belangstelling
groeide en toen trok de heer Werdmüller
von Elgg de stoute schoenen aan en huur
de de grote zaal in „Musis Sacrum".
Dank bracht de spreker aan de steun van
de eigenaar van „Toko Baroe", die hem
nooit in de steek gelaten had. „De Indi
sche Steurs" draagt hij kennelijk een goed
hart toe. Dank bracht spr. ook aan de
medewerking van de vertrouwde band
„Electric Johny and his Skyrockets" uit
Rotterdam, om vervolgens te besluiten met
de vraag of twee of drie mensen uit de
vriendenkring bereid waren hem in zijn
werk, dat steeds uitgroeit, bij te staan. On
getwijfeld zal hierop gunstig gereageerd
worden.
De gordijnen weken vaneen.„The Sky
rockets" presenteerden zich met vrolijke
klanken. Aarzelend begaven enkele dans-
paartjes zich op de vloer. Het echte con
tact tussen de nieuwelingen, ook, van bui
ten de stad, moest nog geboren worden,
maar daarvoor was niet zoveel tijd nodig!
Huug Sachs, die de groeten uit Den Haag
en „Tong-Tong" overbracht en vooral de
ouderen deed genieten van zijn voordracht
„De avonturen van Si Willem".
De Indische taal is zo rijk aan humor....
Jammer, heel erg jammer, dat er zoveel
van deze voordracht verloren ging voor
hen achter in de zaal. Mogelijk, dat daar
een volgende keer rekening mee gehouden
kan worden. Weer het optreden van het
muziekgezelschap. Het zangeresje Wieneke
den Hartog uit Schiedam veroverde aller
harten. Het ijs was nu gebroken. Men was
echt onder elkaar. Kostelijk het getwist,
ook van oudere mensen. „Zo goed voor
mijn spit hoorde ik een man zeggen met
een veelzeggend gebaar naar zijn lenden.
Maar hij was van de dansvloer niet af te
slaan! We zagen daar ook mevrouw Strik,
de maatschappelijk werkster van „Huma-
nitas". „Op dat twisten raak ik nooit uit
gekeken", verzekerde mijn buurvrouw me,
mej. J. F. A. M. Vrijmoed, maatschappelijk
werkster van de Katholieke Gerepatrieer-
denzorg in Zuid-Holland. Al vanaf 1955
werkt zij voor de gerepatrieerden met een
staf van 10 vrijwilligsters voor Schiedam en
Vlaardingen. Een hele overstap na het
werk in het rampgebied in Zeeland, maar
dat ze met beide handen aangreep, on
danks het feit, dat zij nóóit in Indonesië
geweest is. ,,'t Is heerlijk voor deze men
sen te mogen werken. Ze zijn zo vriende
lijk, zo gastvrij. Op elk uur van de dag
ben je welkom. Soms zit ik al om 10 uur
achter een bord met rijst...."
't Klinkt ongelooflijk, maar ik kén die
situatie. Ik heb immers zelf 11 jaar in dat
land gewoond, dat je nooit vergeet, omdat
daar de mooiste jaren van je leven waren.
Maar dat was ook vóór de oorlog.
Het optreden van Bennie Scholtmeijer in
een fascinerende Balinese dans: „de eer
tegenover zijn Goden". Op de achtergrond
gamelan-muziek, aanzwellend in toon, om
dan tot een fluistering over te gaan. De
wending van het hoofd van de danser, de
sprekende gebarentaal van zijn handen, de
exotische drachtIets van het oude
heimwee, dat nooit slijt, moet op dat ogen
blik in ai die harten van de toeschouwers
geleefd hebben. Dit was wel het aller
mooiste van heel de avond.
Wij hótlen door de tijd. Het kan niet vlug genoeg gaan. Wij kunnen
niet wachten, wij willen ONMIDDELLIJK bediend worden
HAAST, haast!
Steeds snellere machines, steeds kortere levertijden, vooruit, OP
SCHIETEN. Wij rennen zelf, wij laten anderen draven: „Zit ze
achter de vodden", vlugger, nog vlugger!
Als mijn grootvader in 1896 een partijtje ijzer nodig had, ging hij
rustig achter zijn lessenaar zitten, doopte zijn pen in de inktpot en
schreef in keurige, precieze lettertjes een briefkaart aan de leveran
cier.
's Avonds nam de jongste bediende die briefkaart mee en deed hem
op de post. Drie dagen later werd hij ontvangen en een week
misschien twee weken later kwam de bestelling op een paard-
en-wagen voor de smederij gereden.
Wij doen dat anders: Wij grijpen jachtig naar de telefoon, snauwen
kort wat we nodig hebben en decreteren dat er „ontzettend veel
haast" mee is, „we staan er op te wachten".
