Een zonnige vaardag met de
Rode Kruisboot en
229 gasten
Ze waren met z'n
allen goed voor
16.667 levensjaren
vrouw W. Hamakers-v.d. Voort (53).
Dolblij, dat ze over drie
weken weer mag fietsen! Jeanne den
Held, zonder Rode Kruisuitrusting,
want ze is net uit het ziekenhuis,
maakt gezellig even een
babbeltje met me. Dan wordt er na de
soep weer iets anders
gepresenteerd. Ik ben vast kilo's aan
gekomen en hoe kom ik daar
met goed fatsoen weer vanaf, bestuur
van het Rode Kruis! Ja, kapitein Ver
hulp, ik heb echt toch nog wel
„iets" gezien. Natuurlijk het dorpje
Goudswaard op weg
naar Hellevoetsluis. De Hellevoetslui
zen en het oergezellige
haventje van Stellendam. Waar aller
lei soort vis gevangen
wordt, doch palingen vergeleken wor
den met „een uitgedroogd
touwtje aan een draad". Ik heb ze dus
liever uit de Zuiderzee.
Het knusse Middelharnis met een leuk
uitzicht op het haventje.
De Moerdijkbrug, het Hollands Diep,
de Valkerak
-sluizen, Willemstad, asjeblieft.
DRIE BEDPATIENTEN
Er waren drie bedpatiënten aan boord
van de
„Oranjeplaat". De voor mij zo beken
de mevrouw M. Timmers
■Kamerbeek uit de Bilderdijkstraat en
mevrouw M. van Eijmeren
-de Vries uit de Daltonstraat. Voor het
eerst ging de heer J.
van Eek uit de Nieuwe Maasstraat in
gezelschap van zijn
vrouw mee. Alledrie Schiedammers.
Gesteund met een hoofdkussen en
haar voeten
op een verhoging, praatte mejuffrouw
M. J. v.d. Burg (70) uit
de Slachthuislaan in Schiedam hon
derduit. Als reumapatiënte
(al 31 jaar) heeft zij het beslist niet ge
makkelijk, maar
zij geeft de moed niet gauw op. Ik
hoop van harte, dat ze
straks met de renovatie daar een ge
heel aangepaste woning
krijgt. Even in de gaten houden, men
sen van de Woning
dienst.
EEN JARIGE AAN BOORD
Toen de heer Aleman hoorde, dat hij
zaterdag
een jarige aan boord kreeg, liet hij
pijlsnel een
bloemstuk aanrukken. En tot grote
ontroering en vreug
de werd die jarige, mevrouw M. E.
Groeneweg-Krommehoek, be
woonster van het St. Jacobs Gasthuis
in Schiedam, verrast met
dat bloemstuk, bestaande uit beeldige
gele anjertjes en
blauwe droogbloemetjes, toegespro
ken door de heer Aleman en
bood hij haar namens het Rode Kruis
dit moois aan. Ook
dokter Sondermeijer liet zich niet on
betuigd en toverde
een groot stuk geurige zeep te voor
schijn. In haar invalidenwagen onder
ging de jarige,
die 90 jaar geworden was, dit alles en
luisterde met een
blije lach naar het massale „Lang zal
ze leven" met
mandolinebegeleiding. Later als fee
stelijk toegift het zo be
kende Wiegenlied van Brahms. Me
vrouw Groenewegen vertelde me, dat
ze maar
liefst vijftig jaar op de Singel gewoond
heeft. Andere
bewoners van dit bejaardentehuis
waren de heer J. Vissers (89),
een echte grapjas, de dames G. Roza
(82), M. v.d. Hoek (81),
A. Verdoes (88) en E. Ringelberg (81).
De heer P. Opschoor
(96) en vader van de bekende oud-kee
per Henk Opschoor van SVV
in zijn gloriejaren, zei me: „Van een
bus wordt je zo moe.
