Zestig jaar Hollands binnenhu
WAAR
PIET VAN REEUWIJK
MEE BEGON MAAKT
EIGENTIJDSE RENTREE
t
TWEE ROTTERDAMMERS
ZONDER DOOIE OGEN
m
U MAAKTE KENNIS MET...
c?
■M
Zij kopen:
een eiken bankstel met als bekleding
een katoenen gobelin in een fantasie
bloempatroon, met als hoofdkleuren bruin,
beige,, mais en groen.
Daarbij kiest men zich een eiken tafel (zonder
zeiltje!) met een glad blad, een gehakt blad,
een kloostertafel-onderstel of gewone rechte
poten, een grote, een middelmaat of een
kleinere: enfin, welke kant men maar uit wil
tafelen, want de modellen zijn talrijk. Evenals
dat geldt voor de bij al die tafels horende
stoelen.
Het vroegere dressoir heeft grotendeels plaats
gemaakt voor een eiken wandmeubel met als
laatste "nieuws", de ouderwetse Duitse
stollenkast. Hierbij steken de vrij brede
panelen aan de bovenkant een stukje uit, zo de
wat strakke lijn op een speelse manier onder
brekend. Met de hand of machinaal
uitgesneden deuren, waardoor dat
"kussentjes''/effekt ontstaat, zelfs een kast
met houten pennen (vroeger duvels genoemd),
een zwaar eiken dressoir in groot hutkoffer
model voor elke wand is er wel een kast
en voor elke woonruimte wel een afmeting.
Zij kochten:
een eiken tafel met een rood (namaak)
leren zeiltje in het midden, want dat scheelde
weer de aanschaf van een los tafelzeil. En ze
betaalden er negen gulden en vijf en tachtig
centen voor.
Daarbij koos men zich vier eiken stoelen voor
amper acht gulden het stuk en wie het kon
missen nam er nog een eiken dressoir bij. Dat
kwam dan wel neer op meer dan een weekloon,
dat in die tijd zo'n 17,50 tot 20,- bedroeg.
Had je meer gespaard dan draaide het uit op
een eiken schuiftafel met een massief blad
($oor 25,-) met als extra nog een theemeubeltje
met glazen deuren. Een pluchen tafelkleed met
patronen en naderhand een divan met zo n
verstelbaar bovenstuk, maakte je interieur
kompleet en dan zat je er keurig bij.
Als je tenminste tot de klasse behoorde, die
haar meubels bij Piet van Reeuwijk in
Rotterdam kocht en je zo'n zestig tot vijftig
jaar geleden ging trouwen.
S3««i
Hij begon in oktober 1935, zeventien hele jaren jong, als
bediende op het kantoor van de inkoopafdeling. En beurde
daar vijftien gulden per maand, zich een hele piet voelend,
want hij stak menige klasgenoot met een paar gulden de loef
af.
Nu is hij president-direkteur van een meubelbedrijf, dat van
zijn start af al in de picture heeft gestaan door als eerste in
het vooroorlogse Rotterdam een pand neer te zetten met vier
verdiepingen. Een bedrijf, dat sinds hij in de direktie werd
opgenomen een wat je noemt onstuimige groei heeft
doorgemaakt.
President-direkteur Terlouw bij het eiken van nü.
«SgS
Het begin aan de Kipstraat.
Want: kijken we naar de flats van nu
en de huizen, waarin men vroeger
woonde, dan hebben ze halverwege de
zeventiger jaren eenzelfde trend. Er
staat eiken in! Omdat we, ook als we
het over het interieur hebben,
teruggrijpen naar de beslotenheid van
toen, de verworvenheden van deze
plastic, dus synthetische tijden, laten
voor wat ze zijn en weer voor een
stukje degelijkheid kiezen. Gewoon,
goed sterk hout moet het zijn in deze
wegwerp-maatschappij.
KENMERKEND
Dat zqu kenmerkend kunnen worden
genoemd voor zestig jaar Van
Reeuwijk, zestig jaar meubels, zestig
jaar Hollands binnenhuis. De heer
Piet van Reeuwijk en zijn al even jonge
vrouw begonnen in 1915 eerst aan de
Boezemsingel, daarna aan de
Kipstraat met eiken. En na allerlei
andere stijlen en lioutsoorten (old
finish, teak etc.) is daar dat eiken weer
in alle glorie terug.
