Blonde slagersdochter
Ellen is prinses van
't komend Oogstfeest
Binding mei Westland: iedere
morgen naar de veiling....
A
Ik draai m'n
hand niet om
voor het
uitbenen van
een varken"
Ze is hoogblond, lijkt wat ernstig maar is heel beminnelijk, lacht niet snel maar als ze het doet is
ze heel ontwapenend, heeft een figuurtje waarvoor mannen in romantisch Italië veertien dagen
lang omkeken, werkt van 's morgens zes tot 's avonds zes en zal van 19 tot en met 23 augustus
flonkeren als Westlands Druivenprinses.
Haar naam: Ellen Bouwmeester, haar maten geheim maar goed voor een vaste aanstelling als
mannequin, haar leeftijd 23 en haar geboorteplaats: Den Haag waar haar vader een bloeiende
slagerij bezit.
Hoe kwam ze in de tuindersbranche''
GROTER
MATINEUS
BOVEN BED
ALS EEN SPROOKJE
BRUIN
HOBBIES
HOFHOUDING
BEZOEKEN
/A
„Een heel verhaal", zegt Ellen, die
voluit Petronella Cornelia Wilhel-
mina heet. Ze is de jongste uit een
gezin van elf kinderen, op een
tweeling na, twee vlijtige zussen van
18, die allebei nog thuis zijn. Dan is
er nog een ongetrouwde zus, ver
pleegster in Hilversum, die 31 is, de
overigen van de 5 zoons en zes
dochters van de heer en mevrouw
Bouwmeester, Leyweg 2 op de rand
van Den Haag en Wateringen vonden
allen de weg naar 't trouwaltaar.
De Haagse woning was indertijd
voor de zich uitbreidende familie
Bouwmeester te klein, reden waar
om men naar het vrijstaande hoek
huis aan de Leyweg verhuisde.
De tuin rondom maakte het moge
lijk iets in fruit te gaan doen.
Daarbij kwam dat een der zoons zijn
tuindersopleiding met succes af
sloot, een ander wilde boer worden.
„Combineren we het toch! zei
vader Bouwmeester en zo kreeg hij
naast de Haagse slagerij zijn tuin in
Wateringen. Later kwam daar nog
een tuinbouwbedrijf aan de Nieuwe-
weg (Poeldijk-Loosduinen) bij.
In familieverband worden de zaken
„gerund" en charmante Ellen heeft
daar een heel aktief aandeel in.
Iedere ochtend tegen zessen alleen
op zondag niet staat ze op in haar
zeer vrouwelijke slaapkamer, waar
ze niet alleen een bijzonder uitge
breide garderobe, maar ook een zeer
omvangrijke afdeling cosmetica
heeft. Haar make-up is haar grote
zorg, daaraan besteedt ze volop tijd.
En als ze uitgaat neemt ze daar extra
kwartieren voor, want, vindt Drui
venprinses 1969, een vrouw moet
laten zien dat ze vrouw is. De
uiterlijke verzorging is bij haar dan
ook in goede handen, soms wel eens
tot ongeduld van haar - vele
wachtende vrienden met wie ze in
haar vrije tijd het liefst uit dansen
gaat.
's Morgens vroeg denkt ze daar
echter nog niet aan, dan rijdt ze haar
vaste vrachtjes naar de bloemen
veiling met de groene Opel 1700
waarmee ze op Westlandse wegen
een vertrouwde verschijning is.
Na die rit haalt ze aan de Nieuwe-
weg tomaten op die bestemd zijn
voor de Wateringse veiling. En als
oók die trip gemaakt is heeft ze geen
tijd Voor koffie, want dan haast ze
zich naar de Haagse slagerij, waar
haar vader al gereed staat met haar
witte jasschort. Ellen Bouwmeester
is dan volledig „slageres" geworden,
alle voorkomende werkzaamheden
in de slagerij kent ze. Verkoop en
vleesbereiding, de kassa en het
hakblok hebben voor haar geen
geheimen. Kinderen uit de buurt
komen graag winkelen, want Ellen
geeft ze altijd een extra plak
cervelaat.
Na haar aanstelling tot Druiven-
prinses, die haar foto in veel kranten
bracht, zei een zesjarige Haagse
knaap bij het boodschappen doen:
Juffrouw slager, ik heb u in de
krant zien staan".
Ellen Bouwmeester, zwak voor kin
deren de de favoriete tante van haar
veertien neefjes en nichtjes: „O ja?
Weet je het heel zeker". Waarop het
jongetje blozend achter de toonbank
stapte, zijn arm om haar hals sloeg
en met een hoog rose kleur haar in
Westlands Druivenprinses'69: Ellen Bouwmeester.
't oor fluisterde: „Mag ik die uit
knippen en boven mijn bed han
gen...?
