i
kunst is
voor Carlo
Kaper zoete
koek...
„ALS JE 'T NIET LUST DAN EET
JE HET MAAR OP"...
m
1
reuzenzuurstok,
suikerbieten op
grafsteen van ruitendrop en
expositie in Amsterdam
'g
CARLA KAPER (29) uit Rot
terdam laat u weten dat kunst
voor haar zoete koek is. Maar
wie er anders over mocht
denken zal ze niet verstoten;
lust je mijn kunstprodukten
niet, zegt ze, dan eet je ze maar
op. Waar bezoekers van haar
expositie, aan een Amster
damse dwarsgracht, nog een
hele kluif aan zullen hebben.
.Want een reuzenzuurstok be
hoort tot een van de tentoon
gestelde creaties die juffrouw
Kaper vervaardigde.
EAT-ART
Ze beschouwt de tentoonstelling als
een trekpleister om groter faam te
krijgen.
Bovendien wil ze er zelf van leren.
En dat is al het geval. Want toen
Carla Kaper voor de problemen van
de verzending van haar oeuvre
gesteld werd merkte ze dat cellofaan
een uitstekend verpakkingsmateriaal
is.
En toen deed ze de ontdekking dat
er nog veel meer te doen is met
cellofaan dan' er alleen haar werk
stukken mee omwikkelen.
Ze werd getroffen door de kleur
schakeringen en al pakkend besloot
ze: voortaan ga ik meer met
Carla Kaper aan het werk in haar atelier in Rotterdam, op blote voeten in
een super mini jurkje. En met het artistieke kookboek achter de hand...
Zo begon het. met fantasieën op het thema biet. Toen haar dat zo boeide greep Chrla Kaper naar suikergoed en
marsepein.
Een snoepwinkel, die Amsterdamse
galerie, waar haar werken te kijk
staan.?
Nee, een uitstalkast van moderne
kunst, die Carla eat-art noemt.
Suikerzoete lekkernijen die snoep
lustige Carla, die het liefst op blote
voeten in een superkort jurkje aan
het werk is in haar atelier in
Rotterdam, zelf wel zou willen
verorberen.
Maar ze bewaarde ze en daardoor
kon er een tentoonstelling ontstaan
om van te watertanden...
Ga maar na.
Er hangen schilderijen van allerlei
soorten bieten, tot stand gekomen
in Carla's serie Grote Bieten.
Er zijn zuurstokken in diverse
maten, de allergrootste, meer dan
manshoog nodigt uit om er eens de
tanden in te zetten. Voorburgse
Naudy Smith, 31, kunstzaalassisten-
te weet zich te beheersen, bijten in
een geëxposeerd voorwerp kan niet.
Maar wel neemt ze, heel voorzichtig,
een likje aan de super-zuurstok en,
verzekert ze me, die smaakt voor
treffelijk.
Dan is er ook nog de serie grafstenen
die Chrla Kaper ontwierp. Misschien
een minder opwekkende aanblik?
Kom kom, vindt de Rotterdamse
kunstenares, wier werkstukken bij
verkoop in aanmerking komen voor
rijkssubsidie, neem nu eens de
grafkransen. Die zijn gemaakt van
beste ruitendrop.
Suikergoed en marsepein...
Als niemand kijkt wil Galerie-assistente Naudy Smith toch wel eens
proeven hoe zo'n reuzenzuurstok smaakt...
Suikergoed en marsepein, dat zijn de
materialen waar Ckrla Kaper heel
graag mee werkt. Bezoekers die naar
de Amsterdamse Galerie, die, heel
toepasselijk, Balans heet, raken
misschien wel eens even uit hun
evenwicht als ze de verwerkte
zoetigheden nader bekijken. Maar
heel anders is Domien van Gent, die
als insider in het wereldje van de
zoete kunst een aantal diepzinnige
dingen neerschreef over Carla Kaper
en haar oeuvre
Van Gent: „Plantaardig bestaan is
een voorname beweegreden voor het
beeldend bezig zijn van Chrla Kaper.
De laatste tijd heeft ze haar hart
verpand aan de suikerbiet.
Zij brengt haar bieten in kaart en
doet ze in aanzien stijgen bijwijze
van grafische voorstelling of door
middel van rijmbeelden als stripver
halen.
Ook daar zeer leesbaar, waar tussen
de beelden door dingen welsprekend
verzwegen worden.
Haar serie grote bieten is een reeks
tekens van afspraak en tegenspraak
geworden. Tekenen des tijds en
tekens die niet bedriegen".
Maar wie de expositie in de
hoofdstad van de Rotterdamse mo
derne kunstenares binnenloopt rea
geert minder diepzinnig.
„Allemensen, dat is om op te eten
zeggen heel wat bezoekers. En Carla
vindt dat een voortreffelijke reaktie.
„Als de mensen het materiaal
herkennen is dat alleen maar toe te
juichen", meent ze.
Basterdsuiker
Die zuurstokken bijvoorbeeld in de
Galerie Balans, hoe kwamen ze tot
stand?
Wel, Carla Kaper kent geen keuken
geheimen. Het is voor het eerst dat
die stokken te kijk staan. Hoe ze
vervaardigd werden? Carla Kaper
neemt daarvoor aan de hand van
haar eigen artistieke kookboek een
niet geringe hoeveelheid basterdsui
ker. Die brengt ze aan de kook -
duchtig doorroeren is gewenst - en
dan dikt ze de suiker in. Vervolgens
neemt ze lijm.