De nostalgie viert dus ook hoogtij in
ons interieur. Voor mevrouw J._M. van
Reeuwijk-van Walsum niks te
nostalgieën, maar eigentijds meedoen
met de hang naar het verleden. Het is
er, dus je brengt het want zo zakelijk is
(en blijft) zij ook nog wel een keer...
VERTROUWEN
Nu moeten en willen we daaraan
dl rekt toevoegen, dat zij nog wel als
a cl is e use aan wat Intussen tot een
groot concern Is uitgegroeid Is
verbonden, doch dat de huidige
direktie Inkoopt. Dus de lijn bepaalt,
brengt en pousseert.
Dat geldt vanzelfsprekend niet alleen
eiken, want het gamma van Van
Reeuwijk N.V. Is breed en omvat
praktisch alle woonwensen en- stjjlen
van de zeventig jaren. Op dat
extravagante, progressief moderne na,
want een trendsetter wil men zich niet
noemen. Men mikt op de 34.000 m2
verkoopruimte op de grote
middenmoot met kwa pr(jzen
uitschieters naar boven en
aanbiedingen behoorlijk er onder. En
Han nog van alles er tussen in.
Maar dat is dan wel verantwoord,
kwalitatief goed, want wie zestig jaar
het vertrouwen heeft van verschillende
generaties, wil in dit opzicht toch wel
graag zich zelf blijven, ondanks de
enorme groei van met name de laatste
jaren.
ELF ZAKEN
Maar ook vroeger was Piet van
Reeuwijk in de gezellige intimiteit van
de Rotterdamse Kipstraat een al uit de
kluiten gewassen zaak. Voor de oorlog
nog gevolgd door een showroom recht
tegenover het stadhuis aan de
C ooisingel, waarmee de heer en
mevrouw Van Reeuwijk grote plannen
hadden. Het bombardement maakte
in één trieste klap een eind aan alle
illusies, tot men na de oorlog weer
royaal kon gaan ademhalen in een van
Rotterdams eerste grote panden aan
de Binnenweg. Onder de huidige
direktie is men nog groter gegroeid,
door opening van filialen en sinds
1972 door overname van een bekende
Amsterdams bedrijf: „De Tijdgeest"
van Van Willigen. Waardoor men zijn
jubileum thans kan vieren met elf
zaken, in grootte variërend van 1000
tot 18.000 vierkante meters.
FEESTVLAG
„Wij dachten het best bf| deze
mijlpaal te kunnen stilstaan door onze
klanten of iedereen, die dat maar
worden wil, in het feest te laten delen
door attraktleve aanbiedingen", stelt
de president-direkteur, de heer T.
Terlouw. „En dat in alle sektoren.
Kijk, dat mag u de feestvlag
noemen, die we uitsteken"!
Meubelzoekers, die een beetje prijs-
wind-gevoelig zijn, zullen die vlag dan
wel niet voor niets laten klapperen,
dachten we zo.
Wil je echter aan de Ouwe Binnenweg,
zoals Rotterdammers zeggen, doch
wat officieel als Binnenweg te boek
staat, dan nog even verder kijken als
de jubileumneus lang is, mag u daar
wel een tijdje voor uittrekken. Omdat
vier etages plus een souterrain vol
woongebeuren uw interieur-interesse
meer dan waard is. Of u nou aan zo n
romantisch hemelbed denkt (een
topper hier in donker hout met nylon
Brabants bont), een compact,
handzaam en leuk slaap-, annex buro-
bergkastjes en kleedkast-geval voor
de kinderen, Spaanse, Italiaanse,
Belgische, Duitse, Engelse of
Hollandse meubels denkt: u komt het
allemaal tegen. Het is gewoon niet te
doen in het kader van dit
krantenbestek verdieping voor
verdieping met u door te wandelen.
Om dan een heel mooie, Spaanse met
schepen beschilderde sekretair-kast
tegen te komen, of een goed gekke
hoge stoel in de vorm van een
Scheveningse rieten strandstoel. Eiken
of kleurige slaapkamers te zien, alle
Louis de zoveelste stijlen, zelfs Kelim
voor de nog enkele liefhebbers.
