Het nieuwe
'BRONZEN' PaJy van der W'Jdt:
<Uet pïettig tmken Ik/ de
Schiedamsche
Ca rtonnagefabriek
ONZE SCHI EDAMSE TROTS IN TOKIO
KOM
VRIJDAG
VEILING
MUSIS
SACRUM
AANVANG
8 UUR N.M.
BLOEMENHANDEL „ROSA"
BESTAAT 50 JAAR
Met P.I.T. op pad
r
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam en Kethel.
naar de
Lange Haven 115
ten bate van de jeugd
Big koelkast, rijwielen,
draagbare radio'safin J
komt U zelf eens kijken. J
GEWOON
Drie gebroeders Krabbendam in 1914 de oprichters
tel. 60500, na 6 uur 's avonds tel. 66450
Aangesloten bU de Nederlandse Huls-e^n-Huisblad Pers
WOENSDAG 21 OKTOBER 1964
16e JAARGANG No. 5
Redaktie en advertenties: BROERSVEST 125, Schiedam (C. J. van der Klink), telefoon 010-267368-263939
Kantooruren: dageli|ks (behalve zaterdag) van 9-1 en 2-6 uur. Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag 6 uur 's avonds,
Centrale administratie Rarvdstad-edilies: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk met de rond deze
steden gelegen dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
Als er iemand blij is met die bron
zen medaille van Pauly van der
Wildt, dan is het toch in de eerste
plaats haar moeder. Iedere moeder
is altijd trots op haar kind, maar
als dit kind op de Olympische Spe
len in Tokio met de dames estafet
te-ploeg brons veroverd heeft, dan
is die vreugde eens zo groot. Vol
komen begrijpelijk. Temeer daar de
ze moeder al ruim vier jaar aan
huis gebonden is, Pauly in de mor
genuren het huishoudelijk werk voor
haar rekening neemt, om dan in de
middaguren haar werk op kantoor
te verrichten. Bij de firma Vogele
zang op de Korte Achterweg alhier.
Om dan in haar verdere vrije tijd
intens te trainen. Vooral de laatste
weken voor Tokio. En dan brengen
we op deze plaats een ere-saluut
aan mevrouw R. de Jager-de Graaf
in de Van Swietenlaan 29 te Rotter
dam, die als „pleegmoeder" voor
Pauly zorgde in die zware trainings-
tijd in Rotterdam. Het lag niet in
de bedoeling, dat Pauly ook in een
pleeggezin opgenomen zou worden,
omdat ze in Schiedam woont. Maar
aldra bleek dit beter en het echt
paar de Jager, kinderloos, bood dit
meisje een sfeervol tehuis. Temeer,
omdat ze de zwemspart een bijzon
der warm hart toedragen. Mevrouw
zwemt nu nog wel voor haar ple
zier, maar haar man is trainer vpn
„De Rotterdamse Watervrienden".
„Ik mis Pauly nu als huisgenote. Ze
was erg gezellig, juist zoals ik ze
hebben wou! Als ze van de training
(van 12 tot half 2 en van 4 tot half
7 in het Sportfondsenbad bij me
aan de overkant thuiskwam, begreep
ik, dat ze eerst moest „relaxen".
Toen ik dan ook het telefoontje van
haar moeder kreeg, dat het brons
behaald was door de estafetteploeg
was er in mij alleen de voldoening,
dat Pauly alles gegeven had. Op de
training hier en daarginds in Tokio.
Ik ben heel erg blij, dat ze dit be
reikt heeft. „Aldus haar „pleegmoe
der".
Diezelfde intense blijdschap voor
haar moeder... „Ik kan 't mij nog
niet voorstellen. En toch is het zo.
Want ik heb het allemaal gezien op
de tv. Pauly heeft er ontzettend
hard voor gewerkt, zich alles ont
zegd. Dit hadden we echt niet ver
wacht, want de sport is ontzettend
grillig. Alles heeft ze erop gezet om
in goede vorm te blijven en we heb
ben hier in huis er allemaal aan
meegewerkt. Dit is het hoogste, wat
zij heeft kunnen bereiken." Het zijn
de woorden van haar moeder, me
vrouw J. van der Wildt-v.d. Loo, die
we hierover opbelden en gul rea
geerde met de woorden: „U bent
van harte welkom!" Als we tegen
over haar zitten in haar woning aan
de Bilderdijkstraat 18 (het Olym
pisch vlaggetje voor het raam!)
laat ze kaarten van Pauly zien.
