BALLY 10
In één week. iijds twee
artsen in het nieuws
Onder scheidingen voor
K.W.F.-coïleetetrouw
16
91 Kan verkeren.
klasse BONT-
mantels en jasjes
dinsdag
„Een stuk van de wereld"
i Schoenen
kei kenmerk, w-n, k,wa.Cite.it van Dalen
NIVON SCHIEDAM
NOVEMBER
^iiwwüxuvkV'^Airj iinrj2.irii\ vjiviii
UITBREIDING
LEDENWERFAKTIE
HET NIEUWE STADSBLAD - PAG 3 - VRIJDAG 12 NOVEMBER 1971
lj|/v'jV. 0 A.j'.j"-
i
't Kan verkeren. Uitgerekend van
daag grijpt er in Schiedam een
plezierig gestemde afscheidsbijeen
komst plaats met een Schiedamse
arts als middelpunt; halverwege de
week verscheen er een artikel
waarin eveneens een huisarts ter
sprake kwam.
De één wordt in het zonnetje
gezet, waarderend toegesproken en
met cadeaus bedacht, voor de
ander waren er weinig waarderende
woorden over. Hoe dit met elkaar
te rijmen, zou een opkomende
gedachte kunnen zijn.
Is de één altijd de volmaakte
huisarts geweest en de ander na
vele goede praktijkjaren ineens de
kwaje pier? Niemand in Schiedam
die dat zal willen geloven. Maar
toch kwamen en komen beiden
deze week in het nieuws. En het
ene artikel zal met andere gevoe
lens worden gelezen dan het
andere. Gevoelens, en daar gaat het
ons hier even om, die bij velen
wellicht reacties zullen oproepen.
In positieve en in negatieve zin.
Positieve als men denkt aan de
goede relatie die men met de eigen
huisarts heeft, maar daar hoor je
en lees je dan meestal niks over.
Hoogstens bij een jubileum of een
afscheid. Waarbij eventuele on
effenheden zonder enig gewetens
bezwaar dan met de mantel der
liefde worden bedekt, want ten
slotte is een dokter ook maar een
mens.
Negatieve gevoelens, als men er aan
denkt wat men zelf wellicht eens
met z'n dokter heeft meegemaakt.
En met de volle spreekkamers van
tegenwoordig, de overbelasting van
zoveel artsen, zullen daar best
weieens redenen voor zijn. Doch
zolang het bij geïrriteerdheid blijft,
zal niemand naar de pen grijpen.
Tot er zich iets ernstigs voordoet
en men, al dan niet terecht, wel
redenen meent te hebben om zijn
gemoed te luchten. Tot er, een
ander facet, een Ombudsman voor
de televisie zegt: heeft u klachten,
zijn er problemen met betrekking
tot de benadering door uw huis
arts, schrijf het ons gerust.
Ook dan kan er iets worden
opengebroken, waarop tot dat
moment een zeker taboe heeft
gerust. De reacties zijn dan ook
gekomen, zowel bij de Ombuds
man als de laatste tijd bij de
bladen. Men kreeg, menen wij,
eindelijk eens het gevoel openbaar
te kunnen maken wat men dacht
i.e. had ondervonden. Het hoefde
allemaal niet langer onder stoelen
of banken te worden gestoken en
te worden behandeld in de beslo
tenheid achter de (groene tafel)
van een tuchtcollege.
Zoiets kan zin hebben, dat zullen
vele artsen moeten toegeven. Ook
al blijft het voor evenzovele
collega's een onplezierige zaak.
Tenslotte heeft ieder beroep z'n
risico's, ook en vooral juist dit.
Bij een dergelijke gang van zaken is
en blijft er natuurlijk de andere
zijde van de medaille. De weeg
schaal kan ook doorslaan naar de
andere kant. Grieven van jarenher,
niet actuele problemen komen dan
plotseling boven en velen voelen
zich geroepen ook maar eens te
vertellen wat er hun allemaal is
overkomen. Het is dan aan dege
nen die deze klachten ontvangt te
bepalen of je er al dan niet oor aan
zal lenen. Ook wij hebben een deel
van die geventileerde onrustgevoe
lens op onze redactietafel ge
kregen.
Tot je dan een brief ontvangt,
zoals ons deze week bereikte en
waarin duidelijk gemotiveerd een
gang van zaken naarvoren wordt
gebracht met de trieste afloop
zoals die ons werd beschreven. Dat
dit schrijven, evenzeer als een
andere brief uit Maassluis, niet
naar de prullenbak werden ver
wezen mag met name in de
Schiedamse artsenwereld verwon
dering hebben gewekt, misschien
zelfs verontwaardiging. Het zij zo.
