m „Samen Zingen" doet het goed 1 ALS K1 A K BORD V OOR KOOR- EN ORKESTREPETITIES 1 m Stadsblad 0 HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 2 4- VRIJDAG 7 FEBRUARI 1975 HEI Het Nieuwe L'JI ÜLi! mm- ne wm§ Puik uit gouden dameskelen, dat is bij „Samen Zingen" nogeens wat anders dan zomaar wat kwelen. We stichten eigeniyk meer paniek dan vreugde deze keer, als we op maandagmiddag een repetitie van het bejaardenkoor „Samen Zingen" in de Opstandingskerk aan de Burgemeester Honnerlage Gretelaan willen bijwonen. De fotograaf en ik. Wat biykt hier het geval? De vleugel boven in de kerkzaal is kapot. Een half uurtje is hun op deze repetitiemiddag toegestaan in de zaal onder de kerk, waar om half vyf jonge judoka's deze zaal zullen bezetten. Het lijkt waarachtig wei een De digirente van „Samen Zingen", mevrouw M. Leendertz-v.d. Wel, geeft, zoals het ook behoort, de toon aan vanachter de piano. De dirigente mevrouw M. Leendertz- V.d. Wel voelt zich doodongelukkig achter die hoge piano en blijft voor het gemak maar staan om niet helemaal het contact met alle zangeressen en zangers te verliezen. Maar ze bijt manmoedig door de zure Zij past wel op, om uit de toon te vallen en haar gezicht verraadt één en al concentratie. appel heen en zet „De gedachten zijn vrij" in. Het koor verkiest ook te staan, zodat onder het zingen alle paniek van hun afvalt en is het alleen maar weer fijn om naar deze zang te luisteren. Ik kreeg een enthousiaste brief van de secretaris, de heer W. Kalkhoven, die me schreef, dat het koor pas acht maanden bestaat. Dat er al ongeveer 40 leden zijn en dat men maar liefst vierstemmig zingt. U bent nieuwsgierig, wie de voorzitter is? Dat is de bekende dichter Piet Krommenhoek van het Hofje van Belois en in één moeite geef ik u meteen de naam van de penningmeesteresse door: mevrouw H. C. van der Waal. Maar ik dwaal helemaal af. Ik volg op het blad, verzameld in een keurige zwarte map, het lied, waarvan de eerste regels luiden: De gedachten zijn vrij, wie raadt ze daarbinnen? Zij dansen als nachtlijke schimmen, geen mens kan ze maken, geen jager ze raken. Ook bij dit koor een opvallend tekort aan mannenstemmateriaal. Hoewel de zes, die er op deze middag zijn weten van wanten. Een krachtige bas weet de aandacht gevangen te houden. Als je op zo'n leeftijd nog zo mooi kan zingen, wat ben je dan rijk. Geen wonder, dat hij graag komt, al stelt hij zijn stem ook bij andere verenigingen beschikbaar, hoor ik later. Zo heb ik er in deze serie méér ontmoet. Ik kijk weer even naar mevrouw Leendertz. Zie zo schuin alleen een plukje haar. Maar het gaat allemaal goed en die vleugel wordt heus wel gauw gerepareerd. Hé daar. Ik moet extra opletten, want een nieuw lied wordt ingestudeerd. Een ernstig lied, waar ik eens gemakkelijk voor ga zitten met die map en mijn bloknootje op mijn schoot. Eerst de sopranen, klinkt het vanachter de piano. Het is lied nummer 14 op de lijst van 19. Toch al een heel repertoire voor zo'n jónge vereniging. Hoor, daar heb je de sopranen: Machtige eendracht ons zoveel waard, O, daal gij neder hier op deze aard Nu weet ik niet van wie dit lied is. Dat is natuurlijk jammer, maar niet onoverkomelijk. De tweede stemmen volgen, dan de twee bassen. Wat is dit eigenlijk een leuke serie. Je wordt overal even hartelijk ontvangen en de mensen zijn allemaal blij met die foto's. Hé, waar is Aad van der Drift gebleven? Ik ontdek hem in een andere hoek van de zaal. Vijf zes, fluister ik later zachtjes. Want die mensen mag ik beslist niet storen. Zachtjes, heel zachtjes. Ik word er helemaal stil van. Zou het nu altijd érg lang duren, voordat de ...w^u ck melodie goed kennen? Toch bij gelegenheid eens vragen. „Droomland", het oude bekende lied levert hier geen enkel probleem op. I Het was wel wat improvisorisch allemaal, daar in het zaaltje onder de J kerk. Maar de vleugel in de kerkzaal boven was onklaar en daarom I behielp „Samen Zingen" zich maar I wat lager bij de gronds. Fijn gewoon om naar te luisteren. Knap gezongen ook. Een oud Engels Paaslied, harmonisatie: J. Nauta, wordt heel levendig ingezet. Oei, daar rolt bijna alles van mijn schoot af. Zou geen gezicht zijn tussen al die zingende mensen. Christus onze Heer verrees, Halleluja, Heil'ge dag na angst en vrees, Halleluja. Het moeilijke van dit lied is het „Halleluja". Verschillende stemmen even apart. De sopranen en de alten samen, de twee bassen. Omdat het moeilijk is, wordt er nog een keertje ingezet. Dan het gehele koor. Mevrouw Leendertz is nu tevreden. Dan is het half 5 en komt de jeugd opdagen. Het betekent het einde van deze helaas zo korte repetitie. Maar ik kan u wel zeggen, dat ook dit koor een goed koor is. Dat mevrouw Leendertz een fijne dirigente is. „We dragen haar op de handen, vertrouwt voorzitter Korpershoek me toe. Die deze middag geopend heeft. In de gang maak ik een praatje met deze mevrouw. Het koor is op 6 mei 1974 opgericht en hoewel men in de Opstandingskerk repeteert, wil dat helemaal niet zeggen, dat het Christelijk georiënteerd is. Iedereen, die als bejaarde graag wil zingen, is hier van harte welkom iedere maandagmiddag van 4 tot 5 uur. Niet alle leden waren deze middag op de repetitie. De griep viert zoals u weet, overal hoogtij. Ook bij de mannen, maar „Samen Zingen" telt toch 6 tenoren en 3 bassen, Verder zijn er 11 alten en maar liefst 20 sopranen. Ik hoop dat er nog wat tenoren en bassen bijkomen, dan is het evenwicht goed hersteld. Nieuwlanders: denk daar eens aan. Wat u verder ook moet weten: mevrouw Leendertz leidt ook de bejaardenkoren van o.a. „Thurlede" op maandagmiddag van 2 tot half 4, „De Harg" op dinsdagmiddag van half 3 tot half 4, „Francois Haverschmidt" op dinsdagmiddag van half 5 tot half 6, het St. Jacobsgasthuis op woensdagmiddag van 4 tot 5 uur en dan nog een koor in Rotterdam. Een druk bezet programma, zo u leest. En of ik op die andere repetities ook eens kom luisteren. Vanzelfsprekend, want deze serie is nog lang niet klaar! Ik vond het leuk dat vorige keer twee secretarissen direct reageerden op mijn repetitieverzoek. Als ik nog niet bij u geweest ben met de fotograaf, dan geeft u maar een seintje en ik kom er met hem aangedraafd. Intussen hoop ik dat volgende week maandag „Samen Zingen" weer gewoon in de vertrouwde zaal met de goede vleugel kan repeteren. Klein, maar dapper uitzingen boven de kwa lengte wat boven haar uitstekende dames, geeft ook zij haar beste vocale kunnen weg.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Het Nieuwe Stadsblad | 1975 | | pagina 24