se naar Engeland varen...
Als je met je man mee
naar Londen mag...
'I
Ervaren hand, prima thee
l
DIT zou u er
kunnen doen
't Winkeltje
Slenteren door
een wereldstad
ém
Shopping
Prijzig
Wel voordelig
London-look
■■■■■MMtii s m JH
Harrods
Liberty
„Fifth Avenue"
Pak 'm
Laat ik maar gewoon beginnen, 'k Was een beetje moe, zoals
je dat als huisvrouw aan het eind van een week op vrijdag
avond wel meer hebt, toen mijn man tussen de soep en diep
vries spinazie a la crème (voor het gemak) tegen me zei:
„Ga je mee een paar dagen naar Engeland?'' Met een: ,,'k
wou, dat het waar was" prikte ik het volgende stukje aard
appel aan m'n vork, maar het heeft een kwartier geduurd
voor het mijn mond bereikte. Want hij meende het! Ik
mocht mee naar Engeland varen! Zoiets zal je horen op vrij
dagavond met nog een emmertje wasgoed, een behoorlijke
afwas in de keuken en de kinderen voor wie het de hoogste
tijd is dat ze hun pyama aankrijgen. Mannen kunnen zich
dat misschien niet zo voorstellen, maar voor iedere huis
vrouw is zon visioen van een paar dagen uit, samen weg
gaan, een reuze blij-maker.
Natuurlijk komen dan, als je lichtelijk opgewonden aan het afwassen
slaat, de eerste bezwaren aan je huisvrouwelijke en vooral moederlijke
geweten knagen. Primair: wat doen we met de kinderen. In de tweede
plaats: wéér wat zullen we met de jongens doen en dan (natuurlijk)
wat zal Ik meenemen en wat doe lk aan. Omdat het maar voor een paar
dagen was, konden we de twee nog kleine zonen vrij gemakkelijk „kwijt"
en het koffer probleem was ook binnen een uurtje bekeken. Dus trok
ken we op die donderdagmorgen de deur van ons lege huis achter ons
dicht, op naar De Hoek, op naar Londen. Over die boottocht heb ik het
nog wel, maar Londen„that's the place voor me" zoals Edmundo
Ross dat nu al jaar en dag zingt.
Je kunt gezellig, voldoende én
goed eten, zonder dat je met een
financiële indigestie van tafel op
staat. Doe dat bijvoorbeeld op uw
laatste Londen-avond eens in the
Chicken inn, waar u heerlijk kip
eet, een voortreffelijk ommelet
krijgt geserveerd en het ijs in één
woord verrukkelijk is. In Haymar-
ket, vlak bij Piccadilly, vindt u
zo'n gezellig eethuis. Terwijl u
uiteraard in de overal in Londen
te vinden Lyons volgens het ca
fetaria-idee vrij goedkoop en toch
redelijk eet.
't Begint eigenlijk al een beetje in
de trein van Harwich naar de stad
zelf, want dan haal je voor 't eerst
eerst je Engels op door koffie met
wat sandwiches te bestellen bij
een „bar-wagen", zoals we die hier
in onze treinen niet kennen. Op
Liverpool Street Station, als je de
eerste rood-witte cirkels van de
ondergrondse ziet, de kiosken met
de Times, de Manchester Guar
dian, de Daily Mirror (en nog een
flinke handvol Engelse bladen)
langs wandelt en je een haastige
en je bijna omver lopende mijn
heer „beg'pardon" hoort zeggen,
krijgt het je pas goed te pakken.
Dat tintelende, verwachtingsvolle
gevoel, een beetje ondefinieerbaar,
zo van buitenlander zijn in een
grote wereldstad. Al is dat dan
maar voor een dag of wat.
De ondergrondse, of een taxi naar
het hotel is ons eerste „probleem
pje", inderdaad een kleintje maar.
Want, enigszins verreisd, is een
taxi natuurlijk wel fijn én iets
om te onthouden! ze zijn hele
maal niet duur, althans guldens
goedkoper dan in ons land. Boven
dien snort er altijd wel eentje
voorbij, waar je in Londen ook
bent, en dan is het even, gezellig
ouderwets, een kwestie van je
hand opsteken.
Wandelen is natuurlijk het meest
voor de hand liggend als je de
vólgende morgen op pad gaat.
