VERSLAG
DROOMREIS
RODOS IS EEN JUWEEL
als vader
Zondag is het
helemaal
zijn dag99
jStfj^ jgjig
van een
Monte
Carlo
ornd\
Istanbul
^Naoles
Barcelona
Lisbon
HET NIEUWE STADSBLAD - PAG. 20 - WOENSDAG 16 JUNI 1971
«apa*».
KPi iWUl'W 'OACtèEWOW - f? DAT ÖAJS20AT2 3V/U2W T2H
je de moeite neemt om de opvallend
korrekte, en goed Engels sprekende
gids te volgen, die ons meeneemt
door deze stad, die half Europeesch
en half Aziatisch grondgebied is. Er
zijn in Istanboel vijfhonderd mos
keeën. Als hij één minaret heeft is
het een familie-moskee, als hij er
twee heeft is hij door een koning
gebouwd. Waarom heeft die grote
er dan vier? vroegen wij prompt...
Omdat er een koning was, die er
twee van goud wilde hebben..., dat
was te duur... toen hebben ze er
maar bij wijze van uitzondering vier
gemaakt...
Het is een imposant gebouw. Om er
binnen te mogen moeten wij alle
maal onze schoenen uittrekken en
omdat we met een paar honderd
toeristen zijn, die keurig allemaal
met hun uitgetrokken schoeisel in
de hand lopen komt er een geur in
de moskee te hangen, die mij doet
denken aan een leerlooierij. Dat
moet wat worden als het dadelijk
hoogseizoen is... en gloeiend heet.
Het is er toch echt wel indrukwek
kend, prachtige tapijten op de
grond, onuitsprekelijk mooi mo-
zaiek aan de wanden en alles eeuwen
en eeuwen oud.
Vanuit de moskee naar het paleis
van een sultan. De man hield er 363
Rhodes
Iraklion
Je bedwingt de neiging niet jaloers
te worden op Stef Meeder en zijn
charmante echtgenote Tommy.
Want wat zien ze veel moois
onderweg.
Leest u zelf maar even wat of Stef
I erover schrijft...
Toen wij vanmorgen wakker werden
lag het schip stil. Op een spiegel
gladde, diepblauwe zee, vlak voor de
kust van het Griekse eiland Rodos.
Een plaatje. Over de reling geleund
kon je in vroege ochtendzon genie
ten van een ansichtkaart-achtig uit
zicht. Een boulevard met een kleine
landingshaven, waarop drie typische
molentjes... een enorm lang zand
strand... forten en oude kastelen
tegen de groene bergwanden. Een
helblauwe lucht en een onbeperkt
uitzicht rondom... de opstijgende
lucht langs de berghellingen for
meert heel artistiek een schilderach
tige wolkenpartij, die het plaatje
kompleet maakt.
Rodos is een juweel. Nu, in het
voorseizoen, is het een genot om
daar over de boulevard langs de
tientallen stalletjes te wandelen...
heerlijk in de zon, die ongehinderd
en krachtig op ons neerschijnt.
Drie herenkappers, die in de scha
duw voor hun zaakje de krant zitten
te lezen, veren op als ze mij naar
mijn tamelijk overvloedige haardos
zien wijzen. Er valt wat te verdie
nen. Met een woest aandoend
enthousiasme gaat hij mijn haar met
kam en schaar te lijf, alsof hij het
vaste voornemen heeft om van mijn
Hollandse haar net zo'n mooie ruïne
te maken, als er over geheel
Griekenland te kust en te keur te
vinden zijn. Ik probeer hem duide
lijk te maken, dat er al zo'n mooie
Acropolis staat in Athene en dat
mijn haar al jarenlang uiterst zorg
vuldig door de heren Botermans in
Rotterdam voor een totale onder
gang wordt behoed. Dat van Boter
mans snapt hij vreemd genoeg niet...
dat hij beslist niet méér van mijn
kruin mag afhalen gelukkig wel. Zo
stap ik tien minuten later, geurend
als een Griekse maagd, die tien
dagen in een lelieveld op haar
minnaar heeft liggen wachten, de
zonneschijn weer in.
