Maritsa en haar gemaal
1
Hiiifvro(/h?eli/ke.
oVerpetnz//uj&i
14 ?H;IIIÓB
EI, EI,
VREDESTEIN
Simavi-collecte
Short-paas-story van M. Woerdenbagch-Sens
V
Groene Kruis
geeft dit
identiteits
bewijs uit
Jw macht over het stuur
's ZATERDAGS TOT 1 UUR GEOPEND
heeft ze
véél voordeliger
Identiteitskaartje
HET NIEUWE STADSSLAD - PAG. 19 - VRIJDAG 4 APRIL 1969
Series geverfde eieren... Beslag voor cake en koekjes.
Half lege kisten. Opengemaakte blikken met conser
ven. Je reinste warboel, denkt Maritsa Veenstra
geamuseerd. Maar je moet eerst overal rommel
hebben wil het goed worden.
Een snelle blik op de klok zegt haar dat het pas half 9
is. Eerst de slaapkamers doen en dan aan de
„bakslag". Juist als ze de trap naar boven op wil gaan,
rinkelt de telefoon. De stem van het uitzendbureau
gooit al die plannen lakoniek door de war. Of ze
donderdag en vrijdag van 9 tot 6 uur bij Van Wijk wil
zijn. Ze hebben speciaal naar haar gevraagd, omdat ze
er een paar weken al eens gewerkt heeft. Haar zwak
protest dat het haar eigenlijk niet zo best uitkomt,
wordt vriendelijk weggewuifd. Maar wel een beetje
gedecideerd. Ze zegt dan maar ja. Op de trap blijft ze
doodleuk zitten. Het hoofd in de handen gesteund.
Een geliefkoosde houding als ze ergens mee inzit. En
dat is nu het geval...
Je kan je natuurlijk wijs maken dat je bij hem niet op
moet nemen. Maar je weet béter.
Ineens komt die bewuste avond haar weer voor de
geest. Voor het eerst na jaren uit met een man. In een
gloednieuw pakje, het haar leuk met losse krullen
door Tia gekapt. Tim die voor een beeldige corsage
precies in de kleur van dat pakje gezorgd had.
Schatten zijn het die kinderen. En daarom moet ze
niet zo dwaas doen. Dat heeft ze ook niet gedaan.
Alleen zich in zijn ogen belachelijk gemaakt, want
Bart Timmers, Bart ineens op de wonderlijke avond
na het formele ,,gemijnheer" had gezegd, dat ze van
haar leven niets meer maakte. Dat ze alleen voor haar
kinderen leefde. Och, hij had nog veel meer gezegd,
dat de hele feestelijke avond ineens bedorven had.
Niet dat het zonde was van dat pakje of die schoenen.
Maar ze had het zich die avond zo heel anders
voorgesteld. Het werd haast een halve huwelijks
aanzoektoestand...
„Wilt u de laatste alinea even teruglezen? Als van
heel ver komt zijn stem. Zonder haperen voldoet ze
aan zijn verzoek. Dan stelt hij voor even te pauzeren
en een kopje koffie te drinken. In een zwart lederen
fauteuil nipt ze nerveus aan haar kopje. Het liefst zat
ze ergens op de maan. Met wel een paar leuke sterren
erbij. Zoals hij bijvoorbeeld...
Verward wendt ze haar gezicht af en is blij dat de
telefoon zijn aandacht vraagt. Hij is leuk, ze wéét
het! Maar liever blijft ze vrij. Stel je voor dat hij niet
leuk is voor de kinderen. Hij moest eens weten dat de
twee T'shem doodleuk generaal noemen. Eigenlijk
niet leuk, want hij is geen baas. Helemaal geen
generaal!
Ze voelde een warme blos in haar hals. Zij en
verliefd.. Dat bestaat niet meer. De tweeling zijn nu
14. Er kan geen vreemde man hun vader zijn. Zij
neemt de plaats van Paul in. En daarmee basta.
Energiek schudt ze het hoofd. Wat haalt ze zich
allemaal in haar hoofd. Het is allemaal goed zo. Liever
naar die troep in de keuken kijken.
Terwijl haar handen werktuigelijk al het huishoude
lijke werk verrichten en zo de nodige boodschappen
in huis haalt, zijn haar gedachten er niet helemaal bij.
Wat moet ze morgen aan en wat zal hij zeggen? Die
avond uit werd geen succes, het bezoekje daarna thuis
ook niet. En nu moet ze morgen naar zijn kantoor...
