Reinier van den Oosten en
Jenneke van Heiten
Een gezellig
diamanten
echtpaar
THE GIN TOWN
DIXIELAND
JAZZBAND
De Amstelbron
Oud Schiedammer Rien Poortvliet
ging op zoek naar de kabouters
NCVB
bijeen
De 4 Molens
Collectanten
gevraagd voor
nierstichting
Geschenken bij
Industriebond
NVV
VRIJDAGAVOND - 8 OKTOBER
HET NiiEUWE STADSBLAD - PAGINA 10 - VRIJDAG 8 OKTOBER 1976
Ja, hun diamanten huwelijksdag hebben Reinier van den Oosten (80) en Jenneke
van Heiten (79) tijdens een drukbezochte receptie in het Rijnmondhotel zaterdag
2 oktober gevierd. Waarbij ook burgemeester A. J. Lems en echtgenote van hun
belangstelling blijk gaven en de veie, vele vrienden en bekenden, die dit echtpaar
zich in ai die jaren verworven heeft.
Hij, een kwieke tachtiger is een enor
me steun voor zijn Jenneke, die slecht
kan zien door suikerziekte en niet
meer alleen over straat kan.
Ze wonen al 48 jaar op een vrij boven
huis in de Bilderdijkstraat en daarom
is het van de huisbaas wel een beetje
onbillijk om deze bewoners zo in de
kou te laten staan waar het reparaties
in de voorkamer betreft. Moeten zij er
nu echt op wachten totdat ze „gouden
huurders" geworden zijn?
Nóg beter zou het natuurlijk zijn als
deze mensen een vrij benedenhuis
hadden. Dat zou dan zo'n moderne
bejaardenwoning moeten zijn. Maar
hoe kom je daaraan? De dochters zor
gen er wel voor dat het huis proper
blijft, maar vooral de jongste dochter
vindt het onverantwoord met de trap
pen. Voor een plaatsje in een bejaar
dencentrum voelen ze ook niet veel,
maar mogelijk komt hier vanzelf wel
een oplossing. Ze zijn bang hun
vrijheid te verliezen, maar zo is het
niet in een bejaardentehuis anno 1976.
Reinier van den Oosten, telg uit een
gezin van elf kinderen, moest al vroeg
geld verdienen. Hij is in Maarssen ge
boren, maar kwam al op jeugdige leef
tijd met zijn ouders in Schiedam wo
nen. Hij was als elijarige knaap al ,,in-
drager" op een glasfabriek in Delft,
maar kwam later in Schiedam te wer
ken, nl. bij de glasfabriek aan de Bui
tenhavenweg, directeur Johan van De
venter, weet hij zich nog te herinneren.
Toch zag hij het meer in Tiel zitten,
waar hij een allround glasblazer werd,
nl. door het leren blazen van door
schijnende groene dikbuikige mand
flessen en ballons.
DKBELEGDE BOTERHAM
Begonnen met een weekloontje van
vier gulden in de week, had hij als 24-
jarige al een loon van ƒ36,tot
ƒ.40,in de week. Dat was uitzon
derlijk hoog in die jaren, maar hij
deed dan ook vakwerk en beschikte
over een uitstekend stel longen. Bo
vendien werkte hij praktisch dag en
nacht.
Alle vakkunst deed hij destijds op bij
de glasfabriek „De Bataaf' aan de
Overschieseweg, eigendom van Jur-
gens en Sjouwerbier. Allemaal allang
verleden tijd, maar vele oud-Schie
dammers zullen zich dat nog wel he
rinneren.
Reinier van den Oosten was dus een
volslagen vakman en een groot kenner
van de glasblaaskunst, speciaal in het
blazen van kogelflesjes, die we nu al
leen nog als curiositeit kennen, je ziet
ze bijvoorbeeld nog in de vitrines op de
Buitenhavenweg.
Zijn werk heeft hij altijd met veel ple
zier gedaan. Het was zijn lust en zijn
leven en hoewel vrouw Jenneke meest
al alleen thuis zat met de vijf kinderen,
verdiende hij een goedbelegde boter
ham. Later is hij weer teruggekomen
op de glasfabriek aan de Buitenhaven
weg, van zijn zestigste tot zijn zeve-
nenzestigse jaar als sorteerder, maar
toen vond hij het welletjes.
Ik krijg een fraaie medaille te bewon
deren van de Maatschappij tot Bevor
dering van Handel en Nijverheid, hem
uitgereikt toen hij in Tiel 25 jaar in
dienst was.
