PRINSES BEATRIX' KASTEEL
SPOOKT HET
VAN TOP
TOT TEEN
HOE OPA'S OUDE DAG
OP TE VROLIJKEN
VOELT U
EEN ROSE
IETS VOOR
FORNUIS
wm
Is dit uw huidtype
De jonge freule Diana Bosch van Drakensteyn, die tot 1959 op het
achtkantige kasteeltje in De Lage Vuurse woonde, haalde tegen
over onze reporter Wilko Bergmans nog nimmer gepubliceerde
authentieke herinneringen op over het grote aantal mysteries, die
rond het prachtige slot hangen.
„Die Duitse parachutistenkolonel Fuchs, die met een dertigtal kor
nuiten in september 1944 ons kasteel Klein Drakensteyn kwam be
wonen, was een grote rauwe kerel. Zijn hoofd was glimmend kaal
en alleen in zijn nek groeiden nog wat zwarte haren. Zijn ogen
keken dwars door je heen en iedereen was bang voor hem. Zijn
soldaten kropen voor hem en wanneer hij met schelle stem vanuit
zijn kamer bevelen over de slotgracht schreeuwde ging mij dat
door merg en been. Ik was in die dagen nog geen twaalf jaar oud
en die verschrikkelijke man met het hakenkruis op zijn pet, was
voor mij een duivel gelijk.
Met mijn ouders woonde ik destijds noodgedwongen bij mijn
grootmoeder in. Gelukkig lag haar buiten vlak bij ons gerequireer-
de kasteeltje en zo kon ik toch nog naar hartelust dwalen door de
bossen rond Groot Drakensteyn waar ik was geboren en opge
groeid.
Bloed drinken in de salon.
Nooit echter zal ik de dag vergeten,
dat ik toevallig naar binnenkijkend
door het raam, waar nu Prinses
Beatrix haar salon heeft, die kolo
nel Fuehs zag zitten voor een klein
tafeltje van beukenhout. Hij had
zijn bovenlijf ontbloot en in zijn
handen hield hij een geweldige
drinkbeker. Zijn ogen straalden als
van een krankzinnige, terwijl hij de
beker aan zijn mond zette en met
gulzige slokken dronk. Tot mijn
ontzetting zag ik hoe twee kleine
straaltjes bloed langs zijn kin om
laag sijpelden en ineens wist ik dat
deze bruut, die niets menselijks
had, bloed dronk. Ik stond verstijfd
van schrik en durfde me pas te ver
roeren toen Fuchs, die op de deur
van zijn kamer een opgezette vos-
senkop had bevestigd, opstond en
met grote passen de hall inliep.
Helemaal ontdaan ben ik thuis ge
komen. Ik heb mijn belevenissen
onder tranen verteld en pas veel la
ter ben ik te weten gekomen, dat
ik inderdaad goed gezien had.
Fuchs was een bloeddrinker en in
het Betuwse plaatsje Kerkdriel gaan
nu nog verhalen over deze rauwe
kerel. Mensen, die hem tijdens de
strijd in dit gebied hebben meege
maakt, herinneren zich hoe Fuchs
's avonds rond de boerenhoeven
sloop en wanneer hij een knorrend
varken hoorde, liet hij het dier naar
de deel slepen, waar twee soldaten
het de nek afsneden, waarna Fuchs
drie bekers warm varkensbloed
dronk. Het meisje, die mij dit lu
gubere, maar ware verhaal vertelt,
woonde tot 1959 op kasteel Klein
Drakensteyn in de Lage Vuurse vlak
bij paleis Soestdijk. Haar naam is
fréule Diana Bosch van Drakensteyn
en ik ontmoette haar in haar mo
derne bungalow aan de Zeven Linden
weg in Lage Vuurse. De freule zelf-
blauwe gezellige ogen in een aan
trekkelijk gezicht hield even op met
vertellen. Het was haar aan te zien,
dat zij nog gruwde van het tafereel
van de bloeddrinker.
„Ja", zegt zij ongedwongen, „Groot
Drakensteyn zat vol mysteries. Fij
ne jaren heb ik er doorgebracht,
maar ik kan niet zeggen, dat het mij
erg aan het hart ging, toen mijn
broer Feddy na het overlijden van
Vader, de bezitting verkocht aan
prinses Beatrix, die er een eigen
home van wilde maken.
