Het nieuwe
Het vuurwerk ligt gereed
k
Balans van een eindigend jaar
achter de stopmand
AKTUELE
DAG 1962
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
MAANDAG 31 DECEMBER 1962
14e JAARGANG No. 55
OPLAGE 26.100 EXEMPLAREN
fadsb
Redaktie en advertenties BROERSVEST 125. Schiedam t J v d Klink telefoon 010-67368 en 63939
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur
Centrale administratie Kandstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627*. Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in 'Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maasluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel West land
Wat ons betreft, lezer, we hebben ze klaar staan, al is het niet makkelijk
meer om er aan te komen: de vuurpijlen, gillende keukenmeiden, donder
bussen en alle andere vurige luidruchtigheid, waarmee straks het oude jaar
moet worden uitgeluid. En als u ons nu vraagt, waarom dan weten we het
eigenlijk zelf niet. Het uitschieten van een oud jaar gebeurt lang niet altijd
omdat we er genoeg van hebben. Het kan een betrekkelijk mild en vriende
lijk tijdvak van ons bestaan zijn geweest, maar hel is nu eenmaal op en
onherroepelijk dood volgens de kalender.
De gebeurtenissen trekken zich heus
van die kalender niet veelaan, ze
kijken er echt niet op om te zien wat
er nu moet gebeuren. Een oud jaar,
het is eigenlijk niet meer dan een
streepje aan de balk, een maatlijntje
over onze bestaanskansen. En als wij
de jaarwisseling vieren dan is dat
waarschijnlijk vooral om eens even
tot bezinning te komen. Het is even
handen in de schoot om terug te zien
wat er van onze eigen plannen en
voornemens is terecht gekomen en
hoe het in ruimer bestel is toege
gaan. Dat kan men conventie noe
men, maar het heeft nog wel enige
betekenis ook, omdat wie maar on
verstoorbaar doorploetert gevaar
loopt aardig de draad kwijt te ra
ken. Vandaar dat wij graag even af
scheid nemen van een tijdvak, al
heeft dat alleen maar „kalendrische"
betekenis. De dfngen lopen door en
daarom is het goed even te zien, hoe
ze zich tevoren hebben ontwikkeld.
Dat Elfgelopen jaar is misschien voor
de ontwikkeling van de wereldsitua
tie niet zo bijzonder ongelukkig ge
weest. Het had het kunnen worden,
toen de Cubaanse crisis plotseling z'n
dreigende gezicht ging tonen, maar
een crisis heeft nu eenmaal de heb
belijkheid een keerpunt te zijn, zich
te wenden ten goede of ten kwade.
En we geloven wel dat het grootste
deel van de mensheid herademd
heeft toen het grote ogenblik van
oorlogsdreiging voorbij was. En dat
raakte niet allereerst de vraag, wie
nu eigenlijk als overwinnaar uit dat
merkwaardige conflict was getreden
Kennedy of Kroetsjef. Het voor
naamste leek bij de eerste oogopslag
dat de ogenblikkelijke oorlogsdrei
ging was afgewend.
Maar al gauw gaat op zo'n ogenblik
de herinnering terug naar vroegere
crises, waarbij we langs het randje
van de oorlog liepen, zonder dat die
oorlog uiteindelijk vermeden kon
worden. Natuurlijk dachten de oude
ren onder ons op dat ogenblik aan
de overeenkomst te Munchen, waar
bij Chamberlain de vrede slechts
voor een tijdje kon redden ten koste
van Tjecho-Slowakije.
Het is vrijwel voor de hele westerse
wereld een prettige gedachte gewor
den, dat de oplossing van de Cubaan
se crisis van een meer blijvende be
tekenis kan zijn voor het bereiken
van stabiliteit, een meer betrouw
bare verhouding tussen Rusland en
het westen. Steeds duidelijker wordt
het, dat Kroetsjef in de knel dreig
de te raken tussen dat westen en het
bijzonder agressief ingestelde Chi
na. Wie het beleid vEin de Russische
premier aandachtig volgt en be
merkt dat hij daarbij de laatste tijd
zelfs onuitgesproken door Kennedy
wordt gesteund in de richting van
een toegroei naar het westen, koes
tert terecht enige hoop dat een con
flict Rusland-Amerika voorlopig van
de baan is, zonder dat de Verenigde
Staten daartoe aan kracht of posi
ties, ook van hun bondgenoten, hoe
ven in te boeten. Alleen het blijft
tragisch dat een dergelijke ontwik
keling misschien nog meer te ma
ken heeft met het ontstaan van een
nieuwe tegenstelling, namelijk ten
opzichte van China, dan met een
echte vredeswil, die elke oorlog als
verschijnsel-op-zich verafschuwt.