Dus, en nu richt ik me met name
tot de damesgaat u mee win
kelen, want dat doet iedere vrouw
nu eenmaal in een vreemde stad
het eerste en het liefste. Origineel
is het niet, dat geef ik toe, maar
dan zijn toch Regent Street en
Oxford Street dé twee aangewe
zen winkelstraten of zegt u maar
liever boulevards. Want dan ziet
u wat Engeland op het ogenblik
brengt in meer dan één oogopslag.
En als u die Regent en Oxford
hebt „gedaan" bent u hard toe aan
een geurige kop koffie, want er is
overrompelend veel te zien. Vooral
als u er een van de grote waren
huizen induikt, zoals Selfridges of
Harrods, de laatste wat sjieker en
door aparte winkels in één grote
winkel, een karakter hebben, zoals
we dat hier eigenlijk niet kennen.
Om het maar direkt te zeggen:
goedkoop is Engeland in vergelij
king tot onze eigenprijzen zeker
niet. Gewone, gezellige doorsnee
jumpers, truien en vesten, waar
voor wij hier 25 tot 45 gulden neer
tellen, kosten daar altijd nog vijf
tot tien, zelfs vijftien gulden meer.
En zestig tot tachtig gulden voor
een paar schoenen is er normaal.
Ook even neuzend en onze ogen de
kost gevend voor heren-etalages,
zagen we er costuums met gepe
perde prijzen en zelfs in een vrij
populaire zaak, zonder het wat
deftige Oxford-cachet, ontdekten
we een eenvoudige tricot nylon
overhemden voor de „aanbiedings-
prijs" van 25,Hetzelfde hemd
krijg je toch bij ons voor de helft.
Maar, om het niet te somber te
houden wat de financiële kant aan
gaat, op het consumptieve vlak
zijn de prijzen er vrij redelijk.
Het zal u dan, als u tenminste een
plaatsje voor het raam hebt be
machtigd onvallen hoeveel meis-
jes en vrouwen er in Londen op
laarzen én in capes rondwandelen.
Want dat is het wel helemaal dit
seizoenlaarzen en nog eens
laarzen. Hele hoge tot op de dij,
voorzien van een stevige leren
„schoen" met een soepel, mee
gaand bovenstuk van kunst- of
zacht leer, dan wel van synthetisch
garen gemaakt. Heel erg hip en
alleen maar voor jonge benen!
Laarsen tot aan de knie zie je ook
in dille schoenzakën een groot deel
van de etalages-ruimte beslaan,
terwijl de kortere laars, kuithoog
te, ook te kust en te keur aanwe
zig is.
Slaat u vervolgens een cape om
(een zwarte als u jong bent, een
gedekte black-watch indien u zich
geen twenrty meer kunt noemen)
en voilüu hebt de London-
look, die zeker al naar Holland is
overgewaaid. Terwijl u tenslotte in
zwart en donkerbruin, meestal ge
garneerd met een kanten jabotje
en dito manchetjes, hét jurkje van
winter '67-'68 aantrekt. Je komt ze
bijna overal tegen, maarheel
zachtjes onder ons gezegd, koop
het maar in Holland, want dat
r„tu stukken
Het boordwinkeltje, waar het voordelig kopen Is.
Ze zei: „ik zal u eerst even uw
hut laten zien" en ging ons voor
de trap op, om daarna met een
uitnodigend gebaar op twee keu
rig opgemaakte bedden, voorzien
van helderwitte lakens te wijzen.
„En als u me nodig mocht heb
ben strakjes, dan belt u maar".
Nadab we eerst even haar hadden
bekeken vriendelijke bruine ogen
achter brllleglazen, een gezellige
grijze haardos, een keurig grijs
uniform en schoenen, die op veel
lopen waren berekend) hebben
we ook even elkaar aangekeken.
Een hut, leuk, daar niet van,
maar wat doe je er mee oven
dag
Maar die stewardess, met haar te
gen de dertig dienstjaren, weet
waar Abraham op de Noordzee de
mosterd haalt en een paar uur la
ter hebben we haar dan ook ge
beldOm thee hele lekkere
overigens, met dito cake ten
einde wat op te kikkeren na een
uurtje lekker doezelen onder de
behaag'lijke dekens. Mejuffrouw J.
