Farce Majeure
van het scherm:
toch lachen
Henk Elsink ontvangt Wim Sonneveld:
legendarische opnamen op de plaat
EARTH AND FIRE: GROTE OPDRACHT
OP LOS
IAN ANDERSON
INTRODUCEERT NIEUWE ELPEE
TONNY EYKT
ER LEKKER
Onvergetelijke
melodieën op drie
uiteenlopende
verzamel LP's
Film Festival
Lederhos'n en
Heimatlieder,
Blasmusik
en Nagelschuh
Herman van Veen
kreeg goud
De titel zegt het al: deze
langspeelplaat, overigens de twee
de in een gelijknamige serie, bevat
16, veelal titelsongs van wereldbe
roemde films uitgevoerd door al
even bekende solisten en orkesten:
Stoppy Markus, bijvoorbeeld, met
zijn interpretatie van „Dolannes
Melodie" uit „Un liinceul n'a pas
de poches". Martin Böttcher und
sein Orchester is vertegenwoordigd
met drie fragmenten: „Winnetou-
Melodie" uit de gelijknamige film,
„Love, so heisst mein Song" („This
is my song") uit „The countess
from Honkong" en „La Ronde",
eveneens uit de gelijknamige film.
Met zijn hammondorgel en afwis
selend begeleid door een orkest en
een ritme groep speelt toetsenspe-
cialist Klaus Wunderlich: „Rain
drops keep fallin' on my head" uit
„Butch Cassidy and the Sundance
Kid", „Summertime" uit „Porgy
and Bess" en ,The impossible dre
am" uit „The man of la Mancha".
Werner Müller is met zijn Or
chester te horen in „A man and a
woman" uit de gelijknamige film
(met Horst Fischer, trompet), „De-
guello" uit „Rio Bravo" (met trom
pettist Bob Powels) en „The 'look
of love" uit „Casino Royale" met
zang van Caterina Valente. Nor
man Candler interpreteert: „Fidd
ler on the roof" uit „Anatevka" en
Gottfiiedl en Lonzo „The Entertai
ner" uit „The Sting" „Angel Lo
ve" uit „Madchen aus Hongkong"
wordt op deze plaat vertolkt door
het Orchester Helmuth Branden
burg en Manuela zingt „I don't
know how to love him" uit „Jesus
Chri9t Superstar". De plaat wordt
tenslotte gekompleteerd door „Edel
weiss" uit „The sound of Music"
(Camillo Felgen und sein Or
chester) en „Harry- lime theme"
uit „Der dritte Mann" in een inter
pretatie van citerspeler Anton
Karas.
De Donauschwabische Blasmusik,
de Lederhos'n en de Nagelschuh'
zijn al lang en breed uit hun
uitsluitend regionale bekendheid
gebroiken. Door de geweldige pro
motie van het internationale toe
risme hebben velen hun weg naar
de rustieke plekjes in de Duitstali
ge landen gevonden. En terecht
want er valt veel te genieten. Mu
ziek, bijvoorbeeld. Authentieke,
folkloristische gebeurtenissen die
meer en meer ook via de grammo
foonplaat tot ons komen.
Welnu in al die gevallen en voor
al die muziekliefhebbers zijn weer
twee elpees op het Telefunfcen-la-
bel uitgebracht.
Jozef AuguaBin und seine Origi
nal Donauschwabische Blasmusik
vormt het middelpunt van de
eerste elpee waarop maar liefst 14
„Heimatlieder" werden samenge
bracht.
De tweede elpee „Eime Leder
hos'n, ein Paar Nagelsöhuih' bevat
reeds lang geleden voor het eerst
uitgevoerde muziek in een interpre
tatie van Hansl Krönauer und die
Wendelsteiner Musikanten.
De elpee „En Nooit Weerom"
van Herman van Veen die eind
1974 werd uitgebracht is goud ge
worden. Onlangs overschreed het
aantal verkochte exemplaren de
25.000.
Het liep storm wait betreft het
aantal bezoekers van Herman in
Carré, en de KRO-TV maakte een
opname van Herman in Carré.
