IEUWS OVER 75 JAAR SV.V
Henk Semeijn als enige nog over van
het eerste elftal bij de oprichting
a
Ook SVV kende
honkbalvictorie
1 mm mm
m
m
mm
WÈÈÊÊÊÊÊÈÊÊÊÊmm
1 jL -
liflllii
PP
-••••
a
m
- !T( T 13 V' ;k ADiiHH
■i */v*vr
HET NIEUWE STADSBLAD - VRIJDAG 4 MEI 1979
Henk Semeijn met z'n vrouw Petronella
in hun appartement in Huize „Thurlede".
Henk hoopt eind dit jaar 92 jaar te wor
den en volgt met z'n vrouw nog altijd de
verrichtingen van zijn oude club op de
voet.
Als de geheel 91 jaar oude Henk Semeijn
op de zondagmiddagen in de biljartkamer
van het Bejaardencentrum „Thurlede" z'n
partijtje biljart, dan komt zijn vrouw
Petronella hem altijd waarschuwen als
het tijd is om de radio aan te zetten voor
het samen beluisteren van „studio sport".
Het is geen wet van „Meden en Perzen"
dat ze zulks doet want Henk is ook wel
eens in de huiskamer op dat tijdstip. Hoe
dan ook, Henk Semeijn, is, ondanks zijn
hoge leeftijd, nog altijd vol van voetballen,
hoewel hij niet overloopt van
bewondering over de wijze waarop
tegenwoordig het voetbalspel gespeeld
wordt, volop gedoceerd op de televisie en
het geleuter hierom heen.
Henk's belangstelling gaat vooral uit naar
de door S.V.V. geleverde prestaties.
Hiervoor heeft hij de radio nodig want op
de televisie valt hiervan maar weinig te
zien.
Deze voorliefde valt te verklaren, want
Henk Semeijn behoorde tot het eerste
elftal dat S.V.V. na de oprichting in 1904
op de been wist te brengen.
Van huis uit, een geboren Gorzenaar weet
Henk niet alle details nog jaartallen uit z'n
hoofd. Wel echter dat de club toen
Excelsior als naam kreeg.
Er was echter al een club van die naam in
de voetbalbond van die jaren en toen
werd het de Schiedamse Sportvereniging
S.V.V. waarvan hij lid is geweest tot
twaalf jaar geleden, toen hij verhuisde
naar het bejaardencentrum waar hij met
zijn vrouw een goed verzorgde en prettige
levensavond geniet.
Henk weet ook nog als de dag van gisteren
dat de eerste wedstrijden gespeeld zijn op
een terrein gelegen tussen de
Kaarsenfabriek „Apollo". en de
Scheepswerf Smulders, nu gestorven als
Werf Gusto. Later ook op velden elders
nabij Smulders dicht bij de watertoren.
Hij beleefde ook de eerste glorie mee van
S.V.V. het kampioenschap van de 3e
klasse met promotie naar de 2e klasse.
Leuke tijden maakte het echtpaar
Semeijn mee in S.V.V. Een van de doelen
van het speelveld stond tegen de
machineloods van Smulders met veel
beglazing. Menig keer ging een bal door
het glas en dan moest er gedokt worden.
Zeven gulden en vijftig cent moest door
de jongens hiervoor worden betaald, voor
die tijd een vermogen.
Over de uitwedstrijden weet ook
mevrouw Semeijn zich nog het nodige te
herinneren. Als je over die dingen praat
gaat de computer onder een mens z'n
haren weer werken.
Petronella vertelt: „Bij de uitwedstrijden
gingen de vrouwen/verloofden van de
spelers altijd mee. Eerst per trein en later
per bus o.m. naar Amsterdam Dordrecht
en ook Rotterdam. Voor de wedstrijden
hier net over de stadsgrens pakten we de
fiets.
Het jaarlijkse voetbalfeestje is voor Henk
en mij altijd het bezoek geweest aan het
„Zilverenbaltoernooi" in het stadion van
Sparta en ook dan gingen we op de fiets.
In de eerste jaren was er meer plezier dan
geld. Wat wij vrouwen mee namen voor
een uitwedstrijd werd, zonodig, eerlijk
onder elkaar gedeeld. Een keer zijn we
met z'n allen gaan eten in Amsterdam.
Een voor die jaren dure gelegenheid waar
de nodige gijn werd geschopt."
Henk Semeijn speelde altijd linksbuiten.