A. de Nooijer, wier vader al de%
„gouden plak" bij de maatschap
pij, waaraan zij zelf haar hart
heeft verpand, behaalde, is in zul
ke momenten net de vrouw, die je
graag om je heen hebt.
Een prettige stewardess, ervaren,
op z'n tijd gezellig, de helpende
hand biedend waar dat nodig is en
altijd aanwezig om, zo je wensen
hebt, daaraan tegemoet te komen.
Omdat ze, voor de boot vertrok,
al op de hoogte was van de „kurke-
trekkers", rond en onder het
schip, had ze al vaag een vermoe
den van eventueel opstandige ma
gen en aangeziéW ze er in haar le
ven duizenden heeft meegemaakt,
gaat op dit gebied geen zee haar
te hoog. Toch vaart ze graag in de
herfst en winter. Het is dan niet
zó druk aan boord als in het hoog
seizoen, in de grote lounge met z'n
prettige stoelen en gemakkelijke
banken, heerst een wat intieme,
rustige sfeer en in de hutten is het
ook niet zo sterk „aanpoten" ge
blazen. Zodat ze al haar aandacht
kan besteden aan moeders met
jonge kinderen, voor wie het op
zo'n overtocht vaak heel fijn is
een paar helpende en ervaren han
den om zich heen te hebben, aan
oudere dames, die niet meer zo
vlot de trap nemen op een soms
wat slingerend schip, waarbij zij
haar tot stut en steun kan zijn en
natumlijk aan de gasten in het al
gemeen. Van wie zij er intussen al
heel wat vrij goed kent als steeds
terugkerende vaarders.
De stewardess, uw gastvrouw
aan boord.
Londen doen.... hiernaast vertel Ik u er
al wat over, waarbij ik dan voornamelijk
even voor u op de prijskaartjes heb
gekeken, maar u mag echt niet nalaten
even die enorme speelgoed-afdeling
van Harrods te bekijken én vooral Li
berty op de hoek van de Regent Street
binnen te wandelen. Want als u Har
rods ingaat, daalt meteen die typisch
Engelse Kerstfeest-sfeer over u heen,
omdat juist in deze maanden het dl X-
mas is wat de klok slaat. Reuze gezel
lig, feestelijk en cadeautjes te kust en
te keur. Niet alleen zo'n belangrijk wa
renhuis echter, maar iedere winkel in
Londen doet er wat aan en al mag er
dan een herfstwlndje waaien, een para
plu het belangrijkste stuk voor uw gar
derobe zijn, door al die lichtjes en
vriendelijkheid vinden wij zelf juist deze
tijd bijzonder geslaagd om Londen te
bezoeken.
Goed, die speelgoed-afdeling van
Harrods (zeg maar een zaal) geeft
u een magnifiek idee van wat En
geland op dit gebied brengt en dat
is me nog al wat. Waarbij de ene
demonstratie na de andere uw aan
dacht trekt.
Libertydat is nou, althans in
mijn vrouwen-ogen, iets dat u ge
zien moet hebben. Ik zou niet wil
len zeggen: laat u er de wisseling
van de wacht voor de Buckingham
Palace of Whitehall voor lopen,
want dat hoort er nu eenmaal ook
bij, maar als u even tijd hebt, stap
dan dat in oude, romantische sfeer
opgetrokken „vak-huis" eens bin
nen. Want hier ziet u, ook weer af-
delings-gewijs, werkelijk bijzonder
leuke en vooral mooie dingen.