Maar niet zo maar lijm, iemand die
de eat-art propageert denkt ook aan
de kleine lettertjes...
Eetbare lijm, gebruikt ze dus en van
dat mengsel maakt ze dan de
zuurstokken waarmee ze in totaal
maanden doende is geweest.
Als Carla op reis is kijkt ze niet
alleen in etalages van modewinkels.
Juist de verkooppunten van snoep
goed trekken haar aandacht. Zo kan
het gebeuren dat ze in België op
eens een versnapering ontdekt die ze
onmiddellijk gaat kopen, dat wordt
het materiaal voor een nieuw kunst
werk.
Nou nee, goedkoop is het niet.
Vrienden van Carla Kaper vonden
die zuurstokken wel leuk om in huis
te halen en ze hadden er nog wel
honderd gulden voor over.
Maar de kunstenares is aan het
rekenen gegaan en ze becijferde dat
aan materiaal en arbeidsloon een
vraagprijs van 1,5 mille beter in de
markt lag. Wie dat bedrag er voor
wil uittrekken mag zo'n zuurstok
meenemen uit de Galerie.
Suikerbiet
Daar moeten psychologen zich maar
eens over buigen, is het feit dat in de
oorlogsjaren suikerbieten ook op
tafel kwamen bij de toen nog heel
jonge Chrla Kaper mede van invloed
geweest op haar interesse voor dat
gewas?
Is er een verborgen samenhang
tussen de suikerbiet toen en de
suikerbietenkunstenares van nu?
In ieder geval biologeert anno 1971
de biet Chrla Kaper geweldig.
Ze maakte aanvankelijk suikerbieten
in litho's. Maar het alleen maar
afbeelden van suikerbieten begon
haar te zoetsappig te worden. Nee,
zei Chrla Kaper, ik moet met
cellofaan doen.
Op de expositie in Amsterdam is
daar nog niets van te merken
natuurlijk. Maar Carla Kaper zit niet
bij de (suikerjpakken neer, in de
toekomst gaat ze cellofaan kunst
zinnig benaderen en daar zal stellig
een eigen expostitie uit voort
vloeien.
Eat-art vindt ze zelf een juiste term
voor haar huidige produktie.
Het grappige er van vindt ze vooral
de herkenbaarheid. Ook de prak
tische kant er van verwaarloost ze
niet, een Amsterdamse restaurant
houder zet zijn gasten creaties voor
die Carla Kaper vervaardigde.
Taai Taai
Galerie-assistente Naudy Smith („Ik
vind het heel leuk te werken op een
tentoonstelling met eat-art van Car
la") vertelt nog dat Carla Kaper ook
taai taai weet te benutten. „Daar
Een grafsteen, vervaardigd door Carla Kaper. Het liefst had ze het geheel
van suiker gemaakt. Dat lukte niet. Daarom maar een zoet overtrekje. En...
een gTafsteen van ruitendrop met bloemen van marsepein...
suikergoed en marsepein gaan wer
ken. Met het echte natuurprodukt.
Met die artikelen weet ze opvallende
effekten te bereiken. Die grafkrans
bijvoorbeeld op een van de stenen
bereikte een verrassende echtheid en
pas bij nadere bestudering valt het
op dat die werkelijk van drop
gemaakt is. De grafstenen zelf
kregen ook een suikerzoet accentje,
alsof de ontwerpster er mee zeggen
wil dat ze net als veel redevoeringen
na het heengaan niet helemaal echt
zijn. Eigenlijk had ze de graven zelf
•ook het liefst helemaal van suiker
gemaakt. Maar dat bleek op prak
tische bezwaren te stuiten, ze waren
dan niet meer te vervoeren geweest.
En dan zou er van die expositie in
de Galerie aan de Leidsegracl'.t niets
terecht gekomen zijn.
Trekpleister
Wat Carla Kaper met haar zoete
expositie, die hier en daar een
erotisch tintje krijgt Carla schrikt
er niet voor terug foto's van
onstuimige feestjes met spaarzame-
lijk geklede jonge dames temidden
van een overdaad aan zoetwaren op
te hangen wilde bereiken?
doet ze ook van alles mee, dat is
blijkbaar heel nuttig materiaal".
En hoe zijn de reacties van
bezoekers?
„Prima", zegt Naudy. „De mensen
amuseren zich er best mee, ze staan
verbaasd over wat Chrla met allerlei
snoepjes weet te bereiken. Bekijk
zo'n schilderij van snoep nu maar
eens goed, dat is toch vernuftig?
Naudy Smith vertelt ook nog dat de
kunstenares uit de Maasstad het hele
land afreist op zoek naar geschikte
materialen, - die alle in het eetbare
vlak moeten üggen.
Hoe ze het zou vinden als een van
de bezoekers zich nu op eens te
goed zou gaan doen aan een van die
versnaperingen in kunstzinnig ge
waad?
Tja, daar moet ze even over
nadenken.» Natuurlijk zijn er allerlei
veiligheidsmaatregelen genomen, in-
sekten bijvoorbeeld kunnen zich er
niet van meester maken.
Erg waarschijnlijk dat iemand zich
uit louter trek aan het oeuvre zal
vergrijpen lijkt het haar niet.
Maar toch houdt ze een wakend oog
in het zeil, want er mocht toch nog
eens iemand een zoete inval krijgen,
daar in Galerie de Balans...
