A/s mannequin
moetje méér doen
dan mooi zijn en
je hand ophouden
Yvonne van Wegberg-Aalderink:
In Enschede werd ze geboren, in
Doetichem ging ze naar de middelbare
school. In Amsterdam is ze nu
dircktrice van een school voor manne
quins en fotomodellen. „Maar ik ben
een meisje van textiel gebleven" zegt
Yvonne van Wegberg-Aaldcrink. „En
dat is geen wonder, want mijn vader
was een confectiefabrikant. Mijn jeugd
was zorgeloos, daarom kwam het toen
zo hard voor mijn ouders aan toen ik,
nog geen twintig, thuiskwam met mijn
plan fotomodel te worden. Ze zagen
me al op het smalle pad. Daarom kan
ik het zo goed begrijpen als bezorgde
vaders van mindeijarige dochters die
nu bij mij op cursus willen zorgelijk
vragen: is dat eigenlijk wel vertrouwd.
Wemelt het in dit wereldje niet van
versierders die bedenkelijke voorstel
len doen aan carrière-meisjes..."
„Maar" zegt Yvonne ook zelf ben ik
er het bewijs van dat je in de mode een
respectabel bestaan kunt hebben. Zo
begon het, ik studeerde nog wat en was
vakantiehulp in een zuidelijk hotel. Er
kwam een Franse fotograaf op me af,
of ik maar even wilde poseren. Ik
dacht aan waarschuwingen van thuis
en holde naar de direktie. Maar die
verzekerde me dat die Fransman met
zijn camera alleen maar klasse platen
maakte voor de internationale mode.
Met een groepje meisjes hebben we
toen een prachtige tijd gehad. Als dat
poseren is wil ik er wel mijn beroep van
maken, dacht ik toen. Dat heb ik mijn
ouders toen gezegd. Een schoorvoe
tend gaven ze hun fiat".
En zo werd de Twentse Yvonne model
en model.
„De eerste keer toen ik moest showen
hamerde mijn hart. Maar gelukkig was
er toen iemand die verstandige dingen
zei. In die zaal, hield ze me voor, zitten
geen mensen die om jou komen maar
om de kleding die je draagt. Die textiel
oet verkocht worden. Daarom laat je
die dames zien wat er voorhanden is.
Dat was taal die ik verstond. En met
mijn vader heb ik er nadien nog vaak
over gepraat. We zijn het eens
geworden".
EN DAN DIE HOEDEN
„Mannequins heb je niet alleen in alle
maten, ook in allerlei typen" zegt
mevr. Van WegbergAalderink. „Er
zijn meisjes die voortreffelijk jurken
lopen maar die je onmogelijk bikini's
kunt laten brengen. Een dan die
hoeden, sommige hoofden staan daar
gewoon niet naar. Ikzelf heb als meisje
van even twintig bijzonder graag
hoeden geshowd. Natuurlijk moet je
soms kleding aantrekken die je, als je
het geld er voor had, voor geen goud
zou aanschaffen. Toch vind ik dat de
mannequin dan niet moet zeggen: ga
daar zelf maar in staan. Je bent
vertegenwoordigster van de mode. En
noem mij nu maar eens een baan op I
die geen schaduwkanten heeft".
Het langverwachte ogenblik, het begeerde lint. Maar om nummer één te worden komt meer kijken dan mooi zijn
ik niet mee. Maar er zijn opnamen die
ik beslist verantwoord vind. Die serie
Liever Naakt Dan Namaak bijvoor
beeld, daar had ik niets op tegen. Ik
heb drie vrouwen die naakt voor de
camera's gaan staan. Daar gebeurt
niets, meestal gaan de mannen of
vrienden van de modellen zelf mee als
er platen worden gemaakt. Bovendien
stel ik bij dat soort opnamen altijd als
eis dat ik alle opnamen eerst te zien
krijgt voordat ze waar dan ook worden
gepubliceerd. We praten ze dan met
alle betrokkenen eerst door voordat ze
worden afgegeven".
Is het moeilijk geschikte kandidaten te
vinden.
„Ja" zegt nu 42-jarige Yvonne „dat
kun je wel zeggen. Veel meisjes van nu
dromen nog altijd van een droomjob
als stewardes of fotomodel of zien zich
als topmannequin geannonceerd. M
aai kijk eens hoe ze er bij lopen als ze
bij mij binnenkomen. Ze dragen
rafelige blue jeans en roken shag aan
mijn tafel. Moet zo iemand de mode
brengen? Vandaar dat ik er toe
overgegaan ben naast mijn uitzendbu
reau een eigen beroepsopleiding op te
zetten. Ik zorg voor eigen kweek. Toen
ik het personeel van die school aantrok
heb ik ze gezegd: het kan me niet
schelen ot jullie een hoog honorarium
vragen als je maar geschikt materiaal
levert. Bij mij gaat niemand met een
diploma de deur uit die dat niet
verdiend heeft. Via die cursus kom ik
aan nieuwe relaties. En op aanmeldin
gen van buiten pas ik strenge selectie
toe".
JAARGELD IN EEN SEIZOEN
Verdient een vakbekwame manne-
equin-model goed?
„Ik dacht het wel. In -een seizoen
ontvangt ze even veel geld als het
meisje dat er een heel jaar voor op
kantoor moet zitten".
Tarieven?
