In Cattolica scheen t 5
dagen uitbundig de zon
Zomaar wat Italiaanse reis
impressies
FASCINEREND
MOOISTE MOZAÏEK
Na drie jaar Spanje dit jaar een vakantie naar Cattolica in Italië.
Per snelle D.C. 9 en een vlotte landing op Rimini. Even een
teleurstelling, toen medegedeeld werd, dat een ander hotel dan in
januari reeds besproken, het tijdelijk verblijf zou worden. Dat is
nu eenmaal het lot van alleenstaanden. Natuurlijk nam ik geen
genoegen met een kamer zonder douche en toilet, hetgeen subiet
veranderd werd. Maar toch zou ik er met klem op aan willen
dringen, dat men hier in Nederland er meer achter moet staan.
Men kan de allermooiste folders met fleurige afbeeldingen van
kamers laten vervaardigen, maar de eenpersoonskamers, waarvoor
uiteindelijk toch f 25,— extra per week betaald moet worden,
daar probeert men in het buitenland vaak onderuit te komen.
Niet leuk.
HEUVELTOCHT
ADONIS
De enige manier is je poot stijf
houden. Al zal dat in de toekomst
ook wel beter gaan. Alleenstaanden
tellen tenslotte ook mee in de
samenleving, al lijkt het er soms op,
dat men ze buitenspel wil zetten.
Een taak dus voor iedereen, die elk
jaar zoveel vakantiegangers naar het
buitenland helpt.
Cattolica is een gezellige stad. Geen
stad om eens heerlijk tot rust te
komen. Maar dat was dan ook
helemaal niet de bedoeling! Mensen
om je heen zijn altijd gezellig. Het
valt hier op, dat elk hotel zijn eigen
afgebakend strand heeft. Met een
gemakkelijke stoel en een (verstel
bare) parasol. Die vooral zijn dien
sten bewijst in de middaguren! U
doet er altijd verstandig aan die
plaats voor uw gehele vakantie te
huren, want al maakt u af en toe een
excursie, die plaats op het strand is
goud waard.
Wie zwemmen kan, neemt natuurlijk
subiet een duik in het water. Dan
kilometers verderop „een rotsje
pikken" en daar geboeid kijken naar
de zeehengelaars. Met even de
gedachte aan die tocht toen vanuit
Vlaardingen. Drie makrelen tegelijk
vang je niet altijd in je leven!
Helemaal ziek wordt je van de
talloze fotografen, die verschillende
plaatjes van je „schieten". Je poseert
een keer braaf, nadat je je natte
badmuts gedroogd hebt. Maar dan
geloof je het de verdere dagen wel.
Op een boot of gewoon zwemmend
is helemaal niet belangrijk.
Wie in eind juli begin augustus zijn
vakantie neemt, moet eigenlijk geen
excursies maken. Ln de middaguren
beloopt de temperatuur in de 30 gr.
C. Maar kan u dagen lang stil
zitten? De eerste tocht leidde naar
Ancona, een heel bijzondere aan de
kust gelegen stad. Waar op een
heuvel de beroemde kathedraal
gebouwd is, afkomstig uit de 16de
en 17de eeuw.
tven die oude kerk in, waar de tijd
schijnt stil te staan. Dan een
bustocht door de stad. Een verfris
sing gebruiken. Kaarten schrijven,
die lires verslinden! Niet terug met
de boot, de „Andrea Mantegna" met
plaats voor 600 personen, doch nu
met de bus. De bussen zijn comfor
tabel en specifiek voor dit doel
uitgerust. Duitsers hebben kennelijk
een hekel aan een frisse wind en wat
zon. Dus raampjes en gordijntjes
dicht. Om béurten!
De dag erna de stad uitgebreid
verkennen. Op een van die gezellige
terrasjes een kopje capucino drin
ken. Koffie-extract met opgeklopte
melk (te vervangen door slagroom
en een laagje cacaopoeder erover. Je
ontdekt het goede restaurant wel op
een van je zwerftochten. Want, net
als in Spanje, schenkt juist het eigen
hotel niet de beste koffie. Vreemd
genoeg. Al treft men wel overal
ijstoestanden. Daar is Italië wel het
Mekka van. En niet te vergeten de
tafelvoetbalspelen. Een wel zeer
geliefde sport hier. Inzet: 100 lires
per keer.
Een paar dagen heb je al naar de
beeltenis van een ongelooflijk knap
pe jongeman zitten kijken. Op de
schommelbank op het terras, waar
levensgroot zijn beeltenis op de
achterkant van zijn sportwagen
stond afgebeeld. Als je de andere
morgen na het ontbijt met flatteuse
kanten zonnehoed op jazékerde
trap afdaalt strandwaarts, torn je
bijna in levenden lijve tegen hem op.