Maar de arme en opstandige mens
heid is nu eenmaal vrij hardleers en
heeft waarschijnlijk nog af en toe
een flinke portie angst nodig om tot
grotere wijsheid te komen. Er blijft
intussen voorlopig hoop op beter nu
het ergste niet is gebeurd en nieuwe
perspectieven zich aandienen.
Lezers, dit is de voornaamste ge
beurtenis, die vanuit het afgelopen
jaar de groei van het nieuwe voor
de mensheid zal gaan beinvloeden.
Maar tussen de regels van de grote
ontwikkelingen door spelen zich de
arabesken at van uw eigen persoon
lijke bestaan.
Wij wensen U ook daarin veel voor
spoed en vooral die innerlijke groei,
die wij allen nodig hebben om meer
mens te worden en meer bij te dra
gen aan de vrede om ons heen, in
onze kleine kring en ook daarbuiten.
m noothralbeló
Leerlingen van de Dr. Visserschool
in onze stad zullen woensdagavond
gezegd hebben: „hé, dat is meester
van der Horst I" Of zijn éigen klas
gekeken heeft? Ik hoop 't maar,
maar de heer van der Horst moet
dit geheim gehouden hebben! In
elk geval sloeg hij geen gek figuur
op het beeldscherm in de quiz
„Zoek de zin op" van de NCRV. De
scholier Hans Pater uit Baarn was
finaal kansloos, terwijl de heer H.
Blij uit de omgeving van Amster
dam blij was, dat hij tenminste één
keer het belletje kon indrukken!
Winnaar werd tenslotte meester W.
J. J. van der Horst uit óns Schie
dam! De eindstand bedroeg 1020.
maar daarvan nam hij er volgens de
quiz-voorschriften 999,99 mee naar
huis. Zijn dochtertje zal wel een
extra pakje onder de kerstboom
krijgen, want tenslotte heeft hij 't
aan haar te danken, dat hij die zin
„Torentje Bussekruit" wist. Dat
zingt zij altijd zo graag!
En de kinderen van zijn klas? Och,
die zullen allemaal wel een kerst
kransje gehad hebben.
Intussen: van harte proficiat heer
van der Horst.
De heer D. Dijkshoorn, ja, juist de
mr. opticiën in de St. Liduinastraat
1, herdenkt dezer dagen het DERDE
LUSTRUM van zijn zaak in Schie
dam. Ook in Rotterdam, Vieram-
bachtsstraat 73e, heeft hij een zaak,
gespecialiseerd in brillen en gehoor
apparaten.
Wie met een bril van de heer Dijks
hoorn door het leven stapt, heeft
een kaart thuis gehad, waarop aan
gehecht een waardebon van een
rijksdaalder, die vergoed wordt bij
aankoop van een nieuwe bril. Deze
bon is geldig tot 30 maart 1963.
Proficiat, heer Dijkshoorn. En
ook nieuwe klanten zullen onge
twijfeld van dit buitenkansje kun
nen profiteren
De Instuif en Katholieke Kring or
ganiseren ook dit jaar weer een
Nieuwjaarsbal. Aanvang 8 uur, slui
ting 1 uur. De avond wordt muzi
kaal omlijst door de „Jack Redler's
Rhytm Club" met zang van Friedl
Perdijk. Prijzen der plaatsen: leden
R.K. Instuif en Kath. Kring 2.
introducé's 2.50. Telefonische be
stelling kan geschieden onder nr.
63511.
