Veemarkt verdwijnt 1 januari Na driehonderd jaar is de Rotterdamse Veemarkt toch aan z'n einde gekomen. Per 1 januari 1974 is de Rotterdamse Veemarkt niet meer. Zo hebben de vroede vaderen beslist. Het is zogezegd gebeurd met de (vee(koopman, die zijn heil ergens anders kan gaan zoeken. HET NIEUWE STADSBLAD PAG. 35 WOENSDAG 19 DECEMBER 1973 Waar gaat u in het volgend jaar naar toe, vroegen we aan een veehande laar. Klassiek uitgedost in grijs- grauwe stofjas en op klompen. ,,Naar Utrecht", verklaarde hij doel bewust. En u? „Ik schei er mee uit", zei een andere man. Nog klassieker in een zwarte boerenkiel en een wandel stok met zich meedragend. Deze stok blijkt overigens een onmisbaar attribuut van de vee handelaar. We zagen, dat er vak kundig mee op koeie-achtersten werd geslagen en zelfs kregen we de indruk, dat men op deze wijze te weten kwam hoe het vlees in de kuip komt. ,,'t Is druk vanmorgen", zei weer een ander. Veel koeien". Hij had gelijk, zo constateerden we. Veel koeien. Veel te veel koeien, want als simpele fotograaf en nog simpeler verslaggever blijf je toch liever wat uit de buurt van het vee. Ieder z'n professie, nietwaar. De reden van onze komst naar de veemarkt was natuurlijk het feit, dat per I januari de Rotterdamse veemarkt, waarvan je op de lagere (toen „grote") school al moest leren dat het één van de grootste van Zuid-Holland was, stopt. We wilden u even laten meegenieten van dat aparte sfeertje, dat de veemarkt heeft. 's Morgens om vijf uur begint het al. Dan komen de eerste boeren met hun vee naar de markt. Buiten worden de dieren gekeurd en binnen in de hal wordt de handel gedreven. HandjeklapDe klassieke wijze van vee verhandelen. Wat brengt een koe nou gemiddeld op, vroegen we aan een in het vak vergrijsde handelaar. Duizend gul den, probeerden we. Voor duizend ballen koop je niet veel meer tegenwoordig", antwoordde hij des kundig. Laten we zeggen achttien honderd, tweeduizend, driedui zend". Hij wees op een koe met een enorm uier. „Kijk", zei hij, „die koe is do.or de boer helemaal uitge molken. Nou is ie onrendabel en verkoopt ie em. Maar ik kan je zo al zeggen, dat ie niks meer opbrengt".

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1973 | | pagina 35