UW HUIS EN HAARD ZIJN (DDK VOOR
INDREKERS) GOUD WAARD
Met een voudige
middelen is
betere bevei
liging mogelijk
Zingende kinderen
zien enhoren
Ronald van Oijen
na niertransplantatie:
„Je moet jezelf weer ontdekken
MM
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 34 - WOENSDAG 6 NOVEMBER 1974
„Daar fabrieken, kantoren, banken, winkels enz. er steeds meer toe over gaan
de beveiliging tegen inbraak te verbeteren, wordt het voor inbrekers steeds
interessanter om, met veel minder risico, in woonhuizen hun slag te slaan.
Uw huis is n.l. een erg gemakkelijk doelwit voor hen. Heel vaak zijn er talloze
mogelijkheden om binnen te dringen.
Toch kunnen eenvoudige voorzieningen u helpen om inbrekers van uw
bezittingen af te houden
Met deze woorden begint de tekst van
een folder, die het Technisch Bureau
ter Bevordering van Schadepreventie
(T.B.B.S.) in Baarn zojuist het licht
heeft doen zien. Particulieren krijgen
een aantal (niet kostbare) raadgevin
gen om hun eigendommen beter te
beschermen. In de eerste plaats wordt
de aandacht gevraagd voor de sloten
vande buitendeuren. Aanbevolen
worden de zgn. „dubbeltoers"-sloten,
d.w.z. sloten waarbij de sleutel twee
keer moet worden omgedraaid. Deu
ren met de scharnierpennen aan de
buitenkant kunnen het beste worden
voorzien van zgn. „dievenklauwen".
Dit zijn pennen, die voorkomen, dat na
het verwijderen van de scharnierpen
nen, de deur uit het kozijn kan worden
gelicht. Ook als men de woning maar
voor een paar minuten verlaat, is het
van belang, de deuren op slot te doen.
VERHUIZEN
Wanneer men gaat verhuizen, is het
dikwijls niet bekend wie er allemaal
een sleutel van de nieuwe woning
hebben. Zeker als het een reeds eerder
bewoond huis betreft, is het aan te
bevelen de bestaande sloten van de
buitendeuren te vervangen of extra
sloten aan te brengen. Sleutels moeten
nooit ergens worden achtergelaten;
dieven kennen de plaatsen onder de
deurmat, in de brievenbus enz.
evengoed als de betrokkenen.
OVERDAG
Er wordt steeds meer overdag ingebro
ken. Niet alleen deuren, maar ook
ramen dienen na het verlaten van het
huis gesloten te zijn. Gewone raam-
sluitingen zijn vaak niet betrouwbaar,
er zijn goedkope slotmechanismen te
koop, die gemakkelijk zijn aan te
brengen en die een betere beveiliging
-geven.
REGISTRATIE
Het is sterk aan te bevelen, om van
waardevolle bezittingen een lijst aan te
leggen, waarop fabrikaat, model
nummer en serienummer staan ver
meld. Een goede beschrijving van
gestolen goederen kan de politie
helpen bij de opsporing.
Goederen, die geïdentificeerd kunnen
worden door serienummers zijn: radio,
televisie, taperecorder, platenspeler,
horloge, schrijfmachine, fiets, brom
fiets, camera, projector en elektrische
huishoudelijke apparaten.
Maak een lijst van de sieraden, met
vermelding van herkenningstekens,
aantal stenen, soort metaal, de zetting
en andere identificatietekens (krassen
e.d.). Tekeningen of foto's hiervan
kunnen erg nuttig zijn.
AFWEZIGHEID
Bij afwezigheid 's-avonds is het
verstandig om in de kamer een lamp te
laten branden. Bij langere afwezigheid
moeten geen tekenen erop wijzen, dat
het huis onbewoond is.
Dus geen briefjes op de deur, geen
dichte gordijnen en geen volgestouwde
brievenbussen.
Juwelen, goud en zilver in bewaring
geven bij een bank!
Wanneer men lang afwezig is, is het
zaak dit aan de politie te melden.
STERKE TOENAME
Volgens cijfers van het C.B.S. nam het
totaal van alle ter kennis van de politie
gekomen diefstallen door middel van
braak toe van 4.000 in 1949 tot 65.000
in 197.2. Het percentage der als
opgehelderd gemelde gevallen nam in
diezelfde periode af van 45 tot 27.
