Herdenkingsbijeenkomst met
prinses Margriet in De Doelen
ÈaET3 *Hii 1 r*—, m
Ammanstichting 125 jaar
Koningin verleende predikaat Koninklijke
Een ruikertje voor de prinses, aangeboden door Mabel Schaap.
Prinses Margriet, geflankeerd door de burgemeesters van
Rotterdam en Schiedam, resp. Van der Louw en Lems, de
commissaris van de koningin Vrolijk en de voorzitter van
de-Ammanstichting (nu koninklijk) Staab.
Met als ere-gaste prinses
Margriet vierde afgelopen
dinsdag de Ammanstich
ting, die zich bezig houdt
met het onderwijs aan do
ven, gehoorgestoorden en
mensen met een ernstig
spraakgebrek, haar 125-ja-
rig jubileum in de kleine
zaal van De Doelen met
een herinneringsbijeen
komst, getiteld „Onzicht
bare Obstakels".
De Doelen-zaal was geheel
gevuld met genodigden,
onder wie Rotterdams bur
gemeester André van der
Louw, de commissaris van
de Koningin in de provin
cie Zuid-Holland, Maarten
Vrolijk, de minister van
volksgezondheid en mi
lieuhygiëne, dr. L. Ginjaar,
Schiedams burgemeester,
A. J. Lems, en natuurlijk
mr. K. Staab, de voorzitter
van het bestuur van de
Ammanstichting, om maar
eens een klein deel van de
verzamelde kopstukken te
noemen.
Prinses Margriet
„Koninklijke"
Prentjes over hoe het toeging in vroeger dagen bij het doven- en gehoorgestoorden-onderwijs in de Ammanstichting
nieuwe wet ook van het grootste
belang voor de auditief gehandi
capten.
Wij willen u in 't kort uit de doe
ken doen wat voor schitterend
Hirsch, een uit Aken afkomstige
dovenonderwijzer, werd dé eer
ste directeur. Mede vanuit Rot
terdam vond de spreekmethode
haar wea over de hele wereld.
werk binnen de Koninklijke Am
manstichting wordt verzet en
hoe de stichting is ontstaan:
„De Ammanstichting, voor velen
in Rotterdam en wijde omgeving
een begrip, is een instelling die
zich bezighoudt met de hulpver
lening aan kinderen en volwasse
nen die tengevolge van een slecht
gehoor of ernstig spraakgebrek in
hun mogelijkheden tot commu
niceren met de medemens be
lemmerd zijn.
Kennismaken met de Amman
stichting betekent voor hen vaak
de eerste stap op weg naar een
hersteld of verbeterd contact met
de goedhorende en sprekende
omgeving.
Al aan het eind van de 17e eeuw
zag de toen in Haarlem werkende
arts Amman het belang in van
het leren spreken van aove kin
deren. Hij meende dat de afzon
dering van de doofgeborene
slechts doorbroken kon worden
door hem te maken tot een spre
kende dove („surdus loquens").
Volgens de door hem ontwik
kelde spreekmethode zijn in Rot
terdam vanaf 23 mei 1853, de op
richtingsdatum van de toenma
lige Inrichting voor
Doofstommen-onderwijs" vele
leerlingen onderwezen. Tot die
datum werd aan dove kinderen
op de Nederlandse dovenscholen
een aebarentaal geleerd. David
De Inrichting, bij het 100-jarig
bestaan in 1953 omgedoopt tot Ru-
dolf Mees Instituut, scholenge
meenschap voor dove kinderen,
kan beschouwd worden als de ba
kermat van de Ammanstichting,
die in 1957 ontstond, toen besloten
werd tot een nauw samenwer
kingsverband tussen de scholen
voor dove kinderen, de in 1919 en
1955 opgerichte scholen voor
slechthorende kinderen te Rot
terdam, die inmiddels ook afde
lingen voor moeilijk sprekende
kinderen gekregen hadden, en
het in 1952 opgericht Audiolo-
gisch Centrum Rotterdam. Het
doel van deze - naar de huidige
maatstaven unieke - samenwer
king was het mogelijk maken van
allesomvattende, duidelijk ge
richte hulpverlening aan dove,
slechthorende en moeilijk spre
kende kinderen en volwassenen
op velerlei gebied: audiologisch,
psychologisch, logopedisch,
maatschappelijk en onderwijs
kundig.