Een diepe zucht. Alle zorgen worden op slag
weggevaagd, want de twee „T's", oftewel Tia en Tim
stormen binnen. Ze nemen plaats aan de gedekte
eethoek en dan vertelt Maritsa dat ze twee dagen niet
thuis zal zijn. „Geweldig" grinnikt Tim. Als je maar
eetbare waren achterlaat. We zorgen overal voor,
bedisselt Tia.
Als ze in haar jack schiet vraagt ze een beetje
nieuwsgierig: „Mam, waar zit je als we in barre nood
verkeren? Maritsa vouwt met schijnbare aandacht
het tafellaken op en probeert zo neutraal mogelijk te
zeggen: Weer bij Van Wijk. Een berg werk.En
ergert zich aan die kleur...
„Tjee, de generaal... Mam, hij is wel leuk, maar hij wil
de baas over je spelen. Laat je niet op je kop zitten.
Wij zijn er ook nog.
Ze zijn allang weg als Maritsa nog aan die laatste
worden denkt. Alsof ze zich dat niet bewust is...
In haar marineblauwe jurkje met de leuke genopte
sjaal in haar hals gestrikt, zit ze de volgende morgen
tegenover hem. Hij is gewoon vriendelijk. Maar de
„jij" heeft plaats gemaakt voor het vormelijke „u".
Ze weet dat hij op haar stenogram let en is hem in
stilte dankbaar dat hij er rekening mee houdt dat het
niet te vlug gaat. Ze durft gewoon niet op te kijken.
Dat wordt me even een lap. Kramp in haar vingers
-krijgt ze ervan. Het was ook wel laat vannacht. Niet
aan denken.
Die generaal presenteert haar met hoffelijk gebaar een
sigaret. Wat moet ze nu zeggen? Het liefst de volle
waarheid. Hij zou het best kunnen begrijpen. Ze heeft
geen bescherming nodig. Ze komt er heus wel.
Gewoon met hem kunnen praten. kKan dat dan niet?
Bart Timmers heeft andere gedachten. Nooit meer zal
hij die laten blijken. Al is het wel moeilijk. Jakkes, ze
voelt zich net als een schoolmeisje en is blij, dat hij
het woord voert. Ze probeert haar gedachten erbij te
houden, maar liefst ging ze meteen aan de slag. Want
voor morgen staat nog heel wat op het programma.
En dan met de kinderen alles klaar maken voor de
Pasen. Een huis vol leven en jolijt. Die drukte allemaal
is niet zo erg. Als ze maar plezier hebben.
Twee dagen van ingespannen werken vliegen voorbij.
Ver voor tijd is zij al klaar met haar werk. Met
voldoening heeft ze alles doorgelezen. Praktisch geen
tikfoutjes. Het was wel duf soms. Nu de vreugde dat
alles er zo keurig uitziet. Wat dat betreft kan hij niets
zeggen. Hij hoeft natuurlijk niet te weten dat ze
gisteravond verschillende punten eruit doorgenomen
heeft. Hij hoeft trouwens niets te weten. Al had ze
hem wel graag eerlijk gezegd dat de kinderen het niet
meenden toen ze hem thuis plagend „de generaal"
noemden. Hij is nu net een ijsberg.
Moe is ze, hóndsmoe. Vreemd stil het verlaten
kantoor. Zijn plaats is leeg. Ze schuift de
schrijfmachine naar achter. Nu even kunnen slapen.
Een kwartiertje maar. Ze heeft nog een uur de tijd.
Dan legt ze het hoofd op de armen. Sluit haar ogen.
Heel even bijkomen. Straks naar huis. Nog een
heleboel te doen, al zullen de kinderen wel helpen.
Pasen...
Dan valt Maritsa in slaap... Een diepe slaap, waarin ze
opnieuw met de generaal uitgaat. Hij is nu zo
bevriezerig niet meer. En aan de andere kant gillen de
twee „T.s": Mam, je bent knots. Zo'n vader willen we
best hebben. Want hij is hardstikke blits...
Als Bart Timmers neurieënd zijn jas en hoed aan de
kapstok hangt, treft hem een vreemde stilte in zijn
privé-katoor. 'Zou ze nu weg zijn? Een beetje
ongerust loopt hij naar binnen en dan trekt een
glimlach om zijn mond, die hem veel sympathieker
maakt. Daar ligt ze zomaar te slapen. Het uitgetikte
rapport in haar éne hand, de andere met de palm naar
boven op het bureau. Hoe is het mogelijk dat iemand
zo rustig slapen kan. Natuurlijk oververmoeid met die
dubbele taak. Wonderlijke vrouw. Eigenwijs gansje.
