„Als je een kind uit zee
haalt, ben je blij"
Bij de Vrijwillige 's-Gravenzandse
Reddingsbrigade
menen ze 't ais ze er zeggen:
De zomer in de
keuken
Maar meteen
Lan dro ver zo uden
ze heter uit de
voeten kunnen....
-•*>
HET NIEUWE STADSBLAD PAG. 24 - WOENSDAG 11 JULI 1973
"fr
ag'
Langs de Nederlandse stranden
zijn er 's zomers honderden
mensen die zich vrijwillig met
de reddingsbrigade bezig hou
den. Dat bezighouden is ook
waken over u en uw kinderen.
Dat wil niet zeggen datje, als je
lid bent van bijvoorbeeld de
's-Gravenzandse reddingsbri
gade, zomaar heerlijk bij de
Post stil kunt zitten wachten.
Dat is er helemaal niet bij en dat is
ook de bedoeling niet van deze
wakers in nood. Want paraatheid
staat nummer één in hun logboek.
En dat was het toen wij willekeurig
zo'n post uitzochten: nummer twee,
Vlugten burg. 's Avonds om half
negen liepen we het smalle trapje
op, en daar ontmoetten we in de
paalwoning op het strand de heer
Paalvast, met zijn echtgenote en
zoontje juist aan de avondboterham.
De 17-jarige Jan Hamerslag uit
Vlaardingen was ook op de post en
is ook lid van de vrijwillige 's-Gra
venzandse reddingsbrigade en hij is
niet het jongste lid maar wel een
enthousiasteling die al van jongsaf
aan meewerkt.
De heer Paalvast noemt mij nog
meerdere mensen o.a. Van Waas,
Staalduinen, Verkade, Van Geest uit
Vlaardingen en het gehele bestuur.
Deze mensen zetten zich stilzwij
gend in voor de mensen in nood
langs de vloedlijn.
De plaatsvervangend voorzitter van
de beide posten is de heer De Harder
uit 's-Gravenzande.
HET VERBREDE STRAND
Zo ver ons oog ziet links, tot Hoek
van Holland, is Het strand verbreed;
vorig jaar in 1972 kwam dit tot
stand. Ook bij Vlugtenburg, en daar
is het niet veiliger op geworden,
want de strekdammen zijn minder
lang. Bij vloed zagen we nog een
stukje van dam C.
Iedereen weet, dat deze dammen
gevaarlijk waren en dat het nu nóg
meer oppassen is voor de baders om
niet in een mui te komen.
De laatste 14 dagen zijn er twee
drenkelingen gered: een jongetje van
De reddende paalwoning van waaruit de vrijwilligers weer goed werk
doen en uiterst waakzaam zijn.
acht en een meisje van 19 jaar,
gelukkig net op tijd.
,,Je vraagt je af: bij de dammen staat
een bekend waarschuwingsbord,
maar helaas gebruiken de baders het
soms om kleding over te hangenl
Overigens hebben we hier op de post
portofoons en megafoons. Hierdoor
trachten wij vondelingen snel bij
hun moeders, vaders of zusjes te
brengen", zo licht de heer Paalvast
toe.
wijlen de heer Jongmans uit 's-Gra
venzande.
Als we voorts met Jan Hamerslag
over het reddingswerk spreken, zegt
hij: „Eigenlijk ben je maar met één
gedachte bezield: de drenkeling te
redden. Als je er een kind uit haalt,
ben je blij, en denk je: over mij
hebben ze vroeger ook gewaakt".
VAREN ACHTER DE BADERS
DRIJVENDE VOORWERPEN
Officieel mag er geen drijvend
speelgoed in de zee meegenomen
worden. De strandpatrouille komt
dan ook in actie bij een landwind:
(oostenwind-zuidenwind) dan wor
den de baders gewaarschuwd. Drij
vend speelgoed wordt zo gauw door
kinderen nagezwommen en dan gaan
ze ongemerkt te ver de zee in.
LOGBOEK
Elke post heeft een logboek. Daar
staan de tijden van aankomst en
vertrek van de leden in. Ook de
vondelingen worden opgeschreven,
alles zeer nauwgezet.
Maar als je dienst hebt op de post, is
het wel fijn en nuttig een E.H.B.O.
of Rodekruisopleiding te bezitten.
Hoewel veel moed zeker een belang
rijk facet is.
De heer Paalvast en Jan Hamerslag
spreken met respekt over de oud
voorzitter van de reddingsbrigade
Met het reddingsvlet varen wij
achter de baders aan bij de vloedlijn
zolang er mensen zijn.
Op de strandpost staat een groot
bord met aanwijzingen voor hen die
varen: zij volgen de pijl, de V is vrij,
de O is opletten.
