Anton van Eijk duikt terug in grijze verleden
Jf 7&r"'
Verhuizing nauwkeurig omschreven
Sinds een half jaar verschijnt er in de Randstad een
nieuwe unieke krant. De oplage is niet geweldig te noemen
en het lijkt onwaarschijnlijk dat de krant een concurrent
zal worden van andere bladen. De eerste oplage bestond
uit vijfentwintig stuks en is inmiddels uitgegroeid tot
veertig. Het betreft hier de familiekrant van de Overschie-
se familie Van Eijk; die inmiddels is uitgevlogen" over
de gehele Randstad.
Verschijnt van tijd tot tijd
RedactieA.D.van Sijk,Vén Hogendorplasn 133
Vlaardingen
Januari X9?Ti
VTagfSsntgenealogie Van Bi jk i
Rat nagealaoht var. Christiaar» van Bljk en Maria Heijkoo:
Unieke familie krant
Een vijftal jaren is de Vlaardinger
Anton van Eijk intensief bezig met
het opstellen van de genealogie van
zijn familie. Zelf is hij de redacteur
van het blad. Na de jarenlange
studie over zijn familie kwam vorig
jaar september de eerste familie
krant uit onder de naam: „De Eeu
wen Trotserend".
De uitvoering van de krant is in
stencilvorm terwijl voor belangrij
ke onderwerpen met fotocopieën
wordt gewerkt. Het blad van de
familie Van Eijk beoogt het verza
melen en publiceren van genealogi
sche en historische gegevens van
de leden van de familie. Bijzondere
aandacht wordt hierbij besteed aan
de levensgeschiedenissen en por
tretfoto's van momenteel nog le
vende Van Eijken, teneinde deze
voor het nageslacht te bewaren.
Het grootste deel van het nage
slacht van Anthonie van Eijk uit
1876 en Gijsbertha van der Giessen
woont momenteel in Schiedam. Le
den van de familie wonen nu onder
andere ook te Rotterdam, Over-
schie, Charlois, Hoek van Holland,
Vlaardingen, Den Haag en Wasse
naar. In de familie is een tak te
vinden waarin men steeds de naam
Abram tegenkomt; ook deze tak zit
zeer verspreid en is overwegend
gereformeerd.
In de eerste uitgave van het fami
lieblad staat vermeld dat de familie
blijkt af te stammen van een onge
veer in 1635 te Overschie levende
linnenwever genaamd Frans Maer-
tensz. welke als huisvrouw Heyl-
tegn-Jansdr. had. H >t nageslacht
van hun zoon, gaat zich aan het
einde van de 17de eeuw Van Eijk
noemen. Onder de leden van het
geslacht zijn behalve Nederlands
Hervormde ook Gereformeerde,
Lutheranen en Rooms Katholieken.
Verder zijn er nog huwelijken met
personen van andere nationaliteit
bekend, waardoor mogelijk de
schrijfwijze van voor en achterna
men wordt bèinvloed. Tijdens de
Napoleontische tijd waren de mees
te leden van de familie sfnid van
hun vak: nu vinden ze werk in vele
andere bezigheden.
£jx x no
So6
Een van te voorpagina's van het familiekrantje van de fa....(ie Van
Eijk. Vaag is bij de afgebeelde man aan zijn rechter oorlel een
oorbelletje te onderscheiden, een verschijnsel dat nu bij uitzondering
ook waarneembaar is.
De redacteur van de familiekrant
vertelt dat de opzet van het mede
delingenblad is belangstelling te
wekken voor zijn gezamenlijke af
stamming en dorp van oorsprong.
Hij zegt dat voor dit doel o.a. ge
bruikt kan worden oude kranten
knipsels, portretfoto's, geboorte-,
huwelijks- en overlijdensadverten
ties, vooral van na 1880 tot nu toe.
Anton van Eijk is twee tot drie
avonden per week bezig als aanko
mend amateur-genealoog. Regel
matig bezoekt hij allerlei archieven
en kerken om gegevens te achter
halen. Hij vertelt grote moeite te
hebben om een levensverhaal te
maken van mensen uit het verle
den. „Daarom maak ik ze nu voor
de komende generaties, want die
zullen er ook wel moeite mee heb
ben. Ik probeer nu zoveel mogelijk
nog levende familieleden te pakken
te krijgen, waar ik dan weer wat
wijzer van hoop te worden. Al van
af mijn veertiende jaar heeft het
mij géinteresseerd hoe mijn familie
in elkaar heeft gezeten. Je hoort
allerlei onsamenhangende vèrhalen
over de familie van toen", vertelt
„krantenmagnaat" Anton Van F.nU-
Wie zich verdiept in de geschiede
nis _yan zijn familie komt meestal
toch wel tot allerlei verrassende
ontdekkingen. Zo wist Anton te
achterhalen dat een bepaalde tak
van de familie een zoon had, die
door middel van loting was aange
wezen om bij het Franse leger
dienst te doen. Het waren Chris-
tiaan Abrahamszn en Christiaan
Antonijszn die beiden moesten lo
ten toen ons land een deel van het
Franse Keizerrijk geworden-was en
Napoleon de dienstplicht had inge
voerd. Informaties in Den Haag
gaven Anton de zekerheid wie uit
verkoren was. Later werd dit nog
maals bevestigd door de histori
sche dienst van het Franse leger te
Vincennes.
Bijzonder aardig is ook het verhaal
over de verhuizing naar Schiedam
van het gezin Van EijkVan der
Giessen. Tot in de finesses wordt
de route beschreven, die per schip
werd afgelegd door de Schie en de
havens in Schiedam. Komisch is
het verhaal van Jakob van Eijk, die
een woordenwisseling had met de
predikant in Overschie, die hoog
opliep. Jakob werd door de kerke-
raad op het matje geroepen.
