EEN NOG NIET EERDER UITGEBRACHTE LP
ALL TIME
GREATEST
HITS
Cock van der Palm: Een Nederlands zingende Nederlander
De
hypnotiserende
werking van Satie
IJZERSTERKE
STRAY
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 42 -
WOENSDAG 5 NOVEMBER 1975
WIM SONNEVELD
Naar aanleiding van het over
weldigende sukses van de
eerste plaat met opnamen uit
de theatershow van Wim Son-
neveld met Willem Nijholt en
Corrie van Gorp, besloot Pho
nogram tot 't uitbrengen van
een tweede lp met liedjes en
'conférences uit diezelfde the
atershow. Zo hoort u op deze
langspeelplaat de door u op
merkzame luisteraar gemiste
nummers als „Waar heb ik u
meer gezien", „Een mens wil
d'r wel 'ns gelukkig zijn" en
de prachtige conférence, ge
schreven door Simon Carmig-
gelt, „Welverdiende rust". De
ze plaat werd voor een live-
audience opgenomen in het
Nieuwe de la Mar Theater te
Amsterdam op 10 en 11 maart
1971.
Over Wim Sonneveld is al zo
veel bekend dat wij bij deze
plaatbespreking er mee wil
len volstaan u een overzicht
te geven hoe Wim Sonneveld
van het cabaret geleidelijk
groeide in zijn one-man-show
- formule. Utrecht (waar Son
neveld werd geboren), Parijs
(waar hij het cabaret-artisti-
que leerde kennen) en Holly
wood (waar hij de invloed van
de showbusiness onderging),
bepaalden de veelzijdige
loopbaan van de cabaretier -
comedian - chanteur - produ
cer - regisseur - talentenont
dekker - acteur - conférencier
- auteur - komponist Wim
Sonneveld, die op 12 februa
ri 1936 in de Hollandse
Schouwburg in Amsterdam
officieel debuteerde bij Louis
Davids. In de periode 1943—
1959 heeft het ensemble van
Wim Sonneveld zo'n kleine 30
cabaretprogramma's
gebracht. Van de medewer
kenden die in Sonnevelds ca
baretperiode lang met hem
hebben samengewerkt en van
wie de meesten hun naam als
cabaretier(e) aan hem te dan
ken hebben, moeten de vol
gende artiesten met ere wor
den genoemd: Conny Stuart,
Lia Dorana, Hetty Blok, Albert
Mol, Kees Brusse en Joop
Doderer. Het kon niet uitblij
ven dat zijn ontwikkeling eens
zou moeten leiden tot een
avondvullend solo-optreden,
dat naar Amerikaans voor
beeld One-man-show wordt
genoemd. Na het ongekende
sukses van „Willem Parel",
waardoor hij in z'n cabaret
theater het publiek ongewild
had uitgebreid met radioluis
teraars, begon het verlangen
naar de showbusiness verlei
delijk aan z'n cabaretcarrière
te knagen. Na 1959 was hij
voor het echte cabaret een
„verloren zoon" geworden.
Dit proces voltrok zich, onder
invloed van zijn Amerikaanse
ervaringen, zeer geleidelijk;
in 1956 verzorgde hij een der
de van het programma alleen,
in 1957 het hele deel na de
pauze en steeds meer stelde
hij z'n repertoire in op een zo
groot mogelijk publiek. In '64
begon hij met de voorberei
dingen van z'n eerste avond
vullende one-man-show. De
première vond plaats en het
werd een doorslaand sukses,
evenals de daarop volgende
show met Ina van Faassen. In
zijn laatste theatershow werd
Wim Sonneveld geassisteerd
door Willem Nijholt en Corrie
van Gorp. Op deze plaat ech
ter zijn ze uitsluitend te be
luisteren in de twee nummers
„Waar heb ik u meer gezien"
en „Een mens wil d'r wel 'ns
gelukkig zijn". Natuurlijk was
hun inbreng in de show een
welverdiend stuk groter ge
zien de uitstekende talenten
op zang- en akteergebied die
deze twee jonge artiesten vol
ledig tot ontplooiing brengen.
