Delftse kampioene niet
onder indruk van Prinses Gracia
diplome
1 d'honneur
Mevrouw
Attinger
i behaalt
vW m 'tmm
,,U bent de eerste journalist die ik een interview toesta. Eerlijk
gezegd ben ik een beetje bang van mensen die voor een krant
schrijven. Je moet tenslotte altijd maar afwachten wat er van
terecht komt. Met u heb ik er echter wel vertrouwen in. U kijkt
tenminste minder ernstig en streng dan ik van een journalist
verwacht had. Zo te zien houdt u wel van een lolletje en bent u
niet zo keihard als ik vreesde".
POTTENBAKKER
DOORSTREPEN
PRINSES GRACIA
TELEURGESTELD
VERSCHIL
JAPANSE MANIER
EXAMEN
8''li'
rose, die met elkaar een ronduit
lelijke kombinatie vormden. Nu is
het overigens goed mogelijk dat ik
me door mijn omgeving heb laten
beïnvloeden. Er waren allemaal
Francoises die er allemaal even
verzorgd uitzagen, en wellicht komt
dan het Amerikaanse type van
Prinses Gracia niet helemaal juist
meer over".
Genoeg over het festival van 1973.
Over naar dat van 1974. Een
evenement waar mevrouw Attinger
de uitnodiging al in huis heeft. ,,Ik
ben erg benieuwd wat het komende
festival me gaat brengen. Ik word in
ieder geval al nerveus als ik er aan
denk. Het moet echter mogelijk zijn
opnieuw een goed figuur te slaan.
Als Prinses Gracia tenminste dit
artikel maar niet leest..."
Alhoewel mevrouw Attinger in Mo
naco als Nederlandse in feite het
Japanse instituut van mevrouw
Ohno vertegenwoordigt is hetgeen
zij presenteert toch puur Hollands:
„De bloemen die ik gebruik zijn
vanuit Nederland. Die nemen mijn
man en ik met de auto mee naar
Monaco. Dit jaar willen wij er
trouwens nog een extra Hollands
accent aan brengen door met een
pottenbakker samen te gaan werken.
Dat lijkt ons wel aardig om de'
bloemen te schikken in een pot die
door een echte Hollandse potten
bakker gebakken is. We hopen
tenminste dat we iemand kunnen
vinden die er interesse in heeft".
Waarmee het gesprek met mevrouw
Attinger, die ondanks haar be
kwaamheden niet of nauwelijks les
geeft. ("„Het lijkt mij verschrikkelijk
om tegen iemand na verloop van tijd
te zeggen dat zij het nooit zal leren.
Daarom geef ik geen les, alhoewel ik
het best zou willen, indien ik én een
goede ruimte én een goede groep
zou hebben), maar des te meer
demonstraties in den lande geeft, tot
een eind is gekomen.
Slechts één vraag rest: ,,Hoe was het
eerste kontakt met iemand van een
publiciteitsrhedium? Mevrouw At
tinger eerlijk: ,,U bent best een
aardige man, maar als ik al die vellen
met aantekeningen zie, dan slaat de
angst me toch om het hart. Ik zou
tenminste best eens willen weten
wat u allemaal opgeschreven heeft.
Dan zou ik tenminste alle onaardige
dingen weer door kunnen strepen.
Nu ik dat niet kan zal ik wel
overkomen als een naar mens, dat
naast haar schoenen loopt van
verwaandheid omdat zij in Monaco
een hoge onderscheiding heeft ge
kregen...
Mevrouw Attinger-Desmet met
haar „diplome d'honneur", mei
vorig jaar behaald tijdens het
internationale bloemschikfes
tival van Monaco, waar het fel
begeerde diploma aan haar
werd uitgereikt door Prinses
Gracia. Een vrouw waar de
Delftse superbloemschikster be
paald niet van onder de indruk
is gekomen.