Vanaf 1957 heeft de Ammanstich
ting een stormachtige ontwikke
ling doorgemaakt. Ruim 200 men
sen houden zich momenteel,
dagelijks bezig met onderzoek of
begeleiding van, dan wel onder
wijs aan de meer dan 700 leerlin
gen van de vijf scholen van de
Ammanstichting, vele leerlingen
van gewone scholen voor basis-
en voortgezet onderwijs en een
nog groter aantal auditief gehan
dicapte volwassenen".
Deze duidelijke en beknopte
schets hebben wij overgenomen
uit de kleurenfolder van de Am
manstichting, een instelling, die
wij van harte geluk wensen met
de indrukwekkende mijlpaal die
nu is bereikt. Het is het hopen dat
nog zeer lang doorgegaan kan
worden met het uiterst belang
rijke werk, dat door deze stich
ting wordt verzet voor de auditief
gehandicapte medemens en dat
dit werk een nog grotere vlucht
zal nemen.
- SIES HOFMAN -
Bij toeval arriveerden wij in het
kielzog van de Koninklijke stoet
bij De Doelen en wij mochten de
ontvangst van de Prinses dus van
zeer nabij meemaken. Juichende
feestelijk geklede kindertjes met
vlaggetjes. De 9-jarige Mabel
Schaap, leerlinge van het Rudolf
Mees Instituut (onderdeel van de
Ammanstichting), die de Prinses
een ruiker aanbiedt. Handen
drukken. Vriendelijkheden uit
wisselen. Glimlachen. Kleine
keurige grapjes. De Doelen in. De
lift in naar de dakfoyer. Nadere
kennismaking en daarna naar de
kleine zaal voor de feestelijke bij
eenkomst.
In die kleine Doelen-zaal werd
het woord gevoerd door stich
tingsvoorzitter Staab, door drs. A.
W. de Vos, directeur-audioloog
van de Ammanstichting, drs. J.
Th. Bonnema, psycholoog audi
ologisch centrum te Amersfoort,
dr. A. J. P. M. van den Horst, psy
choloog gemeentelijk .audiolo
gisch centrum te Amsterdam, J.
B. Wesemann, voorzitter van de
Nederlandse Dovenraad, minis
ter Ginjaar van volksgezondheid
en milieuhygiëne en commissa
ris van de Koningin, mr. Maarten
Vrolijk.
En die laatste had van de Konin
gin de plezierige opdracht mee
gekregen om de oorkonde te
overhandigen, waarin de Am
manstichting het predikaat „Ko
ninklijke" wera toegekend.
Voortaan is het dus Koninklijke
Ammanstichting. Een grote eer,
waar stichtingsvoorzitter Staab
geweldig verguld mee was.
Minister Ginjaar meldde in zijn
toespraak, dat het wetsontwerp
geluidshinder direct na het zo
merreces zal worden behandeld
en het zit er dus dik in dat er dit
jaar nog een wet bestaat, die een
effectieve geluidshinderbestrij-
ding mogelijk maakt.
De nare gevolgen van geluidshin
der, zoals gehoorschaae en hoofd
pijn etc., etc., zijn genoegzaam
bekend en de minister gaf een
aantal indringende voorbeelden
van de kwalijke gevolgen van te
grote hoeveelheden decibellen,
die mensen thuis en op hun werk
te verstouwen krijgen.
Hij achtte het omlaag brengen
van de lawaainiveaus via de
i