Het voortreffelijke orkestwerk,
onder leiding van Ruud Bos,
willen wij bij deze geslaagde
produktie zeker niet onver
meld laten.
Vlak voor de komende winterda
gen en gezellige, sfeervolle feestda
gen brengt Phonogram een verza-
mel-LP uit onder de titel „Alil ti
me greatest hoits". Op deze uiniieke
langspeelplaat staan twaalf origine
le versies vatn de grote successen
vain fameuze Phonogram-artiesten,
waaronder Nana Mouskouri, Frida
Boe ca ra, Demis Roussos, Juliio Ig-
leslas, Vicky Leandros en nog vele
anderen. Kortom, een verzamel-LP
met voor elk wat wils.
Vicky Leandros vormt tezamen
met haar landgenoten Nana
Mouskouri en Demis Roussos de
Griekse afvaardiging. Nana met
het liedje „Dans le sol/eil et dans
le vent" (D. Novrovdc-M. Jourdan),
Demis Roussos horen wij opnieuw
met „We shall dance" (Rousos-B.
Bergman) en Vicky Leandros
tenslotte met het Liedje waarmee
ze weken Lang op de eerste plaats
van talloze hitparades stond en het
Eurovisie Songfestival' 1972 won,
„Après toi" (M Panas-K. Mun-
ro-Y. Dessca).
De Anita Kerr Singers zorgen
voor een voortreffelijke close har
mony vertolking vain „Day-time,
nighttime" (R. Kerr-G. Osborne).
Roger Whittaker behaalde voor
zijn land de eerste prijs tijdens het
Knokke Festival1 1967 met het door
hemzelf geschreven nummer „If I
were a rich main". Natuurlijk werd
ook zijin liedje in de LP „All time
greatest hits" opgenomen. Even
eens hoort u Julio IgTesias met
zijn zelfgeschreven nummer „Un
canto a Galicia" en van wie an
ders dan van Dusty Springfield
zou het nummer „Son-of-a prea
cher man" (J. Huriey-R. Wilkins)
kuinmen zijn.
Ook uit Griekenland, afkomstig
is de inmiddels opgeheven groep
Aphrodite's Child, waar indertijd
Demis Roussos de lead vocalist
was in 'het nummer „Rain and te-
ars" (arrangementen Pacbelbel) (E.
Papathanassion-B. Bergman).
Israël wordt vertegenwoordigd
door niemand minder dan Rika Za-
raï, die het meeslepende lied „Ye-
rushala'im shel zahav" (N. She-
mer) vertolkt. Op deze plaat ook
twee Franse nummers te weten
„Oent mille chansons" (M. Mag-
ne-E. Marnay) van Frida Boccara
en „Ne me quitte pas", gezongen
en geschreven door Jacques Brei.
We sluiten deze rij van internati
onaal befaamde artiesten met de
jonge Amerikaanse, romantische
zanger Lobo met zijn zelfgeschre
ven liedje „I'd love you to want
me".
Zoals u ziet een werkelijk unie
ke verzameling die ook in uw
d&skotheek niet mag ontbreken
Cock van der Palm, de man die
zoveel .Nederlands" in zijn reper
toire doet, laat opnieuw, na zijn
grote successen zoals „Mira", „De
Laatste Tango", „Aloha, mijn Brui
ne Madonna" (in kombinatie met
Jan Boezeroen als De Piraten), Na-
tasja eet., van zich spreken door
zijn nieuwste single Samen' met op
de flipside het vrolijke cha cha
cha-nummer „Zingara" waarbij, hij
begeleid wordt door een kinder
koor.
Cock gaat met deze plaat duide
lijk voort op de ingeslagen weg,
nl. die van het betere Nederlandse
lied. Martial' Bressers ((Martijm van
Egmond, eveneens artiest van
Basart) tekende voor de tekst en
muziek van „Samen" en van John
ny Austerlitz is de tekst van „Zin
gara" afkomstig.
