Muziek van de Nederlandse speelfilm „Het jaar van de kreeft"
I
1
i
n
■BBi
SAILOR
in concertgebouw
Nederlandse Ostende-ploeg treedt op in Sittard
A
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 46 WOENSDAG 8 OKTOBER 1975
wÊmÈmÊm
Platenfirma Dureco heeft zich
nu ook op het uitbrengen van film
muziek gestort, in dit geval zelfs
een Nederlandse speelfilm. Op ze
ventien september gaat in het
Amsterdamse Calypso theater de
George Sluizer produktie, onder re
gie van Herbert Curiel „Het jaar
van de kreeft" in première. Hoofd
rollen worden vertolkt door Wille-
ke v. Ammelrooy en Rutger Hauer
in een verhaal dat is gebaseerd op
het gelijkrtamige boek van Hugo
Claus. Tegelijkertijd komt er een
single op de markt „If that's all
that love is" en een LP van de
soundtrack van de film. Zangeres
is Valery en het geheel werd ge
componeerd door Marian de Garri
ga.
Zangeres Valery loopt al een tijd
je mee in de lichte muziek: als
twaalfjarig meisje stond ze al op
het podium en daar staat ze nu
nog steeds als zangeres bij diverse
groepen, daarnaast is ze ook een
goede bekende in diverse opna
mestudio's, waar ze al twee singles
en een elpee volzong, afgezien nog
van het feit dat ze op talloze pla
ten haar stem heeft geleend in ach
tergrondkoortjes. Maar dit was
toch wel iets heel nieuws voor
haar: toen ze gevraagd werd om
filmmuziek te zingen was ze direkt
enthousiast. „Ik ben gek op film",
zegt ze. „Polanski, Hitchcock, als
ik de tijd heb dan zit ik in de
bioscoop. Nou, en dit was de kans
om eens aktief met film bezig te
zijn". Dat is ze dan ook duidelijk
op deze plaat.
Hoogstwaarschijnlijk weet u niet
wie de herkenningsmelodie van de
STER-reklame heeft geschreven.
En het muziekje van die t.v. spot
van Gala-koffie u weet wel: van
Niemeyèèèr.). En de prachtige film
muziek uit Het jaar van de Kreeft.
Dat soort muziek wordt nog altijd
een beetje als stiefkind beschouwd,
wat niet terecht is. Marian de Gar-
riga zegt daarover: „Muziek schrij
ven voor een t.v.-commercial is ge
woon moeilijker dan voor de een
of andere song: je moet illustreren
en dat vraagt een heel speciale
benadering". Want dat is de vrouw
achter al die bekende melodieën:
Marian de Garriga, producer, kom-
poniste, tekstschrijfster, pianiste,
zakenvrouw.
Ze moet lang nadenken als je
vraagt welk beroep ze nu eigenlijk
heeft en dat is geen wonder, want
probeer die verschillende gebieden
waarop ze werkzaam is maar eens
onder één noemer te brengen.
Tenslotte komt er uit: „ik ben be
zig met muziek", en daar houden
we het dan maar bij. Marian de
Garriga zit vol muziek, ademt mu
ziek. Ze is er voortdurend mee
bezig, in haar werk en in haar
vrije tijd. En dat doet ze al jaren:
eerst via de pianoles thuis, later 't
muzieklyceum, MO-opleiding piano,
klassiek bij Gerard Hengeveld, zelfs
twee jaar kompositie elektronische
en computermuziek.
Toch is ze eigenlijk toevallig in
deze business verzeild geraakt. Tij
dens een verblijf in Spanje schreef
ze eens „zomaar" twee liedjes,
waarvan een uitgever vond dat ze
toch wel erg goed waren èn ze „in
zijn fonds opnam", zoals dat heet.
Later werden ze gezongen door
Francisca Deschamps, en Frans
Wanders van Malando en daarmee
was voor Marian de kous wel af.
Ze werkte inmiddels in een ver
koop- en public relationsfunktie
bij een kommercieel filmbedrijf en
zou daar misschien wel de rest
van haar leven gesleten hebben als
niet iemand daar zich toevallig he
rinnerd had dat zij eens een paar
liedjes geschreven had, nu had die
iemand op dat moment net drin
gend behoefte aan een muziekje
bij een reklamefilm en dat werd
dus door Marian geschreven. Zo
maar.
