Het nieuwe
m ptettig webkett tfcfde,
Schiedamsche
Cartonnagefabriek
HEER OLIE B. BOMMEL, EEN KOSTELIJKE
CREATIE VAN ANDRE HENDERICKX
WIE VOND DIE GRIJZE
PLASTIC PORTEFEUILLE?
STOOPMM^^
BOEKEN
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
Omstreeks Pasen krijgt hij een ereplaatsje in Den Bommel
DR. ADMIRAAL VERLAAT
DR. NOLETSTICHTING
ONGEWONE OPNAMEN
MET GEWONE CAMERA'S
/h «s>
VERLOVINGS
RINGEN
N BINNENWEG 397 ZWARTJANStRAAT 85
ROTTERDAM
MGR NOLENSLAAN 512 SCHIEDAM
Redaktie en advertenties: BROERSVEST 125, Schiedam (C. J. van der Klink), telefoon 010-67368 en 63939.
Kantooruren: dagelijks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur. Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag 6 uur 's avonds.
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Ri|swijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
„Die boeken van tegenwoordig!", zeggen ze wel eens.
Zoals ze ook ,4ie ieugd van tegenwoordig!" zeggen.
Dan volgt er meestal een zucht, want „vroeger" was alles veel beter.
Vroeger lazen we romans van Arthur van Schendel, Herman de
Man, Aard van der Leeuw en Ina Boudier Bakker en dan natuur
lijk die ontzettend dikke, saaie, taaie trilogie van Gulbranssen.
We waren er niet „kapot" van, maar er was dóór te komen. Her
man de Man „vrat" ik zelfs helemaal en met smaak. Van Aard
van der Leeuw hield je zo'n lieve herinnering over. Dan vond je
wekenlang het leven bijzonder schoon en ontroerend, vol dauw
drupjes en nauw-ontloken rozenknoppen.
Ik vrees dat zijn boeken nu alleen nog maar gebruikt worden om
op het eindexamen-lijstje te zetten, omdat het móet en ze gering
van omvang zijn.
Vandaag hebben we Jan Wolkers en Harry Mullisch, Simon Vin
kenoog en Hugo Claus. Gelukkig voor de ouderen ook altijd nog
Bertus Aafjes. Bertus is „van alle tijden" voorlopig tenminste
omdat ie gróót is in het vak, omdat ie een woord-kunstenaar is,
die zingen kan.
De modernen „schreeuwen"keihard, vals soms, maar dikwijls
raak. Ze winden er geen doekjes om, integendeel, ze halen overal
de franjes en de vernis'es van af. Ze zien er zelfs geen been in om
hun figuren geestelijk én lichamelijk helemaal uit te kleden. Bru
taal naakt greinst hun litteratuur ons toe. Daar moet je even aan
wennen.
„Wat vies", denk je soms. Wat éérlijk", denk je later.
1964 of 1934, dat scheelt méér dan vroeger twee eeuwen. Daar ligt
een wereld-oorlog tussen en een klusje megatonnen.
„Jantje zag eens pruimpjes hangen" en „Dikkertie Dap zat op de
trap". Het zijn allebei kinderversjes. „Het fregatschip Johanna
Maria" en „Een roos van vlees" zijn allebei romans. „De nacht
wacht" en Guernicazijn allebei schilderijen.
Hebben ze nog wel iets geméén? Ja: dat het werken zijn van men
sen, van mensen, die leven in hun eigen tijd, die denken in hun
eigen tijd. DIT is de moderne tijd. Niet slechter dan vroeger, mis
schien zelfs veel beter, want oprechter"met meer gevoel voor
de medemens.
Want als „die jongens van nu" in hun boeken een „grote bek" op
zetten, ons tegen de schenen trappen (want zo IS het toevallig
ook nog eens een keer) dan doen ze dat omdat ze ZIEN wat er
fout is en omdat ze het zo verdomd graag anders willen.
Sebastiaan.
IWVWWAAAA/VWWVWVWVWIAAA/WWWWWWWIAAAAAAA/VWWWWWWWVWWWWVWWWWAAAAAAAA/WWWWVWWVWWW
WOENSDAG 4 MAARi 1964
15e JAARGANG No. 43
OPLAAG 26.100 EXEMPLAREN
TEL. 69161, na 6 uur avonds TEL.66459
Rotterdamse bejaarden als medewerker
van de Culturele Beurs.
(Tussen twee haakjes: enorm, wat de
Sociale Raad in Rotterdam doet voor de
bejaardensociëteiten van alle gezindten.
Als wij die hier ook hadden! Maar liefst
185 medewerkers(sters) over 1001 onder
werpen, samengesteld in het boekje „Kant
en Klaar" met een voorwoord van de
secretaris van de commissie voor Bejaarden
zorg, Mr. A. H. Snoek).