PLUSPUNT
Want dat Is een tweede pluspunt van
zestig jaar oud en nog jong zfin. Om
1,1®
..«„.«SC*
MB
voor al jaren bestaande Interieurs, die
om aanvulling of gedeeltelijke
vernieuwing vragen toch nog te
brengen, want wat er bij past. Niet
alleen als het om meubels gaat, ook
om bekleding.
ROMANTISCH
Daar tenslotte nog even pratend met
wat je een specialist in vloerbedekking
zou kunnen noemen hoorden we dat
berber in alle kleuren (van het zwarte
schaap via het beige tot het lichtste
toe) het nog steeds uitstekend doet.
Maar een romantische reaktie hierop,
passend bij onze hang naar nostalgie,
is het vroegere axminster, dat je toen
als los karpet, nu als vaste
vloerbedekking koopt. Axminster in
uitwaaierende beige en warme bruine
tinten, zeer romantisch met boeketjes
rozen, uitgesproken dessins met rood
als uitgangspunt, 't is allemaal puur
klassiek, zuiver wol én vragend om een
rustige bekleding van de meubels.
Zoals een mooie, effen velours.
De liever géén roosjes-mijn-roosje, zal
als opvolger van berber het te
verwachten gemeleerde beige
aanspreken of een andere, ton sur ton
tint, die niet opvalt, compacter is dan
berber en voor menigeen een
uitstekende basis zal worden voor veel,
wat men er op wil zetten. En dat Van
Reeuwijk al jaren aan Perzen doet, is u
misschien bekend. Dat u (om dit
artikel te besluiten) de laatste tijd hier
veel Pakistani's tegenkomt, plus hele
mooie stukken, die je bijna een vloer
bedekkend stukje geldbelegging zou
kunnen noemen geven we tenslotte
nog door om ook op dit punt het all
round zijn van Piet van Reeuwijk
zestig jaar geleden begon, te
onderstrepen
De huidige direktie, de heren Terlouw (rechts) en Verbeek voor het vier
verdiepingen tellende gebouw.
Verbeek bij een meubelgrapje
U maakt kennis met de heer T.
Terlouw, een -met alle respekt voor
zijn funktie en optreden- geheide
Rotterdammer, graag en gezellig,
maar zeer to the point pratend, in hart
en nieren een manager met feeling
voor meubels. „Geen wonder" stelt hij
zelf vrij badinerend vast „ik zit er
sinds m'n zeventiende aan vast
gebakken. Bijna was ik leraar handels
wetenschappen geworden, zoals het
toen heette, maar net voor ik mijn
examen ging doen kwam daar die
oorlog, nou dan weet u het wei".
Dat hij nu de hoogste baas bij de N.V.
Van Reeuw(jk is zal hem wel zitten in
het feit, dat hij geen dooie ogen heeft
Waarover straks meer.
Hij begon, na al een baan te hebben
gehad, begin 1952 als even twintigjarig
op de administratie. Bleek al gauw
geen gekke rekenaar en organisator te
zijn, dus promoveerde hij tot calcula
tor in de zaak. Kijkend, rekenend,
prijzend, elke dag alle hoeken en
gaten en uiteraard de grote midden
moot op prijzen beoordelend.
Maar in zo'n grote zaak, hartje stad
met z'n nog deels verwoeste hart volop
in wederopbouw, zie je nog al wat
mensen. En dan raak je aan de praat,
krijg je kontakt en ontdek je dat
rekenen dan wel een sterke kant van je
mag zijn, maar dat juist omgaan met
mensen zorgt voor een dimensie er bij.
Dus bleef het niet bij calculeren,
doorliep hij step by step heel wat stadia
en juist door' een combinatie van
eigenschappen volgde in 1969 zijn
benoeming tot algemeen direkteur.
U maakt kennis met de heer M. H.
Verbeek, al even Rotterdams als de
heer Terlouw, al even stug doorwer
kend, iemand, die op zijn tijd de mond
weet te houden (wat niet alle Rotter
dammers gegeven is....) maar daarna
glashelder uit zijn rustige hoek kan
komen.