Daarmee werd eigenlijk de
grondslag gelegd voor haar huidige
bezigheden. Omdat Marian geen
vrouw is om zich als één van de
zoveel in een groot bedrijf te be
graven, besloot ze in 1968 om een
eigen bedrijf te stichten: Marian
de Garriga Sound Productions. Ge
vestigd in Amsterdam en met als
doel het produceren van t.v.-com-
mercials en filmmuziek. Want Ma
rian is onder het sterrenbeeld van
de Maagd geboren en dat kun je
aan haar merken: ze is een perfek-
tioniste, iemand die de puntjes op
de i wil hebben en ainders hoeft
het met
Ze heeft al heel wat puntjes op
de i gezet, daar in Amsterdam: ze
schrijft de muziek voor reklame-
films, produceert ze, speelt de mu
ziek zelf als het nodig is en heeft
een groot aantal bekende melo
dieën op haar naam staan die ie
dereen zó mee kan neuriën. De
herkenningsmelodie van VARA's
„Rode Cirkel", het muziekje van
„Laat ze glunderen" (met Jolly,
ja), de muziek bij de televisie-serie
,,'t Wilhelmina" en die bij de
t.v.-spot van Cointreau. En natuur
lijk de muziek voor de film Het
Jaar van de Kreeft, met Willeke
van Ammelrooy en Rutger Hauer.
Muziek waar ze trots op is en wat
ze heerlijk vond om te doen. Dat
kun je heren.
Je vraagt je af of Marian de
Garriga nog wel vrije tijd over
heeft en wat ze daarmee doet en
daar moet ze om lachen: eigenlijk
doet ze niet veel anders dan
haar werk. Dat betekent piano spe
len („mijn beste tranquillizer"),
naar muziek luisteren en soms le
zen. Ze houdt maar van één soort
muziek: goede, en daarin heeft ze
dan talloze favorieten: Joni Mit
chell, Super Tramp, Joe Walsh,
maar ook Miles Davis en allerlei
soorten klassieke muziek „als ik
er tenminste voor in the mood
ben"), van Rachmaninof via Ravel
en Debussy tot Stockhausen toe.
Verder houdt ze zich met zoon Oli
vier bezig en bedenkt nieuwe din
gen. Nieuwe melodieën, ideeën
voor produkties, teksten.
Een fascinerende jonge vrouw,
Marian de Garriga. Achtentwintig
jaar jong, mooi, begaafd en met
een mateloze belangstelling voor al-
lies waf los en vast zit. Je kunt erg
boeiende gesprekken met haar heb
ben, uren lang. Dat wi'l zeggen :als
ze tijd heeft. Als ze niet net weer
bezig moet met een nieuwe produc
tie, een nieuwe kompositie, een vol
gend idee. Want dan is ze weer
weg, blonde, groenogige Marian de
Garriga. Die „zomaar" in deze
businnes terecht kwam.
Met een optreden van de Engelse formatie SAILOR
openen Aeket Mojo op zondagavond 14 septem
ber in liet Concertgebouw te Amsterdam het con
certseizoen 1975-'76, aanvang 8.15 uur.
Sailor, die dit jaar al verschillende malen hoog
genoteerd stond op de Nederlandse bestsellerlijsten,
produceert een unieke sound ('matrozenrock') met
een al even apart instrumentarium, waartoe o.a.
een accordeon en een nickelodeon (dat er uitziet
als twee aan elkaar geplakte orgels) behoren.
D" bezetting van SAILOR is: Georg Kajanus (lead-
vocals en 12-snarige gitaar), Philip Pickett (has,
nickelodeon, piano, vocals), Henry Marsh (accor
deen. nickelodeon, piano, vocals) en Grant Serpell
(drums, percussion, vocals).
Voor de pauze confer tee"' de, eveneens uit Enge
land afkomstige, groep EOX.
Na de wat onfortuinlijke erva
ringen die de Nederlandse zang-
ploeg onder leiding van Frans
van Klingeren in Ostende tij
diens het daar gehouden song
festival opdeed, stuurt de heer
van Klingeren nu opnieuw wel
gemoed het bericht de wereld
in dat de directeur van de
Stadsschouwburg in Sittard zo
enthousiast was over de Neder
landse Ostende ploeg dat hij di
rect een invitatie stuurde voor
een optreden tijdens een van de
in Limburg zo populaire zondag
morgen koffie-concerten. Op
zondag 19 oktober zullen zange
res Peggy met echtgenoot-gita
rist Donald, de zanger Benny
Neyman en de country-groep
The Tumbleweeds van 12-14
uur in de grote schouwburgzaal
optreden onder leiding van het
kwartet Piet Daalhuisen. Voor
de liefhebbers: toegangsprijs
vijf gulden inclusief een kopje
koffie.
