Lof d3o(mevó$ de man die za terdaa
lit van verlichtina
een zua
Binnen nu
beter dan
Neerlands
grootste
sporthal
een topper
V erademing
Groots
Meer dan hangar
De S.B.L.O.
SProng
Steentj
es....
De enige man die zich nu al helemaal thuis voelt in Schiedams „Sporthal Margriet", waarvan we za
terdag de glorieuze stapelloop gaan beleven, is natuuurlijk Sporthaldir. C. J. Bolmers. Want hoe je
het ook bekijkt; het is per slot van rekening zijn hal, waarin hij zijn ziel en zaligheid heeft gelegd. En
waarin hij van 23 april af aan een nieuw hoofdstuk in zijn nog maar 34 levensjaren begint. Want
dat stelt directeur Bolmers graag voorophet begint nu pas. De Schiedamse gemeenschap mag die
dag dan een zucht van verlichting slaken, omdat het er eindelijk óp zit, het grote karwei geklaard is,
dank zij aller inspanning, maar na gedane zaken mag het juist hier niet goed rusten zijn. De gloed
nieuwe sporthal staat er om te bewijzen dat ze levensvatbaar is, dat ze in de spreekwoordelijke be
hoefte voorziet. En dan hebben we juist in de heer Bolmers de man, die de sporthalexploitatie leven
zal in blazen. Die er tevens heilig van overtuigd is dat de sporthal kansen te over zal krijgen om z'n
nut en rentabiliteit te bewijzen.
Sporthaldirecteur C. J. Bol-
mers kan weer lachen. Nauwe
lijks een week geleden scheen
hem het lachen even te vergaan
toen er aan zijn voortvarende op
treden bij de realisatie van de
bouwplannen een verkeerde uit
leg dreigde te worden gegeven in
een hem afgenomen intervieuw.
Storm in een glas jenever, zo
luidde toen onze conclusie. En
dat geloven we nu nog. Dat gias
(met welk voor Schiedams vocht
ook gevuld) gaat zaterdag om
hoog, in een Heil Prosit op deze
energieke sporthalmanager!
per lid en dat drie jaar lang. Zo
iets telt op, maar vraagt voor de be
trokkenen ook een voortdurende
aandacht.
En als je de grote baas van de
Sporthal dat zo allemaal hoort ver
tellen, (vergeten we daarbij zijn
eigen „zelfwerkzaamheid" vooral
niet! al wil hij daaraan zelf thans
liever voorbijgaan. dan bekruipt
je het gevoel dat Schiedam met
evenveel recht zou kunnen spreken
van: onze Doe-het-zelf-hal.
„Je stond er vaak van te kijken, hoe
iedereen en alles op de acties in
haakte. Hoe vele bedrijven koste
lijke materialen tegen kostprijs le
verden en soms geen cent wilden
hebben. Verwarming tegen kost
prijs; we hebben hier min of meer
air-conditioning. Loodgieters deden
gratis sanitair werk, de schilders
deden hetzelfde. Morgen krijg ik
weer zestien gratis geschilderde
deuren in de hal". En zo kan hij
maar doorgaan. Elders in deze
Sporthalbij lage vindt u over deze
genereuze houding van het bedrijfs
leven meer steekhoudende bewijzen
terug. En het moet toch nog maar
even gezegd, de heer Bolmers werd
niet moe telkens weer nieuwe bron
nen aan te boren.
Een Sporthal uit duizenden. Dat is
Schiedams' „Sporthal Margriet" met
recht. En laten we u dan maar zeg-
teen overdonderen door te zeggen
dat onze Sporthal, in feite een van
de twintig specifieke sporthallen die
ons land nog siechts telt, tegelijker
tijd de grootste is. Een fikse streep
aan de sporthal dus. Reden tot jui
chen, niet alleen voor de niet afla
tende stichting Sporthal Schiedam,
die het zaakje (een kapitale bouw
zaak!) in recordtijd heeft gefikst.
Reden tot een tot ver over de enge
gemeentegrenzen heenklinkende Yell
van heel sportminnend Schiedam.
Want de zaterdag tot .Sporthal Mar
griet" te dopen accommodatie mag
zonder overdrijving een aanwinst
voor de gehele omgeving worden ge
noemd. En iaten we wel wezen, zo'n
kapitale hal als deze is in ons wis
selende klimaat een bitter noodzaak
geworden, speciaal als indoor-accom-
modatie. Bovendien maken de in-
doorsporten als badminton, volley
bal, basketball en zaalhandbal voor
al internationaal, een siormach ige
ontwikkeling door. Alles wijst er op,
dat verscheidene sporten zich zoda
nig zullen ontwikkelen, dat zij een
geheel eigen tak van sport gaan vor
inen, waaronder dan speciaal micro-
korfba, en zaalhockey.
