Dichters aan het woord
Door Cor Don
Gaarne wijs ile u nogmaals op die fijne dichtbundel
„Vlaardingse dichters dichterbij" welke in 1973 door de
Culturele Raad van Vlaardingen werd uitgegeven t.g.v.
Vlaardingen 700 jaar Stad. Het is een verzameling van in
hoofdzaak door ingezetenen geschreven en ingezonden
verzen. En hoewel de inhoud van dit boekje geen juist
beeld geeftvan hetin onze stad destijds beschikbare dich
terlijk talent, moet toch gezegd worden, dat de jury er
toen heel goed in was geslaagd een aantrekkelijk geheel
samen te stellen.
De rijke schakering in deze bundel bijeengebracht is uit
drie delen opgebouwd. In heteerste en laatste deel komen
gedichten aan de orde die over de stad zijn geschreven.
Het middendeel bevat verzen handelend over de bekende
facetten van de mens en het leven t.w.: droefenis, vereen
zaming, plezierige zaken, liefde en dood. Al met al een
smaakvol gevarieerde verzameling uitgevoerd in een aan
trekkelijk boekske met een lettertype dat prettig wegleest
en waarvan de laatste exemplaren in 't zicht van het win
kelend publiek zijn gelegd. Haast u om er voor het luttele
bedrag van plm. 6,— nog een in de wacht te slepen als
unieke herinnering aan het 700-jarig Vlaardingen.
Intussen zijn er enkele van die poëten overleden en/ot
verhuisd doch de overgeblevenen hebben niet stil gezeten.
Een nieuwe boeiende voorraad poëzie vraagt gewoon om
bundeling dus nu maar hopen dat de Culturele Raad
hierin een aanleiding ziet om vijfjaar na dato van de eer
ste bundel (1973) een tweede bloemlezing het licht te doen
zien!
Mocht u reeds in het bezit zijn van „Vlaardingse dichters
dichterbij", vraag dan de boekverkoperlster) naar het
fijnzinnige bundeltje „Weg wezen" van de Vlaardingse
kunstenares Carla Sparreboom die haar eigen dichtbun
del op zo'n bijzondere wijze met zelf vervaardigde teke
ningen verluchtte. (Prijs plm. 6,Carla Sparreboom
werd in 1945 te Rotterdam geboren en exposeerde al va
ker haar tekeningen en grafiek, ook in combinatie met het
werk van de eveneens bekende Vlaardingse
dichteres/schilderes Marijke Rek, waarvan eerder mooie
verzen in onze rubriek werden opgenomen. Van haar
kunt u ook gedichten in „Vlaardingse dichters dichterbij
aantreffen. Met belangstelling blijven wij naar haar eerste
bundel uitzien!
PROTEST
de goede moeder is allang gestorven
maar groot en koppig
praat het hart krom
's avonds onder de lamp zit men
kruimelt met woorden, zeggend:
wij bewandelen achterdochtig
de weg van de werkelijkheid
met een scherpe vlag in de hand
en een handjevol stem
om te wonen, wij:
vertalers van aardlagen, schijnwegen
de gebarsten bron
raken de mens aan met *én vinger adem.
(Michel-Angelo verbeeldde zijn Godheid als een vonk in
de ruimte)
desondanks
deze kamer een gapende mond
verzet zich, slaat dicht
blind
in muren gehuld dit papier
Marijke Rek
uit eigen verzameling
BLOEMEN-WONDER
Ik min de schoonheid van de vroege bloemen,
die 'k in mijn kamer uithun bolga kweken
en daar, in 't karig licht, toch willig bloeien,
wanneer ze uit hun strakke hulsels breken.
In duisternis van diepe koele kasten
zullen zij aarzelend hun groei beginnen;
de witte wortels eerst bleke "Scheuten
die tastend zoeken in de nacht daarbinnen.
Dan komt de tijd, dat zij het licht begeren,
en warmte koesterend hun kille lijven,
nu richt de knop zich op en wil niet langer
tussen de harde, stijve windsels blijven.
.1
Op eenmaal staan de bloemen daar te pralen
in hun betoov'rend kleed, hun fijnste kleuren
en ik zie stil dit aan en vind geen woorden
voor zo groot wonder meer, zo schoon gebeuren.
L. Lankester
uit: „Vlaardingse dichters dichterbij"
FLAT(S)
Gevangen achter glas,
als een vogel die niet meer weet
waar hij wel vliegen wil,
is een vel wit papier niet genoeg
voor gedachten
die toch tegengehouden worden
door de tralies van mijn balkon,
met de regengordijnen dicht
en het daglicht uit,
uren staren naar de zuilen
die niets te dragen hebben
en slechts wijzen naar een ruimte
die niet te delen valt.
Carla Sparreboom
uit: „Weg wezen" (sonde-reeks)
Tenslotte war?n de mannen van Orpheus beter bij stem dan ooit.
RIA BORGMEIJER
De vrouw is volop bezig zich een ei
gen plaats te veroveren in de wereld
van nü.
Ria Borgmeijer heeft dat helemaal
niet nodig. Uitvoerig heb ik haar
persoonlijke inzet als dirigente van
het Shell-mannenkoor op een koren
pagina weergegeven, indrukken op
gedaan tijdens een repetitie voor de
jubileumuitvoering in „De Doelen".
Zoals zij haar liefde voor de zang
omgebogen heeft tot het leiden van
koren en dit allemaal weet uit te
dragen is uniek. Al ruim 23 jaar
voor het Shell-mannenkoor. Dat
mag toch wel even nadrukkelijk ge
zegd worden. In 1980 is zij hier een'
„zilveren" dirigente.
In de pauze zei Ria Borgmeijer dat
„haar mannen" niet helemaal achter
het programma van zaterdagavond
stonden, maar zij vond dat dit koor
ook nog andere troeven heeft. Ria
legde met een enkel bezwarend ge
baar haar wil op aan deze zangman
nen, die haar volgden in de vertol
kingen van „Het stuivende zand"
van, K. Kef, „Wij al bijeen" van H.
Strategier en in de twee werken van
Henk Badings: „Skotse Trije" en
„Hoe ry die boere".
Griep velde solist F. Tammerijn bij
het Haags Opera Koor in „Die Bou-
sanghers", maar invaller Louis
Knopper had men een goede ver
vanger voor de aria en priesterkoor
uit Die Zauberflote, hetgeen geen
geringe opgave genoemd kan wor
den.
Ton Stolk van het Vlaardings man
nenkoor „Orpheus" liet twee Russi
sche liederen door hem bewerkt ho
ren alsmede drie Macedonische lie
deren van B. Trouditsj. Een Vlaar
dingse zangerstroef die naar waarde
geschat werd, hetgeen ook weer
bleek uit het applaus.
Vlaardingen heeft een Dubbelman-
nenkwartet, dat onder leiding staat
van Arie van Buuren. Zij waren op
deze avond boordevol zang ook te
beluisteren. Vooral de diepe bassen
maakten veel indruk. De presenta- Ons eigen Orpheus mag best wat extra in het zoeklicht staan.
tie van deze zangavond was in ver-
A iron A VI j 111 1
Het Haags Opera Mannenkoor
„Die Bousanghers" onder leiding
van P. de Ridder bestrijkt hier het
ruim voor handen zijnde publiek in
„De Vijfsluizen" te Vlaardingen tij
dens het „negenkorenconcert".
een fluistering ingezet om dan aan
te zwellen in toon. De manier
waarop René Verhoef zijn zangers
tot grote hoogte weet te brengen. Te
recht bracht het enthousiaste pu
bliek het een staand applaus.
