ALLES HALVE PRIJS
Jan Ruigrok, St. Radbouds'
trouwste supporter:
"GEEN GEZEUR": DE ORANJE WIMPEL
HALEN WE IN ETTEN-LEUR"
Juwelier C. KOK
BEERS
Mieke mag bij
ons blijven....
Jeanette is
helaas geen
b-zegster
W.M.F. PLEET CASSETTES
met 40 tot 60% korting!
Dat is vakwerk voor
A. C. J. SCHEFFERS
DAM 35
BANKETBAKKERIJ
Het juiste adres
Geen filialen - Tel. 26.78.23
theelepels, taartvorkjes, slacouverts,
vleesvorkjes enz.
En verder nog rookverdrijvers, zilveren sieraden, verzilver
de kandelaars, aanstekers, verzilverde koekschalen, hor
loges, klokken, porseleinen broches, elektrische wekkers
Broersvest 93, telefoon 267937, Schiedam
UITDEUKEN-SPUITEN
Buitenhavenweg 160, Schiedam
Telefoon 26 10 46
Vraag vrijblijvend prijsopgave.
Wie was er woensdagavond het geluk
kigst in een bomvolle grote zaal van
gebouw Arcade, waar „St. Radboud"
voor meest eigen publiek de generale
repetitie hield voor het concours op
zaterdag 22 januari a.s. in Etten-Leur?
Dirigent John Segers na het dónde-
rend applaus hem staande gebracht?
De componist van het fantastische,
heel moderne en nog niet uitgegeven
werk: „Eufonie opus 103", Louis Toe
bosch? Het gehele orkest van St. Rad
boud? Het bestuur er natuurlijk bij
inbegrepen?
Het publiek of die éne fervente trouwe
supporter door dik en dun: Jan Rui
grok? Die na het verpichte en keuze-
werk straks in Etten-Leur gebracht,
onstuimig het toneel opstormde en
John Segers een fraai Biedermeyer-
bloemstuk in de handen drukte met de
woorden: ,,Nü zijn die bloemen nog
geel, maar zaterdagavond zijn ze
oranje. Want geen gezeur: die Oranje
Wimpel halen we in Etten-Leur".
Drie bussen vertrekken er zaterdag
middag naar Brabant, waar men met
andere orkesten zal strijden om het
veroveren van die Oranje Wimpel. Het
hoogste wat er voor een amateurorkest
te bereiken is.
In zijn openingswoord sprak voorzitter
A. C. Heijdra er zijn vreugde over uit
dat men kou en sneeuw had getrot
seerd om deze „generale" bij te wonen.
Een extra begroetingswoord gold de
componist van de „Eufonie opus 103"
de heer Louis Toebosch. Een heel mo
dern, maar grandioos werk. We weten,
dat we er nog niet alles uithalen, wat
erin zit. Maar wat hebben we hierop
gerepeteerd, zegt een der muzikanten
in de pauze.
Het dak van gebouw Arcade kon deze
muziekexplosie rustig verwerken,
maar wat een schitterend eindakkoord
met al dat slagwerk.
Louis Toebosch, die ijverig aanteke
ningen had gemaakt (er nog even tege
naan mannen) werd terecht voor het
voetlicht gehaald. Maar hij was wel de
Jan Ruigrok, die te boek staat ais
St. Radbouds trouwste supporter
(rechts) heeft zojuist dirigent John
Segers in de bloemetjes gezet. John
is er nog duidelijk van onder de in
druk.
eerste, die dirigem john Segers spon
taan de hand drukte als dank voor de
vertolking hiervan.
SPANNING TE GROOT
In de pauze even een praatje gemaakt
met een der oud-voorzitters, die „St.
Radboud" in al die jaren gekend heeft:
de sympathieke Henk C. Lansbergen.
De spanning tijdens een concours kan
ik niet meer verdragen, bekent hij
zacht. Maar ze hebben me beloofd za
terdagavond omstreeks half elf te bel
len. Ik zal naast de telefoon zitten. Ze
verdienen het deze jongens die Oranje
Wimpel. Want wat hebben ze ervoor
gerepeteerd. Praktisch elke dag de
laatste week en ook nog op zondag.
Winnen ze hem niet, dan weten ze
toch dat ze ervoor geknokt hebben.
Ik krijg een fraai gouden horloge te
zien. Met inscriptie. Deze Henk Lans
bergen heeft in een heel moeilijke tijd
als voorzitter nl. van 1933-1968 „St.
Radboud" weer groot gemaakt. Dat
horloge draagt hij als oud-bariton-sa
xofonist (46 jaar geweest) alleen bij
bijzondere gelegenheden. En woens
dagavond 19 januari was daar een van.