Prachtig het stuk glas, kostbaar materiaal
in rood op wit. Het resultaat van vijf uur
blazen achter elkaar, afgewisseld met een
snelle dronk. Des middags kan het wat
rustiger aan. De kleur ontstaat door een
Met ingang van 15 maart a.s. zal,
wegens vertrek naar elders, niet
langer aan de Dr. Noletstichting ver
bonden zijn de anaesthesist P. Ad
miraal. Dokter Admiraal was enige
tijd voorzitter van de Schiedamse
Kunstkring. Zijn plaats in de Dr.
Noletstichting zal worden inge
nomen door de anaesthesist H.
Eschbach.
Moderne, doodeenvoudige camera's hebben
veel mogelijkheden waarvan de meeste
amateurfotografen zelden gebruik maken.
Wij hebben een bezoekje gebracht bij de
Gebrs. HENDERICKX in het atelier aan
de Oude Sluis 7 in Schiedam.
Tussen allerlei tekeningen, werk in uit
voering, fleurige scherven glas tegen de
grote ruiten als achteloos neergezet, prijkte
op een houten voetstuk het ideool van de
jeugd én ouderen: Heer Ollie B. Bommel,
1.20 mtr. hoogEen kostelijke creatie
van André Henderickx, die uit een speciale
klei-masso, versterkt door „De Porcelijne
Fles" in Delft deze figuur vervaardigde in
opdracht van de Leidse studenten, die als
jaarclub „Ollie B!" in hun midden hebben.
Kort geleden werd het model, op een
derde van de werkelijke grootte aan de
burgemeester van Den Bommel getoond
en nu ziet men daar op Flakkee met
vreugde naar het ORIGINEEL uit!
De klei was nog zacht... Met voorzichtige
vingers hebben we deze heer betast.
Hij liet dit toe. Met pijp in zijn mond was
hij hartveroverend, met een sigaar meer
voornamer! Maar zoals hij met vorstelijk
gebaar de revers van zijn jas vasthoudt.
Meesterlijk! Wij hopen van harte, dat deze
schepping een mooie plaats zal krijgen
straks. Wij zeiden u al, dat dit beeld uit
speciale klei vervaardigd is, klei, die een
hitte van 1250° vergt. Bij normale klei is
dit 1000°. Het is nog een volkomen open
vraag, of het beeld een geglazuurde huid
krijgt. Het zóu wel beter zijn, is de mening
van de beeldhouwer. Hij wacht maar af.
Als Heer Bommel helemaal droog is,
wordt hij vakkundig in stukken gehakt en
gaat hij op transport naar Delft.
Daar krimt hij in de oven 4%, want hij
bestaat niet alleen uit klei. Zijn inwendige
mens is een constructie van ijzer, waarom
heen hij is opgebouwd!
Buiten het kleine model-beeldje is André
Henderickx twee weken aan dit beeld
bezig geweest. Overigens is deze Heer niet
het eerste beeldhouwwerk uit dit merk
waardig atelier in het oudste gedeelte van
Schiedam. Kortgeleden nog kreeg de voor
gevel van de H. Hartkerk in de Gorzen
een beeldhouwversiering van de Goede
Herder, waarvan wij de tekening zagen.
De uitvoering is zo geheel anders ge
worden, maar dat is meestal zo.
Ongetwijfeld bijzondere mensen
Nu we er toch waren, lieten we ons even
voorlichten over het werk, dat hen tot over
de grenzen bekend gemaakt heeft, nl. de
gebrandschilderde ramen o.a. in de St.
Liduinakerk alhier. Aan deze ramen heb
ben ze nu wél samengewerkt, dit in tegen
stelling tot de mening van iedereen, dat
ze altijd samen iets creëren.
Dit geldt uitsluitend voor grote werk
stukken. Kleine beeldhouwwerkjes.... We
zagen een uiterst verfijnd Stella Maris-
beeldje, bestemd voor een luxueus jacht.
We keken naar een kerkraam in uit
voering, vierkantjes van opaline-glas met
een klein richeltje afstand, waarop straks
het beeld van Santa Anna gestalte zal
krijgen en naar Curacao verzonden zal
worden. Waar al meer werk uit dit atelier
te bewonderen is.
Op het ogenblik zijn ze aan een opdracht
van zes ramen bezig, bestemd als hulde
blijk ter gelegenheid van het 250-jarig be
staan van Blankenheym Nolet's Distil
leerderij te Rotterdam. Een opdracht, die
ze te danken hebben aan de buren, die
weieens gebruik maken van hun telefoon,
hun werk kénnen en dit dóórgaven.
Noemt u de naam Henderickx, dan denkt
u onmiddellijk aan die ramen, die door
hun uitbeelding in fraaie kleuren de blik
gevangen houden. Ronddolen in hun do
mein is ervaren, hoe met eenvoudige mid
delen, eindeloos geduld en een grote liefde
voor deze kunstuiting werken tot stand
komen, die imponeren.
En dan te bedenken, dat ze allebei eens
gewone huisschilders waren. Niet zo heel
erg gewoon natuurlijk, want ze hadden
„dat" in de toppen van hun vingers.
