als worstelaar
publiek in
extase brengt
Foto's
na
bestellen
ANTON GEESINK
Judoreus die
Anton Geesink is publiciteits gevoelig. De „Reus van Utrecht",
één van de weinige Nederlanders die in een straat woont die naar
hem zelf genoemd is, slaagt er om de haverklap in een plaatsje te
veroveren in de redactionele kolommen van een groot aantal
kranten. Wat meestal het gevolg is van het leveren van een
topprestatie op sportief gebied, maar wat niet zelden te maken
heeft met een fikse ruzie hier of daar, waar Geesink als de.fel
omstreden inzet fungeert.
SAMENSPEL
CONCESSIE?
LUCRATIEF?
U—
ft
_lN
HET NIEUWE STADSBLAD PAG. 28 WOENSDAG 13 FEBRUARI 1974
Geesink is de laatste weken echter
niet alleen in het nieuws vanwege
nieuwe problemen in welke richting
dan ook. Integendeel, zelfs zijn
grootste tegenstanders per definitie
mensen die het zo nu en dan té
moeilijk hebben met zijn volstrekte
eerlijkheid), moeten onomwonden
toegeven dat Geesink zich op
volstrekt legale wijze weer aan den
volke presenteert. Tot grote vreugde
van het volk zelf, dat, in tegenstel
ling tot anderen, weigert te vergeten
hoe Anton Geesink in 1964 in het
hol van de leeuw de gouden
Olympische judo-medaille in de
groep ,,alle categorieën" wegkaapte
voor de neus van, tot op dat
moment, Japanse alleenheersers".
Geesink manifesteert zich ditmaal
niet als judoka, als film-acteur of als
panellid in een of andere kwis, maar
als iemand die Nederland van de ene
op de andere dag waanzinnig
„warm" heeft gemaakt voor het
professionele worstelen. Een tak van
sport die in ons land nog weinig
bekend was, maar die als gevolg van
enkële televisie-impressies gemaakt
tijdens optredens in Japan en in
Amerika, zich plotsklaps in een
ongekende populariteit mag ver
heugen.
Een fors gedeelte van sportminnend
Nederland kijkt dan ook al reikhal
zend uit naar het eerste optreden
van Anton Geesink als beroeps
worstelaar in ons land. Een optreden
dat geprogrammeerd staat voor
vrijdag 1 maart, wanneer Anton
Geesink het middelpunt is van een
sport- en amusementsavond die
onder auspiciën van de zaterdag
voetbal tweede klasser DOJO in het
Rotterdamse Sportpaleis Ahoy'
wordt gebracht.
Een foto gezien in dit blad die
u best zou willen hebben?
Voor vijf gulden kan die foto
de uwe worden. Tenminste als
het gaat om plaatwerk van onze
eigen foto-redaktie: wat in
negen van de tien gevallen
opgaat.
Voor het nabestellen van die
foto('s) op formaat 18x24
knipt u de bewuste foto uit dit
blad, noteert naam en datum
van het blad waarin de foto
verscheen en zendt uw bestel
ling (uiteraard voorzien van uw
eigen naam en adres) naar de
FOTODIENST RANDSTAD
EDITIES: Koornmarkt 34 te
Delft.
Telefonische verzoeken voor
nabestellingen kunnen niet in
behandeling worden genomen,
terwijl de op deze manier
verkregen foto's piet voor pu-
blikatie mogen woeden ge
bruikt.
Na ontvangst van de foto kunt
u het verschuldigde bedrag, vijf
gulden per afdruk dus, gireren
op nummer 2395347 t.n.v.
Fotodienst Randstad Edities
Delft.
.Anton Geesink nu eens niet als
worstelaar of als judoka afge
beeld, maar als filmheld. Zo was
hij enkele jaren geleden te zien
als vertolker van Simpson.
Beroepsworstelen is een synoniem
voor spektakel. Het is een bezigheid
waarbij de componenten sport en
show elkaar redelijk in evenwicht
houden. Anton Geesink: „Worste
len, en dan heb ik het over vrij
worstelen en niet over het zoge
naamde Grieks-Romeinse, heeft alles
in zich om binnen korte tijd uit te
groeien tot een geweldige publiek-
trekker. Enerzijds omdat er wel
degelijk topsport bedreven wordt en
anderzijds omdat de beroepsworste
laar zijn vak verstaat en derhalve zijn
sport verpakt in een aantrekkelijke
show, waarbij primair staat dat het
publiek aan het eind van de avond
tevreden gesteld naar huis gaat".
Een opzet waar niet iedereen ge
lukkig mee is, omdat sceptici vrezen
dat het show-element de overhand
kan krijgen in een partij vrij
worstelen. Anton Geesink: „Vrij
worstelen is een samenspel tussen
sport en show. Echter wel zo dat de
sterkste en niet de meest amusante
van de twee wint. Er zullen echter
mensen zijn die het show-element
verfoeien. Het is nu eenmaal ver
rekte moeilijk in Nederland de
categorie beroepskankeraars tevre
den te stellen. De heren journalisten
bijvoorbeeld zullen ongetwijfeld van
mening zijn dat er te veel „gespeeld"
wordt. Volmaakt ten onrechte, want
het gaat om de mensen die een flink
bedrag neer moeten tellen om een
plaatsje op de tribune te bemach
tigen. En die hebben plezier indien
zij naast sport ook een brok
amusement voor hun geld krijgen".