Kostelijke herinneringen heb ik op
Drakensteyn gehad, maar ook vele
angstige momenten. Als kind leefde
ik in de stellige overtuiging, dat het
op Drakensteyn spookte. De lier
boven het raam, dat aan de voor
kant op de slotgracht uitkeek, piep
te verschrikkelijk tijdens de wes
terstormen. Het was een soort van
slavenwiel, dat door mankracht
werd gedreven en-wanneer de loei
ende winden zich op het kasteel
wierpen, zqchtte en steunde het wiel
bijna menselijk. En ook in mijn ro
se kamer, die de prinses nu als
boudoir heeft laten inrichten, hoor
de ik 's nachts voortdurend tikken.
Vader heeft alles laten onderzoeken
maar het tikken bleef. Nooit zal ik
vergeten hoe ik als kind wegkroop
tussen de dekens om tenminste dat
eeuwige getik niet te horen.
De ratten komen al door het plas
tic...
Freule Diana Bosch van Draken
steyn, die nu eigenaresse is van een
vele hectaren tellend stuk grond,
waarop zij prachtige bungalows
laat bouwen, die zij te koop aan
biedt, ziet er niet tegenop de han
den uit de mouwen te steken. Ik
fotografeerde haar terwijl zij bezig
was met de vorktruck. Op de tafel
in haar bungalow goochelt zij met
tekeningen en blauwdrukken. Een
ondernemende moderne vrouw, die
een Spaanse moeder heeft en die
wars is van alle overdreven conven
tie. Maar het feit, dat zij als be
voorrecht mensenkind mocht op
groeien in Groot Drakensteyn is
niet weg te denken en natuurlijk
heeft dit ook een stempel gedrukt
op haar persoonlijkheid.
Russen gemarteld.
Het schouwspel dat zich in en voor
de duiventil (een stenen bijge
bouwtje) van Klein Drakensteyn
afspeelde zal freule Diana ook nim
mer vergeten.
Zij was er getuige van dat de bruut
Fuchs twee Russische krijgsgevan
genen liet geselen op hun blote rug
gen en de ongelukkigen daarna drie
dagen opsloot in de stenen duiven
til zonder eten of drinken.
„De mannen werden met hun lange
hoofdstaarten aan elkaar gebonden
en zij huilden als kinderen. Het was
een ontstellend gezicht en ik zal het
nooit vergeten.
Ik weet niet of de restaurateurs van
Groot Drakensteyn de onderaardse
gangen hebben ontdekt. Mijn vader,
die in 1954 is overleden, had oude
tekeningen en hij was van plan de
gewelven te onderzoeken. Volgens
de overlevering hadden zij verbin
ding met het kasteel van Reede. Het
waren een soort vluchtgangen... ja
Drakensteyn heeft al zijn geheimen
nog niet prijs gegeven en ik ben er
van overtuigd, dat er nog heel wat
verrassingen te voorschijn zullen
komen. Per slot van rekening blijft
het kasteel in zijn oorspronkelijke
vorm gehandhaafd en werden aan
het interieur wijzigingen aan
gebracht.
Oude tijden.
Over de plezierige ervaringen op
Groot Drakensteyn kan freule Dia
na ook veel vertellen. Feest- en
jachtpartijen, waarbij de horens
schalden. Ontvangsten met gerin
kel van ordetekenen en onderschei
dingen. Vooral voor de oorlog kwam
dit soort gebeurtenissen veel voor.
Ik was nog te klein om er aan deel
te nemen, maar wanneer het geroe
zemoes in volle gang was, sloop ik
vaak naar beneden om van de vol
le tafels lekkere hapjes te grissen.
Ja, dat waren heerlijke onbezorgde
tijden. Op Oudejaarsavond zette de
organist van de Nederlandse Her
vormde kerk, vlakbij het kasteel, de
ramen wijd open, om mijn moe
der, die veel van gewijde muziek
hield, te laten meegenieten.
De pachters droegen mijn ouders op
handen en ik zie hen nog komen
met de eerste weiboter. De binding
tussen landheer en volk was prima.
Maar mijn vader zag er niet tegen
op om tijdens de oogst mee te hel
pen en zich drijfnat van het zweet
uit te sloven, zegt freule Diana niet
zonder trots.
De menselijke uil.
Toen de Duitsers vertrokken waren,
legden de Canadezen beslag op het
kasteel. Onder de bomen op het ga
zon bouwden zij hun tenten en
kookten zij hun maaltijden.
Opeens was zij daar... een totaal
verwilderde vrouw, die met wat
takken een nest bouwde in een ge-
weldige beuk In de buurt van het Ca
nadese kampement. Zij had lang
blond haar en ogen als Juliette Gre
co. Zij zat maar stil voor zich uit te
kijken en zij was niet te bewegen
uit de boom te komen. De mense
lijke uil noemde men haar... het
was een vrouw van omstreeks vijf
entwintig jaar. Bijna twintig dagen
zat zij daar. Toen was zij weer op
eens verdwenen. In het niet opge
lost...