Begrijpelijk enerzijds, want publi-
katies als deze raken direct het vak
en een collega uit de eigen stad. En
dat is nooit plezierig. Maar aan de
andere kant heeft de lezer het
recht iets wat de essentie van z'n
leven, z'n huwelijk en z'n bestaan
betreft te mogen weergeven. Te
mogen vertellen, zijn nood te
klagen.
En we herhalen nogeens wat we in
ons vorige nummer hebben ge
schreven: het leven van zijn kind
heeft de betrokkene er niet mee
terug, terwijl het Medisch Tucht
college de juiste toedracht van de
zaak nog gaat onderzoeken. Maar
ook al is zo'n klacht al „onder de
rechter" zoals dat heet, dan mag je
o.i. nog niet iemand de gelegenheid
onthouden op een dergelijke ma
nier te reageren.
Nu kan de psychologisch geschool
de arts misschien spreken van
„afreageren", al hebben wij per
soonlijk meer de indruk dat de
schrijver meer heeft willen wijzen
op het risico van telefonische
diagnose. En nogmaals, we menen
dat hij daarin niet alleen staat. Hoe
onaangenaam een en ander ook
mag aankomen bij de medische
stand.
Een medische stand die zich
wellicht terecht afvraagt wie er nog
allemaal meer in de pen gaan
klimmen. We zeiden het reeds: als
er eenmaal iets is opengebroken
dan komt er wel meer los. Hebben
we tot nu toe de prullenmand
altijd vlak onder handbereik ge
houden, hebben we de binnen
gekomen brieven altijd getracht op
hun juiste merites te beoordelen:
we zullen dezelfde gedragslijn
blijven volgen.
Niemand is gediend met een zekere
verontrusting met betrekking tot
de relatie huisarts-patiënt; een
relatie die zoals we in ons vorig
artikel al schreven, menigmaal in
positieve zin is veranderd. En
waarvan ook het afscheid van een
andere Schiedamse arts vandaag zal
getuigen. Vandaar dat wij gemeend
hebben nog even dieper op deze
zaak te moeten ingaan. Al zou het
alleen maar zijn om te benadruk
ken juist die geschetste relatie in
geen enkel opzicht in nadelige zin
te willen beïnvloeden.
Beide voorbeelden kunnen o.i. wel
als schoolvoorbeelden dienen voor
de stelling, dat het beroep van een
arts slechts aan het einde van zijn
loopbaan over rozen gaat. Maar tot
die ontdekking zullen deze be
roepsuitoefenaars zelf inmiddels
ook wel zijn gekomen...
Secretariaat: Damlaan 242
Filmprogramma door NIELS HALBERSMA
belevenissen met mens en dier in verre landen
en vreemde volken.
In de grote zaal van het gebouw „IRENE"
Aanvang 8 uur Entree 75 cent
Die tas was het helemaal!
Vervolg van pagina 1
namens de ontspanningsvereniging
en terzijde de vakbond iets van zijn
teleurstelling weergaf nu de heer
Reekers in de bloei van zijn leven
deze post verliet. Zich afvragende:
wat krijgt Schiedam hiervoor terug?
De heer Verlinde benadrukte in het
bijzonder de sfeer, die de heer
Reekers tijdens zijn directeurschap
had weten te brengen. Het contact
met de vakbond, waarbij men het
weieens niet eens was met elkaar.
Maar men elkaar toch weer vond en
een goede verstandhouding groeide.
Voor dit alles zegde de heer
Er worden heel wat collecten in
onze stad georganiseerd... Allemaal
voor een goed doel. Mensen te
vinden om met lijsten en bussen op
pad te gaan is vaak een grote
moeilijkheid.
Echter niet voor het bestuur van het
Koningin Wilhelmina Fonds voor de
kankerbestrijding, afdeling Kethel/-
Schiedam. Deze kan bogen op een
vaste kern van medewerksters(ers) in
alle wijken van Schiedam. Waardoor
dit jaar de opbrengst van de
jaarlijkse collecte weer hoger was...
Een verheugend bericht, al staat
daar tegenover dat er natuurliik
collectanten zijn, die het na jaren
genoeg vinden en die taak nu eens
aan jongeren zouden willen overla
ten. De voorzitster van de afdeling
Schiedam/Kethel, mevrouw Bie-
rens-de Haan, deed een dringend
beroep op hen in dit geval voor een
opvolgerfster) te zorgen...
