HET NIEUWE STADSBLAD - PAG. 11 - WOENSDAG 24 JANUARI 1968
Fotograaf Henk M. C. van den Berg maakte deze prent op de rampmorgen tussen 6-7 uur. Je zou het bijna een
mooi plaatje willen noemen, afgezien dan even van de rampzalige gevolgen
Rond dezelfde tijd dateert deze foto. Het bluswerk was toen nog in volle gang.
Fotograaf G. W. van Duinen zag het, toen het wat lichter was, zo
DE SHELL
TORNADO
De Shelltornado is uitgewoed; de
tijger is weer in z'n tank gekro
pen. En wij likken onze wonden
en bezitten onze ziel verder in
lijdzaamheid. Want de alchemis
ten blijven onder ons en blazen
weer rustig stoom af tussen hun
tanks en retorten onder het mot
to: uithuilen en opnieuw begin
nen.
Na het inferno van die zaterdag
ochtend heeft de witte reus van
chemisch Botlek zich weer neer
gevleid langs de oevers van de
Nieuwe Waterweg. Ons, gewone
stervelingen, de goed bedoelde
raad gevend maar weer rustig te
gaan slapen. Leren leven met een
schier onafzienbaar gebied vol ac
tieve geisers, waar waakvlammen
waakzaam blijven zolang de vlam
tenminste niet in de pan slaat.
Maar denk niet dat we nu nog rus
tig zullen slapen, heren alchemis
ten langs de lange waterlaan! Ook
al heeft u, van de Shell zelf, uw
miljoenen liters olie en kerosine
en wat er nog meer aan te pas
Komt nog zo zorgvuldig in kaart
gebracht.
Voor ons gevoel sprak onze eigen
Rijnmond-voorzitter mr. Marijnen
verstandige taal met een: „Het is
onmogelijk een garantie te geven
dat iets dergelijks niet weer ge
beurt. De technische voorzienin
gen zijn zodanig dat fouten tot een
minimum zijn beperkt. De hele
zaak moet voortdurend in discus
sie blijven. Het dient permanent
in de gaten te worden gehouden
zowel preventief als repressief.
En die van ir. Van de Bergh, di
recteur van de Shell-raffinaderij
zelf liegt er ook niet om: „De mo
gelijkheid voor weer zo'n ramp
blijft natuurlijk altijd bestaan".
„Goeie morgen, Jaap", zeggen wij
gewone burgers van de Waterweg
dan, als met stomheid geslagen.
En Vlaardings burgemeester
Heusdens hoeft nog geen open
deuren in te trappen als hij sim
pelweg stelt dat deze calamiteit
(ramp, zouden u en ik zeggen)
hem nog eens heeft versterkt in de
mening dat een intensief contact
tussen Rotterdam, Schiedam en
Vlaardingen dringend gewenst is
onder het motto „We moeten
meer weten van eikaars indus
trieën en van de gevaren die daar
aan verbondèn zijn". Mr. Heus
dens zegde toe nog deze week hier
omtrent contact te zullen opne
men met zijn Rotterdamse colle
ga.
Want ook wij aan de „overkant"
zaten dan toch maar danig op de
tocht, dit weekeinde. De Shelltor
nado hield hier duchtig huis en
wie zegt ons welk oncontroleer
baar potje de alchemisten nu weer
op het vuur hebben staan. Neen,
het wonen aan de voet van een
chemische vulkaan heeft zo zijn
bezwaren. Een knappe jongen die
al die chemische geesten weet te
bezweren. Het zoeken naar die
knaap mogen we echter onder
geen beding opgeven. Voordat
zich weer een andere tijger in een
andere tank zich kromt voor een
nieuwe sprong. Er wordt hier nog
al teveel in het duister gespron
gen langs de Waterweg.
Of zoals die man uit Hoogvliet
zei: „Je went eraan. Je weet drom
mels goed, dat je de hel naast de
deur hebt, maar voor het gemak
vergeet je het maar, want je kunt
toch niet de hele dag met de ze
nuwen lopen. Elke nacht hoor je
zo'n twee, drie keer de sirenes van
de bedrijfsbrandweer van de
Shell. Daar kun je vergif op in
nemen, want die rotzooi brandt al
als je ernaar kijkt. Die jongens
zelf worden er niet warm of koud
van; ze zetten gewoon hun helm
op en blussen het vuurtje. Ik hoor
het van mijn buren, allemaal
Shellmensen, die om de haverklap
met een helm op langs mijn raam
rennen. Dan denk je alleen: het
is weer zover. En je slaapt ver
der"...
Hopenlijk heeft deze brand ook
bij de h.h. alchemisten iets wak
ker gemaakt en, nog belangrijker,
bij degenen die over onze „leef
baarheid" waken. Dan heeft deze
Shelltornado tenminste niet hele
maal voor niets gewoed...
Over blikschade gesproken;
geparkeerde wagens er bij.
zo stonden of lagen de voor het Shellkantoor
En registreerde ook hoe een door vuur en hitte verschrompelde tank er bijstond
Toen er nog maar weinig te redden viel. Maar toch genoeg om het water
kanon in de smeulende resten op de Installaties van het Shellterrein te richten.