Maar uit het goede hout gesneden. Hij zou graag
zoveel meer voor haar willen zijn. Als ze dat maar
eens in wilde zien. In zijn hart weet hij dat die wens
in vervulling zal gaan. Want hij heeft met Tia en Tim
gepraat. Ze hebben eerlijk hun excuus aangeboden,
want ze beschouwen hem beslist niet als een generaal.
Hun moeder is zó en hun zegen heeft hij...
Hij kijkt op haar neer. Letterlijk dan. Maar vindt het
beter achter zijn eigen bureau te gaan zitten. Ze mag
niet schrikken. Een doornroosje waarvan hij de prins
is. Of toch de generaal? Wel een verschil. Hoe komen
die kinderen er toch bij?
Op dat moment ontwaakt Maritsa. Haar ene arm is
een beetje stijf. Dan spert ze haar donkere ogen
wagenwijd open. Hij kijkt er geamuseerd naar. Knikt
haar vriendelijk toe.
„Tia en Tim vinden het goed dat we ergens een hapje
gaan eten. En of ik je dan weer thuis breng. Ze
hebben dit uitdrukkelijk gevraagd.
Ze kijkt in zijn lachende ogen. Heel lieve en
begrijpende... Heeft het nog zin je daartegen te
verzetten? „Tot uw dienst generaal" salueert ze. En
ze vindt het helemaal niet erg, dat die zelfde generaal
haar zomaar tegen zich aandrukt. Pasen 1969 houdt
opeens een extra belofte in...
NOP RO: Linker Rottekade 6, tel. 124056 -WEST: Bettoweg 11, tel. 153393 - ZUID: Korte Hillestraat 4-6, tel. 173969/Van Maasdijkweg 56-60, tel
,e kunnen nu wel blijven zeuren
over die snert temperatuur. Om dan
nog maar te zwijgen over al die
bakken hemelwater die een ver
zopen kat van je maken.. Specifiek
als er bij W.F. een mammoet-bok te
water wordt gelaten! Dan kom je
eigenlijk ineens tot de ontdekking
dat paraplu's hoe lastig ze dan ook
zijn, omdat je tegen iedereen op
botst en je die ondingen overal laat
staan, bij de mannen helemaal ,,in"
zijn. Ze weten er zich zelfs een
houding mee te geven.
Nee over de regen praat ik niet
meer.
Nog minder over de schoonmaak die
ondanks die trieste toestand buiten
toch nog hoogtij viert. Met een klein
beetje leedvermaak heb ik gister
morgen naar een stoere man geke
ken ergens in Schiedam die boven
op een trapleer met kwistige streek
de witkwast hanteerde. Nee, ik zeg
lekker niet waar, maar vanuit de bus
was het een opwekkend gezicht.
Niet voor mij...Witten, behangen of
kasten doen. Dat doen de fijne
dochters van mij wel als ik ergens in
Spanje straks rondzwerf. O, nee, ik
ben pas verhuisd, dus geen paniek.
Vólgend jaar...
Vroeger..Och de ouderen onder u
weten het allemaal nog wel. Toen
had iedereen het huis van top tot
teen brandschoon. Dan was je
helemaal in het nieuw. Ook van top
tot teen. Wat een ellende!
Koud weer met een schraal zonne
tje. Een hups dun jurkje, een mooie
(dunne) zomermantel aan. En maar
rilbibberen op het perron. Je snakte
dan naar een kopje koffie. Maar
bovenal naar de zalige warmte van
een vriendelijk snorrende ouder
wetse kolenkachel.
Vergeet het maar! Je bleef rilbib
beren, want er was schóóngemaakt.
Dus kachel uit en een brandschoon
huis. Vol glimmende toestanden.
Tja het was wel mooi. En oerdege
lijk en ontieglijk huiselijk. Maar zo
koud. Nu bekijken we het veel
beter. Eén draai aan de gashaard als
de zon toch niet wil schijnen. Nu
pas het hele huis op zijn kop als de
ramen en deuren wagenwijd open
kunnen staan. Volgende maand dus.
Wat geeft het allemaal.
Hoofdzaak is dat we het gezellig in
huis houden. Dat we overal een
bloemetje of een plantje neerzetten.
Een paasei met een levensgrote strik
erom. Omdat het zo leuk staat.
Fijne mensen op bezoek. Geen
schrijfmachine waar je achter zit.
Zalige rust Ik wens u die toe met
Pasen 1969. Een heel veel gezellig
heid en een vriendelijk zonnetje
Want daar snakken we toch zo heel
erg naar
MIEKE
In de week van 8-12 april a.s. wordt
ook in onze gemeente de jaarlijkse
Simavi-collecte gehouden. Vele dok
ters en verpleegsters in de tropen-
landen zetten hun persoon en hun
kennis in voor de hulp aan mensen,
die aan vaak afschuwelijke ziekten
lijden, veroorzaakt door onhygiëni
sche toestanden en ondervoeding,
door onkunde en verkeerde behan
deling.