Het lijkt ons in dit verband goed
even de aandacht te schenken aan
de gedachte die prof. Jongbloed ont
wikkelde toen hij de sport voor de
komende vijftig jaar analyseerde:
„Om sport te plegen eist men verge
lijkingen, dat wil zeggen pres'aties
die geleverd zijn onder gelijke om
standigheden, niet alleen wa: veld-
afmeting betreft maar ook wat kli
matologische, optische en akoesti
sche omstandigheden aangaat".
Waarbij prof. Jongbloed zelfs zover
ging te stellen, dat over een groot
aantal jaren vele sporten, vooral de
precies meetbare zoals atletiek en
schaatsen, in grote, overdekte ruim
ten zullen worder bedreven om te
voldoen aan de eis van gelijke om
standigheden. En wat deze prognose
betreft heeft Schiedam zijn Sport
hal Margriet een even sportieve als
gedurfde wissel op de toekomst ge
trokken.
En dat, zegt hij optimistisch, zit er
dik in. Want zegt hij ook
waar vindt je een specifieke
sporthal die groter en ruimer van
opzet is met z'n 3800 vierkante me
ter (73 meter lang, 37 meter breed
en 8..40 meter hoog), waarbij we
nogeens 600 m' dienstruimten kun
nen optellen als daar zijn douches
en wasgelegenheid, kleedkamers
kantoorruimte en kantine annex res
taurant.
waar kan je 3 tennisbanen uit
leggen, 9 volleybalvelden, 9 badmin-
tonvelden, 5 baskeibalarena's, grote
of kleinere zaalvoetbalvelden en
idem dito voor de handballers. Na
tuuriijk het een of het ander, maar
toch, plenty ruimte en accommoda
tie. Een waar eldorado voor de zaal-
sport.
waar vindt je in deze omgeving
zo'n immense ruimte voor n'impor-
te welk groot binnengebeuren, show
of manifestatie geheten, voor pak
weg een ijsshow dan wel een con-
cours-hippique, tenoons tellingen
desnoods of desgewenst „volkscon
certen" en vult u zelf maar in. Neen,
in een sporthal van een dergelijk
kaliber is men niet gauw voor één
gat gevangen, daar zijn de exploita
tiemogelijkheden legio.
waar krijgt je zo dicht bij huis
ruim 2000 ordentelijke zitplaatsen
te verdelen, desgewenst op te delen
in drie grote vakken, afzonderlijk af
te schermen met geluiddempend
zeildoek.
waar kun je je Betere toegangs
wegen wensen dan juist hier aan de
Nieuwe Damlaan op een knooppunt
van nieuwe wegen waarbij zich
straks nog rijksweg 20 zal voegen.
Dan ben je als he! ware uitverkoren
om een intensieve streekfunctie te
vervuilen, dan ben je ook voor Inter
land Sporthal in de wieg gelegd,
want dan rijden ze zo uit Utrecht of
Groningen lijnrecht op je toe. Dan
ben je linea recta onder bereik, zo
gezegd.
En dan mogen sommige buiten
staanders wat smalend spreken
over „die vliegtuighangar van
Schiedam", maar dan weet ie wel
beter.
Directeur Bolmers is de eerste om
v 'n dat begrip vliegtuighangar a1
te wdlen komen. Tenslotte is hier
een volwassen sporthal gewrocht
met kunst- en vliegwerk weliswaar,
maar dan in de goede zin van het
woord.
„Haarlem krijgt er een die net zo
groot is, maar die is er nog niet.
De Energiehal? Is inderdaad gro
ter, maar is geen specifieke sport
hal. Er. dat is en blijft de voor
sprong die we hebben en die we nu
moeten uitbuiten. De opzet was im
mers in een zo kort mogelijke tijd
een zo groot mogelijke ruimte te
bouwen. En dan een hal die overal
voor gebruikt moest kunnen wor
den, die niet eenzijdig gericht was".
Want, bezweert directeur Bolmers
heftig: dat heeft de Stichting Sport
hal Schiedam altijd voor ogen ge
staan, van het prille begin af. Een
sporthal waarin je uit de voeten
kunt, waarin je allerlei activiteiten
kunt ontplooien, met een zo groot
mogelijke verbruiksfrekwentie. En
niet zomaar twee flinke gymzalen
aan elkaar bouwen, zoals je tegen
woordig nog al eens als noodoplos
sing ziet".
Welnu, daar is het dan ook echt niet
op uitgedraaid. En natuurlijk
noemt de heer Bolmers de S.B.L.O.,
de Schiedamse Bond voor Lichame
lijke Opvoeding, waaruit hij zelf
voortkwam, als de grote stimulator.
Als penningmeester van die onvol
prezen S.B.L.O. wist dit jonge en
energieke bestuurslid als de beste
waar-em al zolang de schoen
wror.g.