De Schiedamse Kunstkring organi
seert óp donderdag 3 januari a.s.
een toneelavond in het Passage
Theater verzorgd door de Toneel
groep Centrum. Opgevoerd zal wor
den Moordkans (the big killing) in
drie bedrijven. Medespelenden: Luc
Lutz, Ann Hasekamp, Peter Aryans,
Ellen de Thouars (die een bontstola
draagt vervaardigd door de bont
afdeling van de firma Gebr. Gerzon
N.V. te Amsterdam), Hans Culeman,
Ina van der Molen, Gerard Hart
kamp en Jan Hundling.
Aanvang 8 uur.
DIEREN VRAGEN UW
AANDACHT
De afdeling Schiedam van de Ned.
Ver. tot Bescherming van Dieren
doet een dringend beroep op de die
renvrienden, hulp te verlenen aan
het zoeken van een goed tehuis voor
de zwerfhonden en -katten die thans
nog in het dierentehuis aan de St.
Anna Zusterstraat 47 te Schiedam
verblijven.
Deze dieren hebben recht op een
verder leven; wanneer binnenkort
geen nieuwe „baas" zich meldt,
dreigt wegens gebrek aan ruimte
het allerergste. In het asiel heb
ben zij slechts voedsel en onderdak,
doh zij missen een echt „.tehuis"
waar zij in het gezin als trouwe
vriend en speelgenoot kunnen wor
den opgenomen.
Wanneer toekomstige liefhebbers
zich nu spoedig melden, kunnen zij
gebruik maken van de, door de
overheid in het vooruitzicht gestelde
VVWVVVV\^'\A/VVVYVV,VVVVWVVVVVVVW^".■VVVVVVWVVVWVYYVVVVVWVWVVVVVVVVVVVVVVV\*
Nog een paar uurtjes en we kunnen tegen elkaar zeggen: Zie zo,
we zijn er weer, of beter misschien: We zijn er nóg!
Het heeft niet zo héél veel gescheeld of we waren er allemaal af
getuimeld, van het slappe koord dat „leven" heet.
Foei, wat heb ik het benauwd gehadnee, niet deze zomer, dat
was meer parapluien en regenjassenwerk. Ik denk aan Cuba en
aan al die raketten. Ze zijn voorlopig veilig opgeborgen.
Berlijn is er ook nog tot ieders verbazingmaar Nieuw Guinea
zijn we kwijt. Niet dat het héél erg is. We hebben er een prachtig
dórp voor teruggekregenhet Mies-Bouwman-dorp, het dorp van de
NAASTENLIEFDE.
Verder kunnen we van 1962 ongeveer hetzelfde zeggen als van al
zijn voorgangers: de snor thai bleef een vrome wens, het stadhuis
een fantastisch plan. De vakantieweek was ook dit jaar een gran
dioos succes en het aantal donateurs van de S.G. blijft groeien,
langzaam, héél langzaam, als geduldige druppels op de gloeiende
plaat.
We moeten nog even „DAG!" zeggen tegen Pierre Janssen en Pieter
Groenendaal, die beiden afscheid nemen en toch in de stad blijven.
Ze hebben allebei héél wat voor Schiedam gedaan, de een als
conservator van het museum, de andere als direkteur van de S.G.
twee culturele Pieten, die ieder op eigen terrein grote stappen
hebben gezet. Iedereen kent nu ons museum en iedereen weet nu
wat de Schiedamse Gemeenschap is.
Heugelijk en bijzonder in 1962 was het bezoek van H.M. Koningin
Juliana. Het bezoek aan onze stad was het laatste officiële bezoek
dat H.M. gebracht heeft. Dat is geen wonder: Als je een keer
Schiedam bezocht hebt wat is er verder dan nog de moeite waard
in Nederland?
Helaas moesten we een paar maanden later afscheid nemen van
Prinses Wilhelmina, vijftig jaar lang de grootste vorstin van Euro
pa, een Vrouw die ons allen een voorbeeld is geweest en die, vooral
in de bezettingstijd, de sterke figuur geweest is, die ons allen sa
menbond. Moge zij rusten in Vrede.
Over het geheel gezien geloof ik dat 1962 het jaar is laat ik het
heel voorzichtig uitdrukken het jaar waarin de mensen zijn be
gonnen elkaar een heel klein beetje te begrijpen. Er zijn tenminste
pogingen aangewend om wat dichter tot elkaar te komen. De pro
testanten en de rooms katholieken staan niet meer fel en vijandig
tegenover elkaar. Ze zijn tot het besef gekomen dat er meer is dat
hen bindt dan dat hen scheidt. Ze zijn bereid eens met elkaar te
praten, mekaar een beetje te waarderen, hier en daar zelfs om
samen te werken.
