Het nieuwe OOK UIT SCHIEDAM Jonge Nederlanders bouwden sportpark. In Italiaanse stad S&juetëwvet»t. Allemaal in eigen vakantie en zonder een enkele vergoeding Aangesloten b|] de Nederlandse Huts-aan-Hufsblad Pers Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam, Kethel en Oud-Mathenesse (EN NOG GOED BETAALD OOK) Het Is begin augustus. Op het stationsplein in Eindhoven staan een aantal jongens en meisjes bi| een grote Belgische bus. Grote hoe veelheden koffers, pummels en slaapzakken worden in het bagage ruim van de bus geperst. Het vertrek breekt aan. Een laatste af scheid van familie-leden, en dan weg uit Holland. Met een reis van zo'n goeie 26 uur voor de boeg. Zelden heb ik een zo onple zierige reis gehad. 26 uur lang hobbelen. 26 uur lang geperst zitten tussen twee banken. 26 uur zonder slaap. 26 uur echte ellende. De „autobahn" in Duitsland is eindeloos. Midden in de nacht wordt er bij een „rnhestatte" gestopt. De bus pakt zich uit. HET IS PRETTIG WERKEN BIJ Het is koud buiten. Met stijve passen loop je wat in het rond. De snelweg is nu tamelijk verlaten. Af en toe giert er een donker iets voorbij, dat alleen een steeds kleiner wordend rood achter laat. In de bus maar weer, en verder aan de volgende etappe. De vol gende morgen zijn de bergen er ineens. Daar moet je als vlakke- landsman wel even aan wennen. Langs de bergweg schiet een witte wilde bergstroom, zijn weg banend over grote brokstukken berg. En dan de Brenner. Uren in de fille staan. Uren wachten. Steeds een metertje verder, langzaam omhooggaand. Italië kondigt zich aan. Ik kan me een plezierigere aankondiging voorstellen. Het restaurant wordt „ristorante". Nog is het einddoel van de reis nietb ereikt. Dat ligt namelijk in Trento. WOENSDAG 10 NOVEMBER 1965 OOK IN ROTTERDAM OUD MATHFNFSSE 17* JAARGANG No. 8 KANTOOR: C. J. v. d KLINK - BROERSVEST 125 - SCHIEDAM - TELEFOON 26.39.39-26.73.68 HOOFDREDACliE: P I HOVINGH Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag. 6 uür 's avonds. Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag. De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delft, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk met de rond deze steden geleden dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland tel. 260500 na 6 uur 's avonds tel. 266459 looft van niet. „Het is natuur lijk erg verleidelijk om lekker naar het buitenland mee te gaan, maar het is echt toch wel iets anders dan ik gedacht had. Het werk is vaak moeilijk, en vermoeiend. Heel fijn vind ik wel de omgang met de jeugd hier van het dorp. We leren el kaar goeh kennen, en komen nu veel van elkaar te weten. We weten nu tenminste ook hoe zij denken". Ook Frans Wessel uit Schiedam is niet alleen uit 'liefdadigheidsover- wegingen' gekomen. Ook hij vindt het contact met de jeugd van een ander land erg belangrijk. Ruud Liebrechts uit Vlaardingen loopt met dezelfde ideeën rond. Pim Mui- ser uit Rijswijk deelt het stantpunt van Jan v.d. Berg ui Rotterdam. „Ja, het kennismaken met die jeugd hier uit het stadje is belangrijk, maar het contact met de jongens van de eigen groep is even belang rijk. Veel jongens, met veel andere meningen. En dat kan nog wel eens botsingen veroorzaken". Buiten het stadje groeit het voet balveld snel. De jongens dragen gro te hoeveelheden stenen aan voor de metselaars, die snel een muur op trekken. Anderen zijn bezig een be tonnen brug te maken. Onder het werk wordt er dikwijls gestopt om een paar flinke slokken „vino" naar binnen te slaan. In de keuken ma ken ondertussen Marijke en Lia, de kooksters die meegegaan zijn, het eten klaar. Voor hen is dat ook een grote opgave. Ze zijn niet gewend om met de Italiaanse ingrediënten een maaltijd klaar te maken, aan vaardbaar genoeg voor kritische, hongerige Hollanders. Het moeilijkst heeft de sleutelper soon van de groep het wel. Het is aalmoezenier. Van Oosterwijk uit Dordrecht. Hij wordt geacht tegen elke moeilijkheid, hoe groot ook, opgewassen te zijn. De jongens noe men hem 'ome Jan'. Op het werk, werkt hij al even hard mee als de anderen. Niets laat daar zien dat hij een kapelaan is. Ook hij heeft het lelijke witte Bouw-orde pak aan. „Het is zeker een hele opgave met zo'n groep. Je hebt met veel verschillende jongens te doen, en je hebt vele moeilijk heden op te lossen. Een vakan tie is het niet voor me. Als ik thuis kom, ga ik echt nog eens fljnk uitrusten van die 4 weken Italië- Boeiend is het werk wel. De gesprekken met de jongens ondermeer. Misschien zou je zeggen dat de bouworde veel beter in eigen land werkzaam zouden kunnen zijn. Misschien wel, alhoewel ik persoonlijk ge loof, dat deze manier van wer ken de vruchtbaarste is. Ga alteen maar een sna welk een goed ambasadeur de groep is. Heel het stadje spreekt hier over Hol land. Ze begrepen eerst niet zo goed dat wij hier helemaal kwamen doen, en waarom dat men zo hard werk te, zo maar voor niks. Nu beginnen ze het te begrijpen. Wat is dat geen reklame voor ons land?" En gelijk heeft kapelaan van Oos terwijk. 