De freule schiet in een bevrijdende
lach als zij dit voorval vertelt.
Groot Drakensteyn heeft woelige
tijden gekend. Nu ik zelf in een
comfortabele bungalow woon, denk
ik vaak terug aan het kasteel, dat
mijn voorouders in 1805 gingen be
wonen. Het is een betrekkelijk klein
huis met zijn grappige klokkento
rentje op het schuine dak. Achter de
brug naar de hoofdingang is een
grote hal; daarachter een salon en
de wat driehoekige kabinetjes. In
het souterrain zijn de keukens en
naar ik gehoord heb, heeft de prin
ses zeven badkamers in het kasteel
laten bouwen. Ik moet zeggen, het
is voor prinses Beatrix prima ge
schikt als eigen home... hopelijk
zal zij geen last hebben van spoken,
bloeddrinkers en piepende slaven-
wielen... Goot Drakensteyn is door
heel wat stormen gegaan en ik hoop
van harte dat Prinses Beatrix er net
zoveel gelukkige uren zal doorbren
gen als ik. Maar zoals u zult hebben
begrepen: Groot Drakensteyn is een
kasteel met onverwachte surpri-
ses.
Freule Diana Bosch van Drakensteyn met de tékening van dé bungalows.
Uw huidtype te leren kennen is
een essentieel iets indien men zijn
gezicht zo goed mogelijk wil la
ten uitkomen.
Een jonge vrouw met een droge
huid weet, dat de huid van haar
gezicht schilferig lijkt en dat er
fijne lijntjes komen rondom de
ogen en mond. Zij moet een rei
nigingscrème gebruiken, die spe
ciaal is gemaakt om de huid zacht
en soepel te houden.
Overdag een vochtinbrengende lo
tion aanbrengen onder de basis
crème. Als de huid erg droog is
ook 's nachts onder de voedings
crème 'n vochtinbrengende crème
gebruiken.
MASSAGE.
Is men over de 35? Het probleem
van de droge huid kan betekenen
een doffe, levenloze gezichtshuid
en een rimpelig aandoende hals.
Gebruik voedende crème's in-
plaats van lotions masseer de
huid regelmatig in een boven-
waardse en zijwaardse richting.
Breng onder de basis crème een
vochtinbrengende crème aan.
Zorg ervoor, dat de huid tijdens
het aanbrengen niet uitgerekt
wordt.
Zij, die rood of lichtblond haar
hebben, hebben meestal een ge
voelige huid. Deze huid kan dan
slecht tegen tegenstellingen van
heet en koud en lijkt vaak trans
parant bij de wangen. Gebruik
een crème voor reiniging en voe
ding. Bescherm de huid tegen
zon, wind en zeelucht.
Het kasteel Drakensteyn, de huidige residentie van onze kroonprinses.
In meer en meer gezinnen komt
men thans voor het probleem te
staan hoe te zorgen voor oma of
opa. De mensen worden ouder, en
maar al te vaak betekent dit, dat
de omstandigheden een gepensio
neerde dwingen samen te wonen
met de jongere generatie.
En de aanpassing in zo'n groot ge
zin als men zelf een huis en een
huishouding heeft gehad, is niet al
tijd even makkelijk.
„De grootste moeilijkheid is, dat de
mensen op verschillende leeftijden
oud worden", vertelde een maat
schappelijk werker mij. „Iemand, die
op pensioen komt, staat plotseling
met lege handen, heeft minder ver
antwoordelijkheden en banden en
weet zich geen raad met de tijd. de
ze mensen moeten geholpen worden
om een nieuw leven te maken".
Allerlei organisaties houden zich
tegenwoordig bezig met het organi
seren van bezigheden voor hen.
Maar dit lost slechts gedeeltelijk
het probleem op. Wij stellen ons tot
taak, de komende generaties, die
huiselijke facilitieten moeten opne
men te leren dit te doen zonder
moeilijkheden".
Eigen kamer.
Het probleem kan verdeeld worden
in drie categorieën het voorzien
in geschikte accomodatie, het hel
pen bij het stimuleren van belang
stelling voor het leven en het over
bruggen van het leeftijdsverschil in
de gezinnen.
Ik heb een bezoek gebracht aan een
architect, die verschillende ge
meenschapsprojecten voor oude
mensen heeft ontworpen.