Potterie om, wegens riet prachtige
dessin, de mooie vorm of de war
me kleur, zó in je koffer mee te
namen. Aparte sieraden, vaak hand
gemaakt, afgestemd op vele leeftij
den, naast originele siervoorwerp-
jes, zoals grappige beesten van
stro, geestige mobiles, magnifieke
prenten en dito schilderijen, apar
te klokken, werkelijk beeldschone
tassen, enfin, alleen al een wande
ling er langs en door heen zorgt
voor vele verrassingen. Waarbij ik
persoonlijk helemaal „weg" was
van een serie heel stevige, leren
beesten voor kleintjes, kleuters en
jonge mensen, die van iets aparts
houden. Reuze sterk leer, vaak don
ker glanzend, loodzwaar gevuld, al
even degelijk gemaakt en vooral
opvallend natuurlijk van vorm, za
gen we daar die olifanten, koeien,
varkens en die kleine schildpad als
„stoelen" en speelkameraad voor
het opgroeiende kroost. Kleding,
stoffen, een speciale afdeling voor
trouwgeschenken, een uitgebreide
antiek-afdeling en een restaurant
completeren „Liberiy", zijnde een
zaak met sfeer, waar we best een
regenmiddag lang uren zoet kun
nen zijn
Voor de grap zijn we ook even
binnengelopen bij .fifth Avenue",
'n zaak voor de vrouwelijke jeugd,
die niet a la Carnaby Street ge
kleed wil gaan, toch hip is en voor
al het laatste modenieuws wil zien
en vaak ook prompt koopt. Zoals
die smalle ochtendjas, nou ja jas,
een turks aandoend gewaad met 'n
harembroek in shocking colors,
geestig en volkomen anders. En
natuurlijk zagen we er bontman
tels, want die zijn helemaal, maar
dan ook helemaal in. En natuurlijk
komt u er en dit keer eens niet
duur dus iets om te onthouden
in andere bontzaken, de mooie,
klassieke of ook wel iets moderne
jassen tegen.
Maar in een zaak als „Fifth Ave
nue" zie je dan de mini-bontman
tel van vrij voordelige vellen ge
maakt, zoals 'lapon', ofwel konijn,
vaak in wit met gelig of gelig-
bruin. Terwijl voor meiskes, die er
het niet eens zó vele geld voor heb
ben, de ouderwets aandoende plu
chen „bont"jas er in vele rijen
hangt. Echt in oma-achtige tinten,
zoals donkerbruin en zwart.
En dan stap je uit zo'n leuke win
kel weer het geroezemoes van een
druk centrum in met even de
vraag: wat nu, omdat je uiteraard
je paar dagen zo intensief moge
lijk wilt gebruiken. Well, zoals de
Engelsen zeggen, doe dan eens ge
woon wat wij hebben gedaan:
spring op zo'n rode Londense bus,
klim het trappetje op naar de
„eerste verdieping" en zeg tegen
het donkere meisje, dal met de
kaartjes en zakken vol los geld bij
u langs komt, dat u tot het eind
punt mee wilt. En dan maar kij
ken. Ik voor mij vind dat een van
de aardigste bezigheden in zo'n
stad.
Spiritualiën tegen prijzen, zoals je
ze op de wal nergens tegenkomt,
goede Franse parfums met wereld
bekende namen guldens goedko
per, voordelige sigaretten en dito
chocolade, boekjes voor het geval
u op de zee raakt uitgekeken, uw
(eventuele) lijfblad .Margriet" of
kranten nog zo het een en an
der vindt u op een bijzonder ge
zellige trekpleister aan boord.
In het winkeltje, zoals het kort
weg heet. Met achter die fleurige
uitstalling o.a. mevrouw L. Hoor
naar, die la de seconde feilloos
wisselt in de verschillende valuta.
Iets, dat in onze ogen een hele
prestatie is, want aan dat Engelse
geld moet je altijd weer even wen
nen. Bewegingsvrijheid genoeg
a. Op
schip, dat als het moet 1200 pas-
aan boord, daar niet van.
een
sagiers een prettig onderdak ver
leent, kim je heel wat kanten uit,
maar niemand ontkomt toch aan
een gang naar dat gezellige win-
ketje met z'n goedkope en goede
spulletjes en zelfs souveniers voor
het geval je „tante Mien" of „de
buurvrouw, die je planten van
water voorzag" vergeten bent
Vooral 's zomers heeft mevrouw
Hoornaar en hebben haar collega's
het er druk mee, maar ook voor
de rest van het seizoen zijn er
maar weinig momenten, waarop
ze niets te doen heeft. Of ze nooit
uitgekeken raakt op steeds dezelf
de tocht en steeds maar het wa
ter? „Nee, het leven aan boord
heeft veel aantrekkelijke kanten
en m'n winkeltje is me lief", is
haar mening en daardoor zal het
dan wel komen, dat u hier zo pret
tig geholpen en bediend wordt.
