mm
P
m
k
I
■f
r%
s
I
Wie verre reizen maakt...
V
rA
i
S
w
\sm
4
Si
Hi
4k
hkt
BsBiir
ft
Corver in aktie tijdens het W.K.:
als scheidsrechter bij de ontmoe
ting OostenrijkZweden.
Charles Corver blikt terug
op het wereldkampioenschap voetbal
Met het fluiten van de finale van het
„Rotterdamtoernooi* de wedstrijd
FeyenoordEverton is de befaam
de eredivisiescheidsrechter Charles
Corver begonnen aan zijn elfde arbi
trale seizoen in het betaald voetbal.
Een seizoen dat al direkt de nodige
hoogtepunten in petto heeft voor 42-ja-
rige Voorburger, die naar men mag
aannemen dus nog een vijftal jaren
als internationaal scheidsrechter voor
de boeg heeft.
De „erelijst" van Charles Corver liegt
er niet om: hij heeft inmiddels 14 lan-
denwedstrijden en bijna 40 Europa
cupwedstrijden waaronder dit jaar
de meest begeerde: de finale van de
Europacup 1 onder zijn leiding ge
had en hij fluit als alles „goed" gaat
in Iran, waar het momenteel nogal gist
vrijdagavond in Theran de eind
strijd van het Pan-Arabische voetbal
toernooi. In zijn drukke agenda zijn
verder al geboekt op 27 september de
Europacup wedstrijd tussen de Portu
gese kampioen FC Porto en die van
Griekenland, AEK Athene, terwijl
voor 15 november de landenontmoe-
ting tussen Spanje en Roemenië in
Madrid op zijn programma staat. Niet
ten onrechte mag men concluderen
is Corver een veelgevraagd scheids
rechter; hij was ook de enige Neder
landse arbiter in Argentinië, waar het
Nederlands elftal voor de tweede
achtereenvolgende maal de hoofdprijs
liet glippen.
HOOGTEPUNT
Zo'n wereldkampioenschap is natuur
lijk het hoogtepunt in de loopbaan van
een voetbalscheidsrechter en daarom
willen we met Charles Corver nog eens
terugblikken op die voorbije juni
maand, waarin het allemaal gebeurde.
Om te beginnen rijst dan de vraag op
het W.K. 1978 Corver gebracht heeft
wat hij er têvoren van verwacht had.
Hij kreeg tenslotte slechts één wed
strijd toevertrouwd Oostenrijk
Zweden was tweemaal grensrechter
(bij PolenPeru en MexicoPolen) en
trad als „waarnemer" voor de FIFA op
bij de ontmoeting tussen Tunesië en
Mexico.
In zijn gezellige woning aan de Ooster-
loostraat beantwoord Corver die vraag
als volgt: „Wie verre reizen maakt kan
veel verhalen en dat is natuurlijk ook
van toepassing op mijn reis naar Ar
gentinië". Hij bedoelt daarmee te zeg
gen, dat zijn reis naar en zijn verblijf in
Argentinië nog wel wat meer inhield
dan alleen scheidsrechter zijn.
„Eigenlijk", zegt hij, „moeten vraag en
antwoord in drieën gedeeld worden,
want het gaat er niet alleen om of ik in
mijn verwachtingen als aktief sport
man, dus al' «rheidsrechter zijn aan
mijn trekken ben gekomen, maar ook
als voetballiefhebber, zeg maar sup
porter van Oranje, en als toerist".
„Als scheidsrechter", zo vervolgt Cor
ver, „wist ik tevoren dat de FIFA de
(door velen „zot" genoemde red.)
regel zou hanteren, dat scheidsrechters
van een land dat naar de tweede ronde,
ging, niet meer aan de bak zouden ko
men; hoogstens nog in aanmerking
kwamen voor het leiden van een van de
finalewedstrijden. Waar voor de in to
taal 38 wedstrijden maar liefst 35
scheidsrechters, in West-Duitsland 24
en daarvoor nooit meer dan 20 waren
uitgenodigd en ik bovendien vurig
hoopte dat Nederland „het zou halen",
begrijp je dat ik tevoren niet meer kón
verwachten. Daarbij kwam nog dat de
FIFA de scheidsrechters al meteen na
hun aankomst liet weten, dat ze geen
landen zouden krijgen, van wie ze in de
voorbereidingsperiode wedstrijden
hadden gefloten. Waarbij ik overigens
wel moet opmerken dat Klein (een Is
raëliër die voornamelijk in de V.S.
fluit) vlak voor het W.K. nog Italië
Engeland leidde, maar niettemin tij
dens het W.K. de leiding van
ArgentiniëItalië en BraziliëItalië
kreeg toegewezen".
