c!kqk
Pater J. Jordan $.j.
De "praatpaal"
in de taxiwereld
A. M. VISEE, Dierenarts
A
Schiedamseweg 119, Schiedam-Kethel, tel. 70.88.08
In verband met de grote drukte, opk in april iedere zaterdag
middag, speciaal hondsdolheid-inenting. Spreekuur van
2-4 uur. Kosten f 20. -.
Inenting volgens afspraak blijft tevens mogelijk.
Kosten f 25.
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 3 - VRIJDAG 2 APRIL 19,6
In onze boetiek vindt je de
DEStREE
EN
CONSTANT
kollektie naast handgemaakte
ringen v^p RpB SIPKES.
BROERSVEST 87-93.
TEL. 26.79.37
SCHIEDAM
CHRONISCHE PATIENT
Laten we het eerst eens goed bekijken.
Een dokter stelt ook eerst zijn diagnose
vast? Eerst de zaak beoordelen en dan
tot slot tot een of andere aktie
overgaan. De taxiwereld is net een
chronische patiënt. Men ziet niet in
dat er aan de basis gewerkt moet
worden. Daar moet een aparte vent
voor komen.
Een taxichauffeur moet ook verzekerd
zijn. Dat is lang niet het geval bij
allemaal. Hun vrouwen zijn hiervan
vaak niet op de hoogte. Méér openheid
dus in dit soort zaken en dat kwartje
per week is zinvol, willen de vrouwen
nu en in de toekomst wat bereiken.
De kerk doet de mensen inzien dat je
léért van het verleden. Als je leert
kijken in het verleden, doe je dat ook
in de toekomst. Doordat de mensen
niet weten te leven in de liefde, vallen
ze in de haat. Christen zijn in de liefde
betekent liefhebben en ieder probleem
op de juiste manier benaderen,
filosofeert pater Jordan. De achter
docht om kunnen buigen in interesse.
Laat dat voor de taxichauffeurs in
Nederland een stimulans zijn. Als de
interesse er is, ga je helpen, anders laat
je je medemens barsten, is zijn oordeel.
DE CLAXON
Pater Jordan verzorgt zélf het blad
,,De Claxon" dat al elf jaar bestaat. Hij
heeft de juiste weg gevonden in de
taxiwereld en is blij dat de regering en
de gemeenten begrip hebben voor de
problemen van de taxichauffeur. Dit is
allemaal op schrift gesteld.
,,De Claxon" verspreidt pater Jordan
zélf, al is hij in Rotterdam meer
bekend via de Taxi Revue, het blad
van de Taxi Telefoon Centrale.
,,Je blijft rommelend werk doen", zegt
hij bijna berustend, „maar de nieuwe
directeur heeft heel wat begrip van
zaken. Dat blijven in de liefde is echter
voor een ieder van het grootste
belang".
Aan drie dingen moet men extra
aandacht besteden: het landelijk
tarief, propagandistisch bezig zijn en
dat er bij vergaderingen niet overrom
pelend wordt gewerkt. In de toekomt,
zullen die vrouwen van de taxichauf
feurs het zelf moeten versieren, zegt
deze „taxi-pater" tot slot. De
„praatpaal" van iedereen.
Er moet een weg gevonden worden, om
uit alle problemen te komen. Er
gebeurt gelukkig wat en daaruit volgt
wel het een en ander, is zijn oordeel.
MIEKE WOERDENBAGCH
De „praatpaal" in de gehele
taxiwereld. Hij is in Friesland
geboren, heeft jaren gewerkt in
Amsterdam, maar is nu sinds 10
september 1961 werkzaam in het
bedrijfsapastolaat aan de Jan
Ligthartstraat 40 te Rotterdam-Zuid.
Pater J. Jordan S.J., de grote steun en
toeverlaat voor het vervoerswezen in
Nederland. Met een zwak in het
bijzonder voor taxichauffeur.
Vandaar dat die groep mensen dan
ook spreken van het taxi-apostolaat
van Rotterdam en enkele vrouwen na
die gewelddadige moorden op
verschillende taxichauffeurs kontakt
met elkaar gezocht hebben om via een
landelijke aktie iets voor al die
taxichauffeurs in Nederland (er zijn er
meer dan negenduizend) wat te doen.
Ik las een oproep, waarin mevrouw M.
C. van Vessem-Buring vrouwen van
taxichauffeurs in Schiedam vraagt
mee te doen aan de grote landelijke
handtekeningenaktie, die tot dusver al
ruim duizend handtekeningen heeft
opgeleverd.
