Harmonie W.F. lustrum
eerste prijswinnaar
Drogisterij-Parfumerie
saaiH
ai
#-*■
75 jaar
Hoogstraat
hartje Schiedam
Andre v. Duin
en
zijn signatuur
UITSTEKEND SPEL
VAN BREDERODE
BIJ BEJAARDEN
„Als u op mijn grijze haar
afgaat, heb ik de leeftijd om
tot de groep gesettelde conser
vatieven te horen. Maar het
tegendeel is waar. Ik vind het
heerlijk om deel te hebben aan
een maatschappij waarin alles
in beweging is. En het gaat
razend snel. Maar laten we wel
oppassen dat we in onze
vernieuwingsdrift niet óók de
waardevolle dingen overboord
zetten. Nieuw is niet altijd
hetzelfde als goed".
BOUWEN EN BEWAREN
SAAM
AANPASSEN
EER
WIMPEL
WE HEBBEN EEN TAAK
HET NIEUWE STADSBLAD - PAG. 18 - WOENSDAG 4 NOVEMBER 1970
JWI'Vl
m£
MALTHA
IMIMIMt-
Aan het woord: de heer F. Steren-
berg, directeur van N.V. de Papaver,
lid van de kamer van koophandel en
firmant van de jubilerende Drogis
terij Parfumerie, die nu 75 jaar in de
Hoogstraat, hartje Schiedam is ge
vestigd.
Praten met de heer Sterenberg, is
praten met iemand die zijn woorden
weloverwogen kiest. Die ook de
indruk wekt, te weten waarover hij
praat. Grijs geworden in het drogis
tenvak, maar jong genoeg gebleven
om een duidelijke visie te hebben op
de maatschappelijke ontwikkelin
gen.
„Tja...", zegt de heer Sterenberg,
„vijf en zeventig jaar Maltha aan de
poort. Zo noemden oude Schiedam
mers het. Misschien zijn er nog
Schiedammers te vinden die dat nog
weten. Vijf en zeventig jaar is
voldoende om drie generaties te zien
komen, om twee wereldoorlogen en
een crisis mee te maken. De goeie
ouwe tijd heet dat. Kijk, hier heb ik
het kasboek uit die goeie ouwe tijd.
Helemaal in het keurige handschrift
van de heer Maltha. Kostelijk om
daar in te kijken.
Hier: 50 stukken zeep ingekocht
voor 3 cent per stuk. En dit:
vermicelli voor 10 cent per kilo.
Voor de versiering van de Hoog
straat werd voor Sint Nicolaas 7 hele
guldens geboekt. Een heel bedrag
voor die tijd...
Dat was in 1897. Het klinkt als een
stuk vaderlandse geschiedenis. Toen
kwamen er nog dienstbodes om
aanmaakhout bij Maltha. Maar ja, de
dienstbodes staan in het panopticum
en we stoken op aardgas. Heus die
goeie ouwe tijd is alleen maar goed
op plaatjes. Toegegeven: we hebben
nu ook grote problemen, zoals de
milieuverontreiniging, woningnood
en het verkeer, maar wie wil dat
ruilen voor werkeloosheid en ar
moede? och zo'n stukje jeugdsenti
ment is wel aardig, maar voor mij is
vandaag en morgen toch veel inte
ressanter. Alleen moeten terwille
van de vernieuwing niet alles wat
oud is opzij zetten. We moeten heel
realistisch de goede dingen zuinig
bewaren. Zoiets als wat monumen
tenzorg doet.
Maar er zijn veel meer monumenten.
Onvervangbare elementen in onze
maatschappij die we gewoon niet
missen kunnen en willen. Winkel
straatjes b.v. die misschien architec
tonisch niet onder monumentenzorg
vallen, maar die zoveel sfeer en
gezelligheid geven dat ze werkelijk
onvervangbaar zijn.
Ik ben juist terug van een reis door
de Verenigde Staten. Heerlijk om dit
te kunnen meemaken. Heel leerzaam
ook. De aanpak en werklust van de
- '- j, 'v-
Amerikanen is grandioos. Ze staan
werkelijk voor niets. Nieuwe winkel
centra schieten ook daar als padde
stoelen uit de grond. Ik zag bij één
stad meer dan 40 of misschien wel
vijftig motels. Is dat het spiegelbeeld
van onze toekomst? We kunnen er
veel van leren. Maar niet alleen hoe
en wat we nieuw moeten bouwen.
De Amerikaan is ook uiterst zuinig
op historisch gegroeide zaken. Mis
schien juist wel omdat ze minder
traditie hebben dan wij. Ze zijn
gewoon een beetje jaloers op Europa
met z'n historische architectuur en
steden.
Het huisje waar de eerste Ameri
kaanse vlag werd gemaakt, wordt als
een „heilig huisje" bewaakt. Ze
zagen ook niet zo snel kostbare
bomen om in woon- en winkel
wijken...
Natuurlijk kunnen en moeten we
niet alles „bij het oude laten". De
welvaart heeft ons de auto gegeven.