Mijn vrouw heeft onderwijl wat
rondgeneusd en het is verbazend wat
zij in dat kwartier heeft gezien, dat
beslist noodzakelijk aangeschaft
dient te worden... Nou zegt zij dat al
tien havenplaatsen lang dus het
door STEF MEEDER
Amsterdam
TERUGREIS
New York
HEENREIS
maakt geen indruk meer op mij. En
mijn portefeuille kan ook nagenoeg
niet meer „ingedrukt" worden, want
die is zowat leeg.
Alleen dat goedkope ringetje dan
voor je dochter... kom nou eens
kijken... ga nou alleen maar eens
mee naar binnen... je hoeft toch niet
tegelijk te beslissen?
FEIJENOORD
MET EUROPACUP...
Ondanks mijn twaalfjarig huwelijk
heb ik nog niets geleerd en bezwijk.
Mijn aanvankelijke terughoudend
heid bij het betreden van het
juwelierswinkeltje keert echter om
bij het aanschouwen van een opmer
kelijke, grote kleurenfoto, die deze
ras-Rodosnaar, breeduit in zijn zaak
heeft hangen.
Niet te geloven... duizenden kilo
meters van Rotterdam... Het hele
eerste elftal van Feyenoord mét
Europacup.
Ik vraag hem wat hij in Jupiters-
naam met mijn favoriete club in zijn
zaak doet?
Het blijkt niet alleen, dat hij alle
Funchal
haremkamers op na, die allemaal
gevuld waren. Omdat je daarvan
natuurlijk honger krijgt had hij een
keuken met een vaste bezetting van
1100 koks... Allemaal volgens de
gids. Lijkt mij een buitengewoon
aantrekkelijke werkkring. Nu de
harem èn de koks verdwenen zijn is
van de keuken een museum ge
maakt. Wat ik daar aan juwelen,
goud en edestenen gezien heb... En
het ligt erbij, alsof het zó voor het
grijpen is. Van een beveiligings
systeem merk ik niets. Maar de gids
verzekert mij, dat dat wel snor zit.
Moet ook wel, want daar moet voor
elke kunstdief wel het mooiste en
begerenswaardigste liggen wat hij
zou kunnen krijgen. Onvoorstelbare
pracht... Massief gouden kandelaars
met 6000 robijntjes, koran-omsla
gen, tronen, dolken... alles bezaaid
met de mooiste en kostbaarste
edelstenen.
Ja, Istanboel is een stad waar je wel
een paar weken door kunt brengen,
wil je een behoorlijke indruk krijgen
van het geheel. Maar wij hebben
maar één dag.
Terug weer naar het schip, waar de
arbeid achter het orgel wacht.
Tenslotte heeft de Holland-Ame-
rika-Lijn mij niet aangenomen om
begerig naar edelstenen te loeren. Ik
word betaald om de passagiers te
onderhouden. En daar is ook eer aan
te behalen. Ik neem mij voor om die
avond even kwistig met orgelnoten
te strooien als er robijnen in dat
museum lagen... maar dat zou dan
wel een overgave worden.
STEF MEEDER
Geef hem dan een blits overhemd.
Geen degelijk wit, waar de stakkerd
een das bij moet dragen. Maar een
fleurig gebloemd of een sportieve
coltrui. Is hij het helemaal op
zondag, als u er met uw' gezin op
uittrekt. Leuke sportschoenen.
Of een aquarium. Een heuselijk
aquarium en een abonnement op
„Natuurgenot in Huis". Of, als dat
zou kunnen, samen, net als vroeger
eens een avondje gezellig uit. Met
zijn tweetjes. Een goede oppas voor
de kinderen en het leven wordt weer
helemaal nieuw.
Vader... hij is de fijnste man op heel
de wereld. Laat hem dat blijken op
uw eigen manier. Omdat hij het
doodgewoon verdient. En omdat het
zo fijn is dat u daartoe in de
gelegenheid bent.
