Autorijden in de Sowjet Unie:
waar genoegen voor toeristen
MOSKOU: MEI PRIMA TAXI'S
VOLOP RUIMTE, GOEDE RIJDERS
X
UW ADVERTENTIE
9
RANDSTAD GDI TIGS
IN OFFSET
spreekt
„DUIDELIJKER" TAAL!
«99H
f
Milji
iliocnen
Lw
xe
,»MW
Links af
Probleem
-itninininaninininininininHnininHnaninininiDininini
n
H
Stel dat het de komende of volgende vakante nu eens niet
de Achterhoek, de Bloemenrivièra ergens onder Barcelona of
de goudomrande Cote d' Azur wordt.
Maar, anders dan anders, Moskou.
En dan niet met de trein, via Berlijn en Warchau, maar met de
eigen wagen.
Wat wacht de toerist-automobilist in de Russische hoofdstad?
Hoe zijn de wegen er, hoe is het verkeer geregeld, wat mag wel
en wat mag niet en hoe past de autorijder er in het straatbeeld.
Ik was zelf in Moskou en reed over het Rode Plein, probeerde
mijn wagen kwijt te raken bij het Lenin-monument in het
Kremlin-complex, waar agenten van de hoofdstedelijke politie
alleen in actie komen als de poorten opengaan en een van de
hooggeplaatsten met loeiende sirenes en motorbegeleidng naar
buiten stoven. En ik doorkruiste in een van de spotgoedkope
Russische taxi's de hoofdstad omdat, waar ook ter wereld, nie
mand zijn eigen woonplaats zo goed kent als de daarin opge
groeide taxichauffeur.
Wel Moskou, en Leningrad, waar
ik ook kwam, is voor de wester
se autorijder een verademing. Wie
in Amsterdam (ot Delft) parkeer
ruimte zoekt op een van de schil
derachtige maar verkeerstechni
sche hopeloze grachten kan zich
in de stad aan de Moskwa ver
bazen over de ruimte, de uitwijk
mogelijkheden, de hoekjes en de
souplesse waarmee het autover
keer door deze metropool rolt.
baar vervoer te realiseren. Een be
langrijk deel van dat verlangen is
al werkelijkheid geworden, een
taxi (uiteraard ook geen particu
liere aangelegenheid) rijdt vrij
wel voor niets en vliegen is in
Rusland inderdaad goedkoper dan
men maar kan denken. Voor een
handvol roebels vliegt men met
een indrukwekkende Toepolev van
Moskou naar Leningrad, zeven
honderd km., die verhoudingsge
wijs in ons land met de trein duur
der zouden uitkomen.
Moskou is een miljoenenstad, wei
nig minder omvangrijk met alle
voorgemeenten dan Londen, Parijs
of groot-Berlijn. Maar de miljoe
nen, die hier wonen, werken en
leven zoekt men tevergeefs in het
autoverkeer.
Het antwoord is even simpel als
veelzeggend: zij rijden geen au
to's. De Wolga's en Scaldia's (die
in Rusland anders heten) die in
toenemende mate op de westerse
wegen verschijnen, zijn primair
een export-product. Met versierin
gen die zij hier hebben extra
chroom, extra fleur rijden ze
niet door de Russische straten.
Zells de in Polen rijdende wagens
van Russische komaf hebben meer
luxe dan de auto's gemaakt in de
Sowjel-Unie voor de binnenland
se markt.
En geen wonder, want de door
snee Rus rijdt, geen auto.
Daarom kon een rondborstige
Amerikaanse toerist tegen me zeg-
tgen: Autorijden doe je hier voor
je plezier. Hij vertelde me dat,
terwijl hij een glas stroop-achtige
limonade uit een automaat in de
Gorkistraat haalde. Onze wagens
stonden met een paar nieter tus
senruimte naast elkaar gepar
keerd, dat kan hier.
Brede ruime straten, soepele agen
ten, overzichtelijke kruisingen, al
dus de Amerikaan en hij besloot:
en het links afbuigen is hier ook
geweldig.
Die Amerikaan had het natuurlijk
niet over de stille achterafstraat-
jes, die men ook nog in Moskou
aantreft, maar over de royale bou
levards in het centrum. Dat is dan
ook de hoofdindruk van iedere
vreemdeling, die met zijn wagen
de Sowjet-steden doorrijdt. Auto
rijden is er inderdaad een genoe
gen, maar dat gaat dan wel ten
koste van de eigen automobilis
ten. Of, beter gezegd, het ontbre
ken van deze categorie. Menige
Rus zou uiteraard graag in een
eigen wagentje aan het verkeer
deelnemen, maar de staat denkt
daar andei over. Openbaar ver
voer staat bovenaan op de lijst
van staatsprojecten en hogerhand
in de Sowjet Unie droomt er van
nog eens een volledig gratis open-
Die nadruk op het openbaar ver
voer, in de steden, per spoor of
in de lucht, maakt het voor de
doorsnee Rus gewoon onmogelijk
een auto aan te schaffen. Een ei
gen wagentje is een luxe die
slechts voor een bepaalde catego
rie is weggelegd. En menige hoge
ambtenaar heeft dan ook geen ei
gen wagen, maar een dienstauto,
waarvan de chauffeur hem 's mor
gens en 's avonds komt halen en
brengen.
