FRANS REPERTOIRE WORDT
IN NEDERLAND ONDERSCHAT
22STE FORMATIE VAN
BEVERWIJKSE BINTANGS
MANITAS DE PLATA IN NEDERLAND
VOORZITSTER UDO JURGENS FAN-CLUB:
„Waar Udo gaat, ga ik ook"
Udo in zjjn woonplaats Kitz-bühel, samen met de Neder
landse fanclub-voorzitster Rita van Gelder.
De Oostenrijkse zanger Udo
Jürgens, die in' 1966 het Euro
visie Songfestival won met zijn
„Merci Chérie", was in Neder
land voor enkele televisie-opna
men. We hebben hem, vorige
maand, al in de Mounties Show
kunnen bewonderen en op 18
maart zal hij ook te zien zijn in
het NCRV-programma „Muziek
in uw straatje".
De 40-jarige Udo Jürgens is
al heel wat jaren in het amuse
ment bezig, als zanger, compo
nist en tekstdichter. Hij schrijft
niet alleen voor zichzelf, maar
ook voor andere artiesten. Toch
gaf pas zijn overwinning In
1966 de erkenning en de bekend
heid waar hij jaren naar toe
had gewerkt. Met zijn composi
tie „Jenny" won hij al in 1960
het Songfestival in Knokke, in
1964 dleed hij met „Warum Nur
Warum" een eerste poging op
het Eurovisie songfestival, maar
„Merci Chérie" zijn de tover
woorden voor een stralende
zangcarrière gebleken.
Hij klom op tot Oostenrijks
en Duitslands meest geliefde
zanger en kan zich er nu op
beroepen het idool te zijn van
tienduizenden vrouwen over de
hele wereld. Want zijn roman
tische liedjes over volle manen,
mooie nachten en geurende
bloemetjes spreken talloze vrou
wen tot het diepst van hun ziel
aan. Een van die vrouwen, in
Nederland waarschijnlijk zijn
meest trouwe en fanatieke be
wonderaarster, is de 20-jarige
Rita van Gelder uit Zeist. Zij is
de voorzitster van de Neder
landse Udo Jürgens-fanclub en
als Udo in Nederland is, is Rita
altijd wel in zijn (directe) nabij
heid te vinden. Maar dat niet
alleen. Als er even mogelijkhe
den zijn, reist Rita haar Oosten
rijkse idool na om ook zijn con
certen en televisie-optreden in
het buitenland bij te kunnen
wonen. Daar heeft ze alles voor
over: vakantiedagen, spaargeld
en al haar vrije tijd, want Udo
is voor Rita het einde: „Waar
Udo gaat, ga ik ook".
„Het is begonnen in 1970",
vertelt ze. „Toen bezocht ik een
concert van hem in Kerkrade.
Ik was 17 jaar. Het was voor
het eerst dat ik een concert
meemaakte en ik zat op de
twintigste rij. Ik vond het ge
weldig, maar ik was toen nog
te verlegen om een handteke
ning te vragen. Dat heeft ie
mand anders voor mij gedaan".
Een jaar later, in 1971, kwam
Udo terug in Nederland. Acht
concerten gaf hij hier en Rita
heeft ze alle acht bezocht. Rita:
„Op een gegeven moment
schoot hij me aan, omdat hij
mij telkens terug zag en ik tel
kens opnieuw een handtekening
kwam vragen. Ik heb even met
hem gepraat en toen is het idee
voor een fanclub ontstaan". De
fanclub kwam er: op 9 mei 1971
werd hij opgericht. Eerst met
een paar bewonderaarsters (on
der wie de moeder van Rita),
maar nu telt de club 200 en
thousiaste leden. Rita: „Het
was duidelijk te merken, dat,
telkens als Udo in Nederland
of in België was geweest, een
heleboel nieuwe fans zich kwa
men aanmelden. Logisch, want
als je Udo één keer op hebt
zien treden, ben je daar hele
maal kapot van".