In Schiedam heeft men er nog veel te
weinig. Maar mevrouw Van Vessem
geeft de moed niet op en blijft verder
werken.
Naar aanleiding van die oproep heb ik
haar een bezoekje gebracht aan de
Galvanistraat 11, tel. 010-261549.
Vooral na die moord in Rijswijk kwam
de aktie pas goed op gang en kwam
mevrouw Van Vessem in kontakt met
de dames M. J. Rotmeijer-Moraal, van
Lennepstraat 73, Rotterdam, tel. 010-
159141, H. J. Beets-Molhoek 53, Den
Haag, tel. 070-25229, C. Hompe-Van
Wissen, Schinkelakade 69,
Amsterdam, tel. 020-724236, C. C. H.
v.d. Bos-Martin, Vivaldilaan 21, Delft,
tel. 015-142629, A. Brouwer-Verhaar,
Oosteinde 139, Delft, tel. 015-134498
en E. Meijer-Kousemaker, Jan
Oudegeeststraat 35, Delft, tel. 015-
564685.
Haar man is taxichauffeur bij de Taxi,
tel. Centrale in Rotterdam en sinds zij
het leed van die jonge vrouw bij de
begrafenis in Rijswijk gezien heeft,
kwam het bij haar op zich als kontakt-
adres voor Schiedam op te geven. Met
de reeds genoemde dames vergadert
zij om de veertien dagen.
Woensdagavond vond die vergadering
in Delft plaats, thuis bij mevrouw Van
der Bos.
LANDELIJKE AKTIE
„Dit is een landelijke aktie", zegt
mevrouw Van Vessem. Wij willen via
handtekeningen kracht bijzetten, dat
onze mannen beter beschermd worden
en dat er een strafrechterlijke
vervolging door de politie wordt
ingesteld, als een klant de rit niet wil
betalenll.
„We zouden onze mannen zover zien
te krijgen dat zij bij een verre rit bijv.
naar Amsterdam of nog verder eerst
een bedrag vooruit krijgen, opdat zij
weten, dat de klant niet zonder geld
zit".
Vorig jaar is deze aktie in Rotterdam
en Amsterdam begonnen. Gelukkig is
hier in Schiedam nog nooit wat
gebeurd, maar moet er eerst een dode
vallen, willen we hier tot aktie komen,
vraagt zij zich af.
„Ik ben op die begrafenis in Rijswijk
helemaal kapot geweest, maar ik ben
toch blij, dat ik dit gezien heb. Ik
begrepen, dat ik hiervoor moet
werken, want dit mag nooit meer
gebeuren. Ik wil dit niet meemaken.
Het is al zover, dat mijn dochtertje van
acht jaar 's-avonds bang is, als mijn
man dienst heeft. Als ze hoort, dat er
een taxichauffeur vermoord is, is ze
helemaal van streek". „Daarom wil ik
aan deze landelijke aktie meewerken,
opdat wij onze wensen voor een betere
bescherming van onze mannen met
duizenden handtekeningen kunnen
onderstrepen. Al die handtekeningen
overhandigen zij vóór 6 april in Den
Haag aan minister Van Agt en
Westerterp. Als er in een stad nog
chauffeurs zijn, die zonder mobilofoon
rijden, dan moet die er komen. Wie
het betaalt, doet er niet toe. Alle steun
krijgen we van pater Jordan van het
taxi-apostolaat".
PROBLEEM
Vandaar dat ik een gesprekje ook met
deze pater gehad heb in de Jan
Ligthartstraat in Rotterdam-Zuid. Hij
woont sinds twee maanden de
bijeenkomsten van deze vrouwen bij
en geeft ze zo nodig advies. De
eigenlijke hoofdzaak over de
onzekerheid van de taxichauffeur in
Nederland bij wanbetalingen is een
probleem, waaraan de politie niets
kan doen. Dat gebeurt wel, als het op
een vechtpartij uitloopt. „De
taxichauffeur staat al jaren lang aan
de zwakste kant", zegt deze pater. Bij
het openbaar vervoer kan dit allemaal
beter geregeld worden. Daar heeft
men bijvoorbeeld alleen al in
Rotterdam vijfenzeventig controleurs
in dienst bij tram, bus of metro. Een
taxichauffeur is afhankelijk van zijn
mobilofoon, maar dö"politie kan geen
strafverbaal opleggen bij wanbetaling.