In 1972 werden door de politie
.ongeveer vijftien maal zoveel inbraken
geconstateerd als in de jaren rond
1950, ruim vijf maal zoveel als in 1962
en ruim drie maal zoveel als in 1966.
In de jaren 1970-1972 was de
frequentie van de bekend geworden
diefstallen door middel van braak, in
de grote steden vier tot zes maal zo
groot als op het platteland. Er is echter
een duidelijke tendens naar, sterkere
toename van diefstal door middel van
braak op het platteland.
De folder ..Uw huis en haard zijn goud
waard (voor inbrekers)", is verkrijg
baar bij: T.B.B.S., Postbus 54, Baarn,
of bij Bureau Voorlichting Schade
verzekering, Postbus 990, 's-Graven-
hage.
Wal is aandoenlijker dan kinder
stemmetjes? Iedereen wordt toch wel
een beetje ontroerd bij het horen van
een kinderkoortje? En zeker wannneer
een eigen spruit er bij betrokken is.
Hoe dit te bewaren voor later? Een foto
is mooi, maar vyl een beetje statisch.
Film zonder geluid beweegt wel, maar
het lijkt of de zangertjes naar lucht
staan te happen. De oplossing is film
met geluid te maken. En dat kan nu
iedereen. Want met de nieuwe Kodak
Eklasound camera's worden beeld en
geluid in één keer opgenomen, en wel
volautomatisch. Het enige dat de film
amateur nog moet doen is het inleggen
van de cassette met film, de microfoon
aansluiten, de camera op het onder
werp richten en op de ontspanknop
drukken. De belichtingsregeling en de
opnamesterkte-regeling van het geluid
geschieden automatisch.
Over extra licht behoeft men zich ook
al geen zorgen te makefrr De Kodak
camera's zijn uitgerust met speciale
eigenschappen waardoor men kan
filmen bij bestaand" licht. Dus ook
bij een gewone huiskamer- of toneel-
verlichting.
In dat geval laadt men de filmcamera
met de zeer gevoelige Kodak Ekta-
chronte 160 film (voor geluid). Op deze
wijze kunnen de meest dierbare
herinneringen worden vastgelegd.
Wanneer de films terugkomen van de
ontwikkelcentrale kunnen zij op elke
genormaliseerde super-8 geluidspro
jector worden afgedraaid.
Deze week houdt de Vereniging tot steun aan de nierstichting haar jaarlijkse
collecte. Het is de week van de nier. Voor u als gezond mens een simpele
handeling. Wat geld in het zakje stoppen en dat aan de deur afgeven als de
collectant aanbelt.
Na niertransplantatie:
leven
Weer leren
Je denkt er verder niet meer bij na. Er
wordt zoveel gecollecteerd in deze tijd
van het jaar, dat je misschien niet eens
weet waaraan je wat geeft. Een aantal
mensen weet dat deze week echter heel
bewust. Dat zijn de mensen, die er ooit
mee te maken hebben gehad. Mensen,
die nog op één nier leven. Mensen
misschien ook, die zeer doelbewust
met een codicil, een eigenhandig
geschreven verklaring, in hun zak
lopen, waaruit blijkt, dat na hun dood
hun nieren of andere organen
getransplanteerd mogen worden.
En dan zijn er nog de mensen, die
nierpatiënt zijn en die een
transplantatie met succes hebben
ondergaan. In Nederland zijn dat er
zo'n kleine vierhonderd. Ronald van
Oijen uit Delft is er één van.
Ronald van Oijen, 29 jaar,
onderwijzer. „Ik was een jaar of
zestien toen duidelijk werd, dat m'n
nieren niet goed functioneerden. Was
snel moe en zo. De dokter adviseerde
maar een rustig beroep te kiezen, want
in m'n lichaam functioneerde het niet
helemaal zoals het hoorde. Ik had in
m'n hoofd gezet om onderwijzer te
worden en dat heb ik ondanks het
advies van de arts toch doorgezet".