Allerlei reddingsmateriaal is er:
de witte redstokken op het strand
met grijplussen en een lang stuk
touw. Ook is er de oranje reddings-
klos: „zó", zegt Paalvast, terwijl hij
de lus om zijn stevige polsen slaat,
„doen we dat. Daar laveren wij mee,
vanaf het strand is het redden ook
mogelijk.
GOED REDDINGSMATERIAAL
Ja, dat is het voornaamste, eigenlijk
zou een landrover op het drukke
strand nodig zijn om vlug te rijden.
Tenslotte is het strand niet geasfal
teerd.
„Elke dag pompen wij de boot tijdig
op. Dat is hard nodig met een
De Vrijwillige Reddingsbrigade 's-Gravenzande moet het met deze „der
dagen al meer dan zatte boot" doen, vol met inderhaast geplakte „lekken"
en een gevalletje waar je mee aan het oppompen kunt blijven. Helpende
handen genoeg, alleen het beschikbare materieel schreeuwt om vernieuwing.
Wie doet er eens wat aan?
rubberboot. En als je zo'n boot
ongeveer zes jaar gebruikt hebt, ben
je aan vernieuwing toe".
De gemeente 's-Gravenzande staat
gunstig t.o.v. de reddingsbrigade en
zal zeker ook de post Vlugtenburg
tijdig helpen.
ZEERUST
Zeerust, het witte huisjes-dorp, ligt
zo rustig in de duinpan. Evenals
Jachtveld en Trekvogel. Bij elkaar
zo'n vijfduizend badgasten, schatten
wij. Natuurlijk zijn er ook velen die
niet de zee in gaan. Maar stel je eens
voor, dat er niet over je kinderen
gewaakt zou worden, op een van de
posten van welke badplaats dan ook.
En wij zeggen het de 17-jarige Jan
uit Vlaardingen grif na: „Als je een
kind uit het water haalt, ben je blij.
Over mij hebben ze vroeger ook
gewaakt".
Daarom zal het beste materiaal voor
onze vrijwilligers nog niet goed
genoeg zijn, voor ons aller veiligheid.
De winter duurt altijd precies zo
lang dat er een eind aan komt tegen
dat je er echt genoeg van hebt.
Opeens smaakt de erwtensoep niet
meer en niet veel later heeft de
huisvrouw helemaal geen zin meer
om veel tijd in de warme keuken
door te brengen. Na de zware
winterkost zijn verse bladgroenten
een verademing. In de zomer wordt
er ook veel meer biefstuk gegeten.
Vlug klaar, maar ook niet goed
koop! Alles wat binnen tien mi
nuten op tafel staat is welkom in de
zomer. De barbecue is weer een
hoofdstuk apart, want daarmee
wordt het klaarmaken van het eten
eerder een vrijetijdsbesteding voor
het hele gezin dan een huisvrouwe-
lijke plicht.
Behalve de vlug-klaar vleessoorten
en de barbecue zijn er nog meer
mogelijkheden zonder al te veel
werk. Gewone runderlapjes die
's avonds worden gebraden en door
sudderen tot na het laatste nieuws.
Wat over is van het vlees is
verrukkelijk in een huzarensalade.
Krabbetjes hebben voor ons asso
ciaties met winterschotels. In
Amerika heten ze „spare ribs" en
worden, al dan niet gemarineerd, al
dan niet met kruiden en knoflook,
in de oven of onder de grill
geroosterd. Het is een pittig kluifje,
bijvoorbeeld bij een schoten van
witte bonen en snijbonen.
Ook voor gekookt vlees, zoals
klapstuk of bouilli-vlees, is ruimte in
de zomerse keuken. Ook dit vlees
kan tijdens de TV op een pitje staan.
De bouillon is goed voor een
heerlijke zomerse groentesoep of
minestrone. Het vlees zelf kan
verwerkt worden tot een lichte
ragout om in pasteitjes te serveren
bij verse spinazie. Of zó, bij een
schepschotel van doperwtjes, wor
teltjes, uitjes en blokjes aardappel.
Een soort zomer-hutspot, dus.
Wat dacht u van goulash met veel
verse paprika? Of haché met boon
tjes en appelmoes? Of koude
rollade? Allemaal dingen die de
avond tevoren, als het wat koeler is,
klaargemaakt kunnen worden. Het
duurt uren, maar je hoeft er niet bij
te blijven staan!
Wij zouden nog wel even door
kunnen gaan, maar iedere huisvrouw
met een beetje fantasie en liefde
voor de edele kookkunst kan dat
ook. Mogelijkheden genoeg!
Kijk, over zo'n waarschuwings
bord hangen onzorgvuldige zielen
doodgemoedereerd hun kleren, als 't
zo uitkomt. Neen, moeder en kind
gaan vrij-uit, maar er zijn er bij~.
De heer Paalvast van de Red
dingsbrigade 's-Gravenzande,
met de fluit, de megafoon en
zijn (terug)wenkende arm in de
aanslag. Een wakend oog over
de wemmers die de gevaren niet
zien...