HOOGGENOTEERD
Nadat Nederland zich geplaatst had
wilde ik eigenlijk toch wel weg. maar
de FIFA, of liever voorzitter Franchi
van de scheidsrechterscommissie, zie
„Nee, want als Argentinië tegen Italië
in de finale komt sta je hoog-
genoteerd". Daarnaast bestond altijd
nog de kans dat ik de „kleine finale",
de strijd om de derde plaats, toegewe
zen zou krijgen, maar toen voor de
grote eindstrijd tenslotte een Euro
peaan (de Italiaan Gonella) werd aan
gewezen, kon men het natuurlijk niet
„maken" daarvoor eveneens een Euro
peaan te kiezen.
Baretto, volgens Corver de enige ge
schikte Zuid-Amerikaanse scheids
rechter (die overigens wel „onze" Dick
Nanninga om onduidelijke redenen op
een rode kaart trakteerde), kreeg een
eventuele replay van ArgentiniëNe
derland. dit voor de duidelijkheid.
TOUWTREKKEN
Uit het relaas van Corver blijkt in ieder
geval wel, dat het aanstellen van de
scheidsrechters een zaak is van schier
eindeloze touwtrekkerij. Als er door de
8 gewone leden van de commissie ge
stemd moet worden, pleegt die stem
ming regelmatig 4-4 uit te vallen.
Waarna de heer Franchi het moeilijke
verlossende woord moet spreken.
Een ander voorbeeld: de Oostenrijker
Scipelt, lid van de aanstellingscommis
sie van de FIFA, noemt in mei, in een
interview met het A.D., een drietal
goede internationale scheidsrechters,
in deze volgorde: de Hongaar Palotai,
Corver en de Fransman Würz. Zij flo
ten op het W.K. respectievelijk:
OostenrijkSpanje, Oostenrijk
Zweden en OostenrijkBrazilië! Honi
soit qui mal y pensel, maar in ieder ge
val blijkt hier wel uit, dat iedereen in
de scheidsrechters-of aanstellingscom
missie er op uit is de nationale belan
gen zo goed mogelijk te verdedigen.
Waaruit geconcludeerd mag worden
dat het jammer is, dat ons land wat dat
betreft geen vinger in de pap heeft.
TOPPER OF
Verder is daar nog de kletskoek, die
door de vaderlandse pers als groot
nieuws aan zijn lezers verkocht wordt.
Corver zelf noemt het heel normaal dat
de openingswedstrijd van het W.K.
door een Zuid-Amerikaan gefloten
werd. maar dat Zweden-Oostenrijk
voor hem een „troostprijs" was (Corver
kreeg van de FIFA-beoordelaars voor
zijn leiding een „9" en daarvan werden
er maar drie uitgedeeld!), zoals De Te
legraaf van 7 juni wist te melden, is
volgens Corver schromelijk overdreven.
Trouwens wat lezen we op een andere
pagina van diezelfde Telegraaf van 7
juni bij het wedstrijdverslag van
ZwedenOostenrijk? luist: „een ware
topper". De Volkskrant weet er overi
gens op 8 juni ook raad mee. In het
verslag wordt de wedstrijd „matig" ge
noemd en gespeeld voor een halfvol
stadion. Elders in dezelfde uitgave
kupnen we dan lezen, dat deze
ontmoeting de schoonheidsprijs ver
diende! En of dat nog niet genoeg is
meldt men bij de bezoekerstallen dat
het stadion voor de wedstrijd
ZwedenOostenrijk was uitverkocht!
Tenslotte laten we Leo Horn nog even
aan het woord, die in zijn wekelijkse
rubriek in Televizier Oranje een „team
van de angst" noemt, om een week la
ter vrolijk te constateren: Oranje: team
met karakter!
Corver maakt zich niet druk om deze
uitspraken. Integendeel, hij legt ze la
chend naast zich neer. Betreurt hoogs
tens de slechte voorlichting, die het
Nederlandse publiek vón zijn eigen
pers krijgt geboden. Wil wel kwijt dat
hij ondanks alles toch wel genoten
heeft in Argentinië, al heeft hij er vol
gens zijn zeggen weinig echt gelachen.
Hij zelf geniet in Argentinië, nadat hij
in 75 de finale voor de Wereldbeker in
Buenos Aires heeft gefloten, een zekere
populariteit. Maar daaraan heb je na
tuurlijk, als je zes weken in een vreemd
land verblijft, natuurlijk weinig. Als
enige Nederlandse scheidsrechter liep
Corver in Argentinië natuurlijk wat
verloren rond; andere scheidsrechters,
die minder last hebben van taalbarriè
res, vormden vaak groepjes, waar hij
buiten bleef. Ook anderen hadden na
tuurlijk wel met dit euvel te kampen,
zoals bijvoorbeeld de Rus Iwanow, die
het maar niet kon verkroppen dat hij
geen wedstrijd kreeg toegewezen, maar
zijn grieven nauwelijks kwijt kon, het
geen soms tot vermakelijke taferelen
leidde.
GELUK
Verder heeft Corver het in Argentinië
eigenlijk best naar zijn zin gehad. De
aanloop naar het W.K, met o.m. vijf
interlands schonk hem in sportief op
zicht natuurlijk meer bevrediging,
maar aan de andere kant vergoedde
het feit, dat Oranje de finale haalde,
veel.