„Niet gewenst" vindt de staat van
eigen bezit in het algemeen en
eigen autobezit in het bijzonder.
Dat betekent dat wie met een au
to op straat komt of een speciale
uitzondering vormt, of een buiten
lander is of... een taxichauffeur
en dan is het nog niet eens zijn
eigen wagen! Er is dan ook geen
sprake van dat het op de weg in
Rusland even stil zou zijn als in
andere gebieden achter het ijze
ren gordijn.
1» U
ir Bij het Kremlin in de gan
zenpas
In het Inturisthotel hoorde ik dat
men er dan ook beter aan doet
naar een standplaats te gaan.
Maar daar wachtte ik 's avonds
al niet minder lang totdat er ein
delijk een lege wagen terugkeer
de. En telefoneren is ook weer zo
wat...
Wat natuurlijk wel heel belangrijk
is voor het vlotte verloop van het
autoverkeer is de Russische ste
den Moskou en Leningrad is, dat
al die duizenden taxichauffeurs
bepaald geen „Brokkenpiloten"
zijn. Omdat ze beroepshalve de he
le dag op de weg zitten hebben ze
een hoge rijvaardigheid en menige
westerse automobilist, die wat on
wennig door de hoofdstad rijdt en
keert, heeft het heelhuids terug
keren met zijn wagen aan de be
hendigheid van de Moskovische
taxirijders te danken.
Als je het niet meer weet, de agent helpt je als vreemdeling
wel vooruit.
if De enige verkeersobstakels:
standbeelden.
if Imposante gebouwen, bre
de wegen, vlot verkeer.
Moskou wint het met glans wat
autodichtheid betreft van bv.
Oost-Berlijn, maar... de Russische
wagens zijn voor een zeer groot
deel taxi's. Duizenden en duizen
den taxi's doorkruizen met vrij ho
ge snelheid de hoofdstad van en
naar het centrum. Ziet men in
ons land af en toe eens een Volga-
diesel, in Moskou is het natuur
lijk niet bijzonder als men er zo
vijftien achter elkaar telt en vrij
wel allemaal taxi's.
Taxi's te over dus in de Russische
hoofdstad, maar toch is het een
heel probleem er een te bemach
tigen. Bij honderden razen ze langs
over de drukke boulevards. Niet
ver van het Centraal Station wacht
te ik meer dan een kwartier op
een lege taxi. Taxi's kwamen er
voldoende langs, maar ze bleken
allemaal vol of op weg naar een
vrachtje en dan maakte de chauf
feur het bekende neerwaartse
duimgebaar.
Dat brokken maken kan, als men
zich tenminste aan de voorschrif
ten houdt, vrijwel nooit plaats
hebben bij het links af slaan, een
manoeuvre, die bij ons nog wel
eens tot botsingen leidt.
Heel opvallend is dat linksafslaan
geregeld. Wanneer men op een van
de drukke verkeersaders zit, is het
verboden „zo maar" links af te
slaan.
Voor een outsider misschien even
wennen, want wie plotseling tot
de ontdekking komt links af te
moeten, moet normaal recht uit
rijden maar moet wel alvast zien
zoveel mogelijk op de linkerzijde
van de rechterweghelft te komen.
Men geeft dat voorsorteren uiter
aard aan, vaak met een handge
baar.
Even graag haalt de Moskoviet dan
rechts en zonder het tempo te
vertragen in. Russen huldigen
ook het Amerikaanse keep your
lane-systeem bij voorkeur in het
stadsverkeer.
Op bepaalde gedeelten waarschu
wen op het wegdek geschilderde
lijnen de automobilist dat hij een
„veilige zone" nadert. Men volgt
dan een ruimte lijn die een bocht
naar links maakt. Vaak is dat bij
een stoplicht. Wanneer dit niet
het geval is dan slaat men zo
links af of eigenlijk keert men en
rijdt op het andere weggedeelte
terug tot men de gewenste straat
bereikt.
De wegen zijn breed, de parkeer
ruimte voldoende, behalve dan in
enkele uitzonderingen, en het au
toklimaat gezond. Tenminste voor
de man uit het westen die met zijn
eigen wagentje naar Moskou komt.
Hij kan er van verzekerd zijn dat
hij ruimschoots gelegenheid heeft
zich als automobilist te laten gel
den, terwijl hij wat de Moskouse
jeugd betreft even goed met een
ruimteschip van Mars had kunnen
komen.
Ruimte genoeg in Moskou op straat, zelfs voor dit Russi-
sche„V.W."-tje.
if Dat mag niet, zo maar oversteken. Dat wordt dus een bon.
N
H
IU
