jjc [vlInder]
mking^
EL E
CRIMSON *Y*
KA
jpnvK A
[door pad van dongen c-s-
Ivoor m jou bij voorbeeld
IPOMBFLY
[3>P
■g* ~.T
Nn NIEUWE STADSBLAD - PAG. 14 - VRIJDAG 24 JULI 1970
aquarius
V,
In deze aflevering van Aquarius iets over de
formidabele groep Troyka, een gedicht,
underground van King Crimson en de
geweldige live-elpee van Iron Butterfly.
Verder de boeken Dag Heer, goeiemiddag
Heer en Moord in drie dimensionaal. Ook
nog een verhaaltje over kabouters.
Uit het béatprogram: Brainbox de 29-ste in
zaal Apolle te Renesse, Livin' Blues-nogal ver
weg niet in het programma dus, Rob
Hoeke in de muziektent op de Grote Markt
van Gorkum op de 31-ste, The Machine de
27-ste in ltteren - de feesttent, Cuby en
Blizzards de 28-ste op Texel (Sarassani op
Den Burg), Face Off de 26-ste in Laren, waar
ook Q65 zal zijn. In de feesttent van
Slootsmit.
door de straten van deze stad
loop ik te denken aan morgen
als de stad de stad niet meer is
dan is er vrede, want
er is geen leven meer en de
parasieten die de bom
overleefden, doden niet:
er valt niets meer te doden
door de straten van de stad
loop ik te denken aan vandaag
en hoop dat het geen morgen wordt
Het driemanschap Mike Richards, Robert
Edwards en Rumor Lukawietsky heeft een
groep gevormd, Troyka, die ook een elpee
heeft gemaakt. De elpee is uitgebracht op
Cr»till jon nr. SD 9020. De nummers op de
elpee noemen we even oudergewoonte eerst.
Kant' 1: introduction, Natural, Early mor
ning, Life's O.K., Burning of the witch,
Rub-a-dub troyka in a dub, Troyka lament.
Kant 2 vermeldt: Troyka solo, Rolling down
the back road, Berry picking, Dear Margaret
(Malgosia), Go East young man, Beautiful
pink eyes en Troyka finale.
We beginnen even met te zeggen dat Troyka
iets heel speciaals is. Instrumentaal zijn deze
jongens gewoon fenomenaal. Ze hebben een
soort Griekse sound door de vertrouwde
underground-beat vermengd op een zeer
kundige manier. Het woord virtuoos is beter
op zijn plaats. De zang is leuk, maar niet
overdonderend. Dat geeft ook niks: in de
eerste plaats wordt er niet veel gezongen en
in de tweede plaats is de zang niet hèt
Troyka-aspect en in de derde plaats is die
nog goed genoeg voor de meeste groepen.
Het sterke van Troyka is de muziek. Het
sterke is, dat ze iets nieuws brengen, wat
tegenwoordig maar al te weinig voorkomt.
De meeste groepen volgen een of andere
trend, bijvoorbeeld de R&B van een John
Mayall en Jimi Hendrix. Of het hardere
geluid van groepen als The Stones. Die
Mayall-achtige geluiden zijn ook bij Troyka
te horen, o.a. in het nummer Early morning,
waarin de wahwah-booster de hoofdnoot
speelt. Maar er is iets aan toegevoegd, zoals
we al zeiden iets Grieks. Dat kan je goed
horen bij de intro van Burning of the witch
(verbranden van de heks), waar iets enorms
weggedrumd wordt en een doffe vertelstem
half zingend de wederwaardigheden van de
ongelukkige heks tegen het in geluidsniveau
sterk groeiende spektakel bezingt. Ach
mensjes, luister zélf naar deze plaat. Want
dat is het mooie van underground - we
merken het zelf keer op keer de muziek is
erg goed en de meesten hebben er nooit van
gehoord. Hopelijk je platenboer wel!
aquarius
geweld aan gaat doen met enkele machtige
galmen. In a gadda da vida te brullen. Even
later verstomt zijn stem weer en ook de
muziek. Af en toe flitst de muziek weer op,
in een korte jankende gitaarsolo bijvoor
beeld.
En dan begint een tien minuten durende
drumsolo waarbij het publiek meeklapt en
gilt. Heel simpel en ook zeer voldragen.
Langzaam ebt het drumgeluid weg, neemt
dan de beat weer aan die bij de intro
gebruikt werd, de eerste fluittonen vallen in,
steeds meer en harder. En dan opeens als een
knal enkele korte schreeuwen van de zanger
die daarop de korte tekst weer gaat brullen.
Met de laatste explosie eindigt de plaat,
waarop al een Nederlands ballet is geschre
ven. De plaat is uitgebracht op Atco-records,
nummer SD 33-318. Een aanradertje!
Daarmee moet je natuurlijk de nummers aan
de andere kant niet uitvlakken. Heel leuk is
bijvoorbeeld In the time of our lives, met
veel ohohohoh-hohohohoho-geroep. Are you
happy is ook een nummer dat alle aandacht
vergt. Extra: je kan ook nog op deze plaat
dansen, een wilde dans zonder regie of
stramien. Probeer 't eens!
Voor de mensen die naar het Holland Pop
Festival geweest zijn, hoeven we het niet te
vertellen. Wie Iron Butterfly is. De live-elpee
van deze groep is ongeveer een identieke
weergave van wat ze daar brachten, waarvan
iedereen zich wel het vrijdagavond-concert
herinneren met het grandioze een half uur
durende nummer In a gadda da vida. Dat
nummer staat ook op deze elpee, waar het
een hele zijde vult, enorm! Het is de tweede
kant; op kant 1 staan: In the time of our
lives, Filled with fear, Soul experience, You
can't win, Are you happy en eh... niets meer.