En wat heeft 1962 U persoonlijk gebracht, lieve lezer?
Een beetje pech, een beetje geluk?
Het gebruikelijke griepje, een handjevol kleine ruzietjes, het ver
velende hoewel noodzakelijke bevel om Uw hond aan een
korte lijn te houden, die lekkage aan het dak en de huisbaas doet
er maar niks aan!), dat aanslagbiljet van de belastingen waarop
U helemaal niet gerekend had. Dat irritante artikel in de krant,
een verloren voetbalmatch? Misschien eindelijk de woning waar
U al zo lang naar uitzag, die snoek van vijftien pond (U hebt er
toch zeker een foto van laten maken?) Het plechtige Ja-woord"
op het stadhuis en in de kerk? Uw eerste baby (had IJ ooit ge
dacht dat een kindje zó mooi kon zijn?) De neon-tetras die U zelf
gekweekt hebt? Dat erfenisje van tante, wat een geluk dat het
mens altijd zo verrekt gierig is geweest). Die eigen-gemaakte ja
pon, waarvan alle vriendinnen meenden dat het er een was van
Petit Paris? De ijskast, de brommer, het nieuwe T.V.-toestel
de bontjas misschien? Dat reusachtige succes van Uw favoriete
toneelclub! (U komt toch zeker allemaal weer kijkenstraks in
Musis naar de toneelwedstrijd?)
Ach janatuurlijk we zijn in 1962 allemaal weer wat ouder ge
wordenook een beetje wijzer, hoop ik?
Dan zullen we in 1963 niet meer zou gauw boos worden zelfs niet
op die soms verdomd eigenwijze Sebastiaan), we zullen wat mil
der gaan denken over onze medemensen (ze zijn net zo min vol
maakt als wij zelf.
We zullen DANKBAAR zijn voor het vele goede wat we weer gaan
beleven: denken we even aan de lichamelijk gehandicapten, aan
de onderontwikkelde gebieden", waar zesduizend mensen per dag
(PER DAG) van honger omkomen.
Laten wij die dankbaarheid ook tónendoor góed te zijn voor
de minderbedeeldenlaten we er een mooi, een fijn, een GE
LUKKIG jaar van maken.
Dat wens ik U allen van harte toe:
Sebastiaan.
massale inenting tegen hondsdol
heid, welke omstreeks januari 1963
in het Openbaar Slachthuis aan de
Slachthuiskade 24 te Schiedam zal
plaats vinden en waarbij de kosten
zijn teruggebracht tot 2 gulden per
hond en 1 gulden per kat.
Dierenvrienden, laat deze dieren
niet in de steek en meldt U aan het
dierentehuis in de St. Annazuster-
straat 47, dat geopend is op alle
werkdagen van 9-12 uur, van 2-5 uur
en op zaterdag van 9-12 uur. Telefo
nische inlichtingen onder nr. 66266.
Het beslag voor oliebollen
en appelbeignets staat al
klaar! Over een half uurtje
ga ik aan het jaarlijks 'oak-
festijn bij uitnemendheid
beginnen. En als ieder jaar
zal ik er me over verwon
deren, dat ik dat slechts
éénmaal per jaar doe, ter
wijl man en dochters (er
ik zelf niet te vergetenei
toch zo dol op zijn. Ik zal
volgende maand het res
tant van de slaolie opma
ken, dat is ook een steeds
terugkerende ceremonie.
Maar dan bak ik beslist 't
hele jaar niet meer.
Vreemd natuurlijk, maar
zo vergaat 't u waarschijn
lijk ook. Oliebollen e.d. bak
je beslist alleen maar op
oudejaarsavond, al blief je
ze het hele jaar door. 't
'al 'm wel in de lucht in
uis zitten, xof we zijn
-od „gewoonte-mensen!"
een jaar is weer omge
vlogen. Als je nog piepjong
bent, lijkt het zo afgrijse
lijk lEirg te duren. Maar bo
ven de 20 is 't beslist niet
meer bij te houden. Dan
leef je intenser. En maak
je iedere keer het voor
nemen het nu béter, nu an
ders te doen. Dat voorne
men blijft bestaan en dat
is goed.
