uil tciejhow
FROM AMSTERDAM MET
LOVE VAN SANDIE SHAW
l.gjps: Dordt-sound
Stones speelden elpee vol
van bij na 60 minuten lang
The lovin' Spoonful
REDAKTIE:
Joop Daalmeijer
.g
- iiifi
'tf-
pap
tkuZiff
s ag.-s
RȤ-8vlg.R-
£.s'8 3 o'g'S'g 2.5'3 2.-"1 w
nEC
Gelukkig met Connie
Righteous Bros
Engeland - Amerika
Alan Price: Prijs
1h Q If t
(Door Joop Daalmeijer)
i.
Vlucht BEA, nummer zoveel komt binnen. U kent dat wel. De
Schiphol-omroepster met haar lieve stem kondigt een toestel uit
Engeland aan. Het alluminium monster rolt langzaam naar het
platform. Twee ladders op wieltjes worden naar het tot stilstaand
komende toestal gerold. Een trappetje links, eentje rechts. Enige
fotografen, een juffrouw met een bosje Hollandse tuinvlijt in de
arm en wat persvertegenwoordigers houden een uitgang van het
vliegtuig in de gaten. Daar zijn ze, de zakenmannetjes, lieve oude
juffrouwen met snert hondjes, moeders met echte Engelse kin
dertjes, en tenslotte een ragdunne juffrouw in een witte jas en
een zeshoekige bril op. De zwarte lange haren van eerder bedoelde
juffrouw wapperen in de Schiphol-wind.
Dat is ze dan, Sandie Shaw. De belangstelling van de pers doet
niet onder voor die, welke de president van Soemalie zou hebben
In de perskamer van Schiphol gaat de bril op en af, en is het
wachten op vragen van journalisten. De vragen komen niet, ware
het niet dat onze Randstad-tiener-redaktie hoogst persoonlijk aan
wezig was op Schiphol, om Sandie enkele vraagjes te stellen. Het
ging over de tweede reis naar Holland, de korte-rokken-mode in
Londen, waar Sandie maar wat graag aan meedoet, het tegenge
vallen optreden in het Savoy-hoiel in Londen („Tegengevallen,
daar weeta ik niets van. Het is natuurlijk wel wat oanders dan
een gewoon optreden, en het was even wennen, maar ik heb het
erg fijn gevonden") en de liefdes-geruchten over Sandie met een
Franse zanger, naam en adres niet bekend. Sandie knikt en lacht
glim, meer niet. Dan is het weer over. Op naar Amsterdam. In
studio Bellevue worden opnamen gemaakt voor het tienerpro
gramma Fanklup, dat reeds enkele weken geleden op in'n scherm
gesignaleerd is.
Sla de repetitie treffen U wverslaggevers Harry Dusseldorp en
bovengetekende Sandie op het Leidseplein. Het weer is uitstekend
voor een wandellingetje, dus waarom niet? Moeder Shaw blijft
angstvallig dichtbij. Miss Shaw vertelt honderd uit over mode en
Frankrijk. Haar optreden in Parijs heeft zoveel succes gehad, dat
Sandie er wel wekelijks zou willen optreden. De koetjes en de
kalfjes worden weer van stal gehaald, nou ja, U begrijpt het wel.
voor U allen overigens veel „love" uit Amsterdam van Sandie
That!
tournee door Engeland zijn, be-
geland is nog niet geheel zeker, om
dat er nog een Engelse groep ge
vonden moet worden, die hier in
Holland gaat spelen, zulks overeen
komstig de gelden bepalingen.
Voorlopig blijft Peter nog studeren
aan de H.T.S. in Dordt, en Philip
tan de avond-academie in Rotter
lam, terwijl beide andere Zipps ge
woon werken.
Op onze vraag wat Zipps eigenlijk
betekent, antwoordden deze Dortse
beaters dat ze het gewoon om de
lol gekozen hadden, al is later ge
bleken dat het een Duits woord is.
met als Nederlandse verklaring:
Preuts".