Voorlopig is Anton van Eijk nog
wel even met zijn hobby bezig. Zelf
denkt hij pas over een jaar of vijf
de zaak helemaal te hebben gevon
den. Nog steeds zoekt hij contact
met nieuwe mogelijke Van Eijken.
Het eerste contact maakt hij altijd
telefonisch of schriftelijk. „Over
het algemeen zijn de mensen bij
zonder bereidwillig als ze precies
weten waar het omgaat; vooral als
ik ze laat zien wat ik al weet. Wel
vertel ik aan iedereen dat dingen,
die nu nog belastend zouden kun
nen srijn niet worden gepubliceerd.
Alle gegevens bewaart Anton keu
rig gesorteerd in ordners. Alles ligt
precies op volgorde; zelfs alle cor
respondentie over zijn hobby blijft
bewaard. Nog steeds vraagt Anton
zich af of er hier en daar nog geen
mensen wonen die familie van hem
zijn. Mensen, die hier een vermoe
den van hebben, verzoekt hij dan
ook even een kaartje te sturen naar
zijn adres aan de Van Hogendorp-
laan 183c in Vlaardingen.
Pas als de hele studie is afgerond
gaat Anton erover piekeren om een
stamboom te maken. Ook al heeft
hij gegevens uit de 17e eeuw, toch
vindt hij dat hij nog niet voldoende
weet om een stamboom te maken.
„Dat doe ik pas als ik compleet
ben, dat is nu nog niet aan de
orde", vertelt Anton.
-f¥ê.
Tussen de vaak lange rijen
namen en jaartallen in het
mededelingenblad van de fa
milie Van Eijk staat nauw
keurig de verhuizing omschre
ven van het gezin Van Eijk-
Van der Giessen naar Schie
dam. Nauwkeurig zijn alle
markante punten van het ou
de Schiedam opgesomd, die
langs de route lagen. De ver
huizing voltrok zich als volgt:
In 1918 werd het werk op de
Houtzaag-„Molen van Hoos"
te Overschie gestaakt. De re
den hiervan was faillisement.
Als gevolg daarvan kwam
Anthonie van Eijk, Toon,
zoals hij daar werd genoemd,
zonder werk. Ongeveer 28 ja
ren daarvoor was hij daar be
gonnen, in elk geval was hij
er houtzagersknecht toen hij
op 22-5-1901 te Rotterdam
huwde met Betha van der
Giessen. Nil was hij molen
baas. Negen kinderen hadden
zij nu, in juni van dit jaar was
de naar zijn vader genoemde
zoon Ton geboren. Korte tijd
werkte vader bij een kuiperij
te Rotterdam, maar dat beviel
niet, dus moest naar een ande
re betrekking worden omge
zien. Het werd houtzagerij
van F. W. van der Eist en Co
te Schiedam aan de Buitenha
venweg aldaar. In augustus
van dat jaar vond de verhui
zing plaats. Moeder ging met
de 5 weken oude Ton op de
arm en in gezelschap van de
oudste dochter Marie, van de
Zestienhovense kade, in het
deel van Overschie dat van
ouds de naam Kouwenhoek
draagt, te voet op weg naar
de nieuwe behuizing. Er zou
een woning betrokken worden
op het bedrijf. Vader laadde
het huisraad in een schuit en
ging via het water; met de
andere kinderen bij zich. De
paardekrachten werden be
halve door hemzelf verzorgd
door zijn oudste zoon, de 11-
jarige Leen. Langs het Jaag
pad van de Rotterdamse Schie
ging het, via de Late Brug de
Schie in. Toen, via de Schie,
waarvan aan beide zijden nog
vrijwel enkel weiland lag
richting Schiedam. Zo voeren
ze voorbij de Tol, door de
Schie heen voorbij het „Huis
ter Riviere" en passeerden de
spoorwegovergang, daarna
langs het Proveniershuis. Dan
onder de inmiddels verdwe
nen Spoelingbrug door, de
Doelen voorbij en onder de
Ooievaarsbrug door, langs het
Zakkendragershuisje door de
sluis via de Dambrug de Lan
ge Haven in. De koopmans
beurs en de Korte Haven lie
ten zij rechts liggen evenals
het inmiddels tot Gem. Lees
zaal geworden Volkshuis. Mis
schien lagen er wel een paar
vissers in de haven, aan de
vismarkt, toen Pa en Leen
puffens in het zweet huns
aanschijns langs de stads-
kraan onder de Appelmarkt-
brug doorschoven. Intussen
moest' er op worden toegezien
dat er geen van de andere
kinderen overboord ging, daar
waren dan Truus, die er op
lette, en Betsie, die het einde
van het jaar niet meer zou
meemaken. Verder nog Riek,
Chris, Ploon en de kleine
Arie. Zo zwoegden zij, langs
de Havenkerk richting Koe-
marktbrug, en dan daar onder
door de Buitenhaven in langs
het Nieuwsticht naar de Bui-
tensluis. De schuit werd aan
de kade afgemeerd en toen
moest de inboedel nog eens
over de weg naar het huis
worden gebracht. De familie
kwam in het achterste deel
van het grote huis te wonen.
Voorin woonde meneer Ode,
daarachter de baas van de
Schaverij, Van Waardenburg,
en achterin zoals gezegd Toon
van Eijk als baas van de zage
rij. Zo kwam deze tak van de
familie dan te Schiedam.