Duizenden mensen komen zonder
maar één dubbeltje op zak naar de
ziekenhuizen en poliklinieken, naar
dokters en verpleegsters, in de hoop
van hun ziekten en kwalen te
worden verlost. Velen werden bij
tijds gered. Maar ook velen stierven,
zonder dat er een dokter aan te pas
kwam.
SIMAVI helpt waar zij kan. SIMAVI
wil gaarne van de door u gegeven
gelden steeds meer ongelukkige
zieke mensen redden door het
schenken van medicijnen, instru
menten, verbandmiddelen, verple-
gingsartikelen.
Iedere dokter en verpleegster, die in
tropenland een verantwoord stuk
werk doet, wordt door Simavi
voorzien van het onontbeerlijke
materiaal. Er wordt niet gevraagd
naar geloof en er wordt niet gekeken
naar huidskleur. Iedereen wordt
geholpen.
Laat onze barmhartigheid daarom
groter zijn dan hun vertwijfeling!
Hoe groter uw offer, hoe méér hun
levenskans!
HET SIM A VI COMITÉ
40 JAAR BANDENSPECIALIST
294243-CENTRUM:Schietbaanstraat 7, tel. 251234
Naam U). La\ntjX*.«
Adres (-|o*lcLcian fe
Woonplaats Poort vovjU -
Geboortedatum 1H-f> - iqox
Godsdienst XVZ I?
Huisarts O# KLoOPftf
Telefoonnr. hulsarts
Naaste familie of fnformatie-adres:
Naam P. Lanjzee
Adres Roneiw®^ AO
Woonplaats Rooftwijk
Telefoonnr. OAC^ O 9...rrr... 5L31H
Het is een klein handig kaartje dat u
in een klein vakje van uw tasje kunt
stoppen nadat u het ingevuld heeft.
Een indentiteitskaartje, uitgegeven
door de algemene Nederlandse ver
eniging „Het Groene Kruis" en dat
wordt beschermd door een plastic
hoesje. Het is vooral bedoeld als u
onderweg een ongeluk krijgt, buiten
bewustzijn geraakt en men niet weet
wie te waarschuwen.
Op dat kaartje zijn alle belangrijke
gegevens dan vermeld, uw naam,
adres, woonplaats, geboortedatum,
godsdienst, riet adres en telefoon
nummer van uw huisarts en vanzelf
sprekend zijn naam. Het adres van
uw naaste familielid of informatie
adres. Met de daarbij behorende
telefoonnummers.
Onlangs overleden in Utrecht in één
week tijds twee verkeersslachtoffers.
Zonder dat de politie op de dag van
het ongeluk kon achterhalen wie
deze mensen waren.
We kijken natuurlijk elke dag goed
uit in het verkeer. Maar tenslotte ligt
een ongeluk in een klein hoekje. En
dan bewijst dat kaartje 4,5 bij 7 cm
zijn onmisbare diensten.
Ja er is een groot verschil
tussen een Paasei en een
gewoon ei.
Een nog groter verschil
is er tussen een
CONSTANT
VERLOVINGSRING
(met garantie medaille)
en een gewone verlovingsring
U vindt de hele collectie
PAASBESTE CONSTANT
RINGEN
in onze etalage
UW K.E.S. JUWELIER
t i
SCHIEDAM TEL. 267937
BROERSVEST 93
HET LANDGOED
„Raaphorst" te Wassenaar, bezit van
het Koninklijk Huis, heeft een
interessant bomenbestand en is door
zijn ligging in de landelijke omgeving
van. Wassenaar vooral voor planten
en vogelliefhebbers een ideaal oord.
Vandaar dat de leden van de
K.N.N.V. afd. Vlaardingen-Schie-
dam er een excursie heen maken.
Vertrek om 8.15 uur 's morgens
vanaf station Vlaardingen-Oost.
Voor maandag, tweede Paasdag, 7
april staat een vroege wandeling in
het Nieuwlandpark op het program
ma.
Vertrek om 7 uur vanaf de Ophaal
brug bij de Kethelweg. De leiding is
in handen van de heer C. J.
Amsterdam.
IN HET
oude Delfshaven tegenover het Zak
kendragershuisje op de Aelbrechts-
kolk 4 opent zaterdag 5 april a.s. de
kunstsmid-beeldhouwer zijn galerie
„De Schans". Een nieuwe expositie
ruimte.