Toen kwam de lijfspreuk weer hele
maal uit: „Wie Kethel zegt, zegt „St.
Radboud".
EEN VAN HEN
Na de pauze een optreden van het
Rijnmond-Saxofoonkwartet, gevormd
door één van de jongeren uit „St.
Radboud" voortgekomen: Tom de
Vette, sopraan-saxofoon. Die met zijn
studievrienden Daniel Meijer, bariton
saxofoon, Henri Bok, tenor-saxofoon
en Jaap van der Lee, alt-saxofoon, dit
kwartet vormde. Alle vier leerlingen
van het conservatorium en er volgen er
nog twee, zegt de heer Van Mil naast
me.
Daarop blind gevaren, was een wat
we maar een ludieke aktie zullen
noemen, snel georganiseerd. Leuk
voor Miekes ego, een eer voor Het
Nieuwe Stadsblad, maar wat onbe
kookt. Want voor je iets gaat
schrijven en er mee de straat op
gaat mag je je op z'n minst wel even
verdiepen in het „waarom" van
hetgeen waarvoor je je zo gaat uit
sloven. We hebben daarom maar
zelf het initiatief genomen, onder
getekende en de voorzitter van de
redaktiekommissie, Ruud van
Houwelingen. Om dit „waarom"
nader toe te lichten.
Dan is het sympathiek te ervaren
dat (sorry Jeanette en Cock) zulke
heethoofden toch nuchterder kun
nen denken dan je voor mogelijk
had gehouden.
En „staande de vergadering", wat
in dit geval gewoon wil zeggen on
der het ledigen van een pilsje te be
sluiten er mee te stoppen. Vrij ver
taald onder het motto: „We heb
ben voor onze beurt gepraat".
„Het blijft jammer dat Mieke weg
gaat, daar niet van", zegt zaken
man Cock van der Zouwen. „Maar
ik erken dat we te voorbarig zijn
geweest. We willen niet zeggen dat
we Vlaardingen Mieke niet van
harte gunnen, we blijven zeker
als zakenmensen haar missen,
maar we zijn ook reëel genoeg om
jullie en Miekes besluit te re-
spekteren".
Dat het zo moge blijven. Net zoals
Mieke blijft. Aktief blijft, maar
dan gewoon een deur verderop. In
Vlaardingen, waar ze, zo weten we
bijna zeker, de Rijnmondredaktie
die typisch Miekeriaanse kick zal
geven.
Héhé, we zijn weer baas in eigen
huis. Met de wetenschap dat Cock
en de zijnen reeds bezig zijn weer
snel tot de orde van de dag over te
gaan. Net als wij!
En daarvan willen ze toch wel
graag op deze wijze akte geven in
hun, uw en ons eigen Nieuwe
Stadsblad.
Piet J. Hovingh,
hoofdredakteur
Randstad-Edities.
P.S.
Voor ik het vergeet. Een kleine recht
zetting mijnerzijds. De ons aangebo
den, doch uiteraard niet geplaatste
annonces in het kader van „Mieke
moet blijven", vermeldde adres en te
lefoonnummer van Het Vrije Volk
kantoor te Schiedam. We spraken on
ze verbazing uit over het feit dat dit
blad zijn adres en telefoonnummer
voor zo'n onbezonnen avontuur leen
de. Het doet ons goed, te vernemen dat
zulks een eigen initiatief van je was en
je vanwege een recente verhuizing je
toevlucht hebt genomen, je persoon
lijke aktie aldus onder dak te brengen.
Je hebt ons dit inmiddels laten weten
en we nemen er graag nota van dat je
krant hier buiten staat.
Hier St. Radboud druk bezig om
de muzikale puntjes op de i te zet
ten om die Oranje Wimpel uit Et-
ten Leur weg te slepen als het effe
kan. En natuurlijk doet dirigent
John Segers, duidelijk boven het
orkest uittorenend, er alles aan...
Je kon een speld in de zaal horen val
len. Hier waren professionals „aan de
blaas". Met heel knappe interpreta
ties. Zelfs jazz viel hierin te beluiste
ren. Razend knap, en hoofddoekje af
voor deze jonge mensen in hun onberi
spelijke beige kostuums. Jonge men
sen op weg naar het podium? t
Succes John Segers, met je „St.
Radboud"-mensen, straks in Etten-
Leur. Aan supporters zal het jullie niet
ontbreken!
MIEKE
Het blijft toch moeilijk als je een a
achter je achternaam hebt. Dan zit er
van dat noordelijke bloed in je aderen.
Dan heb je een Groningse of een Frie
se tick. Waar je ook geboren bent.
Daar mag je wat mij betreft best trots
op zijn. Toevallig ben ik ook een Fries.