EAU DE COLOGNE
Broer Jan van den Oosten had destijds
een winkeltje op de Broersvest ter
hoogte van Kees Stokhof. Hij gaf een
verjaardagsfeestje en daar kwam ook
Jenneke van Helden en deelde gulweg
uit een flesje eau de cologne. Dat ging
zo in die dagen!
Maar ze maakte wel een afspraak met
een vriend van Reinier van den Oosten
en met Reinier zelf. Wie van die twee
heeft Jenneke die avond thuisge
bracht?
Natuurlijk de voortvarende Reinier,
die het met een flesje bier de andere
dag wel afdronk met zijn vriend. Maar
Jenneke is de zijne geworden...
Zij kwam hier ook als klein meisje wo
nen, helemaal uit Geldermalsen van
daan, maar kon het hier best wennen.
Vraagt u Jenneke naar de bereiding
van boter en kaas, dan kan zij u er al
les over vertellen, zij werkte jaren bij
Verboon in de Fabristraat en verstond
de kunst van het karnen. Werktijden
van 's-morgens zeven tot 's-avonds ze
ven uur waren normaal. Loon: ƒ.1,75
per week! Een witte emaille melkkan
met droogbloemen is er nog een herin
nering aan.
HUIS VOL BLOEMEN
Over bloemen gesproken: de huiska
mer staat er vol mee en ook de slingers
zijn op maandagmorgen nog niet weg
gehaald. Zaterdagmorgen, voordat ze
naar de receptie reden, hebben de
twee diamantjes Reinier van den
Oosten en Jenneke van Heiten een ritje
door de Gorzen gemaakt in een witte
taxi versierd met roze lint. Het Sterre-
bos viel niet meer te bezichtigen, maar
het was vooral voor Jenneke een bele
venis dit allemaal weer terug te zien.
Erg druk is het geweest op de receptie,
met de vijf kinderen, negen kleinkin
deren en vier van de acht achterklein
kinderen. Attenties waren er in de eer
ste plaats van de gemeente Schiedam,
een telegram van de koningin, een
taart van de Algemene Bond van Be
jaarden, afdeling Schiedam en zelfs
een fruitmand van de directie van het
Rijnmondhotel.
Een fijne dag om op terug te zien, is de
mening van Reinier en Jenneke. En
nog heel veel goede jaren samen toege
wenst. Het liefst in een aangepaste wo
ning.
M.W.
Op de kontaktavond van de Neder
landse Christen Vrouwenbond, afde
ling Schiedam-Centrum, spreekt op
woensdag 13 oktober de heer M. C.
van Capelle over het aktueie onder
werp: „De Turken wie zijn ze
eigenlijk?"
Een lezing, die ongetwijfeld een aan
dachtig gehoor zal krijgen, vooral om
dat men zo weinig van het leven van
deze mensen in onze stad afweten.
Aanvang acht uur in zaal Chr. Sociale
Belangen aan de Lange Haven 73.
Vanaf zondagmiddag 10 oktober is
om de 14 dagen het dienstencentrum
„De 4 Molens" open van half twee tot
half vijf. Op deze eerste vrije entree
middag zal het muziekgezelschap
O.N.I. optreden. Tevens wordt een ex
positie gehouden van antieke fietslan
taarns.
En hier heeft u de beide diamantjes van j.l. zaterdag: Reinier van den Oosten en
Jenneke van Heiten.
GRILL - BAR - RESTAURANT
SCHIEDAM
BROERSVEST 13
GEWESTELIJK ARBEIDSBUREAU
Vanaf woensdag 6 oktober is het Ge
westelijk Arbeidsbureau Nieuwe Wa
terweg Noord gevestigd aan de Vale-
riusstraat 27 te Schiedam.
Zowel het telefoonnummer 705300 als
het postgironummer 100.000 blijft on
gewijzigd.
U kunt hier alle inlichtingen verkrij
gen over de Vakaturebank, de
Beroepskeuze-voorlichting en de Lees
hoek staat geheel tot uw dienst.
De week van 11 tot en met 16 oktober
staat geheel in het teken van de kol-
lekte voor de Nierstichting Nederland.
Vandaar dat de heer C. J. Hollaar,
Plein Eendracht 13b, telefoon 268669,
vrijwilligers oproept om in deze week
voor dit doel te willen koliekteren.
Vanaf vanavond (na zes uur) kunt u
zich bij hem opgeven als kollektant(e).
Uw medewerking wordt vooral op za
terdag 16 oktober op hoge prijs ge
steld, omdat dan de bussen voor dit
doel moeten rammelen. Belt u
vanavond nog even?