Juist, de centen, die eerst guldens
moeter worden om aan te kunnen
zwellen tot een miljoenenstroom,
zonder welke je geen ordentelijke
sporthal kunt realiseren. En ga
daar maar eens aan staan. Schie
dam ging ei aan staan, met vereen
de krachten. De SBLO telt niet voor
niets bijna zeventig aangesloten
sportverenigingen en toen de wil er
eenmaal was, was het nog „slechts"
zaak de juiste weg in te slaan. En
wat meer zegt, tot het einde toe te
bewandelen. Dat het een soms zwa
re gang was, de heer Bolmers zal
het niet willen ontkennen, terug
ziende op het gedane werk, veelal
van organisatorische aard.
Doch als vele handen al licht werk
maken, zoals we plegen te zeggen,
dan hebben we er hier het school
voorbeeld van gezien. En het en
thousiasme waarmee de actie van
start ging, het moet gezegd, werkte
dan ook algauw aanstekelijk. Het
was alsof de Schiedamse gemeen
schap in haar geheel tot in haar
vezels ervoer dat het zonder die
eendrachtige samenwerking, min
der plechtig gezegd, dat het zonder
„de schouders er onder zetten" niet
zou lukken. En dat anders een we
liswaar ambitieus project, zonder
welke sportbeoefend Schiedam in
z'n bewegingen geremd dreigde te
worden grote kans liep af te ketsen.
Welaan dan, moeten we het u aan
de vooravond van de grootste ope
ning van Sporthal Margriet nog in
herinnering terug brengen?
Eigenlijk wel. Want waar werd ooit
een groter stuk zelfwerkzaamheid
gewrocht dan juist bij de realise
ring van deze machtige sporthal?
Directeur Bolmers vertelt er graag
van, omdat het tenslotte de glorie
van zijn hal uitmaakt. Omdat het
eindresultaat, dat zaterdag gezien
mag worden, er eigenlijk nog beter
door smaakt.
Hij weet- nog als de dag van giste
ren hoe de bfon o'njfiprohg aan de
boezem van de SBLO. Laten we zeg
gen, min of meer door een uitda
ging van voorzitter De Jong. De
wens voor een eigen sporthal was
al en oude, een langgekoesterde.
Maar telkens weer stuitte men op
de financiële konsekwenties. Was
het dan een sprong in het duister?
Nou niet helemaal, zo meent de
heer Bolmers, maar er zo tussen in.
Laten we zeggen, een sprong in de
schemer. „Om precies te weten wat
voor moeilijkheden je bij zo'n plan
kan stuiten moet je zelf eerst iets
doen", zo waren, volgens de overle
vering destijds de woorden van
voorzitter De Jong.
Men hééft toen het nodige gedaan
en zo groeide 1964 uit tot het jaar
van de sporthal. Dat pas goed be
gon toen de gemeenteraad in het
begin van dat jaar het krediet goed
keurde en de gemeente Schiedam
met een renteloos voorschot van
een klein miljoen over de brug
kwam. De machine kwam toen op
toeren: de Ned. Sportfederatie
voorzag in een ton, waarvan de
helft als gift en door toto-gelden
kwam er via de KNVB nog eens een
halve ton binnen. Dit financiële
fundament was natuurlijk het halve
werk, maar de andere helft? Men
heeft er gelukkig niet zwaar aan ge
tild, anders werd de Sporthal Mar
griet nu niet gedragen door welge
teld 581 palen, waarvan op 19 de
cember 1965 sportwethouder mr. P.
Van Pochhove de eerste sloeg.
Men rekende dus op de zelfwerk
zaamheid, in welke vorm dan ook.
Men heeft zich niet misrekend.
Hoeveel Schiedammers hebben er
niet mee helpen torsen (de sport
halletjes zegelactie van ons blad,
al in 1952!) aan de bekende steen
tjesactie, de ene actie ontketende
de andere, de ene feestgave na de
andere donatie stroomde binnen,
nu ja er moest wel eens hard voor
geploeterd worden, maar ze kregen
dan toch maar het financiële lek
boven water! Kijk, en dat vervult de
heer Bolmers, die al deze dingen
nu zo de revue laat passeren, nog
steeds met grote eerbied en bewon
dering. Want zo is het toch geweest,
groot en klein, industrieel en een
voudige werknemer bracht offers,
in geld, in arbeid, in nimmer verza
gende aandacht voor de grote zaak.
Ja, het bedrijfsleven stortte vaak
aanzienlijke bedragen, maar de
kleine man kwam niet minder ro
yaal uit de hoek. Met de Schiedam
se sportverenigingen natuurlijk in
elid.
het eerste gelid. En dan wijst direc
teur Bolmers graag op die bijdrage
van minimaal een gulden per week
