nieuwe raym „Custom-cars
m
'ê2s*k%
■■HM T elevisie
1
1980— 1981
Randstad
Edities
werpen een
zooklichtop
JAREN1983
TACHTIG
1988-1987- 1988a
Tekst en foto's: Philip Elzerman
ALS WE DE SOCIOLOGEN en andere toekomstvoorspellers
moeten geloven staan de jaren tachtig grotendeels in het teken
van het narcisme. De mens ziet zichzelf als „superstar".
Iedereen die de kans krijgt omgeeft zich met glamour en men is
bereid steeds meer geld hiervoor uit te trekken. Nu al rijzen de
boetieks als paddestoelen uit de grond en het uitgaansleven (zien;
en vooral: gezien worden) voorspelt men in de jaren tachtig een
gouden toekomst. De enorme belangstelling voor discotheken,
met veel spiegels, waarin men zichzelf liefst in veelvoud kan
bewonderen, vormt nu al een duidelijke wijzer in de richting van
een naderend tijdperk van egotrippende mensen.
Wil men deze toekomstvisie zwart zien, dan kan men zich wellicht
vinden in de conclusie van de Amerikaanse socioloog Christopher
Lasch: „Wie als Narcissus leeft, zal als Narcissus sterven
Wil men deze voorspelling wat rooskleuriger opvatten, dan heeft
de bekende hedonist Oscar Wilde een vrolijker visie: „To love
oneself is the beginning of a life-long romance".
Passend in deze egocentrisch klinkende toekomstvisie, waarin de
mens steeds meer naar middelen zoekt om zich van „de rest" te
onderscheiden is ons eerste deel in de Randstad-serie „De Jaren
Tachtig". Een nieuwe rage gaat Europa overspoelen: Customs
Cars.
Samen met Engeland loopt het trendsettende Nederland hiermee
zelfs nog voorop in dit werelddeel.
PJgg
1
ton m
v
DE BESTUURDERS HAN
GEN comfortabel in hun
„captains-chairs", het luxe bar
retje met allerhande drankjes
onder handbereik. Uit verbor
gen speakers klinkt glasheldere
stereomuziek. De vriendin of
wederhelft ernaast in een
wendbare vliegtuigstoel, of
achterin, vanuit de „love-seat"
kijkend naar de in een pluche
console gevatte (kleurentele
visie.
Dit is autorijden in een
„custom-vau" anno 1980
Reveille
Zwaailichten
Eifeltoren
BORN TO BE WILD
■m-
Het interieur is aan deze space-style" aangepast.
Het „Lowland Convoy" op weg naar Parijs.
t
„Checkpoint Charly" is het laatste
wegrestaurant, vlak voor de
Nederlands-Belgische grens. Vrijda
gavond om half acht zal zich daar het
topje van de Nederlandse custom-van
bezitters verzamelen alvorens de ge
zamenlijke showreis naar glamourstad
Parijs aan te vangen.
Als onze krant arriveert is het niet lang
zoeken op de uitgestrekte parkeer
plaats. Al van honderden meters af
stand 'zijn de wagens duidelijk her
kenbaar: kunstzinnig, uitzinnig, vaak
chique gespoten met opvallende ac
cessoires, talloze koplampen, achter
lichten, soms dusdanig verbouwd dat
er bijna niets meer van het oorspron
kelijke model over is.
In het wegrestaurant worden door
club-voorzitter Han Kamp, zijn broer
Frans en Rob Neuschwander en het
eveneens aanwezige televisieteam van
Veronica de laatste details voor de
bijna.500 kilometer lange tocht door
genomen.
We zijn met achttien wagens, inclusief
de reportagewagen van Veronica. Er
wordt in konvooi gereden. Niemand
verlaat de rij. In noodgevallen, seinen
met de koplampen. De wagen die pech
heeft aan de kant, samen met de be
zemwagen. De rest rijdt door tot aan
de volgende parking.
Half negen zet dc stoet zich in bewe
ging. Zelfs in dc duisternis is het een
opvallend gezicht. Sommige wagens
hebben hele rijen achterlichten. An
dere: verlichtte stabilisaticvlcugcls op
het dak. De rit gaat gesmeerd. Bij dc
grensovergang Lille staat de vooruit
gereden Veronicawagcn op ons te
wachten. Cameraman Tjecrd Broek
huizen ligt op het imperiaaal van dc
wagen in dc koude wind vastgesnoerd
dc stoet te filmen. De Franse douane
kijkt haar ogen uit. De ene kostbare
showwagen na de andere presenteert
zich voor het hokje.
Nog iets aan te geven?
Ja, deze hele wagen
Vlakbij Valenciennes wordt tegen
twee uur in de nacht halt gemaakt. De
achterruimten van de vans worden rap
omgebouwd tot luxe slaapkamertjes
met tweepersoons bedden. Hier en
daar wordt nog even een slaapmutsje
uit de koelkast gerukt, wordt nog wat
nagepraat, maar binnen een half uur is
alles in diepe rust.
De volgende morgen om half acht: re
veille. Veronica filmt dapper de
(on)uitgeslapen koppen en na een
flink ontbijt gaat de stoet weer „on the
road", loeiend nagetoeterd door ach
terblijvende vrachtwagens die zich
zeer verwant voelen met dit „trucken-
de" volkje uit de Randstad.