Iron Butterfly heeft een sound, die te
vergelijken is met die van groepen als The
Cream, The Band ook. En toch geheel eigen,
moejenadoen. Het grootste alternatief om de
elpee te gaan beluisteren is kantje 2 dus, het
grootste In-a-gadda-da-vida. Heel iel begint
de muziek, langzaam aanzwellend totdat de
zanger met enorme basstem de gehoorvliezen
Bij de Bezige Bij is van Arie Hiddema het
boek Dag Heer! Goeiemiddag Heer! uitge
komen, iets heel aparts. In de eerste instantie
denk je misschien: een soort Cremer, met
meer humor, maar bij nadere beschouwing
hebben de reeds-tevoren-geschokten onge
lijk. Het boek is het sprankelend in
stotterstijl geschreven verhaal over Arie en
Hans en zo, veel meisjes en zo. Misschien een
beetje vermoeiend op den lange duur, maar
je moet er ook niet te lang over doen. We
geven een citaat om aan te geven wat we met
stotterstijl bedoelen alvorens we verder
tijgen.
„Dat is puik in orde allemaal. Was laatst nog
op de bank om een check te innen. Allemaal
van die sombere heren achter de tralies.
Jezus. Het leken wel apen. Een mooi weer
buiten. En een puik weertje. Maar die
knapen zateii d'r maar gewoon alsof d'r niks
aan de hand was. Wat moeten die mensen
verschrikkelijk de schurft aan ons hebben,
dacht ik. Dat werkt maar niet".
Je ziet het, een bewuste poging om te leren
denken volgens een square (het tegengestelde
van hip) denkpatroon. Eigenlijk is dit een
introduktie tot het gehele werk van Arie
Hiddema. Alles is geschreven in korte
stacato-zinnetjes die als een mitrailleurvuur
op je af komen. Als het gehort van een
tiepmasjiene. Zoals de nieuwe generatie voor
het hippe deel denkt. Denk je mee? Voor de
kenners: je kan het werk wel zo'n beetje
vergelijken met dat van Ewald Vanvugt.
Om te beginnen noemen we voor geïnteres
seerden in de Kabouterkuituur het sekreta-
riaat (we schrijven dit stukje natuurluk in
moderne spelling). Dat is Els van Bommelen,
Celciusstraat 9, Amsterdam. In de Amster
damse gemeenteraad zitten vijf kabouters, en
ook in andere raden in Nederland wordt het
kleine gepuntmutste jeneverdrinkertje gesig
naleerd (drink louter kabouter, nietwaar?
De kabouters hebben Kennedy's spreuk
moet zich niet afvragen wat Amerika voor u
kan doen, maar wat u voor Amerika kunt
doen", vrij vertaald in: wij moeten niets
doen voor die 40 duizend kiezers; die
mensen moeten zélf iets doen. Kabouter is
dus geen provopartij die de gevestigde orde a
la provo gaat aanpakken, maar eerder een
actiegroep die de mensen in het algemeen
politiek bewuster te maken. Maar ze willen
volgens hun eerste manifest sinds de
verkiezing wel zitting in de raad nemen
om de bevolking de macht in handen te
geven, weliswaar niet geheel volgens „com-
munistiese" principes, maar wel met meer
medezeggenschap dan totnogtoe gebruikelijk
is. Arbeid en onderdrukking van bovenaf
moeten omdat ze tegengesteld zijn aan
vrije tijd worden vervangen door een
bevrijdende zelfwerkzaamheid van de mens.
Dus: democratisering van scholen, het
terugdringen van de benzineauto, het herstel
van de woon- en leef waarde van de
binnenstad enzovoort. Vooral om deze
punten die deel uitmaken van het ambieuze
kabouterprogram, wordt tegenwerking van
de CPN verwacht die het niet goed kan
verkroppen dat een anti-autoritaire partij
heeft gewonnen. Dat is een bewijs van het
anti-communisme, zoals we dat kennen van
de kabouters. Zij voelen niet veel voor een
strak bewind waarin het volk alleen maar
denkt dat ze wat te zeggen heeft. Voor de
kabouters heeft iedereen evenveel te vertel
len. Zal dat ooit waarheid worden? We
hopen dat soms.
In de Bom pocket-reeks is Moord in
driedimensionaal uitgekomen. Het is een
boek van John Creasy die er zijn bekende
hoofdinspecteur Roger West van New
Scotland Yard tegen de misdaad laat
vechten. In dit geval moet hij de strijd
aanbinden tegen enkele gewetenloze overval
lers, die hun slachtoffers laaghartig neer
slaan, doden. Paul Bennison haalt het geld
voor zijn firma Revel Co. op van de bank.
Hij werd geëscorteerd door Blake. Blake
werd vermoord, Bennison overleeft de
aanslag. Hierdoor weet West genoeg: de
moordenaar moet Blake gekend hebben. Het
gekke is dat de moordenaar een man was die
niet zoals velen van zijn soort een
eenzame wolf was, maar een man met een
vrouw die gelukkig is. Dat geeft West de
reden tot de volgende bespiegeling: Moord
had drie dimensies. Die van de politie, die
van de slachtoffers... en die van de
moordenaars. Van deze moordenaar had een
goede vrouw veel gehouden. Zou iemand
ooit ontdekken waarom hij een moordenaar
was geworden?
Wij ontdekken het ook niet in deze thriller
met veel spanning en intrige. Er zijn nog
twee boeken uit over Roger West, De beulen
en Kidnap en diamanten.