Ze experimenteerden heerlijk bij hun baas,
de schilder Naring, die een glasbrandoven
bezat en... brandverf! Het gevolg was een
cursus aan de Academie in Rotterdam en
zich bekwamen in het glazenierswerk.
De jaren '30 waren niet zo best.
Veel thuis, werkeloosheid. André Hende
rickx gaf les in decoratie-tekenen en schil
deren, het gehele schildersvak in de toen
bestaande Gemeentelijke vakcursus, waarin
werkelozen de gelegenheid kregen zich te
bekwamen. Het glazeniersvak had echter
hun gehele hart en het was daarom vol
komen logisch, dat ze na de oorlog zich
hierop concentreerden. Een echte kom
kommertijd, tot ze in 1950 de beschikking
kregen over de ruimte aan de Oude Sluis
7. Druppelsgewijs kwamen de opdrachten
binnen. Maar hun naam kreeg een bekénde
klank. Ze zijn ook de enige in deze om
geving. „Wij kunnen niet op tegen Lim
burg. Namen als Joep Nicolas, er zijn er
daar zoveel". Met een bijna liefkozend ge
baar bladert Frits Henderickx in een fraai
geïllustreerd boek.
Hij laat ons ook zien, hoe of een raam tot
stand komt. De versnippering van de
werktekening in genummerde malletjes,
die gesorteerd worden en daarna wordt er
net zo zorgvuldig gepast en gemeten, als
een huisvrouw dit doet met haar patroon
op een lap stof.
Met de mond geblazen glas
Frits Henderickx toonde ons dia's van het
glasblazen met de mond in Darmstadt.
Dit gebeurt met een blaaspijp, waaraan een
koperen mondstuk zit. Met bolle wangen
wordt een kilo of 15 glas de lucht inge
blazen tot een ballon van 80 cm. lengte.
Een wéke ballon, die om in tact te blijven,
komt te rusten in een stuk goot.
Deze hele bewerking en nog veel meer
laat hij zien in twee lezingen, verlucht met
dia's op een Culturele middag voor de
chemisch proces, dat 5000 jaar geleden al
bekend was. „De glasschilderkunst door
de eeuwen been". Frits Henderickx, maar
ook zijn broer kunnen er u over vertellen,
het demonstreren aan de hand van prach
tige dia's enz. Bijzondere begaafde, maar
toch zo heel eenvoudige mensen.
Hetk enmerk van het ware!
André Henderickx brengen we alvast vanaf
deze plaats een ere-saluut voor zijn on
volprezen „Heer Ollie B. Bommel"!
U zult er ongetwijfeld straks meer van
horen, als de afvaardiging van de Leidse
studenten naar Den Bommel trekt!
Voor hen is het fotograferen met „volle
opening" iets ongewoons, waardoor zij
zichzelf van bijzondere mogelijkheden be
roven. Opnamen met lange sluitertijden
kan men in de regel niet uit de hand
nemen, maar daarvoor hoeft men het et
niet bij te laten. Er is nagenoeg altijd een
bruikbaar provisorisch staüef bij de hand:
een paal, het zadel van een geparkeerde
fiets, een muurtje. Men kan de camera
zelfs tegen een etalageruit gedrukt houden.
Door een verrekijker voor het objectief te
plaatsen kan men eveneens ongewone op
namen maken; aan de andere kant kan
men een camera met een microscoop com
bineren.
Niet iedere vrouw werkt voor haar plezierer zijn er waar
extra inkomsten door haar toedoen broodnodig zijn. Dat is het
geval bij Mevrouw A. de Bruin-Baars, werkzaam bij het Sociaal
Adviesbureau in onze stad. Een paar uur per dag heeft zij daar
een bijverdienste, die heel goed van pas komt. Zij heeft n.l. een
zoon die erg veel zorgen en kosten vraagt; daarom is zij zo blij
dat zij met het extra geld zijn leven kan verlichten. Misschien was
het onverstandig om met haar gehele bezit (f 30826) boodschappen
te doen. Misschienoch, hoe weet je van te voren alles. Vrijdag
avond had zij die portefeuille nog waar ze zaterdag wat inkopen
mee deed in de Hema. Zondagmiddag raakte zij in paniek toen
die portefeuille wég wasZe is direct naar het Bureau gegaan;
ze heeft overal gezocht; ze heeft hiervan aangifte gedaan bij de
Politie, maar tot nu toe géén resultaat. Misschien vond U die por
tefeuille. Misschien bent V die helemaal vergeten. Het leven is
ook zo opwindend en geldnood kennen we practisch niet; maar
denkt U eens aan deze eenvoudige vrouw. Besef wat of dit verlies
voor haar betekent. U kunt, als U wilt, hiervoor een beloning
krijgen, maar doen wat Uw hart U ingeeft.
Haar adres is: Sommelsdijksestraat 5.
Mieke.