Maar dan wachten je nog heel wat
scha en schande. Nodig om een beetje
wijzer te worden. En om misplaatste
koppigheid te overwinnen.
Het valt voor geen sterveling mee, al of
niet van noordelijke afkomst, een fout
toe te geven. Als je Rensema heet en
die fout zelf hebt laten drukken in de
krant waarvoor je schrijven mag, kun
je althans proberen je wat minder
rechtlijnig en doordrammerig op te
stellen.
Als jij, Jeanette Rensema, a zegt in je
krant, moet je de moed kunnen op
brengen als dat nodig en in feite ver
eist is, ook b te zeggen.
Nou, je hebt wat met a-tjes zitten te
strooien, beste kollega van mij en Mie
ke. Je hebt mij en haar, woorden in de
Mieke blijft. Bij ons. Daar hoeven
geen pamfletten, handtekeningen,
geluidswagens en sandwichborden
meer aan te pas te komen.
Mieke blijft voor ons werken, wat
in haar geval wil zeggen, schrijven
zoals ze dat al sinds jaar en dag
doet. En de manier waarop is blijk
baar, met name voor een deel van
de Schiedamse zakenmensen zó at-
traktief, dat men er zelfs voor de
straat op wilde. Plakkend en door
een mikrofoon pratend.
Maar thans, nauwelijks een etmaal
later, zijn de helden vermoeid. Als
je wilt praten met de zgn. grote ak-
tiegroep „Mieke moet blijven", die
het allemaal op touw heeft gezet,
komen slechts twee van de initia
tiefnemers aanzetten. De kleinst
mogelijke kerngroep, maar wel
eentje die er zijn mag. Mieke moet
blijven. Jawel. Maar blijf rustig zit
ten waar je zit als je wordt uitgeno
digd dat niet bij een holle kreet te
houden, maar je mening te moti
veren.
Ben je in je krant als jong verslag
geefster ook mede-initiatiefneem
ster en spreekbuis geweest, dan is
het netjes ook wel te komen opdra
ven. Zo netjes wilde Jeanette Ren
sema dan nog wel zijn.
Zo werd het gistermiddag dus een
gesprek met een aktieve jongedame
en een al even aktieve heer, in de
persoon van de ondernemende
snelle drukker Cock van der Zou
wen, twee van een onbekend aan
tal, die vandaag inmiddels alweer
op hun schreden zijn teruggekeerd.
Het siert hen, als koplopers van de
impulsieve bliksemaktie „Miek
moet blijven", te bekennen dat ze
op z'n zachst gezegd te hard van
stapel zijn gelopen. Ze kenden de
achtergronden niet of nauwelijks
van ons redaktionele beleid en
hadden zich, althans als groep, niet
door iemand van ons blad laten in
formeren waarom Mieke
W üerdenbagch -Sen s verkiest de
Vlaardingse redaktie te gaan ver
sterken.
De enige informatie kwam van de
hierboven al ingevoerde jonge ver
slaggeefster van Het Vrije Volk, die
aan Miekes overstapje naar Vlaar
dingen een groot artikel wijdde.
mond gelegd die de strekking van het
geen wij zeiden en bedoelden op z'n
minst gezegd, geweld hebben aange
daan.
Je hebt opmerkingen uit z'n verband
gerukt. Maar, beste kind, Mieke met
haar 62 jaar en ik als dikke veertiger
kunnen wel tegen een stootje. Sterker
nog, er gaat wel eens een week voorbij
waarop we niet blunderen. Maar wat
ik je dan op jouw beurt aanreken is,
dat jij van een bekend en geacht
Schiedammer, een kranteman die er
zijn mag, in je jeugdige overmoed een
beeld hebt geschetst dat de waarheid
geweld aan doet.
Wie Stadsbladdirekteur C. J. van der
Klink een etiket opplakt dat hij niet
verdient, en dat dan bovendien in an
dermans mond legt, zit er als mens en
vooral als journaliste volkomen naast.
En nu kan je dat, hoop ik, wel dwars
zitten, maar dat a-tje achter je naam
belet je blijkbaar iets te doen wat elke
faire journalist ongeacht zijn of haar
leeftijd behoort te brengen: de moed
tot rektificeren. Tot herroepen wat on
juist werd geïnterpreteerd. Simpel ge
zegd (notabene een van Miekes sterke
kanten) een fout te herstellen.
Uit je artikel in Het Vrije Volk blijkt
duidelijk je bewondering voor Mieke.
We zouden jou, Jeanette Rensema, het
advies willen geven eens bij haar te
biecht te gaan om aan de weet te ko
men hoe je b leert zeggen in het leven,
dus ook in je krant, is de raad van Piet
J. Hovingh.
t