En daarmee ook de parkeerproble
men. Mét de komst van de auto is
ook het kooppatroon veranderd. De
consument kan nu verder weg en in
grotere hoeveelheden tegelijk kopen.
De verre winkel van vroeger ligt voor
de automobilist onder „handbe
reik". Nieuwe winkelcentra zonder
omvangrijke parkeerterreinen zijn
dan ook bij voorbaat planmatige
missers.
Maar naast de moderne strakke
winkelcentra, blijft de behoefte
bestaan aan gezellige oude winkel
straatjes, waar een stukje romantiek
is blijven leven. De maatschappij
verandert wel, maar bepaalde funda
mentele behoeften van de mens
veranderen nooit. Gezelligheid, inti
miteit en romantiek zullen altijd
dwars door elke nieuwe mentaliteit
heenlopen.
Ook in het technische dollar Ameri
ka verschijnen naast de efficiënte
super-supermarkets kleine roman
tische sfeerwinkeltjes. Een goed
voorbeeld daarvan is het Noordeinde
in Den Haag. Een heel gezellige
winkelstraat die door het drukke
verkeer verpest werd. De straat was
niet „aangepast", dan gaat zo'n fijne
winkelstraat kapot. Nu hebben ze er
een wandelpromenade van gemaakt.
Met groot sukses. Heerlijk rustig
voor de winkelende koper. Een
soort ouderwetse Lijnbaan. Mis
schien een idee dat Schiedam kan
overnemen, voor de Hoogstraat. Pas
zo'n plezierige winkelstraat aan, aan
de nieuwe omstandigheden. Saneren
kan soms heel noodzakelijk zijn.
Maar alstublieft wel met wijsheid en
overleg, en graag met inspraak van
de bevolking.
Tenslotte is een stad een soort groot
huis waarin we allemaal wonen. Dan
mogen de bewoners toch ook wel
zeggen, hoe hun stad er gaat uitzien.
De stad staat in dienst van de mens
en niet andersom.
WATERVRIENDEN OP STAP
Zondagmiddag om 1 uur waren een
groot aantal watervrienden jeugd op
het Wibautplein aanwezig om met
twee bussen naar het zwembad „De
Vliegermolen" in Voorburg te gaan.
Daar werd n.l. de jaarlijkse 5-kamp
voor de jeugdige zwemmers(sters)
van 6-13 jaar gehouden.
Daar deden verder aan mee Delft als
organisator, Den Haag, Rotterdam
en voor het eerst Watervrienden
Zoetermeer.
Het succes voor Schiedam was groot
want met evenveel punten als Den
Haag werd de eerste prijs behaald,
derde werd Delft, vierde Rotterdam
en Zoetermeer sloot de rij.
Opgewekt en vrolijk kwamen de
kinderen om half zeven weer terug,
waar vele ouders hun opwachtten.
Bestuur en T.C. kunnen met dit
resultaat weer zeer tevreden zijn.
In de grote zaal van het Concert
gebouw te Amsterdam werd door
het Provinciaal bestuur van de
afdeling Noord-Holland der Kon.
Federatie van harmonie- en Fanfare
gezelschappen en de Shell Harmonie
Amsterdam een nationaal Federatief
Muziekconcours georganiseerd ter
gelegenheid van het 60-jarig bestaan
der Koninklijke Nederlandse Federa
tie van Harmonie- en Fanfaregezel
schappen. Op 31 oktober j.l.
De Harmonie van W.F., uitkomend
in de hoogste afdeling, de Vaandel
afdeling wist met 312,5 punt beslag
te leggen op de eerste prijs. Als
verplicht werk moest worden uitge
voerd „A la jeunesse", een ouverture
van I. Sarközy, waarvoormen 157,5
punt verwierf. Uit de twee ingezon
den vrije werken koos de jury „Trois
danses de Gayaneh et maskerade"
van Katchaturian in een arrange
ment van A. Ardenois. Uitslag: 155
punten.
Er zijn 288 punten nodig voor het
toekennen van een eerste prijs. De
Harmonie van W.F. behaalde die
prijs dus ruimschoots, hetgeen als
een bijzonder compliment aan hun
dirigent, de heer L. Th. Janse kan
worden beschouwd. Doch ook aan
de inzet van de gehéle Harmonie, die
vijfde maal ging strijken.
Een succes dat des te vermeldens
waardiger is omdat er voor het eerst
inplaats van twee, nu drie werken
moesten worden ingestudeerd.
Voorheen was dit een verplichtwerk
en twee keuzewerken door de
K.N.F. vastgesteld. Uit die keuze-
werken kon men er dan één
uitkiezen en instuderen.
Wanneer het orkest nu klaar zit op
het podium wordt pas bekend
gemaakt welke van de twee ingezon
den vrije werken moet worden
gespeeld.
De jury, aangewezen door de K.N.F.
bestond uit de heren P. van Mever,
H. van Lijnschoten en M. Ogier.
Na het bekend maken van de
behaalde resultaten werd door de
prijzencommissaris aan de voorzitter
van W.F.'s Harmonie een wimpel
overhandigd voor het Federatievaan
del. Met de aanduiding dat de
Harmonie voor de vijfde maal in de
Vaandelafdeling een eerste prijs
heeft ge wonpen.