Waarna Anton Geesink voorbeelden
uit de voetbalwereld aanhaalt om
aan te geven hoe het zijns inziens
niet moet. „Neem het cattenaccio,
neem de manier waarop Nederland
tweemaal tegen België speelde. Bij
uitstek de methode om de mensen
binnen de kortste keren kopschuw
te maken voor de voetballerij. Het
publiek komt naar dat soort wed
strijden kijken naar sportmensen die
hun brood verdienen, maar die in
dat streven achteloos voorbij lopen
aan de belangen van de toeschou
wers. Bij het worstelen ligt dat
anders. Ook daar verdienen de
mannen die de partij maken centen,
maar ze hebben ondertussen open
oog voor de wensen van het publiek.
Zij weten dat zij mede van het
publiek moeten leven en dus zorgen
zij er voor dat de toeschouwers na
afloop blij gestemd naar huis terug
gaan. En hoe doe je dat? Door
hetgeen je te brengen hebt plezierig
te verpakken.
Anton Geesink is vooral in Japan
grenzeloos populair. Bij aan
komst in Tokio kan hij dan ook
steevast rekenen op enkele dui
zenden belangstellenden, die
uren in de rij staan om de
Utrechtse Reus in hun land te
kunnen begroeten.
In het belang van die wederzijdse
belangen in de wisselwerking sport
publiek bestaan er in de wereld van
de vrije worstelaars stilzwijgende
afspraken. Overeenkomsten die
slechts één doel hebben: het publiek
waar te geven voor hun zuur
verdiende centen. Geesink: „Een
partij vrij worstelen bestaat uit drie
gedeelten. De eerste minuten valt
partij A aan en verdedigt partij B,
vervolgens gebeurt dat omgekeerd
en tenslotte begint het eigenlijke
gevecht. Beide worstelaars krijgen
op die manier de kans te bewijzen
dat ze er iets van kunnen. Waarmee
én zij zelf én het publiek gebaat is".
Een verregaande concessie aan het
publiek? Anton Geesink wil er niets
van weten. „Wat moet je dan? Je
tegenstander binnen een minuut
verslaan? Is dat de manier om
tevreden kijkers te hebben? Ik heb
het zelf jarenlang met het judo
meegemaakt. Van heinde en ver
kwamen er mensen om mij aan het
werk te zien. Dacht je dat al die
mensen tevreden waren indien ik
een tegenstander binnen een paar
seconden volledig onder controle
had? Nee toch zeker. Ik heb het
meegemaakt dat we een judo-inter
land hadden tegen Frankrijk. Over al
mijn partijen, en dat waren er zo'n
stuk of vijf, had ik nog geen minuut
gedaan. Dacht je dat die mensen
tevreden waren. Dat ze blij waren
Geesink gezien te hebben en dat ze
het verder maar op de koop
toenamen dat ze maar één minuut
sport 'voor hun dure centen gezien
hadden? Nee toch zeker. Die
mensen waren pas content toen ik
na afloop, op verzoek van de
organisatie, een demonstratie gaf
waarbij ik de vloer aanveegde met
tien Fransen tegelijk. Pas toen
hadden zij het spektakelstuk gezien
waar zij recht op hadden en pas toen
zag je de gezichten van het publiek
opklaren".-
Een aantal mensen ziet vrij worste
len nog als een- bezigheid die te veel
bindingen heeft met veredeld circus-
werk. Er zijn er die zelfs zo ver gaan
te stellen dat vrij worstelen slechts
een andere naam is voor het
catch-as-catch-can, een vrolijk volks
vermaak, dat jarenlang veel publiek
trok op kermissen, maar dat in
middels door de wet verboden is.
Geesink: „Een onzinnige vergelij
king. Het feit dat je ook aandacht
aan de showelementen besteed be
hoeft niet meteen te betekenen dat
je zo maar de vloer op kunt stappen
om vrij te worstelen. Je kunt me
geloven of niet, maar ik train even
hard als in mijn judotijd. Mijn
conditie is nog niet helemaal zoals
die zijn moet, maar ik kan je
verzekeren dat die straks niet onder
doet voor mijn conditie in mijn
beste jaren".
Anton Geesink heeft er twaalf
partijen als beroepswors'telaar op
zitten. Wat een onderdeel vormt van
een (Japans) contract dat uit 36
partijen bestaat. Direct na zijn eerste
optreden in Nederland op 1 maart in
het Sportpaleis Ahoy vliegt Geesink
weer naar Japan om daar een aantal
partijen te spelen. Een lucratieve
zaak? Geesink: Natuurlijk verdien
ik er centen aan. Mag het alsjeblieft
wanneer je voor duizenden mensen
optreedt? Maar het is beslist niet zo
dat ik anderhalf miljoen opstrijk,
zoals een enkele krant heeft gesugge
reerd. Wat mij betreft delen we dat
bedrag zo doormidden. Zelfs dan
zou ik nog de hemel te rijk zijn.
Want op zulke astronomische be
dragen gaat het echt niet. Het is me
dan ook volstrekt onduidelijk waar
dat bedrag vandaan komt. Het zal
wel een zetfout geweest zijn...
ROBHARTOG
-■
Anton Geesink in zijn nieuwe hoed anigheid. Als worstelaar. Zo
a.s. te zien, wanneer hij in het Sportpaleis Ahoy' de vloer
Canadees Danny Lynch.
is hij ook 1 maart
aanveegt met de