We hopen nog meer te horen van
deze Dortse Beaters.
o-a
re -1
S O
-1 CTQ
O- "1
n to n 13
«-*■ g fD
ÏEa-m?
3 re 3 v>
3
C/5
9- 3. p m.
3ï».a 3 ff s
saw f,- a o. o
er s-a*
o EDO
a. a b
Hitweek is het onderwerp in deze aflevering van Kritisch
bekeken. Velen zullen dit Amsterdamse provo-achtige
blad ongetwijfeld kennen. Op zich hebben wij niets tegen
progressieve bladen, maar wel zodra uitgevers en redak-
teuren misbruik gaan maken van persvrijheid, en ver
geten zij naast hun progressiviteit de integriteit moeten
gebruiken. Het is volgens ons een kwalijke zaak om een
platenmaatschappij zonder deugdelijk bewijs van cor
rupte handelswijzen te beschuldigen. Ook is het ons in
ziens tamelijk onverantwoordelijk om plaatjes af te druk
ken die aan de tamelijk smerige kant zijn. We denken
hierbij aan de mijnheer met de dame i.p.v. de bas. Hit
week map echt blijven bestaan, maar laat men wat meer
selecterend optreden bij het samenstellen van het blad.
Het staat bijvoorbeeld ook zo vreemd op pagina 1 twee
artikelen te vinden die gerust als paradoxen beschouwd
kunnen worden. Hi-ha-Hitweek, hou je roer recht in 't
vervolg
5 tra re E. 5 - 5. crgp.^
b b re S re 3 re 7 3 re"
Connie v.d. Bos schoot met haar
„Ik ben gelukkig z.onder jou" op een
flinke manier uit haar slof Het
liedje is gecomponeerd door ene
Peter Koelewijn, die U ongetwijfeld
nog wel kent uit zijn „kom van dat
dak af'-tijd, een tijd, die hij via dit
fijne liedje gelukkig ver achter zich
gelaten heeft. (Philips-records).
Door Chips Dusseldorp)
Sinds enkele maanden telt Dordt weer mee in de tiener-muziek
wereld. Dordrecht heeft namelijk weer een beat-groep waar men
me recht trots op kan zijn. Het zijn „The Zipps", en band samen
gesteld uit de oude bekende „Beat Town Skiffiers" en de al even
bekende „Moving strings".
Hoewel de nieuwe band pas sinds
oktober samenwerkt, is er nu reeds
een plaat verschenen, en ook de
tweede zwarte schijf ligt al op de
helling. Op de a-kant van de eerste
plaat staat „Highway Gambler"
met op de b-kant „Roil The Cotton
Down", beiden geschreven dooi
Philip Elzerman. Philip bespeelt eer
len-snarige guitaar en mongharmo
nica. Hij is ook de zanger van de
band. Solo-guitaar speelt Peter
Nuyten, Theo Verschoor speelt bas
en John Noce Santoro zit achter hel
drumstel. Doordat de leden van dt
band nog geen professionals zijn
speelt men alleen in de weekends
Waarschijnlijk zullen zij aan hel
eind van de zomer, wanneer ze op
roeps worden. Het bezoek aan En
Gestoken in een verschrikkelijke hoes zit de nieuwe Stones-elpee
„Aftermath". Een geweldige plaat zonder meer. Ruim 50 minuten
Stones-muziek, met talrijke uitschieters. „Goin' Home" is het
langste nummer, dat maar liefst 11 minuten en 35 seconden duurt.
Steeds komen de Stones onderling aan bod, hetzij Mick, hetzij
Charley en noem maar op. Heel fijn is bijv. „Lady Jane", dat qua
orchestratie wat lijkt op „Yesterday", alhoewel deze van de Sto
nes duidelijk minder commercieel is. Dat kan trouwens van de
gehele plaat gezegd worden.
„The Sun Ain't Gonna Shine Any
more" zingen „the Walkers". Mede
door het prachtige orkest, en de
melodieuse stemgeluid van deze
groep, een plaat van klasse. Door
door de goede inregeling van het
geluid komen de stemmen goed tot
hun recht ten opzichte van het or
kest. (Philips).