Daarvoor moet er eerst een speciale
wet komen. Met die handtekeningen
aktie moet minister Van Agt deze
zaak eerst bekijken en een regeling
treffen, vastgelegd in de wet. De grote
moeilijkheid daarbij is, dat dit dan
ook feitelijk voor de winkeliers ook
moet geschieden, want die zijn ook
niet beschermd. Zelf heeft pater
Jordan hier geen idee over. Het is wel
gemakkelijk om anderen een opdracht
te geven en het eigenlijk zelf niet
weten. Het werkt immers
discriminerend als de ene wel en de
andere niet geholpen wordt. Dit
probleem moet centraal gesteld
worden. Van kapitaal belang is, dat
iedereen een mobilofoon heeft en die
ook gebruikt. Geregeld in kontakt
staan met de Centrale, zodat het niet
voor kan komen, dat een
taxichauffeur onderweg een vrachtje
„oppikt". Hetgeen dan niet
controleerbaar is. Het zou voorts
aanbeveling verdienen in de
„gevaarlijke uren" tussen 's-avonds
tien uur en 's-morgens zes uur
geregeld in verbinding te staan met de
Centrale. In Amsterdam, Rotterdam
en Schiedam zijn de taxi's allemaal
voorzien van mobilofoons. In Den
Haag rijden er veertig zonder
mobilofoon. Dat is de grootste ellende.
Als je iets wilt regelen, moet je kontakt
houden met de Centrale, de meest
ideale toestand, zegt de „taxi-pater".
De chauffeur moet dat zelf doen. De
landelijke noodfrequentie houdt in,
dat de klanten bij een verre rit van te
voren betalen. Dat is in elke stad
anders. In Delft heeft men
vijfentwintig taxi's, in Rotterdam
driehonderd. In geheel Nederland
negenduizend. Het verschil van
Rotterdam en Amsterdam is, dat
Rotterdam een werkstad is en
Amsterdam een uitgaansstad. Daar
wordt dus meer van de taxi's gebruik
gemaakt.
Regionaal gezegd moet men dit maar
per gemeente bekijken, als men
hieraan iets wil veranderen. Pater
Jordan strijdt voor een dienstrooster,
een goed personeelsbeleid. In
Rotterdam heeft men maar liefst
negen verenigingen, die elk hun eigen
statuten en opvattingen hebben.
Eigenlijk zou iedere taxichauffeur een
behoorlijk aangepaste opleiding
moeten hebben, zoals bijvoorbeeld de
grondige kennis van alle straten in zijn
stad, waardoor onnodig omrijden
wordt vermeden. Verder enige kennis
van vreemde talen en een
gezondheidsverklaring, zodat hij ook
in staat is zieken en invaliden te
vervoeren.
Die opleiding zou er moeten komen.
Bij de toeringcars en de bussen kent
men die al. Zelf heeft pater Jordan een
jaar Engelse les in Schiedam gegeven.
Maar de taxi-chauffeurs hebben hier
meestal geen tijd voor. Zij willen rijden
en alleen maar geld verdienen.
Van heel groot belang is dat zij service
verlenen en iedereen behoorlijk te
woord staan. Via de kortst mogelijke
Mevrouw Van Vessem.
weg het opgegeven adres bereiken.
Per bromfiets zou iedere taxichauffeur
eigenlijk voor het in dienst treden alle
wijken in de stad moeten kennen. In
Londen is men heel streng, vertelt
pater Jordan. Daar moet je eerst
zoveel jaren heel de stad kennen,
voordat je in dienst komt.
MEER BEGRIP SCHEPPEN
„Ik wil wat méér begrip scheppen voor
de taxichauffeur in het algemeen",
verklaart deze pater. Er is overal een
cursus voor. behalve voor het taxi
vervoer.
Voor vrachtauto's bestaat er in
Lunteren al iets. Daar moeten de
chauffeurs verstand hebben van de
motoren e.d. en op de hoogte zijn van
het werk van de vakbond.
„De reden, die ik aanvoer", zegt de
pater, „is dat de taxichauffeur het
bewustzijn van de mens kent. daar
komen ze praktisch niet aan toe en dat
is erg jammer".
„Het ziet ernaar uit", aldus pater
Jordan, dat er 's-nachts méér
politieagenten ingezet moeten
worden voor de veiligheid van alle
taxichauffeurs". In New York,
waar hij dit zelf meegemaakt heeft,
is de politeibewaking 's-nachts
verdubbeld. Vooral bij het
vervoerswezen.
