nieuwe a/s klankbord voor
stadsblad ff koor- en orkestrepetities Woerdenbagch
The Creed Singers"
ook al door de NCRV opgemerkt
i¥Ie.vivv e_ m I' Door: Mieke
"OVERTUIGEND
ZINGEN, DAAR
KRIJG JE VAN
DIE LEKKERE
WIJDE NEUS
GATEN VAN"...
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 12 - VRIJDAG 15OKTOBER 1976
Ook zij dragen geregeld hun muzi
kaal steentje bij.
Vorig jaar met de Kinderkerstzang
heb ik ze al gehoord en toen was ik al
geïmponeerd door hun enthousiaste
zang.
Vele malen stond ik al op het punt een
repetitie van „The Creed Singers" mee
te maken, maar hoe gaat 't dan. Je
hangt van afspraken aan elkaar en
iedereen rukt en trekt maar aan je.
Echt jammer dat ik daardoor vorige
week niet op hun repetitie ben ge
weest. Toen is er nl. in de Singelkerk
(die andere naam is zo lang) een band
je met verschillende liedjes opgeno
men en op verzoek van de NCRV, die
hiervoor belangstelling had, opge
stuurd. En nu allemaal maar duimen
dat die liedjes straks in één van de uit
zendingen komen. Ik hoor dat nog
wel!
Op weg dus naar de koorrepetitie
woensdagavond in het knusse zaaltje
„De Wilgenburg" achter de Singel
kerk. De piano is hier pas gestemd.
Vandaar. Anders zingen ze meestal in
de Singelkerk.
Van Jan Meulendijk krijg ik heel ga
lant een lift en dat is altijd mooi mee
genomen. Bespaart je zeeën van tijd
met de bus.
Frans Roessen, pianist en met Jan
Scholte soms ook dirigent, doch tevens
arrangementen-schrijvers, zijn er al.
Dan druppelen langzaam de koorle
den binnen. Tenor Aat Steenoven
Tegen een sfeervolle achtergrond in de Singelkerk.
heeft het af laten weten. Die kómt er
wel. Eerst wordt een afspraak ge
maakt voor zondag 17 oktober. Dan
zingen ze nl. in de kerk aan de Pier-
sonstraat in Rotterdam. Om half ze
ven zaterdagavond in deze ruimte.
Ook al een drukbezet leven dus. Dan
heft Jan Scholte zijn handen en heeft
onrustige Frans Roessen zijn plaats
achter de piano reeds ingenomen. Lied
om vergeving, melodie: Et Mainter-
nent, tekst Roescho oftwel Roessen en
Scholte.
Dat is het fijne van dit koor van uit
sluitend jonge mensen, dat Frans
Roessen, Jan Scholte en Jan Meulen
dijk de teksten voor verschillende ei
gentijdse liedjes hebben geschreven en
hiermede blijven doorgaan. Ik ontdek
intussen ook Rob Vos, één der ijverige
medewerkers van „Schiedam zingt"
zoals de kinderkerstzang nu heet.
„Jij, die mij kent, wil mij vergeven, jij
die mij boeit, kom toch dichterbij"
zingen ze vol enthousiasme. Vooral
dat geneurie op de achtergrond komt
heel goed over.
Een ander lied wordt ingezet: melodie
This guy is in love, weer op tekst van
Roescho. „Dit is de dag, de feestdag
van het licht, dit is de dag de Geest
daalt neer, het duister zwicht. Uw licht
komt over mij, ik ben geboeid, dit
maakt me vrij".
„Altjes. hallo" schalt de stem van
Frans. „Even jullie alleen". Ze komen
gezellig bij hem rond de piano
geschaard staan. Zetten opnieuw in en
dan klinkt het inderdaad beter.
„Swing low, sweet chariot, coming for
the carry me home". Een verrukkelijk
lied, dat op verzoek bijna swingend
wordt gebracht. Dit is het koor op zijn
best!
UITERST MODERN GENRE
Ik luister geboeid naar „Hier is een
stad gebouwd overal om ons heen hui
zen en komen er mensen van licht en
steen". Het klinkt met zoveel overtui
ging, dat Frans achter de piano alleen
maar opmerkt: „Daar krijg je lekker
wijde neusgaten van". Je moet maar
op die gedachte komen. Maar de tekst
is uiterst modern, het gehele program
ma bijna indringend. Geen wonder
dat „The Creed Singers" overal met
hun repertoire zo welkom zijn.
Een lied van de Schiedamse
organist!?) Jan Gravendeel: „Aan de
mensen met hun wensen en zorgen
voor iets, dat pas morgen leeft. Leef
eerst nü, de dag is toch lang genoeg
om tevreden te zijn. Wees gerust, de
toekomst kent geen tranen, als\je 't le
ven leidt in goede banen, nu vandaag,
dat is voor ons geen vraag".
Ik kan hier helemaal achter staan. De
tekst is zo puur menselijk en hebben
we dat allemaal eigenlijk niet nodig in
ons leven?
„Nog even" stelt de pianist de zangers
en zangeressen gerust. „Dan komt er
smering voor jullie kelen".
Van een geheel ónder genre is het
„Wij groeten u als koningin, o Maria".
Het thema hiervan luidt: je moeder
moet je danken en niet afdanken.
Het wordt veel te hoog ingezet en dat
geeft natuurlijk problemen. Maar
problemen zijn er om te worden opge
lost. Dus ook bij „The Creed Singers",
hetgeen dan ook prompt gebeurt.
„I don't know how to love him". Ik
kijk een beetje ongerust op mijn hor
loge, zou de fotograaf deze repetitie
Een close-up van de harde werker, tevens van „Schiedam zingt": Jan Meulen
dijk, hier als tenor.
EEN TWEEDE AAD VAN DER
HOEVEN
Jan Scholte als hij zijn koor naar grote hoogte weet te brengen.
Intussen heeft Jan Scholte zijn col
bertjasje voor het gemak maar uitge
trokken. Een tweede Aad van der
Hoeven, die ook altijd de ruimte nodig
heeft voor zijn armen en bijna bezwe
rende gebaren van zijn handen.
Hé, nu een lied met als melodie de zo
bekende „Daytime, nighttime", op
tekst van Monique Roessen. Dat zit
daar dus dik in de familie.
„Ik zou wel willen weten, waarom wij
steeds vergeten, hoe het kan zijn zon
der haat en pijn?" Iets om over na te
denken, Monique.
Alweer alleen de inzet van de alten.
Dan laat het gehele koor zich horen:
„Hij bracht leven, alles om hem heen,
Hij zal er altijd zijn. Liefde, vriend
schap, je bent nooit alleen. Hij zal je
helpen door het leven naar hem toe".
Is het wonder, dat de N.C.R.V. be
langstelling heeft voor „The Creed
Singers"?
„Wij zullen doorgaan". Ook dót kan.
„Geef mij je hand, geef ze mij allebei,
en vertel dan even dat je niet kunt le
ven zonder mij". Extra nog eens bena
drukt „zonder mij".
Er is iets niet naar de zin van Frans.
Eén regel moet veranderd worden in
hun omslagboek: „Geef me ze allebei.
Over dat „me ze" breken ze figuurlijk
even hi/n nek, maar dan lukt het toch.
Zoals alles bij hen lukt, dankzij die
enorme inzet.
