Het nieuwe
OOK UIT SCHIEDAM
Jonge Nederlanders bouwden
sportpark. In Italiaanse stad
S&juetëwvet»t.
Allemaal in eigen vakantie en
zonder een enkele vergoeding
Aangesloten b|] de Nederlandse Huts-aan-Hufsblad Pers
Verschijnt woensdag en vrijdag in Schiedam, Kethel en Oud-Mathenesse
(EN NOG GOED BETAALD OOK)
Het Is begin augustus. Op het stationsplein in Eindhoven staan een
aantal jongens en meisjes bi| een grote Belgische bus. Grote hoe
veelheden koffers, pummels en slaapzakken worden in het bagage
ruim van de bus geperst. Het vertrek breekt aan. Een laatste af
scheid van familie-leden, en dan weg uit Holland. Met een reis
van zo'n goeie 26 uur voor de boeg. Zelden heb ik een zo onple
zierige reis gehad. 26 uur lang hobbelen. 26 uur lang geperst zitten
tussen twee banken. 26 uur zonder slaap. 26 uur echte ellende. De
„autobahn" in Duitsland is eindeloos. Midden in de nacht wordt
er bij een „rnhestatte" gestopt. De bus pakt zich uit.
HET IS PRETTIG WERKEN BIJ
Het is koud buiten. Met stijve passen loop je wat in het rond. De
snelweg is nu tamelijk verlaten. Af en toe giert er een donker iets
voorbij, dat alleen een steeds kleiner wordend rood achter laat.
In de bus maar weer, en verder aan de volgende etappe. De vol
gende morgen zijn de bergen er ineens. Daar moet je als vlakke-
landsman wel even aan wennen. Langs de bergweg schiet een witte
wilde bergstroom, zijn weg banend over grote brokstukken berg.
En dan de Brenner. Uren in de fille staan. Uren wachten. Steeds
een metertje verder, langzaam omhooggaand. Italië kondigt zich
aan. Ik kan me een plezierigere aankondiging voorstellen. Het
restaurant wordt „ristorante". Nog is het einddoel van de reis
nietb ereikt. Dat ligt namelijk in Trento.
WOENSDAG 10 NOVEMBER 1965
OOK IN ROTTERDAM
OUD MATHFNFSSE
17* JAARGANG No. 8
KANTOOR: C. J. v. d KLINK - BROERSVEST 125 - SCHIEDAM - TELEFOON 26.39.39-26.73.68
HOOFDREDACliE: P I HOVINGH Inzendtermijn advertenties: dinsdag en donderdag. 6 uür 's avonds.
Centrale administratie Randstad-edities: Koornmarkt 34, Delft, telefoon 01730-23627* Tarieven op aanvraag.
De „Randstad-edities" geven plaatselijke uitgaven in Delft,
Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, Rijswijk met de rond deze
steden geleden dorpen en 'n streek-editie voor geheel Westland
tel. 260500 na 6 uur 's avonds tel. 266459
looft van niet. „Het is natuur
lijk erg verleidelijk om lekker
naar het buitenland mee te
gaan, maar het is echt toch wel
iets anders dan ik gedacht had.
Het werk is vaak moeilijk, en
vermoeiend. Heel fijn vind ik
wel de omgang met de jeugd
hier van het dorp. We leren el
kaar goeh kennen, en komen nu
veel van elkaar te weten. We
weten nu tenminste ook hoe zij
denken".
Ook Frans Wessel uit Schiedam is
niet alleen uit 'liefdadigheidsover-
wegingen' gekomen. Ook hij vindt
het contact met de jeugd van een
ander land erg belangrijk. Ruud
Liebrechts uit Vlaardingen loopt
met dezelfde ideeën rond. Pim Mui-
ser uit Rijswijk deelt het stantpunt
van Jan v.d. Berg ui Rotterdam.
„Ja, het kennismaken met die jeugd
hier uit het stadje is belangrijk,
maar het contact met de jongens
van de eigen groep is even belang
rijk. Veel jongens, met veel andere
meningen. En dat kan nog wel eens
botsingen veroorzaken".
Buiten het stadje groeit het voet
balveld snel. De jongens dragen gro
te hoeveelheden stenen aan voor de
metselaars, die snel een muur op
trekken. Anderen zijn bezig een be
tonnen brug te maken. Onder het
werk wordt er dikwijls gestopt om
een paar flinke slokken „vino" naar
binnen te slaan. In de keuken ma
ken ondertussen Marijke en Lia, de
kooksters die meegegaan zijn, het
eten klaar. Voor hen is dat ook een
grote opgave. Ze zijn niet gewend
om met de Italiaanse ingrediënten
een maaltijd klaar te maken, aan
vaardbaar genoeg voor kritische,
hongerige Hollanders.
Het moeilijkst heeft de sleutelper
soon van de groep het wel. Het is
aalmoezenier. Van Oosterwijk uit
Dordrecht. Hij wordt geacht tegen
elke moeilijkheid, hoe groot ook,
opgewassen te zijn. De jongens noe
men hem 'ome Jan'. Op het werk,
werkt hij al even hard mee als de
anderen. Niets laat daar zien dat hij
een kapelaan is. Ook hij heeft het
lelijke witte Bouw-orde pak aan.
„Het is zeker een hele opgave
met zo'n groep. Je hebt met
veel verschillende jongens te
doen, en je hebt vele moeilijk
heden op te lossen. Een vakan
tie is het niet voor me. Als ik
thuis kom, ga ik echt nog eens
fljnk uitrusten van die 4 weken
Italië- Boeiend is het werk wel.
