meluwe 1a^s klankbord voor
stadsbladII koor- en orkestrepetities Woérdenbagch
Luisteren naar het Ned. Hervormd
Kerkkoor van Kethel
GEBIT STUK?
J. Veringmeier
Orgelbespeling
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 8- VRIJDAG 28 MEI 1976
Reparatie klaar terwijl u wacht.
Dagelijks van 9-14 uur en
's-avonds na 18 uur.
le Tuinsingel 15, Schiedam
Telefoon 010-26.14.17.
Aandacht voor de muziek.
zingen dan door. Uiteraard in
opdracht. Tenoren en bassen nu. Een
heel goede kombinatie.
„Laat 'm u geven heel mijn leven, laat
'm u al mijn zinnen schenken". Dat is
nogal wat.
't Gaat nu om die éne noot, de bas
heeft de slotnoot al, verklaart de
dirigent, als ik stil naar dit koor zit te
kijken. Iedere week zijn ze trouw op de
repetitie en ze zingen met volle
overgave.
Heel wat ontlading in één keer. De
sopranen en alten. Het gehele koor.
Ergens is een twijfelgeval. Opnieuw
inzetten klinkt het vriendelijke bevel.
Er behoeft geen gat in te vallen, dat is
niet nodig. Ben ik helemaal met deze
dirigent eens. Adem halen en gewoon
weer doorgaan.
Nou, ja, dirigent, dat is natuurlijk wel
gemakkelijk gezegd. Wat zegt hij nu?
Als je goed luistert, hoor je, dat er een
stuwing inzit. Er zit een climax in en
een anti-climax. Ziet u wel, dat goed
zingen echt niet meevalt?
42 LEDEN
Enorm, wat of deze mensen er
allemaal voor over hebben. Weet u
overigens, dat dit sympatieke koor uit
42 leden bestaat en dat daarvan 38 op
de repetitie waren dinsdagavond?
Penningmeesteresse hiervan is me
vrouw M. Sprong-de Raat. Een zuster
van Jaap de Raat, mag u ook gerust
weten.
,,U loopt een heel stuk in het ritme met
de alten en bassen mee", zegt de
dirigent. Ja, tegen het koor wel te
verstaan, verbeeld je. Ik zit net zo
lekker.
Tenoren, bassen, sopranen en alten.
Met z'n allen. De „g" niet te hard
zingen, vermaant de heer De Sterke.
Niet te sterk beginnen. Ook sterk.
Weer zet het gehele koor in. Goed zo.
Eindelijk een complimentje.
Maar de dirigent wil het nog eens
horen, 't Kan subtieler, merk hij op.
Niet zo twijfelachtig beginnen. Het lied
is als een bede bedoeld en dat komt er
nu wel helemaal uit. Maar het mag
toch nog wat feestelijker klinken.
Dat is een man naar mijn hart.
Op de derde zaterdagmiddag van juni,
dus op 19 juni, zal de bekende
organist Frans Kusters het fraaie
Hess-orgel in de aula van het Stedelijk
Museum bespelen.
Museumbezoekers hebben gratis
toegang.
Een en ander wordt georganiseerd
door de vereniging „Vrienden van het
Stedelijk Museum".
Aanvang: drie uur.
Ook de mannen zijn redelijk vertegenwoordigd.
Dirigent H. P. de Sterke leidt het koor met vaste hand.
Vorige week zat de helft van de sopranen en de alten op een feestavond van de
Vrouwenbond in een andere zaal van „De Rank" aan de Schiedamseweg, waar
elke dinsdagavond het Ned. Hervormd Kerkkoor van Kethel haar repetitie houdt.
Reden voor de fotograaf en ik om huiswaarts te keren, want de helft van het
zangkoor „plaatjes" schieten is geen klap aan.
Uitstel tot deze week, waarbij het werk
van fotograaf Ronald Stam zó uitliep,
dat hij op slag van tien uur kwam. En
net had men gezegd, dat men ermee op
zou houden.