Hoe ziet ze haar verkiezing tot
Druivenprinses? „Geweldig" zegt
Ellen en denkt aan de woorden van
Oogstfeestfunctionaris Nannings:
„Lieve kind, je moet je rol als een
sprookje zien. Dan zul je er je hele
leven aan blijven denken!
Nogal onverwacht kwam die verkie
zing overigens wel, Ellen had er zelf
geen notie van en de gebruikelijke
geheimhouding had bijna nog tot
een probleem geleid.
Haar moeder: „Zelfs ik wist er niets
van. En mijn man was ook maar half
geihformeerd. We moesten het in de
krant lezen, opeens stond Ellen in
de kamer met die druiven."
Vakantieplannen waren echter al
gemaakt, met vriendinnen ging Ellen
een paar weken naar Sardinië en dat
wilde ze voor haar rol als Druiven
prinses echt niet laten schieten.
Bruinverbrande Ellen, wat spijtig
naar haar vervellende huid kijkend:
„Ik heb er een heerlijke tijd gehad.
In de trein was een oude Italiaan,
die plotseling opstond en me een
ruiker rozen aanbood. „Voor die
schone blondine" zei hij in half
Duits-half Italiaans. Op Italiaanse
stranden trok ze veel bekijks. Gaat
het straks ook zo in het Corso?
„Och,, zegt Ellen, „dat vind ik niet
het voornaamste. Wat mij aantrekt is
het ontmoeten van allerlei mensen.
Ik kom nog al eens op feestjes hier
en daar, dat lokt me aan." Zou ze
daarvan haar beroep willen maken,
mannequin zijn of misschien wel
fotomodel?
„Misschien wel" zegt ze aarzelend.
„Reizen ligt me wel. Maar om nu de
zaak in de steek te laten en de tuin...
Nee, dat zou me toch wel heel erg
zwaar gaan vallen."
Drukbezette Ellen heeft, zegt ze
eerlijk, weinig tijd voor hobbies. Ais
ze niet werkt zit ze in bikini onder
de zon, bruinen vind ik heerlijk"
zegt ze. In de wintermaanden kiest
ze trouw, om de dag, de hoogtezon.
Dansen is een ander favoriet ver
maak en dan doet ze ook graag aan
zeilen.
Eenmaal beleefde ze op het water
een angstig avontuur, toen de
zeilboot waarmee ze met vrienden
en vriendinnen over de Vinkeveense
plassen voer, omsloeg, ledereen
bracht er het leven af, maar een
groot aantal bezittingen ging ver
loren.
Veiliger vindt ze het achter het
stuur, autorijden is behalve haar
werk dan ook beslist een hobby.
„Ik geloof wel dat ik rijden kan"
zegt ze bescheiden wat haar ver
wanten haastig bevestigen. Dat auto
rijden meer is dan besturen weet ze,
ook de motor kent ze grondig.
Vader Bouwmeester eiste niet voor
niets dat voordat een van zijn
kinderen aan rijlessen begon zij eerst
een band konden verwisselen. Ellen
weet ook op dit gebied nu records te
breken.
Eerst danseres, nu druivenprinses"
zingen haar neefjes en nichtjes, de
voorliefde van haar tante voor de
dansvloer kennend. Heel de familie
deelt in haar verkiezing. Haar
moeder: Wij zijn de hofhouding
geworden, allemaal zijn we in touw
om haar garderobe voor het feest in
orde te maken
Drukke dagen zijn het natuurlijk in
de eerste plaats voor prinses Ellen
zelf, haar agenda vermeldt kappers
bezoekjes, schoentjes kiezen, kle
ding passen, gesprekken voeren met
de organisatoren en... zich voor
bereiden op haar glansrol.
„Ik had vroeger wel eens aan een
Miss Auto-verkiezing willen mee
doen" bekent ze. Maar op zaterdag
kon ze al heel moeilijk in de slagerij
gemist worden en dus ging dat niet
Ellen: „dat doe ik het liefst; met bloemen naar de veiling gaan".
Haar hobby: bruin worden in de zomerzon.
door. Waarom ze tot Druivenprinses
gekozen werd is een geheim dat niet
aan de openbaarheid mag worden
prijsgegeven, tenslotte heeft een
prinses ook recht op privacy..!
Het afleggen van bezoeken na haar
installatie op dinsdag 19 augustus
vindt ze bijzonder boeiend.
„Ik ga naar ziekenhuizen, bejaarden
huizen en kinderverblijven", lacht
ze. „En natuurlijk ben ik zaterdag
23 augustus present op het Oogst-
corso in een aparte praalwagen zal
ze dan met haar gevolg in de stoet
meerijden.
Hoopt ze dat uit die rol verdere
verkiezingen zullen volgen? Ellen
Bouwmeester haalt de schouders op.
„Weet je" zegt ze „af en toe eens
een modeshow zou ik bijvoorbeeld
wel leuk vinden. Maar vader hele
maal alleen laten in de slagerij? En
nooit meer met bloemen naar de
veiling? Nee, dat zou ik toch niet
kunnen"