De heer Baak, promotor voor
Zd.-Holland van het K.W.F. herin
nerde aan het geschenk dat de
Nederlandse bevolking Koningin
Wilhelmina bij het 50-jarig regerings
jubileum in 1948 overdroeg. Een
bedrag van twee miljoen gulden, dat
beschikbaar gesteld werd vmr een
met biezondere eigenschappen
eigen is: soepel in het dragen,
die klasse bont
winterwarm, voor
naam uiterlijk en diepe glans
GROTE KEUZE, 100% VOLLEDIGE GARANTIE,
VAKKUNDIGE VOORLICHTING, VERTROUWD
ADRE$:
MOntrI—11 11Q BROERSVEST 111
MODEHUIS SCHIEDAM
TEL.: 267416
Voortaan elke
Donderdag tot
9 uur geopend.
Waarschijnlijk door nonchalance. We
geven immers aan zoveel dingen.
Wie echter een familielid of een
goede bekende aan deze ziekte
verloren heeft, weet, hoeveel leed er
geweest is, voordat aan alles een
einde kwam.
Ziet u, daarom noem ik u graag het
gironummer van de plaatselijke
vereniging, dat op naam van de
penningmeesteresse, mevrouw H. C.
Smits-v.d. Kooy staat: 156315. Het
bedelen zit me nu eenmaal in het
bloed en bedelen voor de K.W.F.-
verenigingis góed bedelen...
De ere-voorzitster mevrouw M. A.
Roelfsema-Poelstra bracht hulde aan
al diegenen, die zich telkens weer
beschikbaar stellen, als een beroep
op hun gedaan wordt en speldde
tenslotte verschillende dames de
onderscheidingen op. Elders vindt u
hun namen...
Verlinde hem hartelijk dank en
bood hem voor de toekomst de
allerbeste wensen aan.
Het laatste woord was tenslotte voor
de heer Reekers, die geheel op de
man af alle sprekers voor hun goede
woorden en geschenken bedankte.
De aanwezigen, oud-directeur J. H.
Kuipers, voor hun komst. En de
terugblik op zijn loopbaan in foto's
weergegeven. De grootste foto die
van de centrale directie van de
P.T.T. in Den Haag, waar de heer
Reekers zijn weg wel zal vinden.
Zoonlief zorgde voor muziek in de
vorm van een gitaar en liedjes,
geassisteerd door een alleraardigst
meisje.
Dit zijn de dames
op hebben zitten.
Mevrouw Roelfsema „beprikt" hier een der K.W.F.-getrouwen met een „diensttijd" van 15 jaar.
fonds ter bestrijding van kanker. Dat
fonds kreeg toen haar naam, maar
reeds een jaar daarna bleek dat men
geld tekort kwam. Zodat een vereni
ging tot Steun aan het K.W.F.-fonds
werd opgericht.
Vóór de tweede wereldoorlog was
het de t.b.c. die zorgen baarde. Die
is nu zo goed als bedwongen, van de
13.000 een 500 per jaar.
Men is gaan werken aan de uitbrei
ding van de kankercentra gevestigd
reeds voor de oorlog in het Anthony
van Leeuwenhoeckhuis in Amster
dam en de Dr. Daniël den Hoed
kliniek in Rotterdam. Met uitbrei
dingen in andere steden, zodat men
niet altijd ver weg van de woon
plaats behoeft te verblijven. Hetgeen
emotioneel minder goed is voor de
patiënt met het oog op bezoek.
In een boeiend betoog van deze
spreker kreeg men enig inzicht over
de besteding van het collectegeld. Al
komt men nog veel geld tekort, wil
men alles doen om deze ziekte te
bestrijden. Met klem drong spr. erop
aan niet te lang te wachten om naar
een dokter te gaan, als men denkt
dat er iets niet in orde is. Zo vaak
komt men met zijn klachten te laat.
Er zijn, hoe ongelooflijk het ook
klinkt, mensen die geen raad met
hun geld weten. Die tijdens hun
leven bepalen dat straks na hun
dood het geld aan een liefdadig doel
geschonken wordt. Zo ontving het
K.W.F.-fonds onlangs een gift van
drie miljoen gulden...
Van de 13 miljoen Nederlanders zijn
het er nog drie miljoen, die (nog)
geen lid van de vereniging zijn...
Volgend jaar gaat men gelijktijdig
met de collecte hier iets aan doen.
Er is een verloop van leden.