„In de allereerste plaats heeft een
ouder iemand een kamer voor zich
zelf nodig, gemakkelijk bereikbaar,
waar hij of zij indien nodig helemaal
vrij kan zijn", zei hij. „Deze kamer
moet tochtvrij zijn, een rustig hoek
je hebben nabij de ramen en leun
stoelen bevatten, die niet te zwaar
en niet te laag zijn. De onafhanke-
lijksheidzin is ten zeerste gebaat bij
een mogelijkheid zelf thee of koffie
te kunnen zetten".
De kamer moet ook zo veilig moge
lijk zijn. De vloerkleedjes en matjes
dienen non-slip te zijn en de kachel
moet geen brandgeveer opleveren.
Oudere mensen, die lijden aan bij
voorbeeld rheumatiek zullen deur
klinken gemakkelijker vinden dan
knoppen.
En in de badkamer zullen een rub
beren mat in het bad en een rail
langs de muur ongelukken voorko
men.
Kijk en luister.
Een organisator van een club voor
bejaarden vertelde mij, d at al te
In de afgelopen weken hebben wij
veel lichamelijk gezonde mensen
niets anders doen dan zitten, kijken
en luisteren als er iets te zien of te
horen valt.
„Voor de rest zitten ze zomaar wat,
tenzij ze gestimuleerd worden tot
physieke en mentale actie. Daarom
kunnen bijeenkomsten van een goe
de geleide club voor allerlei activi
teiten zoveel goed doen".
Het beschikbaar stellen van hobby
materiaal is een andere manier
waarom clubs hun leden zover krij
gen, dat zij belangstelling tonen om
iets nieuws te doen. Een andere
methode is groepsactiviteit te orga
niseren in samenwerking met buurt-
districten. Alleen door het stimule
ren kan men iemand zover krijgen,
dat hij thuis gaat nadenken over wat
hij heeft gezien, gezegd en gedaan
zodat hij op zijn eigen leven een be
tere kijk krijgt", voegde de organi
sator er aan toe.
ons licht eens opgestoken bij fabri
kanten om te weten te komen, wat
we in 1965 in de winkels verwachten
kunnen.
Bij de ijskasten vinden wij een
yriesgedeelte, verdeeld in drie vak
jes, die uit de basis vast het kastje
rollen op nylon-wieletjes. Twee die
pte van staaldraad gevlochten
mandjes zijn bestemd voor grote
stukken, zoals bevroren voedsel
pakketten.
Het derde vak is bestemd voor
vloeistoffen en een eigenaardig ijs
blokjesblad, dat zichzelf opvult als
de vrieslade afgesloten wordt.
We horen veel over co-ördinatie in
de modewereld maar we zien die
nu ook in de keuken. Er zijn thee
doeken in bloempatronen en ab
stracte dessins, die passen bij oven
handschoenen, schortjes en er zijn
zelfs eidekjes in eenzelfde bewer
king als de theemuts.
Eten en drinken.
Het traditionele eierdopje groeit
centimeters. Het staat nu op een
hoog voetstuk in de vorm van een
glas. Als zoonlief zijn gekookt eitje
op heeft, neemt men de dop er af,
keert het eierdopje om en schenkt
hem in het bekervoetstuk zijn melk
in.
Mixers gaan er opvallend anders
uitzien. In plaats van een ronde
kom zien we een vorm, die doet
denken aan een miniatuurbad met
een golvende bodem. De gardes zijn
bevestigd aan een brug over het
midden en er is een verticale hand
greep, die men heen en weer kan ha
len. Deze nieuwe schaal biedt ook
opbergruimte voor de haken en gar
des, die bij de mixer horen.
Ook het serviesgped gaat er anders
uitzien. Bloem- en fruitmotieven,
die zo lang populair geweest zijn,
gaan plaatsmaken voor de zoge
naamde natuurlijke, kleurloze look.
Een bijverschijnsel hiervan is dat
men natuurlijke materialen ge
bruikt zoals smeedijzer voor pan
nen, glazen vijzels en stampers en
borstels van twijgen.
Het is thans het uiterlijk en niet de
tijdsbesparing die telt, geheel in het
kader van wat vele binnenhuisar
chitecten voorstaan: Het landelijke
aanzicht van de keuken. Deskundi
gen vertelden ons dat binnen het
jaar, de fornuizen een kleurtje zul
len aannemen. In Amer'1 a h >Ft
men ervaren, dat de liefs n
rose, turquoise en goud zijn.
Reeds op de markt in beperkte hoe
veelheid is de ceramische kom, die
men zo van de ijskast in de oven
kan zetten.
V