Dat blijkt wel. Als je als fan
je idool overal nareist, als je 30
lp's van hem hebt en als je
bovendien de vrije tijd die over
is, besteedt aan het clubblad
„Tausend Traume", moet je wel
diep onder de indruk zijn. Dat
kan van Rita rustig gezegd wor
den. Voor de fanclub heeft zij
ondermeer weten te regelen dat
Udo als vaste bezoeker aanwezig
is op de jaarlijkse meetings van
zijn Nederlandse fans.
„Het heeft wel moeite gekost
om hem zover te krijgen", ver
telt ze. „Zijn manager wilde
het eigenlijk niet hebben, om
dat Udo er niet voor betaald
krijgt, maar zelf vindt hij het
geweldig om al zijn (vrouwe
lijke) fans te ontmoeten. Want
de fanclub is er echt voor de
fans van Udo. We kunnen niet
zeggen dat we veel promotie of
publiciteit voor hem verzorgen.
We delen alleen foto's, brief
kaarten en stickers uit".
Vorige maand is Rita weer
naar Duitsland geweest om en
kele opnamen bij te wonen.
Udio heeft zich daar niet bijzon
der attent gedragen, maar Rita
maakt zich daar niet zo druk
over: „Iedereen heeft wel eens
een slechte bui, dus Udo ook.
Ik trek me daar niets van aan.
Trouwens als ik hem weer zie
zingen, ben ik weer helemaal
kapot".
De echte fans zullen dit kun
nen begrijpen. Joost van den
Vondels beroemde strofe „Waar
werd oprechter trouwis
blijkbaar op meer situaties van
toepassing.
Nieuwe fans kunnen zich aan
melden bij de Udo Jürgens Fan
club Holland, postbus 35, U-
trecht.
0 Udo Jürgens, 18 maart op televisie.
Het Franse chanson heeft in Ne
derland op dit moment niet veel
betekenis. Van nog minder beteke
nis op onze hitlijsten is de Franse
pop. Charlez Aznavour, Gilbert
Bécaud, Michel Polnareff zijn groot
heden die nog enigszins hebben
weten door te dringen in de Neder
landse huiskamers, maar daar houdt
het ook wel mee op. Grammo
foonplatenmaatschappij CNR gaat
daar, samen met Barclay, iets aan
doen. De aprilmaand is uitgeroe
pen tot „Franse maand" en op de
zesde april zal in Maastricht een
Frans Festival plaats vinden, dat
later door de Avro-tv in twee delen
zal worden uitgezonden. De orga
nisator van het festival is Harry
Thomas, de man die vorig jaar
ook het Schlager Festival organi
seerde.
De bedoeling is het Franse reper
toire onder de aandacht van de
mensen te brengen, omdat dit door
teveel Nederlanders wordt on
derschat. Het is voor het eerst dat
een dergelijk festival in Nederland
plaats vindt. Daarbij heeft Neder
land nog nooit zoveel grote ar
tiesten op hetzelfde moment bin
nen de grenzen gehad als op zes
april zal gebeuren. Gecontracteerd
zijn o.m.: Patrick Juvet, de Pop-
peys, Michel Delpech, David
Alexander Winter, Christian Videl,
Esther Galil en Jerome. Deze artie
sten moeten gaan bewijzen dat ook
de Fransen op popgebied de moeite
van het beluisteren waard zijn.
„Al anderhalf jaar proberen we
't Franse popwerk op te waarder
en", zegt CNR woordvoerder Wil
lem van Zanten, „maar steeds
blijkt weer dat hoogstens één plaat
je, bijvoorbeeld „Pour un flirt
avec toi" van Delpech, de hitpara
de haalt. En er is zoveel goede
muziek. Waarschijnlijk is de taal
barrière te groot. Een Patrick Ju-
vet is een beroemdheid, niet al
leen in Frankrijk, maar ook in Bel
gië en in Zwitserland. Hij, en de
andere artiesten ook, bewijzen dat
de Fransen wel degelijk een heel
eigentijdse popontwikkeling heb
ben. Maar het druppelt hier ge
woon niet door. We mogen blij
zijn als we van een Franse single
500 exemplaren verkopen. Dat is
dan veel". Dit Franse Festival
moet daar verandering in brengen.