Amsterdam. In ben toen naar haar
toegegaan, waarop ik een uitnodi
ging kreeg om een examen af te
leggen. Dat examen liep gelukkig
goed af voor me, waardoor ik me
dankzij het intensief kontakt met
mevrouw Ohno verder kon verdie
pen in deze Japanse kunst".
Inmiddels behoeft mevrouw Attin
ger nauwelijks meer iets bijgebracht
te worden. In betrekkelijk korte tijd
heeft zij zich binnen het Kokusai
Ikebana Gakuin zo opgewerkt dat
zij de vertegenwoordigster van dit
instituut in Nederland is. Met als
eretitel „professor".
Het was ook op uitnodiging van
mevrouw Ohno dat zij deelnam aan
het concours in Monaco. Een
festival waar zij de meest dierbare
herinneringen aan bewaart. „Ik zal
het moment dat me het „diplome
d'honneur" werd uitgereikt nooit
meer vergeten. Nog kan ik stil
worden van trots als ik aan dat
moment terug denk".
De prijzen in Monaco werden
uitgereikt door Prinses Gracia van
Monaco, beschermvrouwe van dit
festival. Een vrouw waar mevrouw
Attinger van zegt (met daarbij
overigens het verzoek dit nie't te
publiceren, omdat het haar kansen
bij het volgende festival zou kunnen
verknoeien. Iets wat wij niet willen
geloven omdat wij ons nauwelijks
voor kunnen stellen dat Prinses
Gracia in een allerliefst heilig huisje
woont dat bij enige vorm van kritiek
op slag veranderd in een zwaar
bewaakt fort waar slechts boze
geesten wonen. Vandaar toch me
vrouw Attingers mening over die
confrontatie met Prinses Gracia):
„Prinses Gracia wordt in Nederland
ongelofelijk vereerd. Hoe vaak hoor
je vrouwen niet zeggen „ik wou dat
ik net zo knap was als Gracia". Ik
zelf had die gedachte ook. Vandaar
dat ik me enorm verheugde op de
ontmoeting met Prinses Gracia. Dat
is me echter behoorlijk tegenge
vallen. Dat kwam misschien omdat
zij geen pruik droeg, maar haar eigen
haar. Dat wil overigens niet zeggen
dat het geen knappe vrouw is. Want
dat is ze beslist wel".
En na enige tijd stilte, afgesloten
met nogmaals een dringend verzoek
om toch vooral papier en pen niet te
gebruiken, klinkt het wat benepen:
„Ik ben een beetje teleurgesteld in
haar smaak. Ik vind dat kleren met
elkaar moeten harmoniëren. En dat
was bij haar beslist niet het geval. Ze
droeg drie verschillende soorten
Ook dit eindresultaat van enkele uren bloem
schikken ademt een ware Japanse sfeer uit.
Woorden van een dergelijke strek
king kreeg uw verslaggever te horen
toen hij afgelopen woensdag een
bezoek bracht aan mevrouw Attin
ger-Desmet, woonachtig in de Ro
land Holstlaan in Delft. Een bezoek
dat het gevolg was van een enkele
dagen daarvoor gedaan telefonisch
verzoek van de zuster van mevrouw
Attinger om eens een praatje te gaan
maken met mevrouw Attinger, die
zoals haar zuster het zei: „Zelf te
bang en te bescheiden was om
kontakt op te nemen met iemand
van de krant".
Bescheiden is mevrouw Attinger
inderdaad. De oorzaak van het
gesprek was namelijk het door haar
behaalde „diplome d'honneur" tij
dens het internationale bloemschik
festival van Monaco. Inderdaad een
prestatie waar wel even over gepraat
mag worden. Alhoewel het bepaald
geen aktueel onderwerp is, want dit
fel begeerde diploma werd reeds op
13 mei van het vorig jaar behaald.
Bescheidenheid is goed, maar er zijn
grenzen...
Bloemschikken. Een geliefkoosde
bezigheid voor een groot gedeelte
van de Nederlandse huisvrouwen.