Dat hij een direktioneel privé-kantoor
heeft zal wel komen, omdat hij geen
dooie ogen heeft
DE KRIEBELS
Want als zakenvrouw en eertijds
president-direktrice mevrouw J. M.
van Reeuwijk-van Walsum in haar
lange en drukke leven ergens op heeft
gelet zijn het ogen. Ogen van klanten
aan wie ze duizenden en nog eens
duizenden stuks meubels heeft ver
kocht (wagonladingen kwamen voor de
oorlog al binnen), ogen vooral van haar
mensen. Bij het beoordelen en aanne
men van personeel, eerst samen met
haar helaas in 1949 overleden echtge
noot, later soms alleen speelden die
ogen altijd weer de balangrijkste rol.
Menigeen zal er wel eens de kriebels
van hebben gekregen, maar ogen
zeiden en zeggen haar meer dan een
mooi getuigschrift. Die moeten spre
ken. welke taal dat dan ook mag zijn.
Een tip voor de personeelschef mis
schien of moet je een tikkie mediamiek
zijn om bij" een eerste ogenkontakt al
bepaalde pro-, dan wel anti-gevoelens
te hebben?
Nu dus geen Van Reeuwijk meer in de
direktie, wel twee mannen, die met het
bedrijf zijn vergroeid. Met de heer
Terlouw als manager en feeling door
met name de zakelijke aspekten als het
over meubels gaat, de heer Verbeek
meer de organisatorische kant behar
tigend. Wat voor beiden geen sinecure
moet zijn met een groot centraal
magazijn, annex expeditie in Pijn-
acker, eigen filialen in den lande en
sinds de overname van „De Tijdgeest"
nog een flink aantal zaken erbij. Een
overname, die vroeg om inzet van
beider krachten want er was heel wat
aan te pakken, te saneren, opnieuw in
te richten toen dit belangrijke feit in de
Van Reeuwijk-story plaats had.
OPEN EN EER LUK
Het was, mogen we wel schrijven,
plezierig praten daar boven in een van
de direktiekantoren. Geen dure image-
buildende krijtstreep-pakken of ande
re toestanden, lekker achterover leu
nen, primair-Rotterdams reagerend,
open en eerlijk en vooral ongedwongen
gezellig. Zo'n sfeer, durven we te
concluderen, moet zijn weerslag vin
den op en in al die verdiepingen. Niet
in de eerste plaats als je naar het zeer
brede assortiment kijkt, vooral als het
gaat om de benadering van hen die
hier binnenkomen. Of dat nou voor
een paar meter vitrage is of voor een
puik van een imposant bankstel,
DE BRAND
Aldus een persoonlijk stukje Van
Reeuwijk-geschiedenis, waar nog één
ding aan ontbreekt. De grote brand in
1929. Want wie nu een oude vrijwillige
brandweerman naar dé brand uit
Rotterdams geschiedenis van de eerste
veertig jaren der twintigste eeuw zou
vragen krijgt steevast als antwoord:
1929 bij Piet van Reeuwijk. Alles ging
verloren, ook het woonhuis want het
gezin woonde bij de zaak. Het enige
wat mevrouw Van Reeuwijk nog
overhad was om elf uur Vavonds na de
sluitingstijd van tien uur de commis-
sieboeken. Want haar zakeninstinct
gaf haar in die mee te nemen toen ze
het vege lijf moesten redden...
MEMOREREN
Opbouw van een nieuw, groot pand op
dezelfde plaats aan de Kipstraat na die
brand, noodwinkelen na de verwoes
ting van Rotterdams hart, het doen
verrijzen van een toen ook al niet
kinderachtig gebouw aan de Binnen
weg, weer verdiepingen zetten op dit
pand zijn feiten, die je bij een jubileum
volledigheidshalve dan ook jtog wel
even mag memoreren.
KOPEND SPAREN
Het is bij deze allemaal gedaan, nog
niet eens geheel compleet, maar als u
zélf bij zestig jaar Van Reeuwijk zou
willen stilstaan, heeft u in het andere
artikel al kunnen lezen wat daarvoor
dé manier is. Een kwestie van kopend
besparen!
