Sint Nicolaas met
vertraging in Schiedam
■i
HET NIEUWE STADSBLAD - PAGINA 12 - WOENSDAG 29 NOVEMBER 1978
Hij is er
Handen vol muziek bij de intocht van de Sint.
Sint Nicolaas in het oude stadhuis.
Uitzicht op de sintlievende menigte.
De Sint werd met muziek ingehaald.
Cadeautjes voor kleine Schiedammers.
Vol verwachting klopt ons hart, zegt een Sinterklaasliedje. Nou, dat deed het dan
ook. Een uur later dan de bedoeling was, want de goedheiligman kwam zaterdag
een uur later in Schiedam. Motorpech heet zoiets, het „stoomschip", een betrek
kelijk oud beestje, wilde niet starten. Eigenzinnig, dat wel, want de vorige dag
had de boot een prachtige proefvaart gemaakt en zonder enig oponthoud.
Toen dan ook uiteindelijk in de verte
het rode éewaad van de goed heiligman
werd gezien, barstte er een luid gejuich
los, gevolgd door het liedje „Er is er
één jarig", dat door een bandje van vijf
man werd gespeeld. Vaders, ooms en
opa's snelden met hun kinderen op
hun schouders naar de plaats waar dit
zich allemaal afspeelde: de Proveniers-
brug. Daar werd de Sint overweldigd
door de vele kinderen die hem welkom
heetten.
een sluipweggetje; de zij-ingang van
het stadhuis en dan binnendoor, ineens
op het bordes stond. Luid gejuich, dat
langzaam wegstierf toen burgemeester
Lems het woord nam. Hij verwelkomde
de Sint en vertelde hem hoe zoet de
Schiedamse kinderen waren. Ondanks
Sint's vertraging was iedereen geduldig
blijven wachten, zonder het de wets-
dienaren moeilijk te maken.
Hierop verdween St. Nicolaas in het
stadhuis om wat op adem te komen.
Tenslotte is hij ook niet meer één van
de jongste. Intussen hielden de Pieten
de kleintjes bezig met hun kunsten. Zij
zongen Sinterklaasliedjes, waarop uit
het publiek enkele enthousiasten, het
bordes opliepen en hun versie van de
populaire songs lieten horen. Zelfs de
regen kon de mensen niet van straat
jagen. Het was een fantastische verto
ning, die eindigde in het vertrek van de
goed heiligman naar bewoners van
Thuriede. Niemand wordt overgesla
gen, het wordt nog een drukke dag
voor de Sint op 5 decemher.
Lems hoort toe. Sint spreekt.
Zitten ze nu ai bij de pakken (of zak
ken) neer.
Het rijtuigje, een prachtig rood-zwart
overdekt karretje stond al klaar om de
gulle gever naar het stadhuis te bren
gen. Met aan het hoofd een klein do
zijn Pieten en Pietjes, reed de koets,
vergezeld met majorettes, politie en
honderden enthousiastelingen door het
centrum van Schiedam. De Pietjes ge
droegen zich zoals van hen verwacht
kon worden. Hotsend, dansend en zin
gend brachten zij de kleintjes in ver
rukking. Ze waren onvermoeibaar en
brachten de ene show na de andere.
Het was zo boeiend, dat niemand in de
gaten had, dat de Sint min of meer via
Hierop kwam de Sint naar voren. Hij
verklaarde het heel fijn te vinden weer
in Schiedam te zijn. Hij was nauwelijks
klaar met het bekijken van de teke
ningen van de Schiedamse kinJeren, of
nieuwe kunstwerkjes, hadden zich al
aangekondigd. Na nog het goede weer
in Spanje aangehaald te hebben, moest
de Sint een vervelend bericht kwijt, zei
hij. De Pieten waren stout geweest, zij
hadden al de worteltjes van het paard
opgegeten. Er was niets meer over.
Hier wisten de kinderen wel raad op.
Zij zouden hun schoenen vullen met de
nodige wortels, zodat het paard van de
goed heiligman tenminste niet hoefde
te verhongeren. Wel moesten de
kleintjes een verlanglijstje in hun
schoenen stoppen, verzocht de Sint.
Tenslotte beloofde hij niemand tijdens
zijn verjaardag over te slaan. Wat hij
niet mee had kunnen nemen aan speel
goed en snoep, zou hij wel in de Schie
damse winkels kunnen halen.