Ook een nieuwe lp van Cock
staat op de Lijst van binnenkort te
verwachten releases. Nummers
daarvan zijn o.a het meeslepende
„Ben je 'eenzaam vannacht" „Sa
men" (de single-track), het gevoeli
ge „Rosemarie", „Sayonara" en
„Alleen maar in mijn dromen". Het
resultaat: een bijzondere lp van
een zanger, die met zijin stem
steeds weer voor de treffende toon
zorgt bij het beschrijven van zijn
gevoelens.
Cock, die enige tijd geleden nog
deel uitmaakte van de Piraten, een
tijdelijke samenwerking die suc
cesvol bleek, heeft nu, tos van die
banden met de Piraten (waarmee
overigens niet gezegd is,) dat de
coöperatie in de toekomst niet
meer mogelijk zal zijn) weer een
soLoprodukt afgeleverd', waar het
neusje van de zalm aan Nederland
se muzikanten bij betrokken is ge
weest.
Cock' stem leent zich uitstekend
voor het repertoire dat hij nu op
deze plaat heeft opgenomen, waar
van nu de single-track „Samen" is
uitgebracht. Hij laat op deze plaat
horen, oog en oor te hebben voor
de Nederlandstalige songs in het
betere genre. De lp is waarlijk een
verademing temidden' van alle se
mi-demi-, pseudo- en schijnbaar
op het Nederlandstalige repertoire
gerichte lp's.
Het produktie-bedrijf Harlekijn
Bolland brengt een nieuwe LP uit
met d'e titel „Vroege pianowerken
van Erik Satie", gespeeld door de
pianist Reinbert de Leeuw. Harle
kijn meldt hierover: „Wij zijn van
mening dat De Leeuw's interpreta
tie van deze pianowerken volko
men afwijkt van wat op diit mo
ment gebruikelijk is.
De muziek krijgt daardoor een
andere dimensie. Een omschrijving
van de vroege pianowerken van
Satie is moeilijk te geven. Belang
rijk is de persoon Satie zelf, een
mysticus, een vreemd man, die een
volstrekt unieke plaats inneemt in
de muziek van deze tijd. Wat op
valt is met name de vertolking
van Reinibert de Leeuw, de wel
haast hypnotiserende uitwerking
op een zeer breed publiek. De
mystiek van deze oppervlakkig ge
zien 'eenvoudige muziek, heeft een
zeer bijzondere invloed op vrijwel
iedere luisteraar. Zelfs de meest
fervente popadiept blijkt niet aan
deze invloed te ontkomen."
Voor wie het allemaal was verge
ten, toen Stray drie jaar geleden
besloot om een andere manager te
nemen, was dat de eerste uit een
reeks van vele veranderingen die
de groep zou ondergaan. De nieu
we manager Wilf Pinie, ging de
Straij-zaken krachtig aanpakken.
Hij zette de toernees van de groep
stop en zo kregen zanger-gitarist
Steve Gadd, gitarist Del Bromham,
basgitarist Garry Giles en drum
mer Ritchie Cole de kans een nieu
we show uit te werken, nieuw re
pertoire te schrijven en-vooral-
wat op adem te komen van hun
drukke bezigheden buitenshuis. In
mei 1973 rolde de eerste LP van
Stray „nieuwe stijl" van de
persen: „Mudanzas", Spaans
voor „veranderingen". Een herbo
ren Stray is sindsdien alleen maar
nog beter geworden en de pakken
de, recht-voor-z'n-raap-rock waar
mee die heren in de weer zijn vond
moeiteloos zijn weg naar een
breed publiek-op podium zowel als
op de plaat. „This is Stray" laat
alle mogelijkheden van de groep
horen, van melodieus werk tot rui
ge rock. Wie de LP op de draaita
fel heeft, moet de oortjes maar
eens extra spitsen voor „Our
song", „After the storm", „Sister
Mary", „Leave it out" en „How
could I forget you". En voor wat
die laatste titel betreft: wie Stray
vergeet, doet zichzelf veel te
kort.