Hoeveel brieven ze al geschreven
heeft, weet ze echt niet, maar er
komen ook vlinderlichte uit Tokio,
waarin haar dochter alle belevenis
sen van „het kamp" beschrijft. Pau
ly werd in Kethel geboren en wist
als kleuter het water al te vinden.
Ze was 9 jaar, toen ze zich zelf
maar zwemles gaf! Driemaal in de
week ging ze naar het Sportfondsen-
bad. Waagde op een dag de sprong
van de lage wip en even later van
de hoge! Maar dit alles liep fout. Ze
werd uit 't bad gestuurd en typisch
het karakter van Pauly, teruggetrok
ken en verlegen, dat haar ouder zus
je aan de heer Granaat vragen
moest of ze zwemles kreeg.
Ze behaalde alle diploma's, heeft er
nu zes, w.o. één dat ze hulp mag
zijn van de zwemonderwijzer en ze
heeft zich nu in laten schrijven voor
het diploma K.N.Z.B. Want zwem
men zal haar gehele leven wel blij
ven beheersen, al is zij ervan over
tuigd, dat ze voor Mexico straks,
niet meer in aanmerking zal ko
men. Maar de sport is ontzettend
grillig...?
JULLIE BRONS IS
GOUD WAARD..."
„We hebben natuurlijk een telegram
gestuurd", vervolgt haar moeder.
„We seinden alleen maar „Jullie
brons is goud waard!" Haar zwem-
club S.Z.C. en de S.B.L.O. zonden
ook telegrammen. Weer strekken
haar handen zich naar de Tokio-
post... „Ik heb een hekel aan radio
en tv. en nu schreef Pauly met gro
te letters dat ze daarginds een
prachtig radiootje gekocht heeft".
Ze lacht erom. „Pauly had direct al
pech. Ze sneed zich nogal lelijk in
de muis van haar hand, zodat die
wond gehecht moest worden. Op
Achter-IndiëComplete hekwer
ken door deze firma gelast, worden
aan nieuwe zwembaden geleverd,
geleverd. Het is daarom niet zo ver
wonderlijk, dat Pauly bijzonder veel
interesse heeft voor deze zaak, al
verfoeit zij weieens die ellenlange
offertes! Haar firma wenst haar in
elk geval een behouden thuiskomst.
DE GARDEROBE VAN TOKIO...
Het zal u ongetwijfeld interesseren,
waaruit de garderobe van onze suc
cesvolle Schiedamse zwemster be
staat. Om te beginnen een prachti
ge blauwe koffer, een tas met rits,
een schoudertas in wit met blauw,
een donkerblauw mouwloos door-
Pauly van der Wildt in haar Olym
pisch uniform gepakt en gezakt en
klaar voor de reis naar Tokio, wordt
door haar familie uitgeleide gedaan
bij de voordeur in de Bilderdijk
straat 18.
zoek naar een Japanse dokter, die
dit karweitje kon verrichten. Er
kwamen twee hechtingen in met
het verbod twee dagen niet in het
water. Maar we kénnen Pauly! Met
een oorontsteking nam ze hier in
Groenoord genoegen met een duik
in het ondiepe bad. Het is allemaal
goed afgelopen. Ze startte dus op
baan 2. Dat zal haar wel gespeten
hebben", overpeinst mevrouw van
der Wildt hardop. Pauly is op en
top een vechtster. Als laatste..." Ze
breekt haar gedachten af. „Haar
eerste landenwedstrijd was in Mo
naco, daarna Blackpool, Aroza,
Croydon. Haar chef is fantastisch
en leeft volop met haar mee". We
hebben gekeken naar de speciale
prijzenkast van Pauly van der Wildt.
We hebben geprobeerd al haar tro
feeën te tellen. Maar dat lukte ne
slist niet! Neemt u dus genoegen
met een kast vol. Maar daarvoor is
zij ook kampioene op de 100, 400
en 1500 meter vrije slag voor de
Kring Rotterdam en omstreken. Al
twee jaar. En de aantekening, dat
zij dit jaar voor het eerst de „Han-
nie termeulen-beker" in Amsterdam
heeft gewonnen. Zij zal die nog twee
keer achter elkaar of in totaal vijf
keer moeten veroveren, wil die haar
definitief bezit worden. Cockie Gas
telaars won deze beker in 1953, 1954,
1957 en 1958.
DE MENING VAN HAAR CHEF...