MIEKE
AUTO-KERKHOF...
Er werkt een kelner in ons grote
restaurant, die iedere keer als ik
langs kom, héél gemeen en ijselijk
dreigend A-J-A-X fluistert. Dat doet
hij met een dracula-achtige grijns
erbij, omdat hij weet, dat ik wel bij
Feyenoord op het orgel speel.
Ik heb hem vanmiddag heel onschul
dig verteld, dat hij - praktisch voor
niets heel mooie gouden munten
met de Ajax-kopkon krijgen in
„dat-en-dat" winkeltje. Hij ging
gelijk een uur extra walverlof vragen
en hij bedankte me wel tien keer...
Morgen vermoordt hij me.
Gisteren, nee éérgisteren (wat vliegt
die tijd) waren we in Istanboel.
Istanbul was Constantinopel,
Now it's Istanbul not Constantino-
pel...
Europacup-wedstrijden heeft ge
volgd en daarom een onuitputtelijke
liefde voor Feyenoord heeft opge
vat, maar dat hij precies wist, dat
Feyenoord gisteren met 3-1 had
gewonnen en dat Ajax zondag
Zo op het oog lijkt vader in het
gezin op de tweede plaats gescho
ven. Alles draait immers om moeder,
om haar, die de touwtjes van het
huishouden en wat daar al zo
bijkomt, stevig in handen heeft.
Je zou bijna zeggen: arme vader!
Dat doe je natuurlijk niet. Want
lieve mensen van Schiedam, het is
immers allemaal heel anders. Hij is
de kéi in huis, hij heeft de breedste
schouder om soms even tegen uit te
huilen, als het allemaal niet meezit.
Hij weet overal een oplossing voor.
Hij is stapelgek op de kinderen. En
over hun hoofden heen vinden uw
blikken elkaar. Denkt u misschien
nog weieens terug aan die fijne dag
in uw leven, toen hij op het stadhuis
beloofde altijd góed voor u te zijn.
Vader is een gewéldige man. Vader
wil daar helemaal niets van weten.
Hij sputtert als er over die derde
zondag in juni gesproken wordt.
Kolder allemaal die Vaderdag.
Och, dat weten we al jaren. Maar we
gaan rustig onze gang. We denken
aan zijn hobby's. Vroeger was alleen
zijn visstoeltje maar inklapbaar.
Moet u nü eens komen! Als vader
graag wat aan zijn hengel ziet
bengelen, stroopt u dan onze be
kende hengelsportzaken in onze stad
eens af. Leest hij liever, ook niet
moeilijk het juiste boek te kiezen. U
kent hem immers beter dan geen
ander op de wereld? Of een fijne
plaat waar de tónen in stereo vanaf
springen.
Misschien gok ik helemaal mis. Zit u
met de handen in het haar. Denkt u
aan het beruchte S.O.S.: stropdas
sen, overhemden, schoenen. Och,
daar kunt u ook alle kanten mee uit.
De tekst van dit liedje heb ik nooit
helemaal begrepen. Van Istanboel
krijg ik ook nu nog geen hoogte. Het
is een gigantische stad met enorme
rijkdommen. Maar het merendeel
van de mensen lijkt mij meer dan
straatarm. De taxies, die hier hoes
tend en proestend voorbijkreunen,
zouden bij ons in Holland rijp zijn
voor het auto-kerkhof. Elke taxi
heeft een meter, maar er is geen
chauffeur die hem aanzet. Prompt
rekent hij te teveel. Natuurlijk
betaal je hem veel minder dan hij
vraagt en hij neemt vriendelijk
buigend van je afscheid. Taxi-chauf
feurs, souvenir-verkopers en schoen
poetsers... meer schijn je in de
havenbuurt niet tegen te komen.
Maar je leert er wel een heleboel, als
aanstaande zeker de nederlaag tege
moet zou gaan. Mocht Feyenoord
tóch - tegen zijn verwachting in -
verliezen, dan zou hij doodziek van
ellende zijn. Natuurlijk was het
ringetje toen zó gekocht.