Evengoed als de Walkers is „Soul
Inspiration" van de Righteous.
Let ook op het orkest. Balans bij
deze plaat iets minder. (Verve).
Chèr zingt het moeilijke, twee tem
pi, „Bang Bang" met veel gemak.
Leuk zigeuner-orkest. (Liberty).
Cilla Black met een fijn gezongen
„Alfie". Moeilijke zangpartij uitste
kend verwerkt. Nu pas blijft Cilia's
klasse. (Parlophone).
You Leave Me" is een niet zo'n
goede van de Golden Earrings.
Rommelig geproduceerd. Hier en
daar flink vals. (Polydor). Frisse
la-la-la-song van Greetje Kaufeld.
„Tanz bitte noch einmal mit mir"
wordt pittig gezongen, een fijne
•r. (Columbia).
Als instrumenten worden deze keer
ook marimba's, bellen, en een cla-
vercimbel gebruikt. In sommige
nummers valt ook op, hoe virtuoos
de Stones met hun instrumenten
omgaan. „Take It Or Leave It" is
een meezingertje, dat ook door de
Searchers opgenomen werd. Bij
zonder interessant is de intro van
„Flight 505", terwijl ook het begin
van „Under My Thumb" ronduit
goed is. (Decca LK 4786)
Chris Andrews'nummer 3 is getiteld
„Something On My Mind". Op deze
plaat geeft Chris niet bepaald het
bewijs dat hij een goed zanger is.
Toch een aantrekkelijk plaatje, me
de door het wat vreemde, los van
het geheel staande orgel-partijtje.
(Vogue).
Peter, Paul en Mary met orkest in
„The Cruel War". Het doet wat
vreemd aan, en eerlijk gezegd ook
liever zonder. Met enkele gitaren
komen de prachtige stemmen be
ter uit, zoals ook op de flipside
(W.B.).
„Take It Or Leave It" werd ook op
genomen door ons aller Searchers.
Liever van de Stones, al springt de
ze Searchers er opnieuw uit. De
zang is beter dan van welke beat-
band ook. (Pye)
Wat ben ik blij dat Alan Price uit
de Animals gestapt is. Hij vormde
de Alan Price Set, en nam vervol
gens „I Put A Spell On You" op.
Door de uitstekende bezetting en
het fijne begin met het orgel, waar
de zang langzaam invloeit een plaat
die de eerste plaats verdient. (Dec
ca). „Nowhere Man" wordt m.i.
door de 3 Good Reasons het best
uitgevoerd. Pittig gezongen, met
goede duidelijke dictie. Hoeft be
slist niet onder te doen voor de uit
ing va
ideel. i
Dusty Springfield met een groot or
kest: een combinatie om van te wa
tertanden. Relaxed gezongen, goed
gebogen overgangen en zeer volu
mineus. (Philips)
„wxw/w».*>w
voering van ons aller Beatles. In
tegendeel. (Mercury).
i
;l.v' JK"'< :v
>1-,
Dit zijn „The Lovin' Spoonful" die plotseling in ons land in de be
langstelling zijn gekomen. Enige tijd terug vroeg de platenmaat
schappij zich nog af, of deze groep iets zou kunnen gaan betekenen
voor de Hollandse verkoop en ineens stond „Daydream" op de
Mederlandse hitparade. In Amerika blijven de Spoonful hits ma
ken en het ziet er naar uit dat hun nieuwste schijf ook snel in
Nederland gesignaleerd zal worden. Of dat op de hitparade is, is
nog een vraag, maar je kan niet weten. Bijgaande (gekke) foto
geeft een beeld van een vreugdedans die de Lovin' Spoanful uit
voerden na het bekend worden van de verkoopcijfers voor Neder
land. Of de vreugde iets met het profane geldelijke te doen had,
of met de eer op de hitparade te staan, vermeldde het bijschrift
op de foto niet.