De gesprekken met de jongens
ondermeer. Misschien zou je
zeggen dat de bouworde veel
beter in eigen land werkzaam
zouden kunnen zijn. Misschien
wel, alhoewel ik persoonlijk ge
loof, dat deze manier van wer
ken de vruchtbaarste is.
Ga alteen maar een sna welk een
goed ambasadeur de groep is. Heel
het stadje spreekt hier over Hol
land. Ze begrepen eerst niet zo goed
dat wij hier helemaal kwamen doen,
en waarom dat men zo hard werk
te, zo maar voor niks. Nu beginnen
ze het te begrijpen. Wat is dat geen
reklame voor ons land?"
En gelijk heeft kapelaan van Oos
terwijk. 's Avonds gaan de jongens
het stadje in. De 'Super-bar' is he
internationale trefpunt. Daar zingt
Slaper in de bus.
van de Bouworde. Het project
waarop gewerkt wordt is een sport
terrein. Het wordt aangelegd voor
de jeugd van „San Giovanni". De
Nederlandse jongelui doen het in
hun vrije tijd, helemaal belangeloos.
Lange dagen werken ze onder de
brandende zon, en dat allemaal
voor de jeugd van eenander land.
In het stadje kijken de commu
nisten argwanend het Neder
lands gedoe aan. Ze zijn met
hun 75% de sterkste groep in
het stadje. Ook de communis
ten maken een sportveld. Daar
om is er haast bij dat pastoor
zijn sportveld eerder klaar
heeft.
Hij heeft alleen geen geld, en
geen mensen. De communisten
wel. Gelukkig helpt de bouw
orde hem uit de nood.
Het helpen van de kant van de
jongens valt niet altijd mee. De
meesten hebben dit werk nog
nooit gedaan. Het zijn gewone
schooljongens. Ze komen uit
Schiedam, Rotterdam, Gouda,
Delft, Vlaardingen en Rijswijk.
Je kan je afvragen oj ze uit
zuiver idiële overwegingen mee
gaan.
Paul Duinisveld uit Delft ge-
Aalmoezenier Van Oosterwijk op
weg naar de kruiwagenstalling aan
het eind van een zware dag.
EEN VOGEL
inventarisatie in de Broekpolder...
Onder leiding van de Vogelwerk
groep van de Kon. Ned. Natuur
historische Ver. afd. Vlaardingen
maken de leden een wandeling
(laarzen gewenst) op zaterdag
morgen 13 november a.s. naar deze
polder. Vertrek om half 9 vanaf het
Kolpabad van Vlaardingen. Terug
om 12 uur.
Mike Savenije stort zijn wagen
onder toeziend oog van aalmoeze
nier Van Oosterwijk rechtsleeg
in de sloot.
men Hollandse en Italiaanse lied
jes. Carlo haalt zijn gitaar en Hol
landse Mike zijn sax te voorschijn.
Er wordt over politiek gesproken.
Met Italiaanse studenten. De mees
te gesprekken gaan in het Frans. De
Italiaantjes lachen om de manmoe
dige Hollandse pogingen Italiaans
te spreken. Omgekeerd is het al niet
anders.
En, na 4 weken is het afscheid
daar. „San Giovanni in Persi-
ceto" maakt zich op voor het
'afscheid van wat in het begin
'die gekken Hollanders' waren.
Adressen worden druk uitgewis
seld, en dan komt de bus. Die
ellendige bus. Er is gelukkig
één voordeel, binnen 30 uur zijn
we thuis.
Op weg naar de Italiaanse grens,
met nog 10 uur reizen voor de boeg.
Voor het Agip-motel komt de bus
tot stilstand. Uitstappen is er niet
bij. Het is meer uitkruipen, na 26
uur. Het is warm buiten, alhoewel
de avond al weer nadert. De twee
de avond tijdens de reis. Er komt
een blauwe bus voorrijden. 'Over
stappen', hoor ik iemand mompelen.
Het is inderdaad waar. Aan de mar
teling, want dat was de busreis,
komt nog nog geen einde.
Als iedereen overstapt is gaat de
reis verder.
Onder leiding van een Italiaanse
chauffeur. En dat zijn me kerels.
Als gekken rijden ze door het berg
landschap. Ze passeren als kwadra
tische idioten. De Hollandse bus-in
houd houdt de adem in. Ik probeer
achter in de bus wat te slapen,
maar het lukt niet.
Dan stopt de bu s. .Perzikken te
koop' schijnt er op een boord te
staan. Iedereen koopt een mandje
voor een paar honderd lires. Ze
zijn keihard, de krengen. Het is al
lang avond en donker als we een
klein stadje binnenrijden. „San Gio
vanni In Persiceto". Ik mag eruit.
Wat een weelde. Samen met een
aantal jongens, "Iwee meisjes en een
geestelijke. De rest van de bus gaat
verder. Nog een paar uur 'genieten'.
De bevolking van het stadje
staat met de handen in de zak
het vreemde gedoe aan te kij
ken. De pastoor van het kerkje,
waarvoor wij gestopt zijn komt
aansnellen. Hij spreekt 20.000
woorden Italiaans en 40 woor
den Frans. Qui en Non meege
rekend. De eerste taalmoeilijk
heden beginnen. We volgen hem
en zijn wapperende rokken. On
ze tocht eindigt voor een prach
tige marmeren technische
school. Hier zullen de jongens
en de meisjes 4 weken blijven.
Di is het verblijf van een groep
van de Interr^itionale Bouwor
de.
Vierwe ken lang zullen de jongens,
onder leiding van Kapelaan van
Oosterwijk, werken op een pro
T "I