„Een fotomodel krijgt tussen de
ƒ.35,enƒ.75,per uur. Werken in
een showroom levert per dag ƒ.50,
tot ƒ.85,— op. Grote shows doen
tussen de 125.en ƒ.175,per
keer. Daar komt natuurlijk nog van
alles bij: reisgeld, onkosten, logies als
dat nodig is. Een mannequin is
gebonden aan zes uur, dus tel maar na.
Wat ik zo hinderlijk vind is dat veel
meisjes buiten dit beroep denken dat
als je maar toeschietelijk bent voor de
fotograafje het wel ver brengt. Onzin,
je moet je vak beheersen. En van de
mode houden".
IDEALE VROUW
Yvonne van Wegberg Iaat niet na te
onderstrepen dat niet alleen de mooie
vrouw charmant kan zijn. Zegt ze: Ik
heb modellen en mannequins die
helemaal niet mooi zijn. Er zijn hier
ook vanzelfsprekend heel knappe
meisjes, beauties. Maar wie niet
uitgesproken mooi is kan toch vrouwe-
lijk-charmant zijn. Je bent er in dit
beroep niet door mooi te zijn en dan je
hand op te houden.
Zo is het overigens ook met elke vrouw
Als ze nu eens wat meer op haar
kleding letten".
Die nonchalance voor het uiterlijk
niet los te maken van het innerlijk,
trouwens, zegt ze werd voor haar
aanleiding mee te doen aan de
verkiezing van de Ideale Vrouw.
Yvonne: „Daarbij gaat het niet om
mooie benen. Het uitroepen van een
ideale vrouw wil meer doen, wil de
vrouwelijke eigenschappen stimuleren.
Dubrovnic, Zuid-Slavië kwamen kan
didaten uit heel Europa bijeen. Uit
haar midden werd een vrouw gekozen
die die titel verdiende op grond van een
groot aantal eigenschappen en kundig
heden. Ik vond die gedachte zo goed
dat ik me belastte met de verkiezing
van een Ideale Vrouw in Nederland. In
Hilton, in Amsterdan is dat begin van
de zomer gebeurd. Een vrouwtje uit
Zeeland ging met de eer strijken. Waar
op gelet werd? Ze moest kunnen
koken, naaien, charmes bezitten,
gastvrouw zijn, cocktails bereiden,
bloemen schikken, spreken in het
openbaar, een van de drie moderne
talen redelijk beheersen.
Ik weet dat er over dat soort
verkiezingen cynisch wordt gedaan.
Maar ik heb gewoon respect voor een
vrouw die op een morgen achter haar
naaimachien van een lap stof een leuk
kledingstuk weet te maken. Dat komt
misschien wel omdat ik een meisje van
de textiel gebleven ben..."
Niettemin, voor Yvonne scheen hoofd
zakelijk de zon. Als mannequin had ze
snel succes, als model werd ze steeds
meer gevraagd. Ze showde in Skandi-
navië, Engeland, bij de Belgen en
eigenlijk overal in Nederland. „Ia, de
relaties die ik via mijn vader had in de
textiel kwamen uiteraard van pas.
Mijn standpunt was: als ze zeggen dat
je je in een aardappelzak moet hullen,
moet je die nog weten te brengen".
Tussen door werkte ze nog in de betere
modezaken. „Een druk leven. Toen ik
trouwde met een jurist uit Nijmegen
die in zaken ging en er kinderen
kwamen ben ik er wel eens wat afstand
van gaan nemen. Hij zit ook in de
mode, import goed van Jacq. Esterel.
Ik kwam op een dag thuis in een
okergeel broekpak met een oranjerode
pruik. Zet nou eerst al die valse spullen
af, zei mijn man..."
IK GING UITBESTEDEN
„Er kwamen steeds meer invitaties, ik
had inmiddels Angeligue van 10, een
zoontje van 5 en nakomertje Ralph nu
15 maanden. Ik hoef geen Dolle Mina
te zijn die je nooit met luiers ziet.
Dus ging ik uitbesteden.
Als ze me blden voor shows of foto's
gaf ik dat door aan collega's. Ik
bemiddelde voor iedereen en kreeg op
die manier een telefoonrekening waar
je stil van werd. Toen ben ik eens gaan
zitten rekenen. Ik zou best vijf procent
kunnen vragen, dacht ik. En dat
bracht me weer op het idee een eigen
Uitzendbureau voor mannequins en
fotomodellen op te zetten. Ik begon
heel klein, nu heb ik 296 mensen in
mijn boeken. Nee, niet alleen knappe
jonge vrouwen. Er is ook kleding voor
de grote maten, daarom moet ik ook
42 en 44 hebben. En eigenlijk als enige
in Nederland heb ik ook 400 kinderen
onder contract. Kindermode moet ook
getoond kunnen worden en als ze me
dat vragen heb ik daar de jongens en
meisjes voor. Ook mannelijke manne
quins, de dressmen, zijn beschikbaar.
Figuranten worden ook nogal eens
gevraagd, ik lever ze wel.
JA, NAAKT OOK
En krijgt de directrice van uitzendbu
reau modellenservice Yvonne nooit
louche aanvragen?
„Natuurlijk" zegt ze in haar kantoor
aan de Amsterdamse Saxen Weimar-
laan 39b, „maar die haal je er zo uit.
Als onbekenden me bellen nodig ik ze
eerst uit voor een persoonlijk gesprek.
Naakt lever ik ook. Maar er is wel een
verschil. Aan bedenkelijke shows werk
Kandidates voor de Ideale Vrouw - Nederland is daar ook bij, op klompen