Dan knipper je even met je ogen van
eerlijke verbazing, maar je verliest je
waardigheid niet. En je voelt zijn
ogen in je rug priemen. Paolo
Zavallone mag gezien worden, al is
het wel goede reclame. Iets voor de
grootheden op beatmuziek in onze
stad? Het is maar een suggestie
tenslotte.
Op de excursielijst staat heel ge
woon „Venetië". Je hebt totaal geen
idee van de afstand. De reisleidster
zegt er wijselijk ook niets over. Maar
ze heeft geüjk. Want als je die
excursie op het üjstje ontdekt, dan
schrijf je in. Dan sta je om 7 uur op
het havenhoofd van Rimini te rillen
in je vederlichte zonnejurk. Je hebt
gelukkig een vestje bij je als puur
Hollandse. Je huurt een stoel weer
op diezelfde boot en een goed uur
later staat de zon hoog aan de
hemel. Neem je een kopje koffie in
de messroom. Veel later een duik in
je lunchpakket. En doezel een beetje
weg. Omstreeks half 3 komen de
verrekijkers in stelling en roept
iemand „land in zicht!
In Ravenna vindt u ongelooflijk mooi mozaïekwerk aan het plafond van
een kerk...
Over de railing hangen, want altijd
moet er zo nodig gedrongen worden,
kijk je naar de eilandengroep met
zijn ontelbare bruggetjes. De be
weeglijke gondeliers. Het lijkt
eeuwen te duren voordat je de
loopplank af mag en je je bij de
Blauwe lintjes" van de Fit-groep
voegen kan. Je ogen wijd open
gesperd, want hoe fascinerend dit
Venetië ook is. Aan de andere kant
is het ook teleurstellend en onrust
barend, als je naar die afgevreten
muren kijkt. Hoelang zal dit Venetië
zich kunnen handhaven? Och, zo
lang je leeft, beslist nog wel. Maar
denken we tegenwoordig zover voor
uit. Hier woonden vroeger de rijkste
mensen ter wereld.
Op de Piazzo St. Marco koop je bij
een vrouwtje een puntzakje duiven-
voer en fladderen weldra drie, vier
duiven op je hand, je arm. De
fotograaf is hier een gewiekste
jongen, want die 1000 lires voor vier
briefkaarten zijn een verschrikking.
Zelfs de vergroting a 1000 lires
maakt het beeld niet scherper.
Jammer, maar wel een leuke herin
nering. De basiliek St. Marco is
imponerend. Zoals trouwens alles op
dit plein met zijn honderden be
zoekers, overal vandaan. Je kijkt
alleen maar en neemt dit alles in je
op.
Och, als u volgend jaar naar Italië
gaat, maakt u dan deze reis. U heeft
gelijk. Het kost u compleet een hele
dag en avond. Maar het is allemaal
de moeite waard. De gondelier voert
ons door die typische „straatjes".
Hij heeft vandaag geen goede bui en
weigert te zingen. Jammer, dit hoort
er toch echt bij. Maar u heeft het nu
nog te goed! Waarbij zij aangete
kend, dat de terugtocht per bus
genaakt werd...
Prachtig, onwaarschijnlijk mooi
mozaïekwerk vindt u in de basiliek
St. Vitale, gebouwd in de zesde
eeuw.
Ravenna, een stad, die u ook beslist
niet mag overslaan. Hier vindt uori
het grafmonument van de dichter
Dante, die hierin 1321 overleed. En
wiens nagedachtenis in hoge ere
gehouden wordt.
Er was nog veel meer te zien. Maar
lijkt het u niet verstandiger dit
volgend jaar zelf te ontdekken?
Misschien met een beetje mildere
temperaturen, als u niet zo goed
tegen de warmte kunt? Het reizen
en trekken is een vermoeiende
toestand. Maar het verrijkt je geest.
Bovendien, de volgende dag doet u
het wat rustiger aan. Uw stoel en
parasol blijven voor u gereserveerd.
Een geruststellende gedachte.
Dankzij Fit Vliegreizen N.V., u
genoeg bekend.
M.W.-S.
Basilica di St. Marco... Dit moet u allemaal in werkelijkheid zien, want
hier zijn geen woorden voor...
De beroemde kathedraal van Ancona, gebouwd op een heuvel. Blauwe
lucht en een even blauwe Adriatische zee...
Helemaal ziek, nou ja ziek, wordt je van die fotografen. Stem dus maar
voor een keertje toe en stop die andere briefjes maar braaf onder je
badmuts. Want je blijft 600 lires per foto betalen...
De nagedachtenis van de dichter Dante houdt men in ere. Hier vindt u
zijn grafmonument...