Moet het in Nederland nu ook die
.kant op, vraagt hij zich bezorgd af.
Het lijkt er inderdaad veel op en
deze wens zou nu door de vrouwen
van die taxichauffeurs straks in
Den Haag doorgegeven kunnen
worden.
„Ze moeten enig inzicht hebben in hun
beroep en de maatschappij, opdat zij
antwoord weten te geven op vragen, die
door pers en radio op hun afkomen".
Bij de vakbond kunnen ze altijd met
hun problemen terecht. Ze zijn niet
alleen taxichauffeur, maar ook vaak
huisvader. Ze moeten elkaar stimu
leren zoals bij noodgevallen-akties.
Maar meestal werken ze net achterste
voren.
Na de dood van Gerard Hofstede is dit
allemaal op gang gekomen. Pater
Jordan staat achter de akties van deze
vrouwen, maar laat hun los, als ze hun
standpunt goed geformuleerd hebben
en hun plannen voor de toekomst goed
geregeld zijn.
Zitten zij met stencils, dan biedt hij
hen in het Bedrijfsapostolaat aan de
Jan Ligthartstraat de helpende hand.
SOORT VLIEGWIEL
„Ik ben een soort vliegwiel voor ze",
zegt deze pater gelaten. Maar hij heeft
er een brede lach voor. Het taxiwezen
ligt hem nu eenmaal na aan het hart.
Een goede mentaliteit moet er onder
de taxichauffeurs altijd zijn. Zij
moeten zélf een weg vinden in deze
chaotische toestand. Het Rijk heeft al
een structuurnota gemaakt en de
gemeentes werken daaraan. Dat was in
1973 al het geval, maar een en ander
belandde waarschijnlijk ergens in een
lade.
Deze week werd in Rotterdam bekend,
dat wethouder Mentink met het voor
de taxiwereld zo belangrijke eind
rapport van de taxistructuurcommissie
op tafel komt. Aanbevelenswaardig is
dat men van een ongebundeld vervoer
tot een gebundeld vervoer per trein,
bus, vliegtuig enz. komt.
De taxichauffeur moet ook meer oog
hebben voor zijn zieke collega. Dat
vereist een experimentele instelling.
Zijn er geen zieken, dan doet hij maar
wat anders in het sociale vlak.
Genoemde vrouwen dragen alle
kosten, die deze aktie met zich mee
brengt uit eigen portemonnee. Als alle
negenduizend taxichauffeurs in Neder
land nu eens per week een kwartje
afstonden in een bepaald fonds? Dat
levert toch altijd nog een bedrag van
tweeduizend gulden per jaar op. Een
taxichauffeur zou bijvoorbeeld eens
een rondje aan zijn eigen aktieve vrouw
kunnen geven, is de mening van pater
Jordan. Net zoals hij het in zijn buurt
café doet.
„Laten zij het allemaal waar maken,
zoals „Geen woorden maar daden" bij
de voetbalclub Feijenoord", zegt pater
Jordan gemoedelijk. In elke vereniging
of taxi-onderneming zou het een
chauffeur moeten zijn, die dit aan de
orde stelt. Als iemand echter een aktie
begint, wordt die gelijk al de grond
ingeboord.
„Als de taxiwereld landelijk boven Jan
gaat komen, neemt hij vanzelf zijn
plaats in in de gemeenschap. Daar ont
breekt nog wel het een en ander aan.
De taxi is voor de meesten nog een luxe
vervoermiddel".
„De taxidienst in Nederland moet een
geheel aangepaste dienst zijn. Het
klinkt triest", zegt pater Jordan,
„maar pas bij een moord op een
collega komt de Nederlandse taxi
chauffeur in aktie. En mét hen nu ook
de vrouwen. De doden krijgen het
klaar om dit te bereiken. De overwaar
dering is er voor hun doden en de
onderwaardering voor alle proble
men".
Degene die wil, moet de kans krijgen
om samen te komen. De anderen
moeten niet dwars liggen.
De 54-jarige „Kappie" Dijksman werd
op 22 december 1970 lafhartig in de
Mathenesserlaan te Rotterdam ver
moord. Die misdaad is nooit opgelost.
Wij zijn alleen in het geweer te krijgen
als heel de zaak vastzit. Wij wachten
net zolang tot er iets gebeurt.