Ter gelegenheid yan het 9Ö-jarig be
staan van Industriebond NVV worden
vrijdagavond en zaterdag feestge
schenken uitgereikt aan leden. Zij
kunnen deze in ontvangst nemen op
vrijdagavond 8 oktober van 19.30-
21.00 uur en zaterdag tussen 10.00 en
15.00 uur op de adressen wijkcentrum
Nieuwland, dr. Wibautplein en NVV
gebouwtje, Stadhouderslaan (bij de
tennisbanen).
Alleen de fleurige omslag ai maakt dit boek tot een waardevol bezit.
Via de N.C.R.V.-t.v. vorige week dinsdag bent u door Rien Poortvliet en Wil
Huygen reeds attent gemaakt op hun boek „Het leven en werken van de
kabouters". Ze hebben er maar liefst een twintig jaar durende studie van ge
maakt en tenslotte al hun tekeningen en schetsen, genoemd hl de t.v.-uitzending
„Ik heb ze nooit voor me zien werken" gebundeld en uitgegeven.
Het ligt nu naast mijn schrijfmachine. Een verrukkelijk boek, alleen al door die
fraaie gekleurde tekeningen van Rien Poortvliet.
Wil Huygen begint met te vertellen,
dat in 1936 uit een Tsjechisch meer
het lijk van Ian Holeck werd opgevist.
Deze veelbelovende onderzoeker had
een regeringsopdracht om het leven
van de kabouters te onderzoeken. Zijn
weduwe stond toe, dat al zijn verza
melde gegevens ter inzage werden ge
geven. Maar daarin werden zoveel
fouten ontdekt, dat Wil Huygen er de
nodige verbeteringen in aanbracht.
Daarbij ijverig geholpen door de te-
kenstift van Rien.
Deze laatste houdt zich tevens aanbe
volen voor waardevolle aanvullingen
van lezers. Zij zullen dan in volgende
drukken met bronvermeldingen ver
werkt worden. Het zit er dus blijkbaar
in, dat hier nog een vervolg op komt.
Als u tenminste de moeite neemt uw
waarnemingen op schrift te zetten en
deze te sturen naar de uitgeverij van
Holkema en Warendorf te Buseum.
De geschiedenis van de kabouter leert,
dat omstreeks het jaar 395 na Christus
de kabouters na de Grote Volksver
huizingen in de Lage landen opgedo
ken zijn. De gehele historie wordt
haarfijn in dit boek weergegeven. Ik
heb bijvoorbeeld nooit geweten, dat
een volwassen mankabouter 300 gram
weegt en een volwassen vrouwkabou
ter zo tussen de 250 en 275 gram.
U leest in dit kostelijke boek ook, dat
de boskabouters in grote concentraties
op de Veluwe worden aangetroffen,
doch ook in Drente, Overijssel, de
Achterhoek en Zuid-Limburg. Met
een maximum van 15 per 100 hectare.
U moet dus wel goed zoeken!
Spaarzame aantallen vindt u in de
vlakgebieden nl. de boerderijen en de
molenkabouters. In de steden ver
spreid de huis- en tuinkabouters en
langs de Noordzeekust bijna uitslui
tend duinkabouters.
HOGE LEEFTIJDEN
Ook in andere landen kunt u ze
ontdekken. Wist u overigens dat een
boskabouter 275 jaar kan worden en
een kaboutervrouw 346 jaar? De vrou
wen zijn dus ook hier in de meerder
heid. Maar boven de 350 jaar krijgen
ze een lichte baardgroei. Dat moet u
beslist onthouden op uw speurtocht.
Als ze elkaar ontmoeten, begroeten
beter gezegd, vaarwelzeggen of goede
nacht kussen, dan wrijven ze met de
neuzen tegen elkaar. Zouden de Chi
nezen dat van hun afgekeken hebben?
Het kostelijke boek na zoveel jaren
studie, leest u dan ook in één adem
uit. Het is zoals reeds gezegd voorzien
van zoveel grappige gekleurde teke
ningen, dat u zich alleen maar af
vraagt: waarom heb ik in mijn leven
nooit een kabouter kunnen ontdek
ken?
Hun leven is zo intens, zo veelbewo
gen, dat je je alleen maar voorneemt
een fikse wandeling in de bovenom
schreven gebieden te gaan maken.
Want zowel Wil Huygen als Rien
Poortvliet hebben met dit boek alleen
maar bereikt, dat je nu echt in het le
ven van de kabouters gelooft.
Misschien zal je ze in je leven nooit
ontmoeten, maar dan heb je toch al
tijd dit boek nog om hun levensbe
schrijving nog eens over te lezen. Je te
verdiepen in de fraaie tekeningen, die
het boek daardoor alleen al zo bezi-
twaardig maakt.
M.W.