Op 8 mei jongstleden schoof de
laatste uitzending van het sati
rische NCRV-programma „Farce
Majeure" over de kijkkast. Zij die
toen een traan hebben laten val
len, hebben thans alle reden om te
glimlachen. Want buiten het feit
dat op 22 mei nog eens een compi
latie van alle honderdvijftig uitzen
dingen de lucht in zal gaan, kwam
er onlangs een elpee op de markt
onder de titel „Tien jaar Farce
Majeure". Dit is tevens de titel
van een gelijktijdig verschenen
boek (uitgegeven door Amsterdam
Boek). Uiteraard zijn op de elpee
de twee Farce Majeure-hits te vin
den: „Dat is uit het leven gegre
pen" en, wat-dacht-je-wat, „Ik zie
het niet meer zitten". Verder op
de plaat nog een handvol herinne
ringen aan het Farce-team, ofte
wel Fred Benavente, Jan Fillekers,
Ted de Braak, Alexander Pola en
Henk van der Horst.
Enkele jaren geleden had cabare
tier Henk Elsink een radio-pro
gramma, „Vrij entree" genaamd.
Hierin ontving hij regelmatig Ne
derlandse collegae. In heit jubileum
programma - de honderdste uitzen
ding - mocht Henk Wim Sonne
veld voor de microfoon uitnodigen.
Van deze jubileum-,,Vrij entree" is
nu een langspeelplaat verschenen,
die door Phonogram in samenwer
king met de VARA en de NOS
is samengesteld.
De plaat heet „Henk Elsink ont
vangt Wim Sonneveld". Er op
staan korte sketches die in snel
tempo worden afgewisseld- door
liedjes van Elsink en Sonneveld
solo alsmede enige toppers van
toen die zij samen zingen, zoals
Moeder, ik wil bij de revue",
„Aan de Amsterdamse grachten".
„Zo heerlijk rustig" en, niet te ver
geten, „Tearoom Tango".
Wim Sonneveld en Tony van
Verre zorgden voor ~de verbinden
de teksten. Van Verre nam de sa
menstelling van de elpee voor zijn
rekening. Muziikale begeleiding
Harry Bannink, piano; Henk West
rus, accordeon; Jan Blok, gitaar;
Tom Dissevelt, bas; Chris Dekker,
drums.
De plaat „Henk Elsink ontvangt
Wim Sonneveld" is, dat staat als
een paal boven water, een on
misbaar document voor de cabaret-
liefhebber. Overigens: de VARA
zond er op 25 april jongstleden op
Hilversum 3 al iets van. uit.
meer kenbaar te maken bij het
volkje van eigen bodem. Het
wordt overigens wel eens tijd dat
de groep van Jerney Kaagman en
haar mannen eens over de grenzen
de roem krijgen die ze verdienen.
Want hoe hard er ok achter de
schermen aan een internationale
erkenning wordt gewerkt: het suc
ces ds tot nu toe uitgebleven. On-
zes inziens niet lang meer. O ja:
zij die denken de tekst van „What
difference does it make" uit het
hoofd te kennen, moeten die single
eens omdraaien. Dan hoor je de
instrumentale uitvoering van dit
wonderbaarlijke nummer.
„What difference does it make',
moet Earth and Fire hebben ge
dacht, toen ze het rooster voor de
komende zomer zagen. Erop staat
een knots van een Nederlandse
tournee, die, tot nu toe. vijfender
tig optredens telt. De bedoeling
van die muzikale landelijke reis is
om de komende nieuwe langspeler
te promoveren én om zich nog
Tonny Eyk, een veel ge
vraagd dirigent bij onze om
roepen, weet zich ook uitste
kend te ontpoppen als pia
nist, accordeonist, arrangeur
en componist. Een staaltje
van zijn kunnen toornt hij op
de elpee „28 internationale
hits voor in die bar". De titel
zegt genoeg, dachten wij.
Maar ter verduidelijking:
hierop speelt de veelzijdige
artiest op de piano achtent
wintig overbekende we
reldsuccessen. Om de sfeer
te proeven nam Tonny Eyk
de plaat op in de gezellige
Club Privé op het Amster
damse Leidseplein. Hij
wordt op de plaat begeleid
door zijn vaste helpers: Ed
dy Christiani, gitaar; Nico
Prins, slagwerk en Wim van
der Stelt, basgitaar.
De „voeder" van Jethro Tuil,
Ian Anderson, kwam vorige week
hoogstpersoonlijk de burelen van
platenmaatschappij Phonogram bin
nenstappen om de nieuwste
langspeler van zijn formatie, „Too
old to rock 'n roll too young to
die" getiteld, bij de nieuwsmedia
te introduceren. Tijdens een gezel
lig drankje en hapje werd zijn in
leiding vergezeld door een vijftig
minuten durende video-stere
o-show, die geprojecteerd werd op
een filmdoek en een aantal
tv-schermen. Zijn aanwezigheid
was een extra succes op de voor
avond van Jethro Tulls puike con
cert.