Zijn gehoor was al vroeg niet altijd even
i m
nMmhhKH
HH
best. Bracht dit geen problemen mee
tijdens wedstrijden als je het fluitsignaal
van de scheidsrechter niet kon horen?
Henk: Ik lette altijd op de tegenspeler orh
te voorkomen dat ik hem raakte bij het
duel om de bal."
Dit impliceert dat Henk altijd een faire
voetballer is geweest en zich ergert aan
hoe het er nü op de velden toe gaat. Veel
te ruw, zegt Henk.
In Amsterdam brak eens een speler van
ons z'n been. Het heeft toen heel wat
moeite gekost, niet vrouw, zegt Henk en
Petronella beaamt dit. De contributie van
het lidmaatschap was toen in het begin
een zaak van dubbeltjes en kwartjes, weet
het echtpaar nog.
Een pilsje en een borrel had je voor een
stuiver. Henk heeft het voetballen altijd in
de benen gehad,. Van jongs af maar ook
toen hij niet meer speelde.
„Als hij maar ergens tegenaan kan
trappen zal hij het niet laten," zegt zijn
vrouw. Wij woonden aan de Havendijk en
als de jongens op de zandvlakte aan het
voetballen waren stond Henk voor de
deur mee te genieten. Op 'n keer kwam
een bal vlak voor zijn voeten. Henk
punterde hem terug met pantoffel en al.
Zelfs nu trapt Henk alles weg wat hem
voor de voeten komt, al is het maar een
propje papier."
De jeugdselectie honkbal van SVV waar
mee trainer/coach Koos de Haas in 1959
het nationale jeugdkampioenschap ver
overde (rechts boven Koos de Haas).
De foto van het eerste elftal van SW dat in 1912 kampioen werd van de 3e klasse en pro
moveerde naar de 2e klasse, v.l.n.r.: Toon Hooreman, Adri Kroon, Dick Leleyveld, Mari
Slootweg, Jan van Dongen, Jan van Wieringen, Piet Koens, Siem Braak, Jan Rijkuyter en
Henk Semeijn als enige nog over.
Het echtpaar Semeijn was ook in het
Feijenoordstadion toen SW hier
landskampioen werd. Daar had het
bestuur voor gezorgd. Mevrouw Semeijn:
„SW is altijd goed voor ons geweest.
Vorig jaar waren we 60 jaar getrouwd. We
kregen een fraaie bloemenhulde. Als
luisteraar, ook voor haar man, riep
mevrouw Semeijn tegen hem dat SW met
2-0 van Willem II had gewonnen.
Je zal bedoelen „verloren" was het
antwoord, iets dat ook de gevoelens van
deze veteraan weer geeft nu het zijn oude
club niet bepaald voor de wind gaat.
Ook bij de opkomst van het honkbal in ons land vond bij SW deze tak van zomersport
ingang als een luidruchtig spelverloop waarbij sensatie soms de overhand kreeg.
De start vond in september 1949 plaats en natuurlijk nog aan de Havendijk. Koos de
Haas was één van de spelers van het A-team en weet zich nog het nodige te herinneren
om deze fase van aktiviteit in het sportbeleven van SW nog even nader te belichten.
Koos de Haas: "Wij begonnen in de 2e klas om in 1961 door te stoten naar de le klas met
Jaap Sigmond als trainer. Met de A-jeugd, waarvan ik trainer en leider was, brachten wij
eerder de rood-groene kampioensvlag aan de mast. Het was in 1959 toen het team onge
slagen het kampioenschap van Nederland in de wacht wist te slepen, een gebeurtenis van
importantie met veel hulde en feestgedruis", aldus Koos de Haas.
Helaas heeft de afd. honkbal het 3e bestaanslustrum net niet gehaald. Veel spelers kwa
men tevens uit in de selectie betaald voetbal. Twee sportheren dienen was niet mogelijk
zodat in het jaar 1964 in overleg met het hoofdbestuur werd besloten de afdeling te ont
binden. Dit gebeurde op zaterdagmiddag 1 maart van dat jaar in het toenmalige Volksge
bouw in de Tuinlaan als een soort fusie met de afdeling honkbal van de V.V. en H V.
"Schiedam", die nu als enige vereniging de plaatselijke stadskleuren in het honkbal hoog
moet houden. Dit honkbal exit heeft heel wat leden van SVV pijn gedaan, dat wel maar
het moest gebeuren dit buigen voor Koning Voetbal.
*3
V?
•w- w&i&y-