We hebben de firma A. Vogelezang
op de Korte Achterweg 15 opge
beld, waar ze een gesprekje hadden
met haar chef, de heer G. Vons. Ook
hij had dit brons niet van deze
ploeg verwacht. Pauly is vanaf 1
januari 1961 bij deze firma voor
halve dagen in dienst. In het begin
was dit een kurkenindustrie, maar
de laatste tijd, al enige jaren, vond
een verschuiving plaats naar het
vervaardigen van materiaal voor de
zwembaden, zoals springplanken,
complete garderobes bij nieuwe
zwembaden enz. De firma is gespe
cialiseerd in wedstrijdlijnen en heeft
daardoor connecties met het buiten
land, zoals Frankrijk, Engeland,
W r
3ÏÏ.
f
t
De laatste jaren vinden veel mensen het interessant om achter alles een groot
vraagteken te zetten. Waarschijnlijk komt dat omdat 'we vroeger een heleboel
zo maar klakkeloos geloofden.
We hebben misschien wel tevéél geloofd: dat alle Russen schurken zijn en
alle Amerikanen engelen, dat een schilderij persé iets moet voorstellen, dat de
pastoor of de dominé altijd gelijk heeft.
We hebben te lang in wit-zwart gedacht.
Nu gaan we aan alles twijfelen: Huwelijk? Waarom nodig? Geloof, Bijbel?
Kom nou! Gevangenissen? Voor wie? Bent U dan zoveel beter dan een
moordenaar? Al dat gepruts van gezin, opvoeding, naastenliefdeversleten
begrippen. Wij van de twintigste eeuw, we leggen dijken in zee, we schieten
capsules door het heelal. We verklaren van de ene dag op de andere onder
ontwikkelde volken „zelfstandig"Vieze woorden? Vroeger kreeg je er van
vader een gevoelige tik voor op je fikken. Nu kun je rijk worden als je er zo
veel als je maar verzinnen kunt, in een boek achter elkaar schrijft.
En op een avond komt er rustig, verstandig, een schoolhoofd mijn kamer
binnenstappen. Een gewone man, die gewoon met zijn leerlingen naar de
bossen in Brabant trekt om daar paddestoelen te zoeken. Die gewoon, in
samenwerking met de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie (N.J.N.)
en de Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging (K.N.N.V.) een
tentoonstelling maakt van alles wat er mooi is in bos, strand en duin: denne-
appels, eikels, beukenootjes, schelpen, opgezette vogels.
Hij vraagt een amateur-schildersclub om er wat van hun weïkjes rond te
hangen en wij kunnen dat allemaal gaan zien in de Mathenesse-school achter
de Grote Kerk) óp zaterdag 24 oktober.
Dat is een weldaad voor ons, nerveuze zoekers en wroeters van 1964.
Het is de moeite waard. Het is NIET ouderwets: het is van alle tijden.
Want zelfs als er straks mannen in griezelige ruimte-pakken rondstappen over
de maan zullen er hier op aarde paddestoelen groeien. Zij zullen blijven
groeien, altijd en ze zullen een schoonheid hebben, die ik niet beschrijven kan.
Gewoon paddestoelen, maar zij die het zien wiilen, kunnen er rust en vrede
vinden. Ik hoop dat heel velen het zien willen en even de moeite zullen
nemen om op zaterdag 24 oktober naar de Mathenesse-school te wandelen.
Zouden het wel echte paddestoelen zijn? JA. Heeft dat nou eigenlijk zin,
zóón tentoonstelling? Ja. Konden ze niet beter? Nee.
Gaat U er heen? JA!!
SEBASTIAAN
knoopjurkje, een keurig blauw pak
je met een oranje bloes, een wit
draion twinset, een grijze sportieve
rok, een duster, een oranje badman
tel, mooie badhanddoeken, wandel
schoenen, pumps, schoentjes met
hoge hakken, een blauwe trainings
broek en oranje shirt, een blauwe
nylon regenjas enz. enz. Van het be
stuur van „haar S.Z.C." kreeg ze een
prachtige reisnecessaire. Uit Tokio
schreef ze enthousiast, dat ze daar
verwend was met een echte Japan
se kimono geurige make-upartikelen
en... een scheerapparaat! Ze is zui
nig geweest de laatste maanden, om
daar in dat vreemde land cadeautjes
te kopen. Speldjes heeft ze meege
nomen om te ruilen. De sfeer in
„het kamp" is bijzonder goed, haalt
haar moeder aan en ik geniet van
haar verhalen. Al vergeet ik daar
bij niet voor haar poes, haar twee
schildpadden en zeven goudvissen
te zorgen! Zondagavond komt „on
ze bronzen trots van Tokio" weer
thuis. Dan zal zij in eigen kring van
al haar belevenissen daar verhalen.