De tocht, dwars door Parijs, groten
deels ondergronds afgelegd, verloopt
voorspoedig. Het „Lowland Convoy"
blijft in formatie, hetgeen voor de Pa-
rijse automobilisten een indrukwek
kend gezicht op moet leveren.
De grote parkeerplaats van het vlifeg-
veld Orly is voorlopig het eindpunt.
Hier zal de ontmoeting plaatsvinden
met nog een tachtig custom cars uit
Engeland.
Vanuit Southampton is deze Britse
bijdrage aan de Franse custom-show
over komen varen om daarna via Le
Havre naar de lichtstad te rijden.
Geen „makkie", maar het blijkt zon
der noemenswaardige incidenten te
zijn gelukt. De grootste kopzorg van
een van-rijder vormt het behoeden
van zijn wagen voor aanrijdingen. Al
leen al het spuit- en schilderwerk van
zijn auto vertegenwoordigd vaak een
waarde van vele duizenden gul
dens
..V
Met zwaailichten en mobilofoons uit
geruste motoragenten begeleiden de
in twee delen opgesplitste stoet die,
ondanks de goede bedoelingen van de
„French Cops" toch op een gegeven
moment muurvast komt te zitten op
een grote boulevard.
Verbaasde Parijzenaars grijpen deze
kans om de vans van dichtbij te bekij
ken en talloze vragen te stellen. De
Hollanders hebben het meest aan
spraak. De Engelsen door hun princi
piële ongeïnteresseerdheid in
vreemde talen, staan er wat verlegen
bij.
Tegen het vallen van de duisternis
wordt de Eifeltoren bereikt. Rond een
groot, speciaal voor de vans vrijgè-
maakt plein worden de wagens opge
steld. En dan kan Parijs zien wat Enge
land en Nederland op dit futuristische
autogebied te bieden hebben.
In het Frantel-hotel ontmoeten de
Britten en Hollanders elkaar. Steve
Bozden, al jaren aan de weg timme
rend met dit soort shows, samen met
het blad Custom Car Magazine en
John Brown Wheels, schudden de
handen van Han Kamp en zijn Hol
landse ploeg.
Nieuwtjes op van-gebied worden snel
uitgewisseld.
Gedurende dit weekend zal ons duide
lijk worden dat een echte custom-car-
fan nooit over iets anders praat als
over zijn grote passie.
Daarna volgt een „briefing" met de
Parijsc politie. De toer door het cen
trum naar dc Eifeltoren waar de show
zal plaatsvinden, blijkt de grootste
auto-optocht (op militaire parades na)
in de geschiedenis van de Franse
hoofdstad.
Sommige wagens, meestal Bedfords
en Ford Transits zijn bijna
onherkenbaar verbouwd. De
wielkasten zijn vaak flink verbreed om
de kolossale banden te kunnen
omsluiten. Vensters, in de meest
afwijkende vormen van getint glas of
fel spiegelend, zorgen voor diffuus
licht in het interieur.
De fronten van de wagens zijn door
kunstig plaatwerk opgeblazen,
gestroomlijnd en soms van meerdere
en afwijkende koplampen voorzien.
De beschilderingen zijn wild,
angstwekkend, mysterieus en
decadent. De radiatorgrillen:
pompeus; de buitenspiegels vaak
buiten proportioneel en op z'n minst
van een glanzende chroomlaag
voorzien.
De interieurs van de vans zijn meestal
nog verrassender dan de buitenkant
doet vermoeden. Het achtergedeelte,
de „living" heeft steevast een
uitgebreide zithoek of „love-seat". De
gecapitionneerde plafonds hebben
indirecte verlichting of goudkleurige,
felle inbouwspotjes. Hoogpolige
vloerbedekking loopt door tot op de
wanden.
De extra voorzieningen tellen op z'n
minst een zware stereo-installatie en
een koelkast. Vaak ook
(kleuren)televisie en air-conditioning.
De stuurcabines lijken vaak meer op
vliegtuigcockpits. Talloze metertjes,
panelen en schakelaars sieren
dashboard en plafonds. Stuurwielen
zijn royaal bekleed met leder of
pluche. Vloerbedekking loopt door
over consoles en
instrumentenpanelen. In alle standen
verstelbare vliegtuigstoelen met
armleuningen completeren het geheel.
Populaire kleuren zijn wijnrood en
azuurblauw.
Alles mag, als het maar „custom" is;
op maat gemaakt voor de eigenaar.
Uniek. Er inag geen tweede van op de
wereld te vinden zijn
Niets is te b <nt. Hier een Van als „maanlander"
Het tv-team van Veronica bij een van de pronkstukken uit Nederland.
Als 's avonds de lange colonne zie
weer onder omvangrijke politiebegc
leiding door het drukke Parijse vei
keer wringt, kan voldaan teruggeks
ken worden op een snel stukje „zer
dingswerk".
Maar of Frankrijk massaal zal zwicl
ten voor deze nieuwe auto-rage? D
Fransman is doorgaans niet zo zuini
op z'n automobiel. En een custom-ct
met deuken in het plaatwerk, is als ee
Rembrandt met meniespatten. Gee
gezicht!