Vrijwel iedere stad, of die nu groot
of idein is, heeft wel een vereniging
die dames in staat stelt onder leiding
van een terzake deskundige zich
over te geven aan de schone kunst
van het bloemschikken. Er is echter
een verschil tussen bloemschikken
en bloemschikken. Vandaar dat de
kunst die mevrouw Attinger be
oefent eigenlijk nauwelijks raak
vlakken meer heeft dan die, die door
u - Nederlandse huisvrouw - wordt
bedreven. Dit is geen onvriendelijke
opmerking onzerzijds, maar gewoon,
de simpele waarheid.
Mevrouw Attinger, geboren in Iridic
(midden Java) en het grootste
gedeelte van fiaar leven woonachtig
geweest op Nieuw Guinea (sinds
1963 woont zij in Nederland), heeft
van kinds af aan met een nimmer
aflatend jeugdig enthousiasme de
bloemschikkunst bedreven. Zij zelf:
„Ik ben er helemaal gek van. Voor
mij bestaan er nauwelijks mooiere
dingen in het leven dan het schikken
van bloemen. Gek misschien, maar
het is nu eenmaal niet anders".
Haar suksessen begonnen echter pas
goed in 1965 toen zij deelnam aan
de Delftse kampioenschappen.
Voor die tijd zat ik al regelmatig in
de prijzen", herinnert zij zich,
„maar het begon toch allemaal pas
goed toen ik deelgenomen had aan
het kampioenschap van Delft. Bij de
prijsuitreiking werd me toen name
lijk verteld dat ik op Japanse wijze
bloemschikte. Zelf had ik daar
helemaal geen benul van, maar toen
ik dat eenmaal gehoord had was ik
helemaal verloren aan deze hobby.
Japans bloemschikken is nu eenmaal
moeilijker, maar juist daarom leuker
dan Westers bloemschikken. Al
hoewel ik de laatste zal zijn om te
zeggen dat Westers bloemschikken
een fluitje van een cent is".
De charme van het op Japanse wijze
bloemschikken is dat niet alleen op
de manier van schikken wordt gelet,
.maar vooral ook op de bloemen en
takken die gebruikt zijn. Vrijwel alle
bloemen, takken en planten hebben
namelijk in Japan een bijzondere
betekenis, waardoor Japans bloem
schikken bij uitstek geschikt is om
een verhaal, een gevoelsstemming, of
een gedachtengang weer te geven.
Hetgeen uiteraard nogal wat studie
behoeft.
Mevrouw Attinger: „Over die studie
wil ik het liever niet hebben. Ik heb
namelijk nogal wat teleurstellingen
gekend toen ik in Nederland pro
beerde les in het Japans bloemschik
ken te krijgen, vandaar dat ik daar
liever niet over wil praten".
Toch werd zij het Japanse bloem-
Europa om daar demonstraties te
geven en te zoeken naar mensen die
de Japanse bloemschikkunst der
mate machtig zijn dat zij als
vertegenwoordigster voor haar en
Eén van de vele fraaie creaties
Attinger gemaakt heeft.
die mevrouw
Mevrouw Attingers huis aan de Roland Holstlaan is een ware zee van
bloemen en planten. Zelfs in de keuken domineren de planten. Daar staat op
de plaats waarin de meeste gez'innen een keukentafel en een paar stoelen
staan, een hele stellage van cactussen van velerlei pluimage. Hetgeen wellicht
niet overeenstemt met het normale „keukenidee", maar daarom niet minder
aantrekkelijk is.
schikken machtig. Dankzij het
Kokusai Ikebana Gakuin (internatio
naal Ikebana-instituut), een wereld
vermaarde vereniging, waarvan de
beroemde Japanse Noriko Ohno
presidente is. Deze mevrouw Ohno
reist regelmatig van Tokio naar
haar instituut ergens in Europa op
kunnen treden.
Mevrouw Attinger: Mevrouw Ohno
was in 1968 in Krasnapolsky in