Dit varen is veel fijner en vooral, nu er
muziek aan boord
is". Het echtpaar Straver, voor het
eerst mee,
raakte ook niet uitgekeken op de
mooie omgeving en was vol
lof over de service, die het Rode Kruis
aan alle gasten gaf. Mien Vorstenbos
van de Lange Singelstraat
en Mien Juyn van de Wilhelminaflat
in Schiedam waren eveneens
aan boord. Net als de heer P. Boes uit
de Mariastraat
in Schiedam. Een oude Rode Kruisge-
diende. De heer C. Koole (73) uit de
Schaperlaan te
Schiedam, voor *t eerst mee dankzij
zijn goede gezinshulp,
genoot van dit alles om hem heen. Al
leenstaanden missen
zoveel in het leven. Dat blijkt ook weer
bij mevrouw M. v.d. Burg
-Blazer (68) van de Buys Ballotsingel
in Schiedam. Peter van
Wely of Hans Aleman, twee jonge
mensen, nemen haar nog
weieens in haar invalidewagen mee
naar buiten. De jongste gasten waren
ongetwijfeld Ronald
Haak (16) van de Vergulde Draackweg
in Hoek van Holland en
Wendy van Gijzel (15) van de Pres. Jan
Wiersmastraat,
Hoek van Holland. Hier woont ook
mevrouw T. Timmers-Simonis
(64) in het Herman Vissershuis. Het
echtpaar A. Kooyman van het Ger-
brands
plein te Zwijndrecht zijn al driemaal
met een Rode Kruisboot
tocht meegeweest. Nóg een Hoekenees
en wel een heel bekende
aldaar, nl. Willem Speelman (59) uit
de Mahusstraat. Hij
heeft verschillende hobbys, o.a. een
trein- en een schilders
hobby. Verder staat hij altijd voor
iedere bejaarde klaar
met kleine klusjes te doen en komt al
tijd
tijd tekort. Vroeger heeft hij altijd ge
varen en kent hij
veel steden in Canada.
GOEDE OUD-ZUSTER PLOOY
Mevrouw G. v.d. Water-Plooy (83), bé
ter in
Schiedam bekend als oud-zuster
Plooy, vooral van de houten
t.b.c.-barakken toen in het Gemeente
Ziekenhuis, straalt aan
alle kanten, als oud-patiënten haar
een hand
komen geven. Zij heeft destijds zo on
noemelijk
veel voor Schiedam gedaan, dat men
dat nog lang niet ver
geten is. Heerlijk, dat zij ook aan
boord van dit
Rodekruisschip was, want zo mag je
de „Oranjeplaat"
onderdehand wel noemen. Ik hoop
haar volgend jaar weer
te ontmoeten. Zij woont nu in het be
jaardentehuis „Francois
Haverschmidt". Dus als u eens kon-
takt met haar wilt opnemen,
dan weet u waar u zijn moet. Veertig
jaar heeft zij voor de
C.A.B. (Comité Autobustochten) in
Schiedam ingezet. Hoe zit
het eigenlijk bestuur van de C.A.B.
Hoor ik nog eens wat van
uw aktiviteiten? Een praatje ook ge
maakt met mevrouw H.
Kemmers-Vreugdenhil (84) uit de
„Blijenhof' in De Lier.
Stikgelukkig, dat zij nog voor zichzelf
kan koken. Zij bofte
zóterdag, dat zij invalster was. Stadge
noot P. C. Dekker (69)
van.de Kijkerweg was ook verrukt over
deze boottocht. Het echt
paar F. v.d. Kraan van het Arkpavil
joen te Wateringen
beleefde deze tocht voor de tweede
maal.
16.667 LEVENSJAREN
Zo tussendoor gaf de heer Aleman een
raadsel
tje op. Er waren, zoals u weet, 229 ga
sten overal vandaan
aan boord van de „Oranjeplaat". Wie
wist de gezamenlijke leeftijd van al die
mensen?
Ook zij was in goede handen.
Als je me vraagt voor de hoeveelste
keer het is, dat ik met
alle gasten van het Rode Kruis, dit
jaar afkomstig uit
de afdelingen Schiedam (131), 's-Gra-
vendeel (22), Maassluis,
Maasland en Hoek van Holland (20),
Oud-Beijerland (10),
Monster-Poeldijk (10), Wateringen-
Kwintsheul (10) en Pijnac
ker (5) meegevaren heb, dan moet ik u
het antwoord daarop
schuldig blijven. Maar het is zaterdag
21 augustus wel een van
de allerfijnste reizen voor al deze men
sen geweest, mede door
het zeer fraaie zomerweer. Vandaar,
dat iedereen er dan ook echt van geno
ten heeft en het spontane verzoek na
afloop geuit werd: „Mo
gen we volgend jaar astublieft weer
mee?". Aan de voortreffelijke leiding
van
het Rode Kruis afdeling Schiedam zal
het zekr niet liggen.
