De katten en
hun vrouwen:
paren apart
m
•-
I
De wereld van katten en hun
vrouwen is een bijzondere. Het zijn
paren apart mogen we wel zeggen.
En dat nu maakt een bezoek aan
de kattententoonstelling, zoals die
dit weekend in de Stads Doelen te
Delft werd gehouden, de moeite
waard. Je hoeft niet eens een poes
te bezitten, noch de gedachte te
hebben er ooit een in huis te halen,
om toch tijdens zo'n show die
speciale sfeer te ondergaan.
In de ijzeren kooien de katten,
vaak beeldschone exemplaren van
bijzondere, menigmaal gepeperde
rassen. Daarvoor: de trotse bezit
sters, gezeten op haar stoelen, haar
dieren verzorgend en graag bereid
tekst en uitleg te geven aan wie
daar maar belangstelling voor had.
Het gros van de vele katten, hier
samen- en ondergebracht op initia
tief van de Delftse vereniging ,,Pro
Kat" onderging het allemaal
apatisch. Op een enkel rasdier na,
dat het had gepresteerd zich bijna
via het koordje om z'n bevochte
nek op te hangen in z'n tijdelijke
verblijfplaats.
Maar dat was en bleef een
uitzondering, evenals dat nog al
driftig gestemde kattebeest, die al
miauwend, de spitse snuit schichtig
vooruit gestoken, constant pro
beerde of hij soms sterker was dan
de gevlochten metalen draden. Wat
niet het geval óleek, zoals hij na
twee dagen doodvermoeid heeft
kunnen konstateren.
En zo waren de dan bijeen, de
katten en hun dames, die samen
soms stad en land afreizen, geen
tentoonstelling overslaand, omdat
er altijd weer prijzen in de wacht
te slepen zijn. Sommige dieren
hadden hun linten achter de
katterug in de kooi hangen, zodat
je direkt al kon zien hoe 'n
prachtig bekroonde viervoeter je
wel voor ogen had. Er werd
gediscussieerd, er werd vergeleken,
er werden wetenswaardigheden uit
gewisseld, in enkele gevallen jalour-
se blikken geworpen op de eigena
ressen van bekroonde katten, om
dat men stellig in de overtuiging
was ook niet misselijk voor de dag
te zijn gekomen.
Kortom: het was een wereldje
apart, zaterdag en zondag in de
Doelen, waarbij een woord van
waardering voor de nog vrij jonge
„Pro Kat" zeker op z'n plaats is,
want het liep allemaal gesmeerd.
Het bezoek was nog redelijk te
noemen, dit laatste in verband met
de schaatswedstrijden, welke heel
wat mensen, die anders waarschijn
lijk wel even waren komen kijken,
aan de beeldbuis gekluisterd hield.
De belangstelling viel daarom toch
niet tegen, maar dat zal met name
de katten een zorg zijn geweest. De
Siamezen, de Burmezen, de Bir-
manen, de Heilige Birmanen, de
Abessijnen, de Karthuizers, de
Tonkanezen, de Europese kort-
harigen en nog een handvol eer
biedwaardige rassen lagen meestal
uitgestrekt of opgerold in hun
metalen verblijven, oplevend als
hun vrouwtjes wat vers vlees voor
hun sneden of hen van ander
voedsel voorzagen. Vooral voor
insiders, dan wel zij die verstand
van katten hebben, was het een
interessante show, voor de zo-
maar-komers viel vooral die sfeer
te proeven. De sportieve wedijver,
de soms nerveus aan sigaretten
trekkende deelneemsters, dat zwar
te vrouwtje, een ras-poesen-bezit
ster, die er rustig een flink sigaartje
bij opstak en de dame, die nog
meer dan haar katten-inzending
veler blikken tot zich trok. Gehuld
in een nauw sluitend mouwloos
zwart broekpak tot op de mili-
meter afgestemd op minstens maat
44) waagden velen er een oogje
aan, of liever: aan het decolleté,
want dat was me er eentje...
Onze zoon van zes, die in derge
lijke zaken nog niet zo geïnteres
seerd is als de wat oudere manne
lijke bezoekers, kon er niettemin
ook al de ogen niet van af houden.
En meelevend als het kereltje is,
zei'ie: „Pap, je moet tegen die
mevrouw zeggen, dat haar jurk is
afgezakt, ze heeft helemaal blote
bollen". Of dat geen juiste bena
ming is, denk je dan, liever,
betieteling.
Na dit slippertje nog vermeld, dat
de prijzentafel gebukt ging onder
een fors aantal bekers, vaantjes,
pilaren en wat er nog meer te
verdienen viel én dat „Pro Kat"de
zaak keurig voor elkaar had.
Hopenlijk maakt men er een
traditie van een dergelijk groots
opgezette show in Delft te houden
en laten we dan wensen, dat onze
cracks net niet aan het schaatsen
zijn...
De uitslagen:
De kampioenen: Beste castraat
langhaar: Int.ch.gr. Regal lob. van
mevr. Van Trimpont (België);
beste kater langhaar: Augustyn van
Ancyra van mevr. Olivier-Ras (Den
Haag); beste poes langhaar: Int.ch.
Catinga von Vredenwold van mevr.
E. Reilingh (Breda); beste kitten
Hm -
De witte pers Pinokkio won de
kattenshow en kijkt hier met
gerechtvaardigde trots (en dus met
afgewend hoofd) naar de fokkers-
prijs. De bazin van Pinokkio,
mevrouw Zaayer uit Hoek van
Holland, eigenaresse van cattery en
kennel Tasmania én van Pinokkio
doet onder de indruk van het
ogenblik een oogje dicht. Maar dat
mag dan ook wel, als je eigen pers
de tweede internationale katten
tentoonstelling Pro Kat in de
Delftse Doelen wint...
langhaar: Amourette van de Eiken
van mevr. Kuyper; nestklasse lang
haar: 4 kittens van 't Vaarthof van
mevr. Kloosterman; beste kitten
korthaar: Byou Favorite van mevr.
Koning-van Dam; beste korthaar
nest: Atja van mevr. v.d. Hurck-
Womenie (Oisterwijk); beste kater
korthaar: Int.ch. cala guya Casper
van mevr. Hekstra (Den Haag);
beste korthaar poes: Int.ch. cala
guya Tara van mevr. Timmers
(Rotterdam); beste castraat kort
haar: Twinkle Stars Olli van mevr.
Craane (Rotterdam); beste huis
kat: Molly van mevr. Reulle (Den
Haag); grootste en zwaarste lang
haar poes: Soraya van Vredenwold
van mevr. Kuyper; fokkersprijs:
cattery Tasmania van mevr. Zaayer
(Hoek van Holland).
Burgemeester en mevrouw Rave-
sloot beleefden zo ook hun ge
noegen aan de internationale kat
tenshow te Delft. Mr. J. M.
Ravesloot sprak er het openings
woord.
j,
Belangstelling voor de welvoorziene prijzentafel op ,,Pro Kat s show.
In afwachting van de dingen die komen gingen.
En dit is Augustijn van Ancyro met zijn bazin mevrouw Olivier uit Den
Haag. Goed voor de eerste prijs in de categorie langharigen. Jammer dat deze
prijswinnaar net z'n hoofd afwendde. Maar dan had de fotograaf ook maa'
even eerder moeten afknippen.
Na de bekroning verdient-ie het om even in de hoogte te worden
gestoken.