Zo werken we ons-zelf en anderen naar een hart-verlamming.
U moet eens opletten hoeveel zakenlieden plotseling „ineenstorten"
V moet eens nagaan hoeveel van Uw kennissen broom, librium of
andere zenuwstillende medicamenten slikken.
Is dat nódig? „Het is een teken des tijds" zult U zeggen, vroeger
werkten de mensen elf of twaalf uur per dag, nu nog maar 45 uur
in de week. Het tempo MOET dus hoger liggen.... maar dat is
niet waar! Wij hebben tegenwoordig véél betere machineswat
vroeger met de hand gedaan moest worden, gaat nu automatisch.
Nee, wij jachten omdat we géld willen verdienen, véél geld, meer
geldWij denken dat we bestaan om „zaken te doen", om
rijk te worden
Wij zijn helemaal vergeten dat er ook nog andere dingen in het
leven zijn: kinderen, bloemen, een goed boek, vrienden, gezellig
heid, toneel, muziek, herinneringen, toekomstplannen, IDEALEN.
Ik bedoel niet: de „ideale" ijskast, de „ideale" brommerik
denk aan het streven om „een goed mens" te zijn, gewoon een goed
mens. Niemand zal van U verlangen, dat U „uw laatste cent" aan
eeti ander geeft, ook niet „de op-een-na-laatste cent". Zo nu en dan
eens een cent is al goed, al wilt U dan wel zo vriendelijk zijn om
het woordje „CENT" niet letterlijk te nemen, er niet het onnozele
muntje in te zien, waar we als kind wonderen mee konden doen,
maar dat nu praktisch zonder waarde is.
GEEF eens iets van U zelf: in geld, in tijd. Nee, niet de jas die U
al jaren niet meer gedragen hebt of het costuum met die scheur
in die mouw, STEUN „metterdaad"Vraag mij niet „aan wie dan?'
Er wordt immers iedere dag een beroep op U gedaan!
Sebastiaan
De heer C. Jochems, tweede secretaris van
„Natuurgenot in huis", verzoekt ons mede
te delen, dat deze vereniging zich tot doel
heeft gesteld de leden door middel van de
georganiseerde avonden met dia- en film
lezingen hun kennis te verrijken. Daarom
is men ook tot samenwerking gekomen
met de zustervereniging „Aqua Fauna"
om tweemaal per jaar een avond te or
ganiseren, een samenwerking, die ook in
dit nieuwe seizoen voortgezet zal worden.
Nederland telt ruim 250 aquariumvereni
gingen met duizenden leden, waaronder
ook Schiedams oudste aquariumvereniging
„Natuurgenot in huis". Tezamen vormen
zij de Nederlandse Bond Aqua-Terra
(N.B.A.T.), die maandelijks het orgaan
„Het Aquarium" uitgeeft, dat ieder lid
GRATIS ontvangt. We hebben het fraai
verzorgde september-nummer ingekeken en
we kunnen u slechts zeggen: gaat u van
avond naar de eerste contactavond in zaal
6 van gebouw „Arcade" aan de Lange
Haven. De heer Vlickman uit Haarlem zal
dan aan de hand van kleurendia's zijn
lezing houden onder de titel: „Ter weers
zijden van de vloedlijn". Bovendien wordt
vertoond de film: „Met de IJm. 48 ter
garnalenvangst".
Belangstellenden, ook de jeugd, zijn van
harte welkom.
TEL. 69161NA 6 UUR 'S AVONDS, TEL. 66459
Muziek voor jong en oud... We zagen zelfs
de heer Werdmüller von Elgg achter de
drums, gesteund door de elektrische gi
taren, nü bespeeld door mensen uit de zaaL
Er is zelfs zaterdagavond een eigen orkest
gevormd, dat nog naamloos is, maar dat
we een volgende keer zeker weer zullen
horen. De vocalist deed het goed, zo ook
Ronald v.d. Steeg.
Kroepoek, loempia's, katjang... Ze werden
in de foyer voor een geringe prijs door de
dames verkocht en ze smaakten voor
treffelijk. Mensen van S.G.S. MAG ik
zeggen, dat ik trots op u ben? Dat ik diep
ontzag heb voor alles, wat u voor uw
landgenoten in onze stad over heeft.
En dat u voor iedere gerepatrieerde klaar
blijft staan, maar ook voor de oud Indisch
gast van vóór de oorlog. Ook die is van
harte welkom op uw avonden.
Hartelijk dank voor het gebodene op deze
avond en daarmede vertolk ik ongetwijfeld
de gedachten van alle aanwezigen op zater
dag jl. U heeft het nieuwe seizoen bij
zonder goed ingezet en ik kan slechts
zeggen: tot ziens de volgende keer!
K ITr-Trr