De zenuwen dus voor niets gehad. Het
koor bleek bereid nogmaals het zo
bekende „Ave verum corpus" van W.
A. Mozart in te zetten. U allen
ongetwijfeld welbekend. Het is een van
de mooiste liederen, die mozart in zijn
korte leven schreef en het werd zonder
op- of aanmerkingen van de dirigent
H. P. de Sterke uit Ommoord
gezongen.
Ik had net mijn bloknootje opgeborgen
toen Ronals binnenstapte. En toen had
ik wel kunnen zingen. Maar deed het
wijselijk niet, want ik heb een stem om
cokes te kloppen.
Op mijn verzoek (jazeker) werd dit
mooie lied nogeens herhaald en
klauterde Ronald op tafels, liep in de
vensterbank en schoot zijn „plaatjes".
Want wat is nu een koorverhaal zonder
leuke shots?
U ziet ze nu vanavond allemaal. Het
was gezellig deze repetitie mee te
maken. Zoals al die repetities in
Schiedam een belevenis apart waren
tot dusver. We weten eigenlijk niet
half, hoe rijk of Schiedam mer al zijn
koren en muziekverenigingen wel is.
Vóór de vakantie krijgt u er nog een
reportage van en dan gaan we
welgemoed in september weer verder.
Want ik ben nog lang niet door mijn
programma heen. Nog even geduld
allemaal.
TWINTIG JAAR DIRIGENT
De heer H. P. de Sterke is al wintig
jaar dirigent van dit Kethelse
kerkkoor. Tot die ontdekking kwam
de kersverse secretaresse Ans Suvaal
eigenlijk, toen ik ernaar vroeg. Een
jubileum is hem door de neus geboord,
maar over vijf jaar maakt het bestuur
dit wel goed.
Hij heeft ook de leiding van het
Opstandings kerkkoor hier in Schie
dam, een dameskoor in Zevenhuizen
en een gemegd koor in Moerkapelle.
Werk genoeg dus aan de winkel en hij
heeft het dirigeren wel in zijn vingers.
Na het welkomstwoord van voorzitter
P. Korpershoek en een extra groet aan
een nicht van Jaap de Raat, die ziek
geweest is, vroeg de dirigent aandacht
voor een lied uit de zestiende eeuw,
zettting van Adriaan Engels, vertaling
van Ad den Besten. „Lob Gott getrost
mit Singen". De toon wordt eerste
aangegeven door de tenoren en de
bassen. Dan de sopranen en de alten.
Het wordt bijna foutloos gezongen in
de Nederlandse vertaling „Laat ons de
Heer lof zingen, juicht al wie Hem
hoort". Dit is werkelijk ook een goed
koor en het zingt zo gemakkelijk.
HELE KLEINE STAPJES
Nieuw is het Pinksterlied, dat extra
ingestudeerd wordt in verband met
zondag 6 juni. Het is van Johann
Wolfgang Frack (1641-1688). Eerst de
sopranen en de alten. Dan de tenoren
en de bassen met hun sonore stemmen.
Nu ik deze avond zo dicht bij de
overigens hulpvaardige bassen zit, wat
het aangeven van de muziek betreft,
valt het me op, hoe mooi de stemmen
van alleen maar bassen kunnen
klinken.
,Hele kleine stapjes, als je dit zingt",
'egt de dirigent, „anders kom je te
aag uit". Hé, daar kijk ik van op. Ik
'ond het toch niet zo slecht klinken,
maar wie ben ik?
De bassen herhalen dit nu alleen. En
De dirigent is tevreden. Ik vind het niet
overtuigend klinken, zegt hij daarna,
als er opnieuw is ingezet.
En dan klinkt ineens op de
achtergrond heel dwaas Hammondor-
gelmuziek op de wijs van „O
denneboom". In het hartje van mei.
Het koor weet niet beter te doen dan
mee te zingen. Iemand gaat heel
verstandig de deur van die feestzaal
sluiten. Het blijkt een „inhaallied" te
zijn.