Proficiat!
Naast efficiënte winkelcentra, heb
ben de mensen behoefte aan gezel
lige oude winkelstraatjes. De prak
tijk bewijst dat gewoon.
Als zakenman zie ik een duidelijke
taak voor de middenstand. De
middenstand stimuleert de veelzij
digheid in de koopmogelijkheden,
en de concurrentie.
Voor ons als drogist zie ik duidelijk
een toekomst in de welzijnssektor.
Cosmetica, bodyverzorging, maar
ook exclusieve geschenken b.v. En
dan is exclusief iets anders dan duur.
Vooral de produkten waaraan een
stuk vertrouwen, romantiek en illu
sie verbonden is.
Cosmetica b.v. speelt een belangrijke
rol in het leven van iedere vrouw (en
laten we de man dan niet vergeten).
Make-up en romantiek zijn nauw
met elkaar verbonden. Een vrouw
zal daar graag goede begeleiding en
voorlichting in willen hebben. En
vooral een brede keuzemogelijkheid.
Dat moeten wij drogisten kunnen
aanbieden.
Van ouds is de Drogist door zijn
verkoop van verpakte geneesmidde
len een vertrouwensman en adviseur.
Dat zal zo moeten blijven. De
kwaliteit van zijn produkten moet
dan ook buiten kijf zijn.
Meegaan met de tijd, met de
maatschappelijke ontwikkelingen is
een gegeven voor elke zakenman.
Maltha heeft dat vijf en zeventig jaar
vol gehouden. We gaan daar rustig
mee door.
Ik vind het een heerlijk vak en een
heerlijke tijd om in te leven. Wat een
kansen liggen er nog.
Er staat weer een lekkere gekke plaat op stapel...
Hij is nu 23 jaar, André van Duin en
hij woont in Bergsenhoek. Zes jaar
geleden was hij de grote ontdekking
en behartigde Theo Reekers de
belangen van de jonge knaap, die
bewees wat in zijn mars te hebben.
Hetgeen nu wel blijkt, want zijn
naam is in het gehele land bekend.
Drie maanden geleden werd zijn
eerste plaat „Agata" door de C.N.R.
uitgebracht. „Er staat weer een
lekkere gekke op stapel" zegt hij
met een brede lach. Vergeet de
regen buiten, maar voorziet aan de
lopende band foto's van zijn handte
keningen. Waarom de jongeren zich
verdringen bij Radio Blanken op de
meest troosteloze regenachtige za
terdag van het jaar: 31 oktober
1970...
Praktisch iedere avond treedt hij
met Ria Valk en Frans van Dus-
schoten ergens in het land op. Zijn
voorliefde gaat uit naar cabaret, dat
hij graag zou willen brengen. Er zijn
goede tekstschrijvers in ons land.
Denk maar eens aan Pieter Goe-
mans, Jaap v.d. Merwe en Herman
Pieter de Boer.
Belangstelling voor het buitenland?
Hij schudt energiek zijn rosse
manen. Er is hier genoeg te doen.
Hij heeft het naar zijn zin.
„Gewoon doorgaan. Als het effe kan
een gek plaatje er tussen door. Op
toernee..."
Hij maakt een verontschuldigend
gebaar. De jongeren willen een foto.
Zijn plaat, die aan een stuk door
zich laat horen.
Het zit wel goed met André...
Men klaagt zo vaak bij de R.K. Bond
van Bejaarden afd. Schiedam, dat er
zo weinig te doen is. Dat men geen
film- of cabaret- of toneelavond
heeft.
Nu kreeg men die op vrijdag 30
oktober aangeboden en liet men
grotendeels verstek gaan. Zaal „Ar
cade" had toch zeker tot de laatste
plaats bezet moeten zijn?
Niet meer klagen dus! Maar zij die
gekomen zijn, genoten van een fijne
toneelavond, waarbij het toneelge
zelschap „Brederode" met „Zachtjes
met de deuren", een blijspel van
Michel Fermaud in de vertaling van
Alfred Pleiter een ieder wist te
boeien. Als een stuk van deze
moderne tijd met al zijn verwikke
lingen...
Voor het eerst werd dit stuk in 1959
door de Nederlandse Comedie onder
regie van Ko van Dijk gebracht.
Trees den Hals en Jan Gudde, die
soms lijnrecht tegenover elkaar
staan, omdat de moeder het gedrag
van hun kinderen tracht te vergoei-
lijken. Maar er wordt maar met die
deuren gesmeten. En niet zachtjes!
Mien van Noort als een wel heel
moderne oma en dan niet te
vergeten Cor Gruyters als de dienst
bode. Een heel goede bezetting van
deze rollen. „Brederode" streeft
naar spelen met jongeren. In dit stuk
kregen die jongeren, t.w. Berna
Scheffers, Pierre de Veth, Tineke
Meyer en Truus Kleisterlee hun
kans. Als gasten traden op Adri
Rutteman en Koos den Hals. De
regie was in handen van Karei
Tubbing, als soufleusse fungeerde
Annelies v.d. Ham.