Hoewel hij vindt dat het geluk een gro
te rol ditmaal heeft gespeeld. Als
Schotland niet gelijk had gespeeld te
gen Iran, was het met Nederland al in
de eerste ronde gebeurd geweest, ter
wijl Argentinië tot tweemaal toe op de
rand van de afgrond heeft gebalan
ceerd, zoals in de wedstrijd tegen Po
len, dat bij 0-0 een strafschop miste. In
een andere wedstrijd hadden de Ar
gentijnen een kadootje nodig om over
de streep te komen.
SCHOPPEN
Eigenlijk verwachtte Corver, dat Ne
derland die finale zou gaan winnen,
toen er verlengd moest worden, maar
zoals we allemaal weten heeft het
niet zo mogen zijn. Dat de spelers
scheidsrechter Gonella de schuld ga
ven van hun nederlaag, vindt hij overi
gens niet terecht.
Natuurlijk heeft de Italiaan fouten ge
maakt, maar Oranje is, geïrriteerd als
het was over het incident met de gip-
sarm vanv.d. Kerkhof, vlak voor de af
trap, begonnen met „schoppen".
Daartegen moest Gonella wel optre
den, vindt Corver en daarvan hebben
de Argentijnen handig gebruik ge
maakt, want naast goede voetballers
zijn het zoals iedereen onderhand
wel weet ook beste acteurs.
Verder viel het Corver tegen, dat de
Oranjemannen niet op het banket en
de daaraan verbonden tweede- en der-,
de prijsuitreiking aanwezig waren. Het
argument, dat Argentijnse veiligheids
mensen ontraden zouden hebben over
de straat te gaan. sprak Corver niet
aan. Het Sheraton was slechts 800 me
ter verwijderd van de plaats van de
handeling. Corver zelf was verderweg
gehuisvest, maar ondervond op zijn
voettocht naar het banket openbaar
vervoer was in feestende stad onmoge
lijk geen enkele moeilijkheid.
LACHTERTJE
„De Argentijnen lopen niet met fiets-
kettingen rond, zoals hier wel wil ge
beuren, als het „feest" is, merkt Corver
ten overvloedde op. Wat hij wel vreemd
vond, was het feit dat Argentinië ook
nog eens de Fair Play-prijs kreeg toe
bedeeld. Voor een ploeg, die in totaal
vier gele kaarten kreeg, vindt hij dat
nog steeds wat overdreven. „Het lach-
tertje van het W.K.", zegt hij.
Natuurlijk hebben wevhet ook nog even
over de politiek, maar daar wil Corver
niet op ingaan. Wel zegt hij dit: „Vol
gens mij is generaal Videla populairder
dan velen hier menen. Als de man het
stadion binnen komt, staan alle 78.000
Argentijnen, die in het stadion zitten
op en juichen hem hartelijk toe. Dat
kan toch geen kwestie van regie
zijn?...". Verder noemt Corver Argen
tinië een land, waar men druk bezig is
met de economische opbouw, nodig na
het wanbeleid van de Perons, waardoor
het land zelfs niet meer in staat was de
rente van zijn schulden te betalen. Een
mooi land is het ook, zo heeft Corver
zelf kunnen constateren, toen hij meer
dan 20 uren(!) in de trein zat, om in
Mendoza te mogen grensrechteren bij
de wedstrijd Peru-Polen.
Al met al toch wel tevredenheid bij
Charles Corver, die nu al weer (voor
zichtig) uitziet naar het W.K.-toernooi
in Spanje, in 1982, maar bijvoorbeeld
ook graag eens op de Olympische Spe
len zou fluiten, die over twee jaar in
Moskou worden afgewerkt. Hij weet,
dat daar doorgaans geen proefscheids-
rechters voor worden uitgenodigd,
„Maar je weet nooit", zegt hij. Daarom
gaat hij gewoon door met zijn tamelijk
ambitieuze trainingsprogramma, want
als het ooit zover komt moet je ervoor
klaar zijn, vindt hij.
Argentinië heeft in feite Corver slechts
één teleurstelling bereid en dat was het
feit, dat de Voorburger door de ver
stopte straten van Buenos Aires geen
kans zag met de Nederlandse ploeg te
rug naar Nederland te reizen, waar
door hij ook de ontvangst bij de ko
ningin miste. Nu nog laat hij blijken
daf dót hem bijzonder heeft gespeten.
Een kleine voldoening vindt hij wel in
het feit, dat de KNVB zijn vrouw en
kinderen niet vergat en zijn gezin voor
de ontvangst naar Soestdijk haalde.
Twee dagen later stonden ze op Schip
hol op hem te wachten, samen met en-'
kele intieme vrienden. „Dat was voor
mij het mooiste ontvangstcomité; je
mag gerust weten dat er toen even tra
nen in mijn ogen schoten". Van Corver
kan je (tat niet als een bewijs van
zwakheid uitleggen.
WIM BOUWENS