Het nieuwe jaar is als een
blanco vel in je schrijfma
chine. Je hebt er zoveel
verwachtingen van en toch
wéét je, dat ze heus niet
alle vervuld worden. Dat er
teleurstellingen zullen zijn.
Maar daarnaast ook de in
tense vreugde om Eilles,
wat er op dat vel papier ge
schreven zal worden. Het
allerkleinste en simpelste
gebaar. Je weet, dat het
niet altijd prettig kan zijn.
Een zorgeloos leven brengt
niet het ware geluk.
En dan denk ik aan de
mensen, die mogelijk dit
oude jaar zo moeilijk los
kunnen laten. Het was
boordevol leed. Een ver
driet, dat onaanvaardbaar
leek. De lege plaats, die er
nog altijd is en zal blijven.
Als straks de klokken van
de kerken en de sirenes in
de havens dit moeilijke
jaar uitluiden, dan zullen
zij opnieuw met dat ver
lies geconfronteerd wor
den.
En toch Het leven gaat
verder. U zult juist dan de
kracht ervaren OPNIEUW
te kunnen beginnen. Al be
hoeft u daarom niet te ver
geten. Dat vraagt niemand
van u. WEET, dat u niet
alleen staat in deze wereld,
al lijkt 't daar misschien
soms op. Maar u was zo
onbereikbaar. Geef ande
ren nu de kans uw een
zaamheid, uw verdriet te
doorbreken. Sta open voor
het leven. Begin opnieuw.
En dan de zieken, wier le
ven vaak zo uitzichtloos
lijkt. Zo nutteloos, omdat
ze al jaren aan 't bed ge
kluisterd zijn Soms laten
zij de moed zakken. En dat
is niet zo verwonderlijk. Al
doen ze natuurlijk hun
best daarvan zo min moge
lijk te laten blijken. Een
enkel bezoekje, een fijn ge
sprek en ze kunnen 't alle
maal weer aan. Ze horen
erbij en dat gevoel moeten
we hen altijd weten te ge
ven. Niemand, die juist zo
als zij alles intens met je
meeleven. Kunnen luiste
ren. Geen haast hebben. Zo
ontzettend belangrijk in
dit jachtige gedoe van alle
dag. Want altijd zijn we in
tijanood. Is er zo ontzet
tend veel te doen
Ik denk met een beetje
scnaamte aan de beiorten
juist aan deze mensen, uie
ik niet nakwam. Er was al
tijd weer iets anders en
een week is nu zo kort ge
worden.
Toch vergat ik u niet. En
wil ik u op deze plaats alle
moed en sterkte in het
nieuwe jaar toewensen, ik
zal de enige niet geweest
zijn, die maar spoiadisch
kwam. Maar u begrijpt dit
allemaal wel. En u
kent me langer dan van
daag. Zo onverwacnts wip
ik wel weer bij u aan!
Ik moet gaan bakken
.dijn stokmand is keurig
leeg. Vol moed en vertrou
wen ga ik over een paar
uurtjes 1963 in. We zullen
er met z'n allen een goed
jaar van maken.
Hartelijk dank voor al uw
medeleven.Voor al uw
spontane reacties. Denkt u
maar eens aan de actie
„Annie Callenbach", die
nog loopt en waarvoor u
geregeld postzegels op onze
redactie afgeeft. Dank, heel
hartelijk dank hiervoor.
Vorige week kreeg ik een
lift aangeboden van haar
goede genius, die haar in
mei al zoveel vreugde
schonk. Ik zal haar dan
omstreeks half januari, als
die felle kou achter de rug
is, weer zien. En een
voorbeeld nemen aan al
haar moed en optimisme,
ondanks alle tegenslag.
Want na de feestdagen
gaat ze weer terug naar 't
Academisch Ziekenhuis in
Utrecht
Tot slot: allemaal een zalig
uiteinde en een heel goed
begin. Moge 1963 u alles
brengen, wat u ervan ver
wacht
MIEKE