Noch minder aan de jonge gebruinde
kapitein C. S. Verhulp
van de „Oranjeplaat" Havendienst
Spido, wonende in de Van
Slingelandstraat te Vlaardingen. Vo
rig jaar liet ik hem
per abuis in een andere straat
„huizen", maar wie zó
nauw kijkt? Even gauw iets leuks ver
tellen. Een van zijn
bemaningsleden C. Groen uit Vlaar
dingen verloor vorig jaar
zijn omstuimig hart aan de Rode
Kruishelpster Gerda Koopman,
eveneens uit Vlaardingen. Een roman
ce dus op de „Oranjeplaat",
die veertien dagen geleden bezegeld
werd met een glanzende
verlovingsring.
PERFECTE ORGANISATIE
Ik kreeg een gastvrije lift van het be
stuurslid
mevrouw H. Knook-de Jong en toen
haalden we meteen
maar mevrouw W. Bole uit „De Harg"
in Schiedam af. Een gezellige drukte
op het Hoofd in Schiedam,
waar geheel op de achtergrond „het
opperhoofd" van het Rode
Kruis afdeling Schiedam, de bekende
heer C. Aleman toe
zag, dat alles vlot verliep. Het was als
vanouds een perfecte organisatie
en dan krijg je eigenlijk telkens op
nieuw een diep ontzag
voor al deze mannen en vrouwen van
het Rode Kruis, die hun
vrije zaterdag belangeloos voor dit
goede doel opofferen.
Hoewel er van „opoffering" bij hen
nauwelijks sprake is.
Omdat ze uit ervaring weten, hoeveel
blijschap zij in het
leven van invalide mensen, aan bed
gebondenen of vaak
eenzame bejaarde mensen brengen.
Vér voor de afhaaltijd zitten ze altijd
al
een beetje ongerust te wachten, want
zouden ze echt niet ver
geten worden? En mocht er een klein
foutje in de administra
tie geslopen zijn, dan wordt zij snel
opgehaald, is 't niet
mevrouw Boele van de Westvest in
Schiedam? Eerlijke bewondering heb
ik elk jaar opnieuw
voor al die trouwe particuliere rijders
en rijdster?, op
wie het bestuur nooit vergeefs een be
roep behoeft te doen. Leuk dat de di
rectrice van het St. Jacobs
Gasthuis in Schiedam en het bestuur
slid mevrouw v.d. Wetering
het groepje meevaarders van het huis
'uitgeleide deden. Het bestuurslid van
het Rode Kruis, de heer
W. G. E. Valk deed ook alle gasten en
bestuurders uitge
leide en holde met de boot mee, toen
we wegvoeren. Volgend
jaar gaat hij weer mee, vertrouwde hij
me toe. Hoofddoekje af voor de popu
laire wijkzuster
H. B. Keizer met haar aanstekelijke
lach, dokter W. Sonder
meijer, speciaal uit Leiden overgeko
men en Rode Kruishulpen
zuster Zuurbier met haar mandoline
en zuster Schreurs, alle
bei van het schippersinternaat „De
Uitkijk". Toen de „Oranjeplaat" om
ongeveer kwart voor
negen de stutten nam, zong een ieder
uit volle borst met
mandolinebegeleiding: „Lief va
derland vaarwel". Alsof we
een reis om de wereld gingen maken!
KOFFIE MET ZALIGE CAKE
We waren nog maar nauwelijks ter
hoogte van de
werf Wilton-Fijenoord, of de eerste
kopjes koffie met zalige
De kreet „Ship-ahoy" klinkt mooi, maar bij het inschepen voor zo'n
dagtocht met de Rode Kruisboot is voorzichtigheid de moeder van de
porceleinkast. En toch liep het ook nu weer allemaal op rolletjes, zoak u
ziet. Dank zij al die helpende handen.
cake gingen al rond. Of dat ook
smaakte na het vroeg „naast
de bedden" staan. Vanzelfsprekend
kregen we een begroetingswoord
van „Alemannetje" en kapitein Ver
hulp, die ons een goede
reis toewensten. Nu, die wensen zijn
volledig in ver
vulling gegaan. De stemming was op
perbest én het was vermake
lijk om te zien, hoeveel oude bekenden
elkaar na jéren weer
terug vonden en dan was er natuurlijk
heel wat „bij te pra
ten". Rinus van Wieringen met zijn
vader uit de
Strijensestraat in Schiedam-Zuid, al
voor de tiende maal mee,
zat daar maar stilletjes voor het raam
te genieten. Iedereen
in Schiedam kent de goedlachse Ri
nus. Het echtpaar v.d. Bos uit dezelfde
straat
ging alweer voor de tweede keer mee.
En dan sprak ik met bewoners van
„Huize Fran
kenland" in Schiedam, nl. Francien
Steenhouwer, die daar al
weer negen jaar woont en ondanks alle
tegenslag in haar leven
altijd optimist blijft. Mevrouw A. M.
