de laatste paardemarkt
in Schiedam (1948)
Schiedam vierde
700-ste verjaardag
in stilte
mmZ
Hendricus Meidam en
Petronella Notenboom
Twee diamantjes
Krasse bejaarde viert later feest
In gesprek met:
Uitvoering
Muziekschool in
Museum-aula
HET NIEUWE STADSBLAD PAGINA 40 - WOENSDAG 19 MAART 1975
Schiedam heeft gisteren in alle stilte
het feit herdacht dat de stad precies
700 Jaar geleden stadsrechten kreeg
van vrouwe Aleida van Henegouwen.
Het feit ging gisteren vrijwel
onopgemerkt voorbij, omdat de
feestelijkheden pas eind april
beginnen met de beurs „Schiedam
maakt H", met de daarop volgende
feestelijkheden op het Emmaplein, dat
voor die gelegenheid is omgedoopt in
Proosjes Pret Plein.
Het 700-jarig bestaan Is ongetwijfeld
een markant punt in een stad, die in
het verleden zoveel te maken had met
de jenever, maar waarvan nu een groot
gedeelte van de bevolking werkzaam is
in de metaalindustrie en die als één
van de belangrijkste problemen kent
de renovatie (herstel) van de
verpauperende binnenstad.
Wat zal de toekomst van de krasse
bejaarde zijn, zal Schiedam ook de
komende decennia nog een
zelfstandige gemeente zijn of gewoon
een deelgemeente van Rotterdam
worden. Burgemeester Arie Lems
heeft eens gezegd dat hij pal zal staan
voor de Schiedamse zelfstandigheid,
maar dat er toch niet aan te ontkomen
is dat er zal moeten worden
samengewerkt in een stadsgewest.
We wachten maar af, maar een feit is
dat vele echte Schiedammers bereid
zjjn op de barricaden te klimmen als
de zelfstandigheid van de 700-jarige
wordt bedreigd.
De stad staat aan de vooravond,
ondanks alle gebruikelijke
Schiedamse sombere voorspellingen,
van een leuk feest staat waar de
Schiedamse bevolking van harte kan
genieten en die het stadsbestuur
wellicht alle dagelijkse problemen
even kan laten vergeten.
COR DON
van jonge mensen waren.
Vorig jaar hebben ze voor het eerst St.
Nicolaas en Oudejaarsavond buiten de
deur gevierdf Anders was hun huis
altijd vol vreugde en lawaai.
Met de buren kunnen zij het gelukkig
goed vinden. Al komen er de laatste
jaren steeds jongere mensen in
Schiedam-Zuid wonen.
Een leuke gebeurtenis wil de
opgewekte bruid nog wel kwijt. Toen
ze ondertrouwd waren, brak er staking
uit onder de irouwkoetsenverhuurderij
van Beijersbergen en Hoek.
Er was daardoor een hevige
concurrentie tussen die twee. Zodat op
het laatst het jonge bruidspaar een
gratis rit door Beijersbergen werd
aangeboden. Die niet door kon gaan,
want op de trouwdag zelf was de
staking voorbij.
En omdat de familieleden toch een
beetje huiverig van die koetsjes waren,
zijn ze op hun hoogtijdag maar te voet
naar het stadhuis gegaan. Hetgeen
gemakkelijk kon, want ze woonden
toen achteraan op de Broersvest bij de
Boterstraat.
Een kostelijke herinnering van bijna
60 jaar geleden. Ze kunnen er nu nog
hartelijk om lachen. Maar op 18
maart is het hun grote feestdag en ik
wens hun alvast een heel prettige dag
toe en nog heel veel gezonde jaren.
MIEKE
Na een wat lange periode van
afwezigheid zal de muziekschool zich
op vrijdag 21 maart a.s. weer
presenteren in de Aula van het
Stedelijk Museum aan de Hoogstraat
112.
In een aantrekkelijk en veelzijdig
programma zullen een aantal
leerlingen zich laten horen op de
volgende instrumenten:
piano, orgel, dwarsfluit, hobo,
blokfluit, viool, cello, trompet, gitaar
en accordeon.
Niet alleen solistisch maar óók in
samenspelgroepen (klarinet -kw artet
accordeontrio; trompetduo;
blokfluitkwartet) wordt de muziek uit
verschillende tijdperken ten gehore
gebracht.