Een jong meisje van 20 jaar, dat
haar kans benutte en de eer van on
ze stad heel ver hoog hield. Op de
Olympische Spelen"n Tokio...
We denken aan de woorden van haar
moeder, als we weer buiten lopen.
„Ik vind het zo heerlijk, dat Pauly
dit heeft bereikt. Als er later in haar
leventje minder prettige dingen ko
men, dan heeft ze dit om op terug
te zien...".
Gistermiddag hield de heer H. Riet
kerken een drukbezochte receptie
van 3 tot 5 en van 57 uur om de
vele zakenrelaties en vrienden de
gelegenheid te geven hem geluk te
wensen met het gouden bestaan van
deze zaak. Eeh zaak, die destijds in
1914 werd opgericht door drie ge
broeders, n.l. Jan, Leen en Johan
Krabbendam. Jan Krabbendam zal
bij de oud-Schiedammers altijd in
de herinnering blijven als „Jan Ro
sa". De man, die van stunts hield.
Grote reclameplaten in de etalages
bevestigde. In dichtvorm aankondi
gingen deed ende aandacht van
het publiek gevangen wist te hou
den. Vele jaren lang
Niet alleen bloemen en planten had
den zijn voorkeur. Er was ook een
aparte afdeling gewijd aan schilde
rijen. Iets daarvan vindt u speciaal
op dit gebied bij zijn zoon in de
zaak „Kunsthandel Rosa" in het
Broersveld terug. De tijd van nu
stelt immers andere eisen? Mevr.
B. Hoornweg-Dulfer, voor de klan
ten „juffrouw Dulfer" is al 44 jaar
aan deze zaak verbonden. Zij heeft
het meegemaakt, dat in de dertiger
jaren in „De Volksbond" een ten
toonstelling van plantjes georgani
seerd werd en ieder schoolkind daar
een plantje mee naar huis mocht
nemen en verzorgen. Met het uit
zicht op een prijs! DAT zijn de
Schiedammers beslist nog niet ver
geten. Bejaarde mensen hadden in
die dagen dé belevenis van hun le
ven: een echte vliegtocht. Een man
liep in een enorme wijnfles rond
Op Koninginnedag trokken 4 paar
den door de stad tezamen de letters
R.O.S.A. met zich meevoerend. Ver
sierde wagensEen witte zwaan
in de Nieuwe HavenEr was al
tijd iets te beleven bij Jan Rosa, on-
gewijfeld in die dagen een geniale
„stuntman", die in 1945 uit de zaak
trad en tien jaar daarna overleed.
Maar zijn zaak, de aloude familie
zaak „Rosa" bleef bestaan. Zij het
dan ook volkomen aangepast aan
déze tijd, gericht op de smalle, maar
ook op de ruimere beurs. De heer
Rietkerken, de tegenwoordige eige
naar vindt het bijzonder prettig, dat
juist in deze „gouden dagen" zovele
oude herinneringen opgehaald wor
den aan hen, die zich eens volkomen
inzetten voor deze zaak en daar
mede volkomen slaagden. Tijdens de
receptie, eigenlijk een doorlopende
tentoonstelling, waren de bezoekers
er getuige van, hoe goed ook de op
volger van „Jan Rosa" zijn taak be
grepen heeft. De zaak was nu smaak
vol op het leven op een boerderij
afgestemd. En het resultaat was
daarvan verrassend goed. De kabou
ter, die al zovele jaren vanaf zijn
hoge schommel op de klanten neer
ziet, zal zijn plaatsje blijven behou
den. Ondanks het feit, dat er zo dik
wijls een bod op hem gedaan is.
Maar al is de heer Rietkerken mo
dern ingesteld, aan deze „oude ka
bouter" hecht hij nu eenmaal veel
waarde. De klanten zijn er hem daar
alleen maar dankbaar voor
De collecte die vorige week is ge
houden ten bate van het Protestants
Interkerkelijk Thuisfront heeft in
Schiedam het prachtige bedrag op
gebracht van 5.000,35.
Het P.I.T.-Comité dankt allen voor
de spontane medewerking in deze
moeilijke collecte-week, die door
kruist werd met de acties: Ant
woord 64 en de Kinderpostzegels.
(EN NOG GOED BETAALD OOK)