Gudde-Mackay,
familie van de bekende toneelspeler
Jan Gudde. Zij woont hier
al zeven jaar. Het echtpaar B.
Vermeulen-Roos, nog geen jaar
in dit bejaardencentrum, mevrouw C.
Baarle, die er pas twee
maanden is en al 'aardig went. Me
vrouw K. Janson-Menke, eerst
zes jaar alleen gewoond en nu alweer
ruim zeven jaar hier.
Mevrouw A. Mencke-Brokling (80)
woont er een jaar en vindt
het er echt prettig, net als mevrouw C.
Markus-Braak (80) die
er alweer drie jaar woont. De heer A.
Maissan (87) woont er
vier jaar en mevrouw E. Vierboom (79)
was heel blij, dat
zij een van de vele gasten van het Rode
Kruis afdeling
Schiedam waren. „Als iemand wat van
ons eten te zeggen
heeft, dan kom ik er voor op, want het
is in één woord prima".
Léést u dit, directeur Smits? Al die
„Frankenlanders"
vormden dus een gezellig groepje en
waren vaak meer dan eens
met een dergelijke Rode Kruistocht
meegeweest.
WAT MEN ALLEMAAL NIET ZAG
Verboden toegang was het daar in het
diepste
van de „Oranjeplaat" allemaal. Maar
ik mocht best van de
heer Aleman er een kijkje gaan ne
men. Rode Kruishelp
sters en Rode Kruisbestuursleden, één
team vormend, smeerden
en belegden broodjes bij het leven.
Iedere gast kreeg een
lunchpakketje, bestaande uit drie dik-
belegde broodjes en
een krentebol. Snelle handen maakten
in recordtijd drie
honderd pakketjes klaar en dit alles
geschiedde maar door een
man of acht. Een loftrompet met
naamloze tonen, aldus de
heer Aleman. Een duik in de koelcel
(brr) deden me de tal
loze pakjes broodbeleg van de Schei-
damse slager van Hasselen
en de vleesafdeling van Voogt op de
Parkweg zien. Super
kwaliteit allemaal en complimentjes
waard. Met alle moge
lijke dieëten was natuurlijk rekening
gehouden. De kaas,
eveneens van Voogt afkomstig, was
zelf door de heer Aleman
gesneden. En nu ik toch aan het com
plimentjes uitdelen ben,
mag ik dan ook de prima broodjes en
de speciale hotelcake van
Van der Meer Schoep noemen? Om
tien voor zeven stond het
bestelde al voor de deur. Over goede
service gesproken. Kaptitein Verhulp
zal wel weer op me foeteren,
want veel van zijn toelichting tijdens
de vaart is als
vanouds weer aan me voorbij gegaan.
Figuurlijk en letterlijk.
Praten en breien tegelijk gaat nog
steeds niet, goede kapitein.
Praten en schrijven evenmin en de
mensen vinden het zo leuk
hun namen in de krant terug te vin
den. Vorig jaar hadden de Schiedam
mers allemaal
péch, want toen was er op woensdag
voor hun geen plaats
in ons blad. Maar ik zal mijn hoofdre-
dakteur extra lief aan
kijken, dat dit nu woensdag, 25 juli
1976 niet gebeurt. Ten
slotte maakte u de meerderheid uit za
terdag.
DE EEUWIGE JONGE JEANNE
Geduldig wachten op je beurt;
langzaam maar zeker, dan breekt de
loopplank niet.
Neen, je zou beslist niet zeggen, dat
Jeanne
van Dongen uit Schiedam al 73 jaar is.
Zij heeft al heel
wat meegemaakt en verrast haar huis
dokter Poll steeds door
haar opgewektheid en doorzettings
vermogen. Zij woont al
36 jaar in de Zalmstraat en kan zich
nog best redden. Het echtpaar P. van
Potten-van der Vis uit Schie
dam maakte voor de tweede maal een
boottocht mee van het Rode
Kruis. Jómmer, dat ze uit hun huisje
in de Eendrachtstraat
moesten, want ze wonen er al 47 jaar.
Als ze nu maar een
gezellige woning terugkrijgen, heren
van de Woningdienst. Mevrouw J. C.
M. Rink-in het Veld. Burgemeester
van Haarenlaan in Schiedam heeft 31
jaar in de Nassaulaan ge
woond. Nu is zij aan deze omgeving al
helemaal gewend. Een
andere bewoonster van de Burge
meester van Haarenlaan was me