De toegang is voor een ieder vrij. De
aanvang is gesteld op 20.00 uur.
een enkle paal, waaraan dik touw gebonden,
vier maagVe dieren, koppen naar omlaag
ik weet, dat er het vorig jaar nog achttien stonden;
t is niet veel zaaks de paardemarkt vandaag.
t wordt niet als vroeger - eens een leuk verzetje,
wel jammer, want vandaag schijnt juist de zon.
de boer krabt peinzend onder t scheve petje,
geen handslag nog, sinds vroeg de markt begon.
ik wacht vergeefs op al die oude dingen:
de zweepslag ketsend tegen huls en straat;
de slaande hoeven, die hun drafle zingen;
het vonkend vuur, dat uit de Ijzers slaat.
wel gaat nu de st. jan vertrouwd de klokken spelen,
zij valt wat vreemd die cariljon-muziek.
en als ik kinderhanden -ongevuld - een paard zie strelen,
denk ik weemoedig aan vergane romantiek.
Getoonzet voor koren door Jos Vranken sr.
art).
Heel vroeger is bij de Burgerlijke Stand te Asperen bij Leerdam een fout
gemaakt bij de geboorte van een telg van Meijdam met een lange „ij". Zodat
Hendricus Meidam het ook zonder die „ij" moest doen.
Hij is 82 jaar de diamanten bruidegom en werd geboren te Asperen bij Leerdam.
Waar hij op jeugdige leeftijd „emigreerde" naar Schiedam, omdat hier beter
werk was.
Hij heeft verschillend werk gedaan,
o.a. op een houtzagerij gewerkt. Bij de
glasfabriek, die later werd opgeheven
en toen kwam hij bij de
buitentransport op scheepswerf
Wilton-Feijenoord. Hier werkte hij 36
jaar en werd toen gepensioneerd.
Hij puzzelt graag. Houdt het
wereldgebeuren in de krant en op de
t.v. bij en heeft altijd veel plezier
gehad van zijn tuinhuisje en lapje
grond bij de Poldervaart. Een hobby,
die hij al ruim 30 jaar heeft.
Zijn vrouw is een rasechte Schiedamse
van geboorte en is vroeger altijd onder
de mensen geweest. Ze hebben 4
kinderen, 11 kleinkinderen en 5
achterkleinkinderen. Vandaar dat
hun feestdag op 18 maart (dan zijn ze
60 jaar getrouwd) gevierd wordt in
zaal Beatrix aan de Lange Kerkstraat.
Op die dag viert zijn. zoon Jan met zijn
vrouw hun 25-jarige bruiloft.
Waarvoor ze speciaal 6 weken uit
Afrika overkomen. Ze hebben geen
kinderen en zijn vandaag in Schiedam
aangekomen.
Petronella Notenboom (78) heeft
vroeger voor de kinderen veel genaaid
en gebreid. Nu leest zij graag, kijkt
t.v.. punnikt of borduurt.
I Ze zijn allebei lid van de Algemene
Bond van Bejaarden, afdeling
Schiedam, maar bezoeken nooit de
contactmiddagen.'
Petronella zou dit wel willen, maar
Hendricus is erg op zijn eigen. Wel
gaat hij weieens met een van de
dochters naar de film. En is altijd
aanwezig op de bijeenkomsten van Wil
Feijenoord en het Leger des Heils.
BIELZEN
Van de oorlog hebben ze niet zoveel
last gehad, omdat ze familie hadden is
Asperen. Kou is er ook niet veel
geleden dankzij het stoken van
bielzen.
Zij heeft net als haar bruidegom veel
plezier van het tuinhuisje gehad en de
lap grond. Nu houden een zoon en een
schoonzoon er toezicht op en gaan ze
in de zomermaanden er nog wel eens
naar toe. Als de bus dan net voor hun
neus wegrijdt, zien zij er geen been in
om die afstand dan maar te lopen.
Op 7 maanden na wonen ze bijna 60
jaar in hetzelfde bovenhuis aan de
Strijensestraat 49b. Een gerieflijk
bovenhuis, dat aan alle kinderen
weieens onderdak heeft geboden. Zo
kwam een dochter met haar
gezinnetje, dat 12 jaar in Afrika
gewoond had, tijdelijk bij hun
inwonen, totdat ze een eigen huis
hadden.
Misschien dat zij daardoor zo vitaal en
jong van hart in hun opvattingen zijn
gebleven, omdat zij altijd temidden