Ik dacht, dat ze er al waren, mompelt
de heer De Sterke en vraagt dan weer
alle aandacht, die hij dan ook
spontaan krijgt.
Veni creator spiritus mentus tu otum
vinta imple superna gracia. Dat
knappe ritme er middenin.
Een paar kleinigheidjes, zegt de
dirigent. Ik vind het niet zo mooi.
Zachter, maar wel het tempo door
laten gaan. Zacht zingen is niet
gemakkelijk, ik weet het. Zorg, dat je
adem er onder staat.
Hoe doen ze dat? Ilfcga er even rechtop
voor zitten.
Fout. Het is waterverf, zegt deze
dirigent zomaar. Het laatste stukje
over. Echt zacht zingen. Waarom doen
jullie dat dan niet?
Zo, dat is veel beter. Ik geef een
knipoog naar die vriendelijke bas. Dat
mag best op deze koorrepetitie.
Ha, het Ave verum corpus van
niemand minder dan Mozart. Och, ik
schreef er u in het begin al over, toen
Ronald Stam op het laatste moment
binnenstapte en de foto's voor de
repetitie op het laatste moment
„geschoten" waren. Het koor moest er
nog wel een keer extra voor zingen,
maar dat hadden zij het er graag voor
over.
Een geweldig koor ook dit koor van
Kethel. Fijn, ook hier geweest te zijn.
Volgende week de laatste repetitie
ergens in Schiedam en waar zou dat nu
zijn?
U ziet ons wel ergens op komen dagen
en dan gaan we weer in september na
al die vakanties verder. Tot zover nog
even geduld graag.
MIEKE WOERDENBAGCH
Staande op een kruk leidt De Sterke het koor naar goede resultaten.
Zingt blijmoedig.
SPECIFIEK PINKSTERLIED
Tevreden zoekt de heer De Sterke nu
een nieuw lied op: Gezang 83,
melodiebewerking van de grote Joh.
Seb. Bach. Eerst de gewone tekst,
daarna een andere op dezelfde melodie
uit het Liedboek voor de kerken.
Het is een specifiek Pinksterlied. Het
koor zet in, nadat eerst een ieder apart
zich heeft laten horen. Het wordt een
keertje herhaald, want de dirigent
heeft er iets verkeerds in gehoord. Niet
helemaal zuiver. U zit weer op dezelfde
toon, waar u geëindigd bent. Een
toontje lager, alstublieft.
Ook dat kan, dirigent, lijkt het koor te
denken en zet weer in. Nog één keer en
dan is er koffie.
Komt Ans Suvaal gezellig bij me zitten
en vertelt me, dat ze op 29 april met
het Opstandigskoor voor de Schiedam
mers in het Roosevelthuis gezongen
hebben. Deze bescheiden Ans is een
aanwinst voor het bestuur van dit koor.
Ook de voorzitter maakt even een
praatje.
En dan staat ineen de grote vriend van
pastor Groeneveld van de St.
Martinus, dominee S. Gerbrandy bij
mijn tafel. Ik krijg een stevige
handdruk. Vergeet u vooral niet dat hij
zaterdag 4 juni de feestpredikatie in de
St. Martinus houdt n.a.v. het feest van
pastor Groeneveld. En gaat u ook naar
die feestelijke intocht van hem kijken?
Dat zie je nergens meer.
VENI CREATOR SPIRITUS
Dit koor heeft ook wel een uitgebreid
repertoire. Na de pauze zingt men het
Veni creator spiritus van Claudio
Casciolini. Och, u heeft het natuurlijk
al meerdere malen gehoord. Het heeft
zo'n imponerende melodie.
De toon wordt ingezet. Koffie maakt
spraakzaam, zegt de dirigent en je
wordt er wakker van. Ik was anders
helemaal niet van plan om een dutje te
gaan doen.
Sopranen zetten in, dan de alten. De
moeilijkheid is, dat alles op dezelfde
toon blijft. Inzet van de tenoren, direkt
daarna de bassen. Even samen nu.