Al ligt het Duits en het Engels
makkelijker in het gehoor van de
Nederlander, als Aznavour en Mi
chel Legrand wel worden be-
De Beverwijkse Bintangs zijn
weer actief. Binnenkort zal de sing
le „Wait" uitkomen en laten horen
wat de Bintangs van 1974 te bren
gen hebben. De Bintangs. Alleen
de „bejaarde" tieners onder de le
zers zullen zich de echte Bintang-
tijd, uit de begin-zestiger jaren,
nog goed herinneren. De singles
„Splendid Sight", „Pile Works",
„I'm a man" en „Walking the
Boogie" zijn er vier uit het prille
begin. Dat was zo'n vijftien jaar
geleden, vlakvoor en ten tijde van
de eerste successen van de Beatles
en de Stones, de tijd van de „no
zems" contra de „kikkers" en de
daarbij behorende „buikschuivers"
en Puch brommers met hoge sturen.
De allereerste Bintangs bestan
den uit Klaas Haltkamp, Meine
Fernhout, Frank Kraayeveld, Ar-
thy Kraayeveld, Nono Piepelen-
bos, Rob Wijsters, Fred Maas, Ger-
rie Ottenvanger en Leo van Olf-
den. Dat was de startpositie van
de Bintangs. Maar er zal geen
groep in de Nederlandse pop
geschiedenis terug te vinden zijn
die met dezelfde frequentie als de
Bintangs van bezetting is veran-
luisterd, waarom dan de andere
Franse artiesten niet. Julien Clerc
deed het op het Grand Gala du
Disque toch ook uitstekend. Orga
nisator Harry Thomas heeft er bij
de bepaling van de plaats van uit
voering rekening mee gehouden
dat de belangstelling van de Neder
landers minder groot zal zijn dan
die van de Belgen. Daar zijn ook
de meeste verkooppunten. Maar
ook in Nederland zijn kaarten ver
krijgbaar.
derd. Er is zelfs geen globaal over
zicht van te geven. In feite leek er
één grote groep in en om de Bin
tangs te zijn die telkens van plaats
verwisselden. Frank Kraayeveld
is een van de jongens die het het
meest en het langst heeft uitgehou
den. En die ook in de nieuwste, de
22ste bezetting is terug te vinden
als zanger-bassist. Ook Aad Hooft
(drum), Harry Schierbeek (ook
drum) en Gus Pleines (mondharmo-
nika-zang) zijn oude bekenden.
Jack van Schie en Jaap Castricum
(beide solo-Slag-hawaii-gitaar) zijn
nieuwe sterren aan het Bintang fir-
nament.
Overeenkomst met de eerste for
matie blijkt er ook te zijn: de rit
me sectie heeft net als in de begin
periode, veel nadruk gekregen. Nu
door de twee drummers, voorheen
door twee basgitaristen. Deze
week zal „Wait" (met als b-kant
„I been hoodood") wel in de win
kels liggen. Eens kijken hoe de
nieuwe Bintang-leden Jack en Jaap
(als 15-jarige benjamin) het doen in
samenwerking met de vier oud-ge-
dienden.
Patrick Juvet
Michel Delpech
Wanneer Ricardo Ballardo
ooit zijn bij-naam Manitas de
Plata (zilveren handen) heeft ge
kregen, is niet bekend. Dat hij
deze naam verdient, daar zijn
z'n meeste luisteraars en toe
schouwers wel achter.
Na een Engels concert
beschreef het Engelse dagblad
,,The Guardian" Manitas de Pla-
tas als de grootste levende fla
menco-gitarist. Een krasse uit
spraak, maar u kunt hem aan
uw eigen oordeel gaan toetsen
want Manitas de Platas is in
Nederland. Hij zal hier vier con
certen geven: in Amsterdam,
Tilburg, Den Haag en in Eind
hoven.
De handen van Ricardo Bal
lardo zijn een begrip geworden,
terwijl het nog geen negen jaar
geleden is dat Ricardo Ballardo
uit zijn zigeunerkamp bij Mont-
pellier werd gehaald om een
grandioos debuut te maken in
de Carnegie Hall in New York.
Dat was, om precies te zijn, op
18 november 1965. Manitas de
Plata is nu 53 jaar oud. Van
die 53 jaren speelt hij 44 jaar
gitaar, dus dat belooft wel wat.