's Avonds gaan de jongens het stadje in. De 'Super-bar' is he internationale trefpunt. Daar zingt Slaper in de bus. van de Bouworde. Het project waarop gewerkt wordt is een sport terrein. Het wordt aangelegd voor de jeugd van „San Giovanni". De Nederlandse jongelui doen het in hun vrije tijd, helemaal belangeloos. Lange dagen werken ze onder de brandende zon, en dat allemaal voor de jeugd van eenander land. In het stadje kijken de commu nisten argwanend het Neder lands gedoe aan. Ze zijn met hun 75% de sterkste groep in het stadje. Ook de communis ten maken een sportveld. Daar om is er haast bij dat pastoor zijn sportveld eerder klaar heeft. Hij heeft alleen geen geld, en geen mensen. De communisten wel. Gelukkig helpt de bouw orde hem uit de nood. Het helpen van de kant van de jongens valt niet altijd mee. De meesten hebben dit werk nog nooit gedaan. Het zijn gewone schooljongens. Ze komen uit Schiedam, Rotterdam, Gouda, Delft, Vlaardingen en Rijswijk. Je kan je afvragen oj ze uit zuiver idiële overwegingen mee gaan. Paul Duinisveld uit Delft ge- Aalmoezenier Van Oosterwijk op weg naar de kruiwagenstalling aan het eind van een zware dag. EEN VOGEL inventarisatie in de Broekpolder... Onder leiding van de Vogelwerk groep van de Kon. Ned. Natuur historische Ver. afd. Vlaardingen maken de leden een wandeling (laarzen gewenst) op zaterdag morgen 13 november a.s. naar deze polder. Vertrek om half 9 vanaf het Kolpabad van Vlaardingen. Terug om 12 uur. Mike Savenije stort zijn wagen onder toeziend oog van aalmoeze nier Van Oosterwijk rechtsleeg in de sloot. men Hollandse en Italiaanse lied jes. Carlo haalt zijn gitaar en Hol landse Mike zijn sax te voorschijn. Er wordt over politiek gesproken. Met Italiaanse studenten. De mees te gesprekken gaan in het Frans. De Italiaantjes lachen om de manmoe dige Hollandse pogingen Italiaans te spreken. Omgekeerd is het al niet anders. En, na 4 weken is het afscheid daar. „San Giovanni in Persi- ceto" maakt zich op voor het 'afscheid van wat in het begin 'die gekken Hollanders' waren. Adressen worden druk uitgewis seld, en dan komt de bus. Die ellendige bus. Er is gelukkig één voordeel, binnen 30 uur zijn we thuis. Op weg naar de Italiaanse grens, met nog 10 uur reizen voor de boeg. Voor het Agip-motel komt de bus tot stilstand. Uitstappen is er niet bij. Het is meer uitkruipen, na 26 uur. Het is warm buiten, alhoewel de avond al weer nadert. De twee de avond tijdens de reis. Er komt een blauwe bus voorrijden. 'Over stappen', hoor ik iemand mompelen. Het is inderdaad waar. Aan de mar teling, want dat was de busreis, komt nog nog geen einde. Als iedereen overstapt is gaat de reis verder. Onder leiding van een Italiaanse chauffeur. En dat zijn me kerels. Als gekken rijden ze door het berg landschap. Ze passeren als kwadra tische idioten. De Hollandse bus-in houd houdt de adem in. Ik probeer achter in de bus wat te slapen, maar het lukt niet. Dan stopt de bu s. .Perzikken te koop' schijnt er op een boord te staan. Iedereen koopt een mandje voor een paar honderd lires. Ze zijn keihard, de krengen. Het is al lang avond en donker als we een klein stadje binnenrijden. „San Gio vanni In Persiceto". Ik mag eruit. Wat een weelde. Samen met een aantal jongens, "Iwee meisjes en een geestelijke. De rest van de bus gaat verder. Nog een paar uur 'genieten'. De bevolking van het stadje staat met de handen in de zak het vreemde gedoe aan te kij ken. De pastoor van het kerkje, waarvoor wij gestopt zijn komt aansnellen. Hij spreekt 20.000 woorden Italiaans en 40 woor den Frans. Qui en Non meege rekend. De eerste taalmoeilijk heden beginnen. We volgen hem en zijn wapperende rokken. On ze tocht eindigt voor een prach tige marmeren technische school. Hier zullen de jongens en de meisjes 4 weken blijven. Di is het verblijf van een groep van de Interr^itionale Bouwor de. Vierwe ken lang zullen de jongens, onder leiding van Kapelaan van Oosterwijk, werken op een pro T "I

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1965 | | pagina 1