„Tot veertien dagen voor de dialyse
heb ik nog gewerkt," vertelt Ronald
nu. Dat behoeft wel enige uitleg, want
wat is dialyse. Een brochure van de
Nierstichting maakt dat duidelijk. Als
beide nieren niet meer werken hopen
zich in het lichaam afvalstoffen op, die
anders met de urine worden
afgescheiden. Toen er nog geen
kunstnieren waren stierven patiënten
aan niervergiftiging.
Dankzij de uitvinding van de
kunstnier door de Nederlandse arts
Kolff uit Kampen, die thans
hoogleraar is in de USA, is het
mogelijk chronische nierpatiënten in
leven èn arbeidsgeschikt te houden.
Dit thans in afwachting van een
transplantatie.
De bloedbaan van de patiënt wordt op
de kunstnier aangesloten en door
middel van een filtersysteem gereinigd
van schadelijke afvalstoffen. Zo'n
behandeling noemt men dialyse.
Voor de patiënt, in dit geval dus voor
de nog jonge Ronald van Oijen,
betekende dat twee maal per week
naar het dialysecentrum. Zo'n
behandeling duurt acht tot twaalf
uren. Het betekent dat het
maatschappelijk leven van de patiënt
totaal ontwricht wordt.
„Ik heb dat niet zo sterk ervaren,"
zegt Ronald nu. „Maar ik kan me
voorstellen, dat mensen in een andere
baan met lede ogen zullen aanzien,
dat ze voor de baas ook maar een
kneusje zijn".
De dialyse is geen geneesmiddel. Voor
patiënten, die tweemaal per week naar
net dialysecentrum gaan is het
afwachten geblazen tot er een
transplantatie uitgevoerd kan worden.
Voor Ronald, die in totaal twintig
maanden „aan de kunstnier heeft
gelegen", kwam die transplantatie in
de nacht van 28 februari op 1 maart
1973. „Ik moet gewoon weer opnieuw
gaan leren leven. Ontdek eigenlijk nu
pas wat het is om gewoon gezond te
zijn. Tenminste, helemaal normaal zit
ik ook nu nog niet in elkaar, want er
zijn ook nog bijverschijnselen,
waardoor ik nu suikerpatiënt ben en
ik weer tweemaal per dag moet
spuiten".
„M'n hele leven ben ik eigenlijk m'n
gezondheid achterna gerend. En. dat
heeft natuurlijk zo z'n consequenties.
Zeker in mijn leeftijdsgroep. Ik besef
nu pas wat ik in m'n jeugd gemist heb.
Daar krijg je ook wel een forse
psychische klap van. Gelukkig heb ik
goede vrienden, die me erg goed
helpen. Praat ook veel en goed met de
arts".
„Ik kon me gewoon niet meer
voorstellen wat het is om gezond te
zijn. Je wordt een beetje angstig als je
weer wat voelt. Gelukkig gaat het nu
goed. Ontdek een heleboel nieuwe
aspecten van het leven, waar je vroeger
eigenlijk nooit aan toe kwam. Je moet
gewoon jezelf weer ontdekken".
Het is geen wonder, dat Ronald alles
wil doen voor de nierstichting om het
mogelijk te maken, dat ook anderen
geholpen worden.
Zoals dat ook het geval is met de
collecteleider van de afdeling
Delft/Westland, de heer J. van
Donkelaar. Hij kreeg bewust te maken
met het probleem, toen zijn vrouw
nierpatiënte bleek te zijn. Zij leeft nu
op één nier, hetgeen erg goed mogelijk
is. Resultaat is wel, dat haar man
thans bezielend collecteleider en
propagandist van de verèniging tot
steun aan de nierstichting is.
Mensen, die er allemaal bewust mee te
maken hebben gehad. En mensen, die
anderen willen helpen. Ronald is best
bereid om z'n verhaal te vertellen in
een filmpje van de Nierstichting. Zoals
hij ook ons te woord stond.
Van Donkelaar hoopt deze week in
Delft en in het Westland tegen de
zeventigduizend gulden op te halen.
Da's heel wat, maar er is heel wat
nodig. Wie de enorme hoge bedragen
ziet, die betaald moeten wod+ worden
voor het inrichten van zo'n
dialysecentrum, er zijn er momenteel
37 in Nederland, begrijpt dat er veel
geld nodig is.
En wie er van nabij mee te maken
heeft gehad begrijpt, dat het niet voor
niets